Σπεύδω με την παρούσα ανάρτηση να επανορθώσω βαρύτατο σφάλμα της προηγούμενης: θα έπρεπε να είχα πει ότι όλοι οι εν Ελλάδι διαδηλωτές - από τους φοιτητές μέχρι τους συμβασιούχους του υπουργείου Πολιτισμού και από τους αδιόριστους καθηγητές μέχρι τους οδηγούς ταξί - διαδηλώνουν κατά καιρούς υπέρ των Παλαιστινίων. Και αυτό νομίζω αποτελεί απέλπιδα προσπάθεια κανονικοποίησης της καθημερινότητάς τους εκ μέρους τους, προσπάθεια δηλαδή να ξεχάσουν τα σημαντικότατα προβλήματα και ζητήματα που παραμένουν άλυτα σε αυτή τη χώρα - κάποια τα ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση - και κυρίως να ξεχάσουν την απραξία τους γύρω από αυτά, υποκρινόμενοι ότι τα έχουμε λύσει ή ότι εν πάση περιπτώσει δεν τρέχει και τίποτα και κάποια στιγμή θα λυθούν από μόνα τους, ώστε να βγουν και να διαδηλώσουν υπέρ των δύστυχων Παλαιστινίων. Και μένω να αναρωτιέμαι: υπέρ των δύστυχων νεοελλήνων ποιος θα διαδηλώσει; Πάντως όχι οι Παλαιστίνιοι, αυτοί έχουν σημαντικότερα ζητήματα να ασχοληθούν. Κι έτσι μένουμε να μην ασχολείται κανείς με τους νεοέλληνες και με τη διαρκώς επιδεινούμενη καθημερινότητά τους - ούτε καν οι ίδιοι οι νεοέλληνες, για τους οποίους προέχει η τύχη των Παλαιστινίων. Θα πουν κάποιοι, μα και σε άλλες χώρες διοργανώνονται διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, όπως στη Δανία. Σε αυτούς θα έλεγα ας γίνουμε πρώτα Δανία ή Ολλανδία και μετά ας πραγματοποιήσουμε όσες διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων θέλετε. Αλλά όχι σε μια χώρα στην οποία κάθε μέρα κλείνουν δρόμοι από ανθρώπους που διαδηλώνουν για τα δικά τους κεκτημένα και κάποια στιγμή βγαίνουν όλοι μαζί να κλείσουν τους δρόμους ΚΑΙ για να (δια)δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστίνιους ίσως διότι βρίσκονται αρκετά μακριά τους ώστε να μην αναγκάζονται να μοιραστούν την ωραία τους χώρα μαζί τους. Διότι βλέπετε υποψιάζομαι και κάτι ακόμη, ότι πολλοί από αυτούς που κόπτονται δημοσίως για την τύχη των Παλαιστινίων δεν θα έβγαιναν να διαδηλώσουν για έναν Παλαιστίνιο μετανάστη και εργαζόμενο σε συνεργεία καθαριότητας που 'τιμωρήθηκε' για τη συνδικαλιστική δράση του με βιτριόλι όπως δεν βγήκαν για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, ούτε θα χαίρονταν ιδιαιτέρως αν ένα Παλαιστίνιο παιδάκι καθόταν δίπλα στο δικό τους στο σχολείο.
4 σχόλια:
Από την αρχή έως το τέλος συμφωνώ. Ξέρεις Γεράσιμε η Αθήνα έχει καταντήσει γελοία. Κλειστή λόγω διαδηλώσεων, σε βαθμό που έχουν χάσει το νόημα τους. Η θέα των ΜΑΤ με ασπίδες παντού είναι αηδιαστική και ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται και την ασφάλεια του και δεν πλησιάζει στο κέντρο.
mariana και όχι μόνο η Αθήνα... το περασμένο Σάββατο νωρίς το μεσημέρι καμιά εκατοστή άνθρωποι είχαν κλείσει την οδό Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη διαδηλώνοντας για τους Παλαιστίνιους, καταμεσής του δρόμου. Αναρωτιέμαι - πέραν του βαθύτερου παραλογισμού του πράγματος στον οποίο αναφέρθηκα στο ποστ - σε ποια άλλη χώρα του κόσμου θα επιτρεπόταν σε εκατό ή διακόσιους ανθρώπους να κλείσουν τον κεντρικότερο δρόμο της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της έτσι εύκολα και νομίζω άσκοπα. Αν αυτοί οι άνθρωποι, οι διαδηλωτές, ήθελαν πραγματικά να έχει αποτέλεσμα η διαδήλωσή τους, να έρθουν σε επαφή με τους πολίτες και να γίνει αντιληπτή η παρουσία τους, θα έπρεπε να βαδίζουν στα φαρδιά πεζοδρόμια της Τσιμισκή, όπου και πιο άμεση και ζωντανή επαφή θα είχαν με τους περαστικούς και δεν θα προκαλούσαν την άσκοπη ταλαιπωρία τόσων άλλων κλείνοντας τους δρόμους. Περπατώντας στη μέση του δρόμου απλώς προσέφεραν ένα περίεργο αλλά και συνηθισμένο πλέον θέαμα και τίποτε περισσότερο. Και το μόνο αποτέλεσμα που είδα να φέρνουν ήταν διαπληκτισμοί μεταξύ εκνευρισμένων οδηγών αλλά και μεταξύ οδηγών και πεζών.
Πού να δεις, αγαπητέ Γεράσιμε, πόσες φορές έχω προσπαθήσει να αποτρέψω του κατοίκους του ιστορικού κέντρου, εδώ, από το "κλείσουμε απλώς την Πειραιώς" (ψάχνοντας για τρόπο να διαμαρτυρηθούμε δικαίως, για τα τρομακτικά προβλήματα της περιοχής)...
Prokopis Doukas ένα από τα συνθήματα του περίφημου Μάη του '68 ήταν και το: 'η φαντασία στην εξουσία'. Αμ δε χρειάζεται μόνο η εκάστοτε εξουσία φαντασία, αλλά και κάθε αμφισβήτησή της και διαμαρτυρία εναντίον της... και κάπου εκεί αρχίζουν τα 'δύσκολα'...
Δημοσίευση σχολίου