Τρία χρόνια αναμνήσεων

Κλείνει τρία χρόνια το blog αυτές τις μέρες. Με αυτή την αφορμή γύρισα πίσω στις πρώτες αναρτήσεις του Μαρτίου του 2007 και θυμήθηκα κάπως την εποχή εκείνη, που παρότι πέρασαν μόνο τρία χρόνια, φαντάζει κάπως μακρινή. Στάθηκα νοσταλγικά σε αυτή την φωτογραφική ανάρτηση, βασισμένη στις περιηγήσεις μου στη Βόρειο Ελλάδα και τις ομορφιές της. Η ζωή μου στη Θεσσαλονίκη όπου, παρότι Αθηναίος, επέλεξα να μετοικήσω, ήταν γεμάτη από τέτοιες εξορμήσεις, που έδιναν χρώμα στις μέρες μου, αφήνοντας μια γεύση πρωτόγνωρη κάθε φορά. Σήμερα, εν έτει 2010 και στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης η οποία δεν ξέρουμε που και πώς θα μας βγάλει, με βρίσκω στην Αθήνα. Οι ρυθμοί της πόλης εξοντωτικοί, δεν αφήνουν χρόνο και διάθεση όχι μόνο για εκδρομές αλλά ούτε καν για να ανοίξω ένα βιβλίο που θα με ταξίδευε με τον τρόπο του, να πάω μια βόλτα, να βγω για λίγο από τη ροή της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας. Η καταιγιστική αθηναϊκή καθημερινότητα δεν αφήνει περιθώρια για πολλά πλην του ημερήσιου βιοποριστικού μαραθώνιου, που σε καταπίνει σχεδόν ολοκληρωτικά. Θα ήθελα να μπορούσα να γυρίσω στο ανέμελο 2007, αλλά οι επιβεβλημένες πλέον συνθήκες και ανάγκες δεν θα με άφηναν. Γι' αυτό μένω να κοιτάζω τα φωτογραφικά ντοκουμέντα μιας άλλης ζωής. Και να ονειρεύομαι την επόμενη φυγή από την ανθρωποφάγο Αθήνα.