Αυτή η ταινία γυρίστηκε ακριβώς πριν 30 χρόνια και παρακολουθώντας την, κάνει εντύπωση το πόσο επίκαιρη παραμένει. Ο πρωταγωνιστής της, οδηγός βυτιοφόρου αγωνίζεται να αποκαταστήσει επαγγελματικά τη μικρή του αδερφή, αριστούχο της ιατρικής, προκειμένου να μπορέσει κάποτε κι αυτός να παντρευτεί την καλή του. Έρχεται όμως αντιμέτωπος με αερολόγους πολιτικούς που πολλά λένε, λίγα απ' αυτά εννοούν κι ακόμη λιγότερα πράττουν, με ατέλειωτη, εφιαλτική γραφειοκρατία που επιλεκτικά ταλαιπωρεί ανθρώπους όπως ο ίδιος αλλά διευκολύνει κάποιους ημέτερους, διαφθορά, αδιαφορία και αναλγησία. Κάποια στιγμή πηγαίνει στο χωριό του, το Ασπροχώρι το οποίο είχε να επισκεφτεί χρόνια, προκειμένου να βρει ένα θείο του μήπως και τον βοηθήσει. Φτάνοντας στο χωριό, τον βλέπουμε να κρατάει παραμάσχαλα κι έναν τενεκέ για να πάρει λάδι, μια και όπως λέει σε λίγο στην Αθήνα οι άνθρωποι θα βάζουν... ορυκτέλαιο στη σαλάτα. Επίσης, διαπιστώνει ότι από Ασπροχώρι το χωριό έγινε... μαυροχώρι, έπειτα από εκτεταμένες πυρκαγιές που κατάκαψαν δασικές εκτάσεις γύρω του. Επιστρέφοντας με το θείο στην Αθήνα αντιμετωπίζουν όσα έλεγα παραπάνω και για να μην τα πολυλογώ, κάποια στιγμή η αδερφή του καταφέρνει να βρει δουλειά. Όχι όμως ως γιατρός, αλλά ως πωλήτρια. Εδώ μπορείτε να δείτε ολόκληρη την ταινία. Και τα συμπεράσματα, δικά σας. Υπενθυμίζω μόνο ότι όλα αυτά, εν έτει 1978...
8 σχόλια:
Καλημέρα Γεράσιμε. Η ιστορία συνεχίζεται.
mariana καλημέρα. Δεν ξέρω πως θα φαντάζονταν οι άνθρωποι τότε, το 1978, το μακρινό 2008 αλλά δε νομίζω να το φαντάζονταν τόσο ίδιο και χειρότερο..
Η ζωή μιμείται την τέχνη ή η τέχνη τη ζωή;
Εδώ σε θέλω...
xasodikis στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έλεγα ότι η ζωή μετουσιώνεται σε κινηματογραφική τέχνη και σε αυτό που θα έλεγε κανείς ελληνικός ρεαλισμός, ως κινηματογραφικό είδος (όπως λέμε, ας πούμε ιταλικός νεορεαλισμός). Ή σε ρεαλιστική τέχνη.
Αναρωτιέμαι, επιπλέον αν θα μπορούσαν σήμερα να γυριστούν τέτοιου είδους ρεαλιστικές ταινίες...
πραγματι αυτο το κουφο με το ορυκτελαιο ειναι ολα τα λεφτα,λες και το ηξερε ο Θανασης απο τοτε το πως εκμεταλευονται οι εμποροι τον κοσμακη προκειμενου να βγαλοθν χρημα.
Αν μπορει κανεις να το στειλει σε καποια εκπομπη για να το αναλυσουν καποιοι δημοσιογραφισκοι που ασχολουνται μονο με το γιουροβισιον.
Αν και ο Βέγγος σε ορισμένος ταινίες του δεν μου άρεσε (φαλακρός πράκτωρ ΘΒ κλπ), εντούτοις στη συγκεκριμένη ταινία, όπως και μερικές άλλες (π.χ.Θανάση πάρε το όπλο σου) μου άρεσε πολύ.
Κάθησες και είδες την ταινία από το PC Γεράσιμε;;
ανώνυμος όσο περισσότερα πραγματικά ζητήματα αντιμετωπίζουν οι νεοέλληνες, τόσο περισσότερα ανύπαρκτα τους σερβίρουν τα ΜΜΕ (όπως τη Γιουροβίζιον).
meropi όχι, είδα λίγη στην τηλεόραση.
Έχω δει την ταινία και στην μεγάλη και στην μικρή οθόνη (1979 και 1996 ) και στον υπολογιστή. Ο Θ.Β. για άλλη μια φορά διαπρέπει. Δυστυχώς, ένα πράγμα έχει αλλάξει: οι πολίτες δεν αυτενεργούν, δεν αυτοργανώνονται, όπως τότε, που με προσωπική εργασία έφτιαξαν το λαϊκό ιατρείο στα αυθαίρετα του Περάματος. Τώρα θα γκρίνιαζαν απλώς για την κρατική απουσία, θα έπαιζαν λίγα λεπτά στην τηλεόραση ( αν γινόταν και αυτό ) και τίποτε άλλο. Αυτό είναι και το επικίνδυνο, η συλλογική μας αδράνεια
Δημοσίευση σχολίου