Πριν 52 χρόνια, το 1956 ο γνωστός στους κοινωνιολόγους αλλά ευρύτερα όχι τόσο Αμερικανός κοινωνιολόγος Charles Wright Mills (1916-1962) δημοσίευσε ένα βιβλίο στο οποίο εξέταζε και ανέλυε τη δομή της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνου του καιρού. Το βιβλίο λεγόταν The Power Elite. Σε αυτό ο Mills περιγράφει τη διαπλοκή θα λέγαμε σήμερα μεταξύ πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής εξουσίας και κυρίως μεταξύ των ανθρώπων στα υψηλότερα κλιμάκια αυτών των τριών σφαιρών. Το πώς δηλαδή άνθρωποι στην κορυφή της πολιτικής, της οικονομίας και του στρατού, που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις με ακόμη σημαντικότερες συνέπειες, μοιράζονται την ίδια κοσμοθεωρία: μια εντελώς δική τους, μιλιταριστική θεώρηση της πραγματικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο και εφόσον ανήκουν στην ίδια κοινότητα συμφερόντων, καταλήγουν με απόλυτα φυσικό τρόπο να αλληλοεξυπηρετούνται. Θεωρώντας εαυτούς ανώτερους από τoν απλό λαό κινούνται ελεύθερα καταλαμβάνοντας πόστα εξουσίας που συναρμόζονται με συνέπεια και οι τρεις αυτές σφαίρες να συγκροτούν ένα ενιαίο σύμπλεγμα. "Στρατολογούν" μάλιστα νέα μέλη στις ελίτ αυτές ανάλογα με το πόσο επιτυχημένα αποδεικνύονται ως "κλώνοι" των ήδη υπαρχόντων μελών.
Εδώ ο Mills με τη μοτοσικλέτα που χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του.
Κατά έναν περίεργο τρόπο με αυτές τις ελίτ ανακατεύονται και οι επαγγελματίες celebrities που υπάρχουν προκειμένου να επιδεικνύονται από τα ΜΜΕ. Αλλά που θεωρητικά ποτέ, εφόσον παραμένουν celebrities, δεν έχουν επιδειχθεί αρκετά (εδώ ίσως βρίσκουμε και τον ορισμό του celebrity: you are famous when you are never famous enough). Όλοι αυτοί δεν κάνουν άλλο από το να αποσπούν την προσοχή του κοινού των ΜΜΕ από σημαντικότερα ζητήματα. Ο πληθυσμός στη μεγάλη πλειοψηφία του μετατρέπεται κατ' αυτόν τον τρόπο με την καίρια συνδρομή και των ΜΜΕ που φαίνεται ότι έχουν τον ιδιαίτερο, δικό τους ρόλο να παίξουν, σε μια αδρανή πολιτικά και απληροφόρητη μάζα: δημιουργείται έτσι μια μαζική κοινωνία, δηλαδή μια κοινωνία μαζών.
Σας θυμίζει τίποτα;
19 σχόλια:
Κάτι μου θυμίζει, κάπου γνώριμο είναι αλλά στίβω το μυαλό μου, προσπαθώ, ζορίζομαι αλλά άδικος κόπος.
Δεν μπορώ να βρω τι μου θυμίζει :-)
Πέρα από το αστείο, η σημαντική διαφορά είναι ότι μέσα από την διαπλοκή που περιγράφεται στις ΗΠΑ το σύστημα λειτουργεί. Έστω για το συμφέρον κάποιων, αλλά λειτουργεί.
Εδώ ούτε αυτό γίνεται. Ακόμα και η διαπλοκή μας έχει τα χάλια της.
τρύφωνα στην Eλλάδα έχουμε νομίζω αυτό που θα ονόμαζα λούμπεν καπιταλισμό: αρπαχτές, ρεμούλα, διαπλοκή της καρπαζιάς και το κακό συναπάντημα. Ξεφτιλίστηκαν εξίσου τόσο ο σοσιαλισμός όσο και ο καπιταλισμός ο ίδιος.
Πολύ ωραίο το μπλογκ σου, μου άρεσαν ιδιαίτερα τα δυο χριστουγεννιάτικα μουσικά βίντεο. :-)
Λούμπεν καπιταλισμός ... χα χα πάρα πολύ μου άρεσε αυτό !!!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Όχι καλέ, τι να μου θυμίζει;;
Δεν πιστεύω να υπονοείς ότι μου θυμίζει την ελληνική πραγματικότητα. Τσ τσ τσ...Εδώ επικρατεί η διαφάνεια και η αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Γέλασε κανείς;
Καλησπέρα Γεράσιμε και καλή χρόνια!
Σαν τα χιόνια, δε νομίζεις;
Περνάω για λίγο να πω μια καλησπέρα, έτσι να μην χαθούμε τελείως! Δυστυχώς ο φόρτος εργασίας δεν επιτρέπει ολική επαναφορά στο blogging μέχρι το καλοκαίρι τουλάχιστον, οπότε είμαι περαστικός!
Πάντως χαίρομαι που βλέπω πως το blog πάει από το καλό στο καλύτερο τόν καιρό που λείπω! ;)
Α, και κάτι διάβασα σε προηγούμενο post για καινούργιο πόνημα...
Γράφε, γράφε, γιατί περιμένουμε! Έχω και έναν τόμο που αισθάνεται μοναξιά στη βιβλιοθήκη...
Να 'στε καλά και χαιρετίσματα στις φίλιες δυνάμεις! :)
mania είπαμε: κάποτε στην Αμερική..
i döda vinkeln καλή χρονιά και σ' εσένα... πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω! Το μπλογκ καλά πάει αλλά μάλλον το έχω παρακάνει τελευταία κι έχω αφήσει άλλα πράγματα πίσω... να 'σαι κι εσύ καλά! :-)
Καλησπέρα Γεράσιμε μου,
Αν ο @Τρύφωνας με τη φράση "μέσα από την διαπλοκή στις ΗΠΑ το σύστημα λειτουργεί" εννοεί ότι στην Αμερική ακόμα και η διαπλοκή είναι τρόπον τινα αξιοκρατική, θα συμφωνήσω κι εγώ. Εδώ ούτε άξιους διαπλεκόμενους δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα. Μόνο κάτι "κουμπάρους" και κάτι "βολεψάκηδες" β' ποιότητας.
Πολύ νέος πέθανε ο Mills παρατηρώ.
Τοχουμε στην Ελλαδα το βιβλιο , Γερασιμε ;
meropi ναι από καρδιά πέθανε, νέος όπως πολλοί ροκ σταρς (για τους κοινωνιολόγους έχει αυτό που θα λέγαμε rock star status).
Δεν ξέρω για την Αμερική αλλά για την Αγγλία που έχω ζήσει θα συμφωνήσω με ένα φίλο μου που έλεγε ότι εκεί κρατούσαν τουλάχιστο λίγο τα προσχήματα. (Εγώ θα έλεγα και περισσότερο, αλλά είμαι υπεραισιόδοξος τύπος.)
rits 'Koρνήλιος Καστοριάδης: κριτική επισκόπηση στης σκέψης του' από τις εκδόσεις Ύψιλον.
holy shit...
λουμπεν καπιταλισμος, χλιδανεργοι και "προοδευτικοι" βολεψιματιες αντιδραστικοι στα παντα.
Μα το Τουτατη, πως δεν εχεις εγκαταλειψει ακομη τη χωρα (εσυ και μια μικρη μειονοτητα που σκεφτεται αλλιως), μου ειναι μεγα μυστηριο!
συντροφικοι χαιρετισμοι με χαρη παπανδρεικη (του μεσαιου) :)
identitycafe την εγκατέλειψα, ξανγύρισα και κάθε μέρα σκέφτομαι να την ξαναεγκαταλείψω..
Moυ θυμίζει, πώς δεν μου θυμίζει, αλλά σε χειρότερη εκδοχή...
:)
Υ.Γ. Καλή χρονιά i döda vinkeln, μας έλειψες!
Αμερική και Ελλάδα μοιάζουν πολύ σε πολλά θέματα, άσχετα αν εδώ δεν το παραδέχονται.
Η διαφορά εδώ στην Ελάδα, είναι ότι το δημόσιο δεν λειτουργεί διότι οι εγκάθετοι υπάλληλοι δεν το επιτρέπουν.
Για να κάνεις οτιδήποτε άλλο πέραν του κανονικού πρέπει να είσαι κουμπάρος των εκάστοτε.
Η Αγγλία ευτυχώς δεν λητουργεί κατ' αυτό το τρόπο. Με τον Blair άρχισε μία ιδιότυπη διαφθορά αλλά δεν πιστεύω ότι οι Άγγλοι θα επιτρέψουν να συνεχιστεί.
Όσο για το δικό μου χωριό την Αυστραλία, ο Howard, προσπάθησε να μας βάλει σε ένα καλούπι, αλλά δεν τα κατάφερε. Στις πρόσφατες εκλογές έχασε και την έδρα του, διότι εκεί μόνο μονοεδρικές έδρες υπάρχουν.
Παντως τον όρο πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο έχω την εντύπωση ότι τον πρωτοχρησιμοποίησε ο Αιζενχάουερ.
αθανασία :)
AdoptionPledgE2Unite ώστε στην Αυστραλία... τη χώρα με τους γελαστούς ανθρώπους:)
αθεόφοβε δεν γνωρίζω τι είπε ο Αϊζενχάουερ αλλά δε νομίζω ότι έχουν καμία σχέση ούτε οι άνθρωποι, ούτε οι όροι ούτε και ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι όροι αυτοί.
Το τρίπτυχο της πολιτικοστρατιωτικής και οικονομικής ελίτ που καταδεικνύει ο Μills, στην Ελλάδα διαπλέκεται ακόμα περισσότερο με την θρησκευτική, (παρα)δικαστική και δημοσιογραφική εξουσία να διαμορφώνει το matrix της πραγματικότητας της σύγχρονης Ελλάδας. Οι γραφικότητες των media icons είναι παιδιαρίσματα σε σχέση με το παραπάνω σύστημα υποστήριξης αμοιβαίων συμφερόντων. Η κοιμωμένη κοινωνία μας μπορεί να αφυπνιστεί με την ενεργητική συμμετοχή ανθρώπων που μπορούν να πάρουν τις αποστάσεις τους από το λούμπεν καπιταλισμό, που μπορούν να σκεφτούν στο τέλος της ημέρας κάτι που έκαναν στη διάρκειά της και έχει νόημα για αυτούς ώστε να μην χρειάζονται τη γυάλινη εικονική πραγματικότητα να αποκοιμήσει τις απραγματοποίητες επιθυμίες τους. Αγαπητέ Γεράσιμε η πρόκληση είναι το εδώ και το τώρα (θυμηθείτε την πίστη σας στη δύναμη της θέλησης) και η αναπαράσταση που ο καθένας μας δημιουργεί για τη ζωή βάσει αυτών που πραγματικά έχει ζήσει και φαντασιακά έχει επιθυμήσει. Παντού υπάρχουν κακώς κείμενα σε μια σταθερή αναλογία προς την ανοχή των πολιτών προς αυτά. Αν κάποιοι αντιλαμβανόμαστε την ασυμμετρία μεταξύ των επιθυμιών και του κοινωνικού αυτοπροσδιορισμού μας δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε να αλλάξουμε μικρά πράγματα ο καθένας μας στον μικρόκοσμό μας. Θέλοντας να αλλάξουμε την κοινωνία μπορούμε να ξεκινήσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας και τουλάχιστον κατάτι τον κοντινό μας περίγυρο.
Eμένα μου θυμίζει κάποιους που πάνε να κάνουν το ίδιο και εδω στην Ελλάδα.
Πιστεύουν οτι αυτό θα τους οφελήσει ωστε να χειραγωγούν τον κόσμο και εκείνοι να ειναι σε θέσεις εξουσίας.
Μόνο που εδω ο κόσμος δεν ειναι αμερικανάκια.
Απλώς κάποιοι είναι αφελείς και το τρώνε.
Ο κόσμος εδω και βλέπει, και ξέρει και θυμάται.
...και πολύ σωστό οτι εδω εμπλέκεται περισσότερο η Εκκλησία, για τους ίδιους λόγους και για δικά της οφέλη που δεν έχουν σχέση με την Πίστη.
balloon σίγουρα στην Ελλάδα η οργανωμένη θρησκεία έχει ένα μεγάλο ρόλο να παίξει σε όλο αυτό το σύμπλεγμα.
tzonakos μακάρι να είναι όπως τα λες στο πρώτο σχόλιο.
Δημοσίευση σχολίου