13 Δεκ 2007

Ένα πρωινό στο ΙΚΑ


Ήμουν σήμερα το πρωί στο ΙΚΑ της περιοχής μου για να ρωτήσω κάποια πράγματα για την προαιρετική ασφάλιση νέου ασφαλισμένου και τον ειδικό λογαριασμό αυτασφάλισης. Πήγα λοιπόν στο γκισέ να βρω την υπεύθυνη με την οποία είχαμε μιλήσει προηγουμένως στο τηλέφωνο, για να είμαι σίγουρος ότι σήμερα θα την έβρισκα (αυτές τις μέρες, βλέπετε, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν άδειες). Αφού περίμενα κανένα δεκαπεντάλεπτο κατέφθασε, κάθησε στην καρέκλα της και το γύρισε πολύ γρήγορα στον ενικό, ίσως για να καλμάρει τον εαυτό της για το χρόνο που της έτρωγα ρωτώντας για πράγματα που είχα δει στο site του ΙΚΑ στο ίντερνετ (του οποίου την ύπαρξη δεν πολυγνώριζε). Κοίταξε τα χαρτιά μου και άρχισε να απαντά με δυσφορία στις ερωτήσεις που τολμούσα να ξεστομίζω. Κατέληξε στο ότι το ένα είδος ασφάλισης δε με συνέφερε και για το άλλο μου έλειπε μια βεβαίωση.

Όλα αυτά ενώ μια γυναίκα η οποία είχε έρθει μετά από μένα (προσοχή: δεν υπήρχε άλλος στην ουρά, εγώ κι αυτή ήμασταν, δεν την έσπρωχνε δηλαδή κανείς από πίσω), δεν ξέρω με ποιο αιλουροειδή τρόπο κατάφερε, ακουμπώντας με το χέρι στο περβάζι του γκισέ, να πλασαριστεί ανάμεσα σε μένα και την υπάλληλο πίσω από το γυαλί, χώνοντας ανάμεσά μας το κεφάλι της και μένοντας έτσι σκυμμένη όση ώρα στεκόμουν εκεί, υποθέτω για να μη χάνει λέξη από όσα τρομερά ενδιαφέροντα λέγαμε με την υπάλληλο. (Επίσης υποθέτω ότι η έννοια 'αδιακρισία' της ήταν, εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον, άγνωστη.) Αθάνατη σκηνή σε δημόσια υπηρεσία, σκέφτηκα φεύγοντας: ο αδιάφορος υπάλληλος, που σε κοιτάει με την άκρη του ενός ματιού κι αυτό χαριστικά, μιλώντας στον ενικό γιατί δε μπορεί, μικρή χώρα είμαστε κι όλο κάπου θα έχουμε γνωριστεί, και η παρεούλα να μεγαλώνει με την από πίσω που χώνει την κεφάλα της (αχ, δεν άντεξα!) ανάμεσά μας για να την παίξουμε κι αυτή. Στο τέλος μάλιστα γελάσαμε κι οι τρεις καλόκαρδα (οι δυο τους γέλασαν αλλά μη χαλάω την παρέα, δεν είναι σωστό) όταν στην ερώτησή μου μήπως χάνω πολύτιμες ημέρες ασφάλισης αν δεν κάνω τη σχετική αίτηση σήμερα, με ρώτησε η υπάλληλος πόσων χρόνων είμαι. Όταν απάντησα 37 έβαλαν κι οι δυο τα γέλια (η ίδια και η αδιάκριτη από πίσω που ένιωθα πλεόν το κεφάλι της μπροστά στο αριστερό μου χέρι και παρατηρούσα την κόμμωσή της), που τόσο νέος σκέφτομαι για χαμένες ημέρες και ανησυχώ.

Έφυγα ήσυχος και ευχαριστημένος που ζω σε μια μικρή και αγαπημένη χώρα στην οποία είμαστε όλοι μια κεφάτη παρεούλα.

14 σχόλια:

mania είπε...

Α ρε Γεράσιμε...δεν πιστεύω να είμαι αδιάκριτη που σου μιλάω στον ενικό (εμείς έχουμε την οικειότητα της μη γωριμίας που φέρνει κάποια ελευθερία)..λοιπόν τι έλεγα;; Α ναι ο κάθε υπαλληλίσκος (δημόσιος ή ιδιωτικός) έχει στο χώρο του μια εξουσία, την οποία ασκεί ανέλεγχτα και χωρίς οίκτο...Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια να μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο σακκί...Μετά όταν πάει σε άλλη υπηρεσία αγανακτεί για τη μεταχείριση και ας έχει κάνει ο ίδιος χειρότερα...

mania είπε...

Δεν εννοώ ότι εσύ έχεις κάνει χειρότερα...Από τα γραφόμενα σου κατάλαβα ότι καλά ξηγιέσαι...άλλωστε δεν μπορεί να έχει κάνει χειρότερα ένας μελετητής του Καστοριάδη! Ομολογώ είναι από τους λίγους Έλληνες που ξέφυγαν από τη μετριότητα που μας δέρνει....

gerasimos είπε...

mania oύτε ο ενικός με πείραξε ποτέ ούτε η αδιακρισία. Αλλά η περιφρόνηση (από τον υπάλληλο) και η κατινιά (της από πίσω) ενίοτε μου τη δίνουν. Ιδίως όταν συνδυάζονται κατ' αυτό τον τρόπο.

Roadartist είπε...

Καλησπέρα Γεράσιμε..Απο το τίτλο και μονο κατάλαβα.."Πρωινό στο ΙΚΑ" οχχχχχχ λέω..Αλλος ενας ταλαιπωρημένος του αθάνατου ελληνικού δημοσίου...
Προσωπικά με ενοχλεί πολύ η αγένεια, η κακή εξυπηρέτηση ή αν θες η απροθυμία να σε εξυπηρετήσουν (δουλειά τους ειναι στην τελική) και καταλαβαίνω τι εννοείς με τον ενικό. Είναι καλό να κρατούνται τα προσχήματα, ας μη τα ισοπεδώνουμε όλα σε αυτή τη χώρα.

athanasia είπε...

Και τον τίτλο να έβαζες μόνο, θα καταλαβαίναμε. Και, πάλι καλά να λες, που δεν σε έκοψε για "παρακατιανό", γιατί θα είχες κι άλλα χειρότερα να διηγηθείς.

:)

Meropi είπε...

Γεράσιμε μου,
Καλό απόγευμα. Δεν θα το πιστέψεις. Όταν έχω να πάω σε δημόσια υπηρεσία έχω τρακ και άγχος. Και ας έχω να κανονίσω κάτι καθόλα νόμιμο. Σκέφτομαι θα είναι ενήμεροι για τη νομιμότητα του αιτήματος μου;;;
Και μένα με ενοχλεί ο ενικός και ιδίως όταν εγώ απευθύνομαι στο συνομιλητή μου στον πληθυντικό.
Η από πίσω απερίγραπτη. Πώς και δεν σε πήρε και αγκαλιά! Τι κάνει αμορφωσιά!

gerasimos είπε...

roadartist χαίρομαι που καταλαβαίνεις τι εννοώ με τον ενικό. Μιλάω για τον ραγιάδικο ενικό, αυτόν που με κάθε πρόταση που σου εκτοξεύει ο υπάλληλος σε κατρακυλάει κι ένα σκαλοπάτι παρακάτω, μέχρι να ανοίξει και να σε ρίξει μέσα στον κάδο με τα σκουπίδια.

gerasimos είπε...

athanasia όλοι παρακατιανοί είμαστε από την άλλη πελυρά του γυαλιού του γκισέ... εκτός αν έχουμε μια κάμερα στο χέρι και λέμε ότι ερχόμαστε από τον Τριανταφυλλόπουλο... μόνο με το φόβο δηλαδή αλλάζει κάτι.

gerasimos είπε...

meropi αυτή η συμπαιγνία αδιαφορίας από τη μια πλευρά του γυαλιού και ανοησίας απ' την άλλη (απ' την από πίσω) με τελείωσε, μ'έκανε να νιώσω σα να έπρεπε να απολογηθώ μόνο και μόνο επειδή ήθελα να ρωτήσω κάποια αυτονόητα.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Την τελευταία φορά που πήγα στο ΙΚΑ κρατούσα το χαρτάκι αναμονή 657 ενώ στα κισσέ, υπήρχαν μόνο 3 υπάλληλοι.

Την τελευταία φορά που πήγα στα ιατρεία του ΙΚΑ στις Αλεξάνδρας έκλεισα ραντεβού για μετά από 20 μέρες καθώς ένας ουρολόγος πώς είναι δυνατό να εξυπηρετήσει όλα τα πουλιά των Αμπελοκήπων…


Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ήμαστε πρώτα δημιουργοί(εργαζόμενοι) και μετά καταναλωτές… θα λύσουμε το πρόβλημα:
πού πρέπει ο σκηνοθέτης-εγώ να στήσω την κάμερα!!

Ανώνυμος είπε...

Τo blog του απολυμένου από την ΓΣΕΕ Δημοσιογράφου για θέματα εργασίας και ότι άλλο κάτσει…
Ενημέρωσε Άτομα Που Επικοινωνείς Για Τo Blog http://apasxolisi.wordpress.com Χρησιμοποίησε Αυτό Το Blog Να Καταγγείλεις Η Να Ενημερωθείς Για Εργασιακά Θέματα Επικοινωνήστε μαζί μου με τα email:apasxolisi_blog@yahoo.gr Είναι Μια Ανοικτή Και Online Social Network Σελίδα Διαμαρτυρίας Και Αποκάλυψης Στη Κοινή Γνώμη .. Της Πρωτοφανούς Απόλυσής Μου!
Συνταξιούχους απασχολεί η ΓΣΕΕ!!!
Δεκέμβριος 8, 2007
Εργασιακός παράδεισος για ημετέρους …αντεργατικό “Νταχάου” για απλούς εργαζόμενους η ΓΣΕΕ
Και όμως είναι δυνατόν η ΓΣΕΕ απασχολεί συνταξιούχους!!!!

Πρώην υπάλληλος της ΓΣΕΕ συνταξιοδοτήθηκε και επαναπροσλήφθηκε στην ΓΣΕΕ ως προσωπάρχης

Και εργάζεται και αμείβεται και παίρνει την σύνταξη!

Δείτε σχόλιο που έλαβα σε post του blog αφαιρώ χαρακτηρισμούς από το νέο ποστ που κάνω με αποσπάσματα από το σχόλιο

Τους χαρακτηρισμούς τους αφαιρώ γιατί δεν εκφράζουν το blog

ΙΔΟΥ ΤΟ ENA ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ

“Υπάρχουν εργαζόμενοι της ΓΣΕΕ οι οποίοι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας εξομοίωση των αμοιβών τους και των επιδομάτων τους με άλλους (ιδίως γραμματέων) στους οποίους η εύνοια του Πολυζωγόπουλου περίσσευε.
Ακόμα και συνταξιούχος κυρία, απασχολείται στη ΓΣΕΕ (πρώην εργαζόμενη στο ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) με παχυλό μισθό σε σχέση με τις ανύπαρκτες υπηρεσίες που προσφέρει. Και αυτή ρουσφέτι του Πολυζωγόπουλου.
Επίσης κόρη προσωπικού φίλου του Πολυζωγόπουλου που διόρισε στη ΓΣΕΕ, όπως αναφέρεις, σπανίως εμφανίζεται στο ΚΕΠΕΑ, όπου της έχουν φτιάξει χλιδάτο γραφείο για να έχει τις προσωπικές της «επαφές». Πολύ πρόσφατα υπήρξε και έγγραφη καταγγελία μέλους του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ, στην οποία αναφέρεται ότι αυτή η κυρία δεν εργάζεται και απλώς της καταθέτουν τα χρήματα στο λογαριασμό της στην τράπεζα. Φαίνεται ότι ούτε για να πληρωθεί δεν πηγαίνει.”

gerasimos είπε...

vita mi barouak το καλό με τους γιατρούς του ΙΚΑ είναι πως ό, τι κι αν έχεις σε εξετάζουν και σου λένε ότι σφύζεις από υγεία. Δυο φορές που έτυχε να με εξετάσει γιατρός του ΙΚΑ για διαφορετικά πράγματα και τις δυο με έπεισε ότι δεν έχω τίποτα.

roadartist είπε...

Καλημέρα Γεράσιμε!! Περνα απο το blog μου “εχεις προσκλησούλα” και αυτη τη φορά θέλω να συμμετάσχεις ετσι? :)))

marianaonice είπε...

Ο καθένας δικτατορίσκος στο πόστο του! Παλιά μου τέχνη κόσκινο!
Την εικόνα που μας περιέγραψες δυστυχώς την έχουμε ζήσει όλοι μας όχι μία αλλά πολλές φορές και σε πολλές εκδόσεις...
Καλημέρα Γεράσιμε και κάποτε δεν θα μας παραξενεύουν αυτά αφού θα καταλήξουμε και εμείς να τα θεωρούμε λογικά και συνηθισμένα...