3 Νοε 2008

Εθελοντισμός: ο μεγάλος άγνωστος



Θα προσέξατε ίσως ένα καινούργιο μπανεράκι δεξιά όπως μπαίνετε στο blog. Πρόκειται για μια αξιόλογη Μη Κυβερνητική Οργάνωση - εδώ θα βρείτε πολλές περισσότερες - που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, για την οποία ξεκινώ αυτό τον καιρό να εργάζομαι εθελοντικά. Δε θα σας πω περισσότερα γι' αυτήν, μπορείτε αν θέλετε να μπείτε και να περιηγηθείτε στην ιστοσελίδα της από το μπάνερ. Θα ήθελα όμως με την ευκαιρία αυτή να πω λίγα περισσότερα για την ξεχασμένη αυτή υπόθεση που λέγεται εθελοντισμός στην Ελλάδα. Νομίζω ότι η πρώτη σκέψη ή μάλλον το πρώτο επιφώνημα πολλών συμπατριωτών μας αν τους μιλούσε κανείς για εθελοντισμό θα ήταν... 'ωχ': ένα 'ωχ' τεμπελιάς, φυγοπονίας, ανατολίτικης ραθυμίας και βολεψακισμού. Η ψυχοσύνθεσή μας δηλαδή ως λαού μας προδιαθέτει αρνητικά απέναντι στην πολύ σημαντική αυτή υπόθεση που λέγεται εθελοντισμός. Πρόκειται, όμως, για έναν ρηξικέλευθο τρόπο δράσης αλλά και σκέψης που αντιστέκεται και εναντιώνεται εμπράκτως σε όλα όσα μας έχει βάλει να πιστέψουμε και να ακολουθήσουμε ο σύγχρονος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός: στη χρηματοκεντρική αντίληψη της εργασίας, στην κυρίαρχη δηλαδή σήμερα πελατοκεντρική νοοτροπία που μας θέλει να παρέχουμε οιουδήποτε είδους αγαθά και υπηρεσίες προς πάσης φύσεως 'πελάτες' με καταλύτη το χρήμα· στην καθήλωσή μας στους καναπέδες, όπου περνάμε τον 'ελεύθερο' από υποχρεωτική εργασία χρόνο μας, ο οποίος αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στην καλοπέρασή μας, στα πλαίσια ενός ευζωιστικού δόγματος που ακολουθείται τυφλά από εκατομμύρια ανθρώπους. Ξεχνώντας ότι πέραν της υποχρεωτικής εργασίας υπάρχει και η εθελοντική εργασία και η προσφορά σε ανθρώπους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας χρειάζονται, την ύπαρξη των οποίων θα αντιληφθούμε αμέσως μόλις κοιτάξουμε έστω και λίγο πέραν του εαυτού μας· τέλος, ο εθελοντισμός αντίκειται ως στάση ζωής στην ωφελιμιστική βιονοοτροπία στην οποία το σύγχρονο καπιταλιστικό φαντασιακό μας έχει φυλακίσει, και μας σπρώχνει ή φιλοδοξεί να μας σπρώξει πέραν μιας στενά ανταλλακτικής σχέσης με τους συνανθρώπους μας, πέραν του δούναι και λαβείν, ανοίγοντάς μας ένα τεράστιο παράθυρο σε μια άλλη αντίληψη του εαυτού μας, των άλλων και της ίδιας της ζωής.

Για να επανέλθω στα καθ' ημάς, βλέπω κάθε μέρα δεκάδες, εκατοντάδες νεαρούς και νεαρές - φοιτητές, χλιδάνεργους και όποιους άλλους - να συνωστίζονται με τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια και να σαπίζουν άπραγοι στις καφετέριες με καφέδες, τσιγάρα, τάβλια και αθλητικές εφημερίδες στα χέρια. Και σκέφτομαι πόσο χαμένοι πάνε τόσοι νέοι, εν δυνάμει εθελοντές. Και πόσο κρίμα να μην έχει αναπτυχθεί η κουλτούρα του εθελοντισμού στην Ελλάδα. Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει αν υπήρχε μεγαλύτερη εξάπλωση αυτής της εναλλακτικής στάσης ζωής... η οποία γνώρισε μια στιγμιαία, δεκαπενθήμερη και εντελώς εφήμερη άνθηση σαν περαστική μόδα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων πριν τέσσερα χρόνια για να σβήσει στη συνέχεια σαν φλογίτσα ενός κεριού που δεν πρόλαβε καλά-καλά ν' ανάψει.

14 σχόλια:

xasodikis είπε...

Καλορίζικος :)

gerasimos είπε...

xasodikis σε σκέφτηκα όταν ετοίμαζα το ποστ, είσαι άλλωστε ο μόνος εθελοντής μπλόγκερ που ξέρω. (Αν και φαντάζομαι υπάρχουν και πολλοί άλλοι που απλώς δεν ξέρω τις εθελοντικές τους δράσεις.)

:-)

Unknown είπε...

Γεράσιμε μην το πάρεις στραβά αυτό που θα σου πω αλλά εδώ οι ΜΚΟ, παίρνουν επιδοτήσεις από το κράτος και την Ε.Ε. και η δουλειά που υποτίθεται ότι κάνουν, δεν φαίνεται παρά μόνο στις τσέπες κάποιων.

Meropi είπε...

Εθελοντισμός? Τι είναι αυτό τρώγεται??
Αστειεύομαι βέβαια. Μακάρι, όπως λες κι εσύ, τις μισές ώρες (όχι όλες) που τρώνε οι νέοι στην καφετέρια, να της αφιέρωναν σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα. Πόσο καλύτερη κοινωνία θα γινόμασταν.

Ανώνυμος είπε...

Και μια και οι καιροί είναι χαλεποί θα πρότεινα την Τράπεζα Ελεύθερου Χρόνου, όπου ο εθελοντισμός δεν ακολουθεί το αξίωμα Κάνε το Καλό και Ρίχτο στο Γυαλό (που προυποθέτει μια συνθήκη ψυχικής και υλικής ευημερίας απούσα στην εποχή μας)αλλά αντίθετα ανταμοίβεται άμεσα σε ένα κοινωνικό δίκτυο άμεσης και χειροπιαστής αλληλεγγύης και ανταλλαγής καλών προθέσεων.

Ανώνυμος είπε...

Συνήθως αυτοί που ασχολούνται με τον εθελοντισμό είναι άνθρωποι που έχουν ενδιαφέροντα και οι οποίοι προσπαθούν να ξεκλέψουν λίγο από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους για να προσφέρουν σε κάτι.

Αυτοί που κάθονται στα cafe, το σίγουρο είναι ότι δεν έχουν ενδιαφέροντα σαν άνθρωποι - αλλιώς θα ήταν και παραγωγικοί, κάτι θα έκαναν έστω και μη εθελοντικό.

Ευχάριστη η αλλαγή στο background :)

Seagull είπε...

Πολύ σημαντικό το σημερινό σου θέμα, Γεράσιμε!
Θα μου επιτρέψεις να "διαφημίσω" τις οργανώσεις που αγάπησα ιδιαίτερα, διότι είχα δραστηριοποιηθεί μέσα απ' αυτές:
Service Civil International (http://www.sci.gr/)

και
Διεθνής Αμνηστία (http://www.amnesty.org.gr/)

Seagull είπε...

(Συνέχεια από το προηγούμενο):
Η πρώτη, η S.C.I. δεν προβάλλεται (δεν υπάρχει ούτε στη λίστα στην οποία παραπέμπεις...) μεταξύ άλλων και διότι, πιστεύω, δεν αναζητά ούτε χρηματοδοτήσεις (αγαπητή Μαριάνα!) ούτε πολιτικές σχέσεις και φιλίες...

xasodikis είπε...

Μεγειά την ταπετσαρία :)

fpboy είπε...

Έχω πολύ κακή εμπειρία απο Μ.Κ.Ο που πρόσφερα εθελοντικά τις υπηρεσίες μου και αποδείχτηκαν λαμόγια και κομματόσκυλα του κερατά!
Δεν γενικευώ, αλλά προσέχτε ....

gerasimos είπε...

mariana δεν αμφιβάλλω - για να μη θεωρηθώ και αφελής - ότι αυτό που λες θα μπορούσε πιθανώς να ισχύει για κάποιες ΜΚΟ. Αλλά δε θα το γενίκευα για ΜΚΟ όπως ας πούμε 'οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα' (απ' τους οποίους γεννήθηκε η 'PRAKSIS'), ιδίως απ' την στιγμή που δεν μπορώ να ξέρω.

meropi τους βλέπω τους καφενόβιους και τηλεορασόβιους αυτούς νέους - τα καφέ διαθέτουν τώρα βλέπεις και πλάσμα τηλεοράσεις που φαίνονται μάλιστα να δείχνουν διαρκώς ποδόσφαιρο - να πετάνε έτσι το χρόνο τους και τις δυνατότητές τους και πραγματικά λυπάμαι βαθιά.

balloon oι Τράπεζες Ελεύθερου Χρόνου, απ' ό,τι είδα στα γρήγορα στο Google διαμεσολαβούν μεταξύ εθελοντών, ανάλογα με τις δεξιότητες του καθενός τους και όσων τους χρειάζονται: πρόκειται μάλλον για τις μοναδικές τράπεζες σήμερα που λειτουργούν προς όφελος και όχι εις βάρος των πολιτών.

δενδρογαλή ιδίως στην ελληνική επαρχία αυτό το πράγμα με τους νεαρούς στα καφέ να ακολουθούν πιστά το τρίπτυχο μηχανάκι-τσιγαράκι-καφεδάκι το βλέπεις πολύ. Πόση εντύπωση μου προκαλεί τόσα νέα παιδιά να μην έχουν άλλα ενδιαφέροντα πέραν της μπάλας, παρότι θα μπορούσαν λίγο αν ξεσηκώνονταν να έκαναν τόσα όμορφα πράγματα: ερασιτεχνικούς θιάσους, να οργάνωναν εικαστικές, μουσικές ή χορευτικές εκδηλώσεις, να έφτιαχναν ορειβατικούς συλλόγους κι ό, τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Και όχι βρέξει-χιονίσει να τους βλέπει κανείς σωριασμένους στις καρέκλες των καφέ.

gerasimos είπε...

seagull τέτοιου είδους 'διαφημίσεις' ευπρόσδεκτες... την πρώτη οργάνωση δεν την ήξερα, σε αντίθεση με τη Διεθνή Αμνηστία που μου ήταν βεβαίως γνωστή.

xasodikis να 'σαι καλά.

fpboy ευχαριστώ, θα προσέχω...

marianaonice είπε...

Έχεις πολύ μεγάλο δίκιο!
Τόσες χαμένες ώρες και τόση ενέργεια των νέων μας πάει εντελώς χαμένη!
Νομίζω ότι η ζωή παίρνει ουσία και νόημα όταν αναλώνεται σε προσφορά...
Η ζωή ίσον προσφορά!!
Καλορίζικος Γεράσιμε!

gerasimos είπε...

marianaonice ακριβώς αυτό θα έλεγα κι εγώ... και ότι η προσφορά οιουδήποτε είδους μας δίνει ζωή.