Πάρε κόσμε!

Η περιοχή που βλέπετε υπό νορμάλ συνθήκες είναι εντελώς άδεια, εγκαταλελειμμένη. Δεν βλέπεις ούτε ένα αυτοκίνητο ή άνθρωπο, μόνο που και που κανένα πιτσιρίκι να μαθαίνει οδήγηση. Σήμερα το πρωί όμως άνοιξε ένα "bazaar" που για τρεις μέρες θα ξεπουλάει το στοκ της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Lidl με τιμές από ένα έως δεκαπέντε ευρώ. Και συνέρευσαν χιλιάδες κόσμου. Για την ακρίβεια, συρρέουν λεπτό το λεπτό χιλιάδες κόσμου: μανάδες με παιδιά στην αγκαλιά, νεαροί άνδρες, κοπέλες, μεγαλύτεροι. Είμαστε στην κυριολεξία αποκλεισμένοι, καθώς έχουν κλείσει οι γύρω δρόμοι, φράκαρε μέχρι και ένα περιπολικό της αστυνομίας που έσπευσε φιλοδοξώντας να βάλει κάποια τάξη στα πράγματα. Κάποια στιγμή, έπεσα πάνω σε κάποιον που κουβαλούσε μια κιθάρα που θα βρήκε σε τιμή ευκαιρίας και μάλλον κινέζικης προέλευσης. Είδα μεσόκοπες γυναίκες κολλημένες με τεράστια καρότσια γεμάτα συσκευασμένα φτηνοπράγματα στις λάσπες. Είδα, άκουσα, πολλά. 

Λαϊκό προσκύνημα στον ναό του "φτηνού" που ξεστοκάρει, την εποχή αυτή της φτωχοποίησής μας. Μια εποχή που λέξεις όπως παζάρι (ή bazaar στο πιο νεοελληνικό δήθεν του), "φτηνό", στοκ, "ευκαιρία", ξεπούλημα, μαγνητίζουν τα πλήθη, τρέχουν από στόμα σε στόμα με ανείπωτες ταχύτητες. Γιατί μέσα στην απελπισία η παραμικρή παρηγοριά, η παραμικρή διέξοδος έστω για λίγο, έστω και παροδικά από το γκρίζο της χρεοκοπίας, ακόμα και "μαϊμού", ακόμα και ύποπτης προέλευσης, θα ταξιδέψει σε όλη την πόλη βρίσκοντας ανθρώπους έτοιμους για την εικονική απόδραση. Ανθρώπους που δεν θα απεργήσουν γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν δουλειά, που δεν θα κατέβουν να διαδηλώσουν γιατί νιώθουν παραδόξως μόνοι σε μια εξαιρετικά μαζική κοινωνία, αλλά που θα δημιουργήσουν το αδιαχώρητο για να μη χάσουν την ελπίδα. Έστω κι αν αυτή θα τη βρουν σε ένα ράφι του Lidl, μισοτιμής. Ελλάδα, 2012. Καλό μήνα.

δημοσιεύτηκε στο free press Parallaxi εδώ