The show must go on

Πλέον δεν φτάνουν οι κατευθυνόμενοι κουκουλοφόροι με τις βαριοπούλες τους να κομματιάζουν τα μαρμάρινα σκαλιά της «Μεγάλης Βρετανίας» για να μαζευτεί κάθε νοικοκυραίος στον πάγκο του. Ούτε όλα τα άλλα ειδικά εφέ που κατά καιρούς επιστρατεύονται. Ποιος δε θυμάται - ποιος ξεχνά, αλήθεια! - τους νεκρούς της Μαρφίν, άνοιξη του '10, ακριβώς τη στιγμή που μια πραγματική λαϊκή έκρηξη, στη μεγαλύτερη πορεία διαμαρτυρίας της μεταπολίτευσης, απειλούσε να τινάξει στον αέρα τις απαιτούμενες, για το ξετύλιγμα της μαζικής εξαθλίωσης που μόλις ξεκινούσε, ισορροπίες; Ένα σοκ που ήταν αρκετό για να τραβηχτούν τα νερά που απειλούσαν να εισβάλλουν  και να πλημμυρίσουν το καράβι ενός χρεοκοπημένου πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου.

Σήμερα, κοντά τρία χρόνια από εκείνη την τραγική άνοιξη, εκκενώνονται οι υπό κατάληψη βίλες της Αθήνας για να ενεργοποιηθούν, σε πρώτη φάση, τα αντανακλαστικά κάθε νομοταγή πολίτη εναντίον των παραβατικών συμπεριφορών. Και, σε δεύτερη φάση, ενορχηστρωμένα, γκαζάκια απ’ άκρη σ’ άκρη της Αθήνας. Ο νομοταγής πολίτης έχει πλέον ξεχάσει το ρεύμα που κοντεύει να του κόψει η ΔΕΗ. Ξαφνικά, παρακολουθώντας τα όλα αυτά με κομμένη την ανάσα, σαν να ζεσταίνεται από την καταιγιστική δράση που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του. Και ξεχνά ότι έχει μείνει και χωρίς θέρμανση. Ή ότι είναι άνεργος. Τι είναι η ανεργία μπροστά σε ένα γκαζάκι στην είσοδο της πολυκατοικίας του Γιώργου Οικονομέα αλήθεια; Τίποτα, ένα τίποτα είναι. Ένα τίποτα είμαστε για τους «σωτήρες μας» όσοι έχουμε απομείνει σ’ αυτή τη χώρα. Μια χειραγωγούμενη μάζα που θα παρακολουθήσει αδιαμαρτύρητα ό, τι παράσταση ανέβει στον πολιτικομιντιακό μπερντέ.

Σε τρίτη φάση, τρομακτικά καλάσνικοφ γαζώνουν τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος «με στόχο το γραφείο του πρωθυπουργού», διαλαλεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Η παράσταση έχει γυρίσει σε σπαγγέτι γουέστερν. Ξεκίνησε, ως επιχείρηση «καθαρές βίλες». Οι βίλες εκκενώθηκαν από τους άπλυτους για να ακολουθήσει  ο τηλεσταρ Σπύρος Σούλης που με φτηνές ταπετσαρίες και καφετεριακούς καναπέδες θα τους ξαναδώσει ζωή για να στεγάσουν άνεργες οικογένειες των Αθηνών. Με το δεξί. Συνεχίστηκε ως «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», με διάφορους ημιαγράμματους τηλεδημοσιογράφους να βομβαρδίζονται ανηλεώς με γκαζάκια αλλά, σκληροί και πιστοί στο καθήκον να εμφανίζονται την επόμενη μέρα ατάραχοι. Για να πουν ότι η δημοσιογραφία δεν τρομοκρατείται. Και κλείνει ως σπαγγέτι γουέστερν ή «Συμμορίες της Νέας Υόρκης», με σκοτεινές φυσιογνωμίες της νύχτας να γαζώνουν τα γραφεία της ΝΔ στοχεύοντας τον πρωθυπουργό. Καθηλώνοντας πλέον τον νομοταγή πολίτη στο κάθισμά του μέχρι να σιγουρευτεί ότι ο καλός σερίφης του δεν κινδυνεύει. Και η παράσταση συνεχίζεται, μην το κουνήσετε από τις θέσεις σας.