To κυνήγι

Χαμός αυτό τον καιρό στην κατά τα άλλα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας Άρτα. Αφορμή; Ένας δάσκαλος σε ένα δημοτικό σχολείο που κατηγορείται ότι έβαζε άλλους μαθητές να χτυπούν συμμαθητή τους. Ένα περιστατικό, που κάνει το γύρο των ΜΜΕ και κουβεντιάζεται ανά την Ελλάδα. Η μιντιακή προβολή του, καθώς και η συνολική καταδίκη της στάσης των συναδέλφων του δασκάλου που έσπευσαν να τον υπερασπιστούν, μου έφεραν στο νου μια εξαιρετική δανέζικη ταινία. 

Η ταινία κινείται γύρω από τον Lucas, έναν παιδαγωγό σε ένα νηπιαγωγείο που κατηγορείται από ένα κοριτσάκι, κόρη του καλύτερού του φίλου, το οποίο μπέρδεψε μια ανάλογη φωτογραφία που του είχε δείξει ο μεγαλύτερος αδερφός του με την πραγματικότητα, ότι της έδειξε τα γεννητικά του όργανα. Αμέσως ο Lucas καλείται από τους ανωτέρους του να δώσει εξηγήσεις και παρότι αρνείται κατηγορηματικά ότι θα έκανε κάτι τέτοιο και το κοριτσάκι στα όσα το ίδιο λέει δείχνει εμφανώς μπερδεμένο, η καταδίκη του από πλευράς της κοινότητας στην οποία ζει και η απομόνωσή του, είναι αμείλικτη. Σκαλί σκαλί η ζωή του καταστρέφεται, αποσυντίθεται, γίνεται τόσο ο ίδιος όσο και δικοί του άνθρωποι στόχος βιαιοτήτων, εμφανίζονται κι άλλα παιδάκια που λένε ότι τα κακοποίησε στο υπόγειο του σπιτιού του (παρότι το σπίτι του δεν είχε ποτέ υπόγειο) και ο κατήφορος, δεν έχει τελειωμό. 

Χαρακτήρισα την ταινία εξαιρετική γιατί ανατέμνει, μέσα από την ιστορία του Lucas, μια κοινωνία βαθιά ενοχική, με χίλια δυο δικά της συμπλέγματα, συμπλέγματα ανεπάρκειας απέναντι ιδίως στα νεότερα μέλη της, που εξαιτίας τους αντιδρά σπασμωδικά, τυφλά, στην παραμικρή υπόνοια ότι μπορεί να βλάφτηκε ένα παιδί. Μια κοινωνία μη υγιής, που προκειμένου να αναπληρώσει διάφορα καθαρά δικά της ελλείμματα δαιμονοποιεί, ρίχνει στην κοινωνική πυρά έναν άνθρωπο σαν για να ξορκίσει τις δικές της φοβίες, τις δικές της ενοχές, τις δικές της ανασφάλειες. Δεν θέλω να πω, με όλα αυτά, ότι ο δάσκαλος της Άρτας είναι αθώος - ό, τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό. Απλώς, ότι τέτοια περιστατικά και η αντιμετώπισή τους από τα ΜΜΕ και τον κοινωνικό περίγυρο μπορεί κάποιες φορές να λένε πολλά περισσότερα για την ίδια την κοινωνία, παρά για τον κάθε συγκεκριμένο δάσκαλο.