Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το θάνατο του Κορνήλου Καστοριάδη. Με αυτή την αφορμή, ένα δεύτερο σχετικό post. Μόλις κυκλοφόρησε λοιπόν από τις εκδόσεις Ύψιλον/βιβλία ο παραπάνω αφιερωματικός τόμος. Εντός του βρίσκουμε ενταγμένα σε τρεις ενότητες - "Ψυχή", "Λόγος", "Πόλις" - δεκαεπτά δοκίμια παλαιότερων αλλά και νεότερων διανοητών και επιστημόνων που, όπως αναφέρει και η Καθημερινή στο δημοσίευμα που δίνω σε link παρακάτω, "συνομιλούν με το έργο και τη σκέψη του Κ. Καστοριάδη, συμπληρώνουν, αναλύουν, εμβαθύνουν, επεκτείνουν, ή, ακόμα, διαφωνούν". Ας μου επιτραπεί να προσθέσω ότι η σκέψη του Καστοριάδη ήταν και παραμένει παγκόσμιας απήχησης και οι ανησυχίες του αναλλοίωτα επίκαιρες. Η παρουσία του βαθυστόχαστου αλλά και ζωηρού, κριτικού αλλά και ζωογόνου πνεύματός του δέκα χρόνια μετά το θάνατό του αντιπροσωπεύει μια όαση αξιόλογης δημιουργίας στην εποχή της ανόδου της ασημαντότητας όπως ο ίδιος είχε τονίσει και της σπάνης διαυγούς σκέψης και δημιουργών πνευμάτων.
Εδώ το δημοσίευμα της Καθημερινής.
4 σχόλια:
Χαίρομαι που σας βρήκα ανάμεσα στους bloggers.
Για τον Καστοριάδη ασπάζομαι αυτό που έγραψε ο Γιώργος Γραμματικάκης ότι συνδύαζε αρετές που χαρακτηρίζουν τον πραγματικό διανοητή: είχε ευρύτατη παιδεία, την κοινωνία και την ιστορία τις έβλεπε με νέα, συναρπαστική ματιά και διέθετε μία σταθερλη εγρήγορση για τα δεινά του κόσμου.
(από τον πρόλογο στο Φιλοσοφία και Επιστήμη, εκδόσεις Ευρασία).
Πολύ χαίρομαι που σε συνάντησα!
Εγώ να δεις πόσο χαίρομαι που με βρήκες: σταύρωσα κι ένα σχόλιο επιτέλους. :-)
τότε να χαίρεσαι διπλά γιατί τα σχόλια τα έχω εύκολα! δε ζορίζομαι! :)
Εγώ να δεις πόσο εύκολα τα έχω! Ιδίως στο δικό μου blog. Πρόσεξε μόνο μην το κάνουμε chat το θέμα - όχι ότι θα με πείραζε, αντιθέτως - όπως τον περασμένο χειμώνα με ένα φίλο που φτάναμε στα 60 και σχόλια σε κάθε post και το καταφχαριστιόμασταν (τώρα, αν το χαίρονταν εξίσου και οι άλλοι επισκέπτες δεν είμαι και τόσο σίγουρος).:-)
Δημοσίευση σχολίου