Η στιγμή της έκπτωσης

Βλέπω την παρουσιάστρια του τηλεπαιχνιδιού Η στιγμή της Αλήθειας κυρία Ευγενία Μανωλίδου να δηλώνει σε συνέντευξη, όσον αφορά στην επιλογή της να το παρουσιάσει: 'όλα πρέπει να τα δοκιμάζει ο άνθρωπος'. Κάθισα λοιπόν και σκέφτηκα πώς μπορεί να το εννοούσε αυτό. Έχουμε στην περίπτωσή της μια μουσικό με αξιολογότατες σπουδές, μια - για τα πτωχά ελληνικά δεδομένα - accomplished composer and conductor, η οποία χρησιμοποίησε εν προκειμένω τη φράση-κλισέ όποιου επιχειρεί να δικαιολογήσει μια λάθος του κίνηση. Αν βρεθούμε σε ένα πολύ καλό εστιατόριο με εξαιρετικά εδέσματα κυρία Μανωλίδου, αναμφίβολα όλα μπορούμε να τα δοκιμάσουμε. Αν πάλι πέσει στα χέρια μας ένα cd ποιοτικής μουσικής, απ' αυτή στην οποία έχετε αφιερωθεί μέσα από τις σπουδές σας, επίσης όλα μπορούμε να τα δοκιμάσουμε, να τα ακούσουμε. Αν, ακόμη, πάμε σε μια έκθεση έργων ενός μεγάλου ζωγράφου κυρία Μανωλίδου, όλα τα έργα μπορούμε να δοκιμάσουμε να θαυμάσουμε και να κατανοήσουμε, όπως κι αν πέσουν στα χέρια μας έργα ενός μεγάλου συγγραφέα. Αλλά αυτό ΔΕΝ ισχύει για τα προϊόντα, τα υποπροϊόντα και τα ανθυποπροϊόντα της ελληνικής τηλεόρασης. Αυτά κυρία Μανωλίδου ΔΕΝ αποτελούν μήλα και πορτοκάλια στα καφάσια μιας λαϊκής, που καλό θα ήταν όλα να τα δοκιμάσουμε για να δούμε ποια θα μας αρέσουν περισσότερο: τα σάπια, αμερικανικής προέλευσης φρούτα που μας σερβίρει η ελληνική τηλεόραση υπό μορφή τηλεπαιχνιδιών δεν τα δοκιμάζουμε κυρία Μανωλίδου, τα πετάμε κατευθείαν. Δεν τους επιτρέπουμε να εισέλθουν στο πεπτικό μας σύστημα ως σκεπτόμενων ανθρώπων. Ούτε μας υποχρεώνει κανείς να τα 'δοκιμάσουμε'. Εκτός αν επιλέξαμε οι ίδιοι να πάρουμε έναν λάθος δρόμο, έναν δρόμο που μας οδήγησε να δοκιμάζουμε αλλοιωμένα τηλεοπτικά προϊόντα. Αλλά αν αυτό συνέβη, ήταν δική μας επιλογή. Η επιλογή να αρχίσουμε τις εκπτώσεις στις αξίες-οδηγούς μας, στην αξιοπρέπεια και στην αισθητική μας δεν δικαιολογείται λέγοντας 'όλα πρέπει να τα δοκιμάζει ο άνθρωπος': άπαξ και αρχίσουμε τις εκπτώσεις, αναπόφευκτα όλα τα δοκιμάζουμε.