Ως Αθηναίος που πριν τρία χρόνια μετοίκησα στη Θεσσαλονίκη (ο λόγος δεν είναι του παρόντος), θέλω να μοιραστώ ορισμένες εντυπώσεις, και τους λόγους που μου αρέσει - και δεν μου αρέσει - η ζωή στη συμπρωτεύουσα:
Λοιπόν, έχουμε και...τρώμε: το φαγητό είναι σαφώς ανώτερο - και φθηνότερο! - από της Αθήνας, με το απαραίτητο γλύκισμα στο τέλος που προσφέρεται τόσο ευγενικά σε ταβέρνες και εστιατόρια. Επίσης, απερίγραπτη είναι και η όλη αίσθηση της πόλης που σε αγκαλιάζει και αφήνει να αναδυθούν αρώματα από το κοσμοπολίτικο παρελθόν της. Αλλά και οι όμορφες εκδρομές σε μέρη όχι και τόσο μακριά από την πόλη όπως τα περιέγραψα σε προηγούμενο post, είναι πάντα μια καλή ιδέα τα σαββατοκύριακα. Tο Νοέμβριο, το φεστιβάλ κινηματογράφου είναι must! Όπως απαραίτητες είναι και οι βόλτες στο κέντρο και την παραλία. Τέλος, οι άνθρωποι: σε αντίθεση με την Αθήνα, η Θεσσαλονίκη δεν 'σηκώνει' και πολλή δηθενιά και στήσιμο. Ένα πράγμα που ΔΕΝ μου λείπει από την Αθήνα, είναι οι μελαγχολικοί νέοι άνθρωποι και οι στημένες παρέες. Αυτά βέβαια είναι και θέμα τύχης - ατυχίας περισσότερο! - αλλά γενικότερα διαπίστωσα ότι στη Θεσσαλονίκη βρίσκει κανείς αυθεντικότερες ανθρώπινες φιγούρες λίγο πιο εύκολα απ' όσο στην Αθήνα. Επίσης, ας μην ξεχνάμε τους πανταχού παρόντες φοιτητές και τη ζωντάνια που δίνουν στην πόλη, που ως γνωστόν είναι η μεγαλύτερη φοιτητούπολη της Ελλάδας.
Αυτά που με πληγώνουν: η έλλειψη των κινηματογράφων, των θεάτρων και των μουσείων της Αθήνας. Πολιτιστικά, η αίσθηση που έχει κανείς είναι ότι ζει σε έναν κινηματογράφο Β' Προβολής, σε σχέση με την Αθήνα. Επίσης απαράδεκτη είναι η ατμοσφαιρική μόλυνση που οφείλεται: α) στις βιομηχανίες που σκανδαλωδώς λειτουργούν μέσα στην ίδια την πόλη, και β) στα απαρχαιωμένα μέσα μαζικής μεταφοράς, δηλαδή τα παλιά λεωφορεία-φυσαρμόνικες που υπήρχαν πριν 10-15 χρόνια στην Αθήνα. Η έλλειψη επιλογών σε αυτόν τον τομέα, αν σκεφτεί κανείς τις επιλογές (τραμ, προαστιακό, μετρό, λεωφορεία) που προσφέρονται στην Αθήνα και τις σχετικές επενδύσεις που έχουν γίνει, είναι κραυγαλέα. Α, και το κλίμα δεν είναι ό,τι καλύτερο, με αρκετή υγρασία λόγω της θάλασσας - δεν συγκρίνεται με το της Αθήνας και με το αττικό φως. Υπάρχει επίσης μια γενικότερη αίσθηση - στους ανθρώπους υπάρχει η επαρχιακή νοοτροπία - ότι ζει κανείς σε μια υπερδιογκωμένη επαρχιακή πόλη, με όλα τα αρνητικά της, και μακριά από εκεί όπου 'τρέχει' η ζωή (δηλαδή την Αθήνα). Τέλος, με τυραννάει η έλλειψη της δυνατότητας να πάρει κανείς το πλοίο της γραμμής το καλοκαιράκι και να πάει στα νησιά. Για να το κάνει κανείς αυτό από τη Θεσσαλονίκη πρέπει πρώτα να διανύσει τα 520 χλμ. προς την Αθήνα. :-(
68 σχόλια:
Και αν δεν κάνω λάθος έρχεται (ή ήρθε) η έκθεση με υλικό του Κερτέζ. Θα την δείτε πρώτοι, τυχεροί..
Θα απολαύσουμε τις φωτογραφίες του Κερτέζ πρώτοι - for once! - στο Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.
Πρώτα να αρχίσω από εδώ: τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια για το γεγονός ότι γεννήθηκες στην Αθήνα! Ομολογώ ότι είναι πραγματικά τραγικό και άδικο να συμβεί κάτι τέτοιο σε οποιονδήποτε άνθρωπο.
Άτιμη ζωή...που λέει και το άσμα! :P
Τώρα από 'κει και πέρα τί να πω;
Δηλώνω ερωτευμένος με τη Θεσσαλονίκη! Ήδη από μικρό παιδί θυμάμαι να περιμένω τη στιγμή που θα μεγαλώσω για να μετακομίσω εκεί!
Και παρόλο που η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ η ίδια με τις προσδοκίες μας, μετά από τέσσερα χρόνια που πέρασα στην πόλη, η άποψή μου δεν άλλαξε καθόλου. Πράγμα που με κάνει να συγχωρώ ακόμα και την στενοκεφαλιά και την οπισθοδρομικότητα που έχει χτυπήσει σαν επιδημία σε μεγάλο μέρος της πόλη και των ανθρώπων της τα τελευταία χρόνια!
Η μαγεία με τη Θεσσαλονίκη, εκτός από όλα τα άλλα, είναι κατά την άποψή μου το ότι μπορείς να ζεις σε μια μεγαλούπολη, η οποία όμως ταυτόχρονα δίνει μια ζεστασιά, μοιάζει να κινείται γύρω από έναν άξονα.
Άλλωστε ποια άλλη μεγάλη πόλη περπατιέται τόσο εύκολα;
Για μια εύθυμη νότα στον επαρχιωτισμό που έχει πέσει τελευταία, ακούστε εδώ
I_döda_vinkeln που τα βρίσκεις; Απίστευτο το ηχητικό ντοκουμέντο!
lololololol
Είναι απίστευτο όντως! Είχα πέσει κυριολεκτικά κάτω από την καρέκλα όταν το πρωτοάκουσα πέρσι! :)
Επειδή βλέπω πως υπάρχει ζήτηση ρίχνω άλλα δύο:
All Star Phone
Μελβούρνη
Καλή διασκέδαση! :)))
Πολυ ωραια τα λες Γερασιμε.
Ο επαρχιωτισμος ειναι και αναλογος του συντηρητισμου που επικρατει και του γεγονοτος οτι ολα αναμενονται απο κρατικη παρεμβαση...
I doda vinkeln
Καταπληκτικα τα ηχητικα ντοκουμεντα!!! χαχαχαχαχαχα
I_döda_vinkeln και τα άλλα δύο πολύ καλά, αλλά το πρώτο ηχητικό ντοκουμέντο παραμένει...αξεπέραστο! (Μήπως να συμπεριελάμβανα και τους οπαδούς του ΠΑΟΚ στα αρνητικά της πόλης;)
IdentityCafe να'σαι καλά. Όντως όλα αναμένονται από κρατική παρέμβαση, και δυστυχώς το κράτος κατοικοεδρεύει στην Αθήνα.
Και κάτι που ξέχασα πιο πριν:
Πολύ όμορφες και οι φωτογραφίες σου, ιδιαίτερα η πρώτη!
Μα ο "παοκτσιδισμός" (που δεν έχει να κάνει μόνο με ΠΑΟΚ...είναι νοοτροπία) είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης. Αντί να κάτσουμε να δούμε τί φταίει μέσα μας και γύρω μας, πέφτουμε στη μιζέρια, και αναγάγουμε τον οπαδισμό σε ατομική μας κοσμοθεωρία και καθολική ιδεολογία...
Είναι ο κοινωνικός προβληματισμός του "γιατί δε μπαίρνει ο Μπαοκ πρωντάθλημα;"! :P
Το πρώτο είναι το καλύτερο, συμφωνώ! :)
I_döda_vinkeln χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες. Αυτό που είναι θλιβερό με τον 'παοκτσιδισμό' είναι ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους. Το τραγελαφικό είναι ότι πριν κανένα χρόνο ακριβώς δίπλα στο γήπεδο του ΠΑΟΚ εγκαινιάστηκε ένα εντυπωσικό κτίριο με την ονομασία 'Κέντρο Πολιτισμού'. Πολιτικοί φωτογραφήθηκαν στα εγκαίνια στην είσοδο, και έκτοτε φαίνεται να παραμένει κλειστό. Αντίθετα το γήπεδο παραδίπλα σφύζει από ζωή.
Επειδή από το πολύ blogging, μας βλέπω να καταλήγουμε σαν τον τύπο στο video στο τέλος, λέω να πηγαίνουμε σιγά-σιγά για απόψε...
I_döda_vinkeln με τέτοια ξεκαρδιστικά βιντεάκια περιμένεις να ξεκολλήσω από το blogging; Πλάκα με κάνεις; (Καλό το αξάν;)
Άντε καλό βράδυ.
Κάνω ότι καλύτερο μπορώ...
Καλό βράδυ! (το αξάν καλλλό, αν και ήθελλλε λλλίγα παραπάνω λλλλλ)
Για τις μπουγάτσες δε διάβασα τίποτε Γεράσιμε. Με τυρί ή με κρέμα; Και φυσικά και πίτα με γύρο ή σουβλάκι λολ
doratsirka μου θύμισες το πόσο με εξέπληξε όταν πρωτοήρθα ο μεγάλος αριθμός μπουγατσάδικων (ή μπουγατσερί) στη Θεσσαλονίκη - ανάλογα καταστήματα δεν υπάρχουν στην Αθήνα. Και βέβαια σιγά-σιγά έμαθα να παραγγέλνω - και να τρώω - με χαρακτηριστική άνεση: 'μία αλμυρή και μία γλυκιά (ή με κρέμα), παρακαλώ!'
Όσον αφορά τα σουβλάκια: διαπίστωσα ότι αν σε ένα σουβλατζίδικο στη Θεσσαλονίκη ζητήσει κανείς πχ 'τρία καλαμάκια' δεν θα λάβει σουβλάκια, αλλά πλαστικά καλαμάκια για να πιεί το αναψυκτικό του (μια από αρκετές γλωσσικές διαφορές μεταξύ των δύο πόλεων).
Πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί σας άρεσε τόσο πολύ η Θεσαλλονίκη... Είναι μια μικρή Αθήνα, με όλα της κακά, μα με πιό λιγα καλά... Τίποτα ιδιαίτερο... Μια μεγάλη γκρίζα πόλη, χωρίς συγκοινωνίες, με κίνηση και άγχος... Θα μπορούσα να αποδεχτώ μια σύγκριση της Αθήνας με άλλη πόλη...πχ Ιωάννινα... Αλλά από τη Θεσαλλονίκη δεν νομίζω να έχει κάτι να ζηλέψει...
Pak πιστέυω ότι ο κάθε άνθρωπος βιώνει την κάθε πόλη με τον πολύ δικό του, προσωπικό τρόπο. Και αντίστοιχα διαμορφώνει την προσωπική του άποψη που, φυσικά, διαφέρει από του κάθε άλλου ανθρώπου. Με άλλα λόγια, δεν θα παρουσίαζα ποτέ τις σχετικές απόψεις μου ως 'αντικειμενικές'. Απλά αντικαθρεφτίζουν τη βιωμένη εμπειρία μου.
Σωστός... Πάντα όμως βίωνα την προσπάθεια αντικειμενοποίησης αύτης της άποψης...
-Πού σπουδάζεις;
-Αθήνα
-Καημένε, πως αντέχεις; Εσυ;
-Θεσσαλονίκη
-Α!! Τι ωραία!!!
Και έψαχνα να βρώ το αντικειμενικό...
Pak αυτό απ'όσο βλέπω δεν σε εμπόδισε να διαμορφώσεις τη δική σου άποψη. Και βέβαια η δημιουργία στερεοτύπων είναι πάντοτε λάθος, σε αυτό συμφωνώ μαζί σου.
@pak:
Να σου πω την αλήθεια δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το πόσο ειδυλλιακή θα μου φαινόταν η Θεσσαλονίκη αν έμενα πχ. Πυλαία και κάθε μέρα έπρεπε να κατεβαίνω για τη δουλειά στο κέντρο, να τρώω την κίνηση, να ψάχνω πάρκινγκ κλπ.
Αλλά για φοιτητές η
Θεσσαλονίκη(σύμφωνα με την...αντικειμενικότατα υποκειμενική που άποψη μου :P) είναι η ιδανική πόλη.
Είναι οι ρυθμοί της πόλης, είναι το γεγονός ότι όλα περιστρέφονται γύρω από ένα κέντρο σχετικά μικρό και συγκεντρωμένο...Είναι πολλά! :)
Είναι το χαρακτηριστικό:
*Χτυπάει το τηλέφωνο. 10 η ώρα το πρωί. Μόλις έχεις ξυπνήσει και ακόμα προσπαθείς να θυμηθείς τί έγινε χθες το βράδυ και γιατί αλήθεια έχεις αυτόν τον - παντελώς ανεξήγητο- πονοκέφαλο. Σηκώνεσαι με χίλια ζόρια από το κρεββάτι και χωρίς πολύ όρεξη ψαχουλεύεις το κινητό μέσα από τη στοίβα των ρούχων στο πάτωμα. Το βρίσκεις ανάμεσα σε κάτι βιβλία, που περιέργως δε θυμάσαι να έχεις ξαναδεί, αλλά κάτι σου θυμίζουν αμυδρά οι τίτλοι. Σκέφτεσαι πως πρέπει να ρωτήσεις κάποιον κάποια στιγμή...
Το σηκώνεις:
-Έλα ρε μαλάκα, που είσαι; Ακόμα κοιμάσαι; Τί λέει, πότε θα κατέβεις; Άντε, τσακίσου, είμαι ήδη έξω από το σπίτι και κατεβαίνω Καμάρα...
-Καλά από τώρα...Αλήθεια τί ώρα είναι;
-Δέκα πήγε ρε, άντε, είχαμε πει θα πάμε μάθημα σήμερα, εδώ και μια βδομάδα! Ούτε μια φορά δε πατήσαμε, πρέπει να δούμε τί παίζει μ'αυτόνα. Κουνήσου!
-Καλά, καλά, κάτσε Καμάρα, πάρε τηλέφωνο και τον άλλον και κατεβαίνω σε κανένα 20λεπτο.
Ξεθάβεις κάτι σκόρπια ρούχα από τη στοίβα, τα φοράς βιαστικά και αφού ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπο, μήπως και σου φύγει η εικόνα του κατέβασα-δυο-Ursus-και-μια- τεκίλα-χθες-το-βράδυ, ξεκινάς.
Κατεβαίνεις στη στάση. Περιμένεις κλασσικά κανένα δεκάλεπτο γιατί είσαι και γκαντέμης και κλασσικά έχασες στο τσακ το προηγούμενο.
Μόλις φτάσει προσπαθείς να στριμωχτεις ανάμεσα στις γιαγιάδες και τους παπούδες και καταριέσαι τη βλακεία σου που δεν κατέβασες το σκουτεράκι στη Σαλονίκη.
Μετά βέβαια βλέπεις ένα πάπακι που έχει γίνει σάντουϊτς ανάμεσα σε ένα τριαξονικό (καλά αυτά τί κάνουν μέσα στην πόλη;) και ένα αστικό και ξανααλλάζεις γνώμη!
Φτάνεις μετά από μισή ώρα, γιατί παραδοσιακά η Εγνατία χρίζει επειγόντως διπλού μπαϊπας για να κουνηθεί οτιδήποτε. Αλλά μάλλον θα την έχουν βάλει σε λίστα αναμονής στο Παπανικολάου, γιατί είναι με έμφραγμα καμιά δεκαετία τώρα που τη θυμάσαι και ακόμα την περιμένει τη ρημάδα επέμβαση...
Εν τω μεταξύ οι άλλοι σε έχουν πάρει κάνα δυο φορές ακόμα τηλέφωνο και σε βριζούν, ενώ εσύ συστηματικά ψεύδεσαι ισχυριζόμενος ότι είσαι τρεις στάσεις πιο μπροστά από ότι είσαι.
Με το που κατεβαίνεις, τραβάς προς την Καμάρα, χωρίς να βιάζεσαι ιδιαίτερα, αν και τους έχεις στήσει κανένα 20λεπτο. Έτσι κι αλλιώς τέτοιοι κολλημένοι που είναι σίγουρα θα παίζουν κανένα στοίχημα στο προποτζίδικο εκεί δίπλα.
Τους βρίσκεις και ενώ τρως ένα κλασσικό χέσιμο, δεν ασχολείσαι να απολογηθείς γιατί παίρνεις μάτι μια δίμετρη ξανθιά πιο πέρα και τους έχεις γενικά γραμμένους.
Επίσης νοιώθεις σίγουρος για πως το μέλλον της χώρας είναι πια σε σίγουρα χέρια! Η περιοχή είναι βέβαια τίγκα στους φοιτητές, αλλά με μια μικρή αναγωγή ανάμεσα στον αριθμό των σπουδαστών και στον αριθμό αυτόν που αργοσχολούν τριγύρω σου, υπολογίζεις ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα 20% που δεν βρίσκεται στις καφετέριες. Οπότε με απλή λογική, εφόσον σίγουρα το 19% περίπου απ' αυτούς κοιμάται, τα πράγματα πάνε καλά:
Με 1% σήμερα θα έχει αφύσικα πολύ κόσμο στα αμφιθέατρα!
Τότε, κι ενώ έχεις ξενερώσει απίστευτα επειδή η ξανθιά τελικά την έκανε με έναν φλούφλη με prada που ήρθε να την πάρει, ρίχνεις την ατάκα:
-Καλά, τώρα δηλαδή θα πάμε πανεπιστήμιο; Ψιλοβαριέμαι, μια χαρά μέρα είναι...
-Τώρα που το λες, με πήρε η **** πιο πριν και με ρώτησε αν θα περάσουμε από 'κει, πιάνει -άλλο που δεν ήθελε- το νοήμα ο κολλητός σου. Έχουν μαζευτεί όλες στο ***** και μας περιμένουν.
-Οκ, βασικά ότι θέλετε, εγώ δεν έχω πρόβλημα, το παίζεις ουδέτερος, για να μη σε βρίζουν άμα στραβώσει στις εξετάσεις. Αλλά να σου πω...Δεν λέει και πολύ να πάμε, είναι και μαλακία το μάθημα!
-Οκ, πάμε για καφε!
Και τραβάτε για τη Ναβαρίνου.
Εκεί, αφού περάσουν πέντε ώρες αδιάκοπης παραμονής στο τραπέζι, και με τον φραπέ να μοιάζει πλέον με αραιωμένο λασπόνερο, το σκορ στις παρτίδες του τάβλι έχει χαθεί κάπου στο 24-23 πριν καμιά ώρα, και αφού η παρέα έχει αλλάξει φουλ εντεκάδα 5-6 φορές (αλλά πάντα είναι "η ίδια" καθότι παραμένει στο ίδιο τραπέζι) κάποιος ρίχνει την τρομερά πρωτοποριακή ατάκα:
-Άντε, τί λέει, παμε για κανένα γυρόνι; Πεθαίνω!
Και έτσι, θριαμβικά, η μέρα συνεχίζεται μέχρι αργά-αργά το βράδυ...
Το επόμενο πρωί ξυπνάς και πάλι.
Έχεις πονοκέφαλο και δε θυμάσαι τίποτα για χθες το βράδυ.
Το τηλέφωνο χτυπάει...
Ήταν να μην ανοίξεις την πόρτα, τώρα πάει: μπούκαρα μέσα και κάνω πάρτυ!
Αυτό δεν ήταν commenting ήταν κανονικό squatting! :P
I_döda_vinkeln γλαφυρότατο σε βρήκα.
Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι αυτός o Hegel που είπε το: "η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα" (παραφράζω όπως με βολευεί... :P) πρέπει να έκανε φοιτητής στη Σαλλλλονική!
Ήρθε η στιγμή να ομολογήσω ένα μυστικό που με κάνει να ντρέπομαι εδώ και χρόνια:
Δεν έχω πάει ποτέ στη Θεσσαλλλονίκη!
Τώρα, όμως, το έβαλα πείσμα. Θα ανέβω, για να δω αν έχεις δίκιο..!
Πάντως, είμαι σίγουρη ότι, παρά τα όποια αρνητικά της, οι ρυθμοί ζωής είναι σίγουρα πιο ανθρώπινοι απ'της Αθήνας. Σωστά?
Σωστά astero, οπότε πάρτο απόφαση και...καλώς να μας έρθεις. :-)
Mα ποσο ρολο παιζει ενας τοπος?
Φυσικα δεν αναφερομαι σε ακραιες περιπτωσεις ( π.χ απομονωμενο χωριο ) αλλα σε πολεις που σου δινουν στοιχειωδεις και βασικες δυνατοτητες....
Φοβαμαι πως το προβλημα αλλου ειναι...πολυ,πολυ πιο βαθια
Είναι ωραία η Θεσσαλονίκη, δεν μπορώ να πω. Το φαί σούπερ, η νύχτα, ο χαλαρός κόσμος.
Αλλά εμένα μαγική μου έκανε πάντα η Αθήνα. Δεν έχω ιδέα γιατί. Ίσως γιατί λατρεύω τις μεγάλες πόλεις. Κ από εξωτερικό, το Λονδίνο ερωτεύτηκα, οι Βρυξέλλες που έχουνε μεγεθος Θεσσαλονίκης μου άρεσαν αλλά δεν ξετρελαθηκα.
Ωραίο ποστ πάντως
@takis vassilopoulos:
Ο κάθε τόπος παίζει κάποιο ρόλο, γιατί έχει τη δική του δυναμική και τη δική του μορφή...
Και ο κάθε τόπος έχει σημασία γιατί είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο και μέσω του οποίου υπάρχουμε, γιατί μας προσδένει μέσα του και μας αφήνει να διαλεχθούμε μαζί του...
Κάθε πόλη, κάθε τόπος που έξησες κουβαλάει ένα κομμάτι του εαυτού σου, και μάλιστα ένα κομμάτι το οποίο δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά χωρίς και έξω από αυτόν.
Γιατί αυτό το μέσα, το βαθιά, που είναι προβληματικό έτσι κι αλλιώς, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καθευατό και αυτόνομο!
Είμαστε, αλλά είμαστε μέσα από αυτά που ζήσαμε, μέσα από τους τόπους που διαβήκαμε και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε...
Τώρα, η κάθε πόλη έχει τη δική της ομορφιά, είναι αλήθεια, οπότε μάλλον εναπόκειται σε μας και τη διάθεσή μας να την βρούμε και να την αναγνωρίσουμε... :)
takis vasilopoulos και ο τόπος παίζει το ρόλο του, και οι άνθρωποι που έχουμε στον κάθε τόπο, και η αντίστοιχη φάση της ζωής μας. (Πχ. πιστεύω ότι εντελώς αλλιώς βιώνει τη Θεσσαλονίκη ένας φοιτητής από έναν εργαζόμενο οικογενειάρχη.)
zoi20 και για μένα η Αθήνα έχει τη δική της μαγεία. Και οι μεγάλες πόλεις γενικότερα έχουν πιστεύω τη δική τους, ασύγκριτη μαγεία. (Για μένα μαγική κατ'αυτόν τον τρόπο ήταν πάντα η ΝΥ, ασχέτως που δεν έχω πάει ποτέ!) Στο ποστ σκοπό δεν είχα βέβαια να συγκρίνω τις δύο πόλεις, αλλά να δώσω μια εικόνα του πώς ένας Αθηναίος που σε σχετικά μεγάλη ηλικία (34) μετακόμισε στη Θεσαλονίκη, βλέπει την πόλη.
I_döda_vinkeln συμφωνούμε, ιδίως με αυτό που λες στο τέλος του σχολίου σου.
gerasimos kai vinkeln
Συμφωνω πολυ....
Αλλο ηθελα να πω...
Βασικα ειναι αναπαντητο ερωτημα μεσα μου...
Θα ημουνα διαφορετικος ( και ποσο διαφορετικος ) αν μεγαλωνα σε μια αλλη πολη στα πλαισια της ελλαδος?
Η αν φυγω και μετακομισω σε μια πολη του εξωτερικου,ποσα πραγματα θα αλλαξουν?
Σιγουρα καποια στοιχεια της προσωπικοτητας μου θα παρουν αλλη κατευθυνση...
Αλλα η βαση θα αλλαξει?
Αυτα που σκεφτομαι?
Οι ανησυχιες μου?
Δεν ξερω....
Ειναι και αυτη << η πολις που σε ακολουθει.... >>
Εχω και μια φιλη που ονειρευεται την Νεα Υορκη σαν πολη που θα της δινοντουσαν ολες οι ευκαιριες που δεν εχει εδω...
Και εγω την ονειρευομαι....
Αλλα μηπως περιμενω πολλα απο εναν τοπο?
Μηπως το προβλημα για τα προβληματα μου ειναι μεσα μου?
Πραγματικα δεν ξερω....
Σιγουρα καλο ειναι ο ανθρωπος να ταξιδευει,να παρατηρει ,βα βλεπει.....Παιρνει ερεθισματα,διαμορφωνεται,λιγο δεν ειναι....
takis vasilopoulos είχα κι εγώ τον προβληματισμό σου. Και συν τω χρόνω διαπίστωσα ότι το πώς αισθάνεται κανείς είναι συνδυασμός των τριών πραγμάτων που ανέφερα πριν: ο τόπος, οι άνθρωποι που μας ριζώνουν σε αυτόν, και η φάση της ζωής μας την οποία διανύουμε.
Iσως ειναι ετσι...
Εξαλλου μην απαιτουμε ενας τοπος να λυσει τα προβληματα μας ....
Αρκει να εχουμε ανοιχτες τις αντενες μας και να προσλαμβανουμε οτι ουσιαστικο υπαρχει καθε φορα....
Ο τοπος μου για 18 χρονια ηταν η Καλαματα...
Για 6 χρονια η Κρητη
και για λιγους μηνες ( τωρα ) η Πραγα....
Και περιμενω να δω τι αλλο θα ερθει...
@takis vasilopoulos:
Συμμερίζομαι απόλυτα τον προβληματισμό σου
Εν τέλει νομίζω ότι είμαστε παντού και πάντα ταυτόχρονα ξένοι και οικείοι, και μένουμε να σχοινοβατούμε ανάμεσα σ' αυτά τα δυο άκρα...
Tι να σας πω. Την Θεσσαλονίκη την έχω συνδέσει με την πόλη των αποδράσεων, της νιότης μου, των εξαιρετικών ανθρώπων και της χαλαρότητας.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μετοικήσω.
Και για μένα η Αθήνα είναι το κολαστήριο και ο παράδεισος μου.
Μπορεί και όμως!
gerasimos said...
..σε σχετικά μεγάλη ηλικία (34)
---
tis theias sou!
Ως προς τα υπόλοιπα συμφωνώ με τα σχόλια και περιέργως νιώθω επίσης μια περίεργη έλξη για την ΝΥ,
καλημέρα/.
chris οκ, ας το διατυπώσω αλλιώς: 'Στο άνθος της νιότης'.
Να κάνω μια ερώτηση:
Τώρα, εάν εγώ σας πω πως στα 22 αισθάνομαι ότι έχω αρχίσει να ψιλο-γερνάω, ύστερα θα με κυνηγάτε μετά ζαρζαβατικών ή υπάρχει καμιά περίπτωση να τη γλυτώσω; :P
I döda vinkeln μα όχι, φίλτατε, πώς το σκέφτηκες αυτό, απορώ.
(Ακούγονται φωνές: παιδιά, από κει, να τον περικυκλώσουμε, θα το πιάσουμε το σκατόπαιδο.')
Ήμουν σίγουρος ότι θα το αντιμετωπίζατε με αμέριστη κατανόηση!
(για καλού και για κακού πάει και κρύβεται στο υπόγειο...)
Μα εννοείται, φίλτατε. Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, άλλωστε!
(Σε πιάσω απ' το μαλλί...)
Άσχετο ΥΓ: Διαβάζω το εξής σε ένα βιβλίο για την καθημερνινή ζωή στην Αρχαία Ελλάδα:'Την ελληνιστική περίοδο ήταν μόδα να χαράζουν στις σόλες [των υποδημάτων] διάφορες επιγραφές, που αποτυπωνόντανε στους δρόμους. Η πιο συνηθισμένη επιγραφή ήταν: "Ακολούθει μοι".' 'Follow me' σα να λέμε. Σήμερα θα λέγαμε, αντιθέτως: 'Don't follow me, I'm lost too'.
Τελικά ίσως να είχε δίκιο η φίλη μου πως πρέπει να δεχτώ επειγόντως τις υπηρεσίες της κομμωτικής τέχνης, καθότι με το μήκος που έχουν τώρα, το κόβω κομματάκι δύσκολο να γλιτώσω έστω και μια τρίχα!
LOL Κορυφαίο αυτό από τους ελληνιστικούς χρόνους! Λες άμα ψάξουμε καλύτερα σε καμιά κολώνα να βρούμε τίποτε "ΠΑΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΥΡΑ 13" ή κανένα "ΜΠΑΟΚ ΡΕ!" χαραγμένα;
Επιφυλάσσομαι...
Αλλά (επειδή εμείς είμαστε και πιο υπαρξιακά προβληματισμένη και βαθυστόχαστη εποχή, όπως δείχνουν και τα συνθήματά μας) μάλλον αυτοί οι αρχαίοι δε θα μπορούσαν να έχουν καν αγγίξει τέτοια επίπεδα γλωσσικής επινοητικότητας.
Και μείνανε στα "ακολούθει μοι" και τα τοιαύτα!
Τουλάχιστον αυτοί για να κάνουν τέτοια ήξεραν που πήγαιναν, ενώ εμείς...
ΥΓ: Καλά σε φανταζόμουν μαλλιά. :p
Άσε, καλά μάντεψες, μέχρι το πάτωμα... :P
Δίκιο έχεις...Αλλά εδώ δεν ξέραμε που δε ξέραμε, σβήσαμε και τα φώτα, άντε να βρεις άκρη...
Ποιο είναι το βιβλίο; Ενδιαφέρον ακούγεται!
(πρέπει να αρχίσω να πληρώνω φόρο για ground maintenance, με τόσα σκουπίδια που αφήνω πίσω να συμμαζεύεις, διαγράφωντας και ξαναγράφωντας συνέχεια τα comments... :P)
Το βιβλίο ανήκει στη σειρά Λαοί και Πολιτισμοί με τίτλο 'Η καθημερινή ζωή...' των εκδόσεων Παπαδήμα (πχ. στην αρχαία Ρώμη, στο Μεσαίωνα, στο Βυζάντιο κτλ.). Το συγκεκριμένο είναι έκδοση του 1989. Οι συγγραφείς δεν είναι τόσο γνωστοί.
Don't worry about ground maintenance, deleted comments are recycled. Άλλωστε το ίδιο κάνω κι εγώ.
Και το καλύτερο ανέκδοτο όλων των εποχών: Θεσσαλονίκη συμπρωτεύουσα ερωτική πόλη...
Γιατί ο Ψωμιάδης, ο ατσαλάκωτος, ο Άνθιμος, τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, το άπειρο μη πράσινο αποπνέουν όσο να πεις έναν ερωτισμό!Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω...
Quiz: ποιος κεντρικός δρόμος της πόλης δεν είναι διπλοπαρκαρισμένος; Μα και βέβαια η υποθαλάσσια αρτηρία!
quiz 2: με ποιά πρωτεύουσα πρέπει να αδελφοποιηθεί η Θεσ/νίκη;
Μα και βέβαια με την Τεχεράνη!
@st_darwin:
Τα είπαμε και τα στραβά...
Μας χάνεται η πόλη μέσα στα χέρια των...αρτοσκευασμάτων που ανέφερες!
Τώρα βέβαια τί θα πει ερωτική πόλη, μια ζωή απορούσα για να πω την αλήθεια! Ερωτικοί είναι οι άνθρωποι, όχι τα οικοδομικά συγκροτήματα!
Ρίξε και καμιά ματιά στα αρχειάκια αν θέλεις...
i doda vinkeln (πες μας σε παρακαλώ πως προφέρεται, έχω μεγάλη περιέργεια!)
Τα αρτοσκευάσματα που ανέφερες είναι κατά τα 2/3 εκλεγμένα! Και αυτό είναι το ανησυχητικό. Ο κόσμος στην πόλη έχει γίνει ακραία συντηρητικός πλέον και ανυπόφορα γκρινιάρης και άπραγος για το μέλλον της πόλης. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι αναπτύσσεται μια κουλτούρα έλλειψης σεβασμού προς τον συμπολίτη και ακόμη προς την ίδια την πόλη. Βέβαια αυτό μάλλον είναι μια (παρακινδυνευμένη) γενίκευση, αλλά εγώ τουλάχιστον έτσι το αισθάνομαι. Κι όταν ακούω την αγαπημένη ατάκα "για όλα φταίει το αθηναϊκό κράτος" δαιμονίζομαι! Λες και έγινε ποτέ καμιά προσπάθεια να βελτιωθεί η κατάσταση από κάποιον ή και αν έγινε να υποστηρίχτηκε από τον κόσμο. Ή έστω ο ίδιος ο κόσμος να έκανε την καθημερινή του μικρή προσπάθεια να βελτιώσει την κατάσταση.
Και μια πρόταση για νόμο: να αναγράφεται υποχρεωτικά στα ταξί προειδοποίηση όταν ακούγεται εντός τους το εμετικό αθλητικό ραδιόφωνο της πόλης!!!!
@st_darwin:
Συμφωνούμε απόλυτα! Οι Ψωμιάδηδες και οι λοιποί δεν ξεφύτρωσαν ξαφνικά και τυχαία εν μία νυκτί στην πόλη.
Είναι τυχαίο ότι ο προφήτης-βιβλιοπώλης βγήκε από τη Θεσσαλονίκη; Δυστυχώς μάλλον όχι!
Είναι αποτέλεσμα μιας κατάστασης που έχει χρόνια τώρα που κρατάει. Ειλικρινά με λυπεί πάρα πολύ αυτή η εικόνα μιας πόλης που βυθίζεται καθημερινά στη μιζέρια, μιας πόλης που κλείνεται στον εαυτό της και συνεχώς αναζητεί εξιλαστήρια θύματα για τις δικές της αδυναμίες...
Και με λυπεί, γιατί υπάρχει και μια άλλη πόλη, που εγώ τη γνώρισα αυτά τα χρόνια, που είναι τελείως διαφορετική. Aλλά σιγά-σιγά χάνεται μέσα στη ανασχετική ηλιθιότητα που συνεχώς φουσκώνει!
Άλλωστε το γεγονός ότι συνεχώς ψάχνουμε να βρούμε αλλού τα αίτια της κακοδαιμονίας που μας κατατρέχει, δείχνει ακριβώς ότι κάτι δεν πάει καλά, και ότι μάλλον αυτό το κάτι είναι εδώ και μέσα μας, και όχι αλλού!
Και έτσι, η πάλαι ποτέ μόνη πραγματική μεγαλούπολη και μόνη πραγματικά πολυπολιτισμική πόλη του σύγχρονου ελληνικού κράτους, κατέντησε με τα χρόνια φτωχοπροδρομική επαρχιωτοπούλα...
(προφέρεται "ι ντέντα βινκελν", αλλά με το πρώτο "ε" βαθύ...Περίπου σα το γαλλικό "peur" ή το γερμανικό "Öl")
doratsirka δεν θέλει πολύ φαντασία για το Σέιχ Σου... Μια βόλτα από τον Ελαιώνα και το ποιός έχει χτίσει τι είναι υπεραρκετό!
Αλλά ας μην είμαστε αχάριστοι! Θα έχουμε καινούριο δημαρχείο, έχουμε ήδη καγκελάκια στην Τσιμισκή και τον Τέρυ Χρυσό στην επόμενη γιορτή των (κ)αγγέλων... Τι είναι το δάσος μπρος σ' αυτά! Και μην ξεχνάς την μέγιστη πολιτιστική προσφορά στην πόλη από την μητρόπολη! Το κανάλι 4€!
Και στο σημείο αυτό κυρίες και κύριοι ας τιμήσουμε όλοι μαζί το πλέον αξιόλογο τέκνο της πόλης που η μέγιστη προσφορά του θα μείνει αιωνίως χαραγμένη στη μνήμη των κατοίκων της πόλεως. Τον πρωτοπόρο άνθρωπο που θα έλυνε το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης με το πρώτο μετρό παγκοσμίως συγχρηματοδοτούμενο από το δημοτικό ραδιόφωνο! Τον θαρραλέο άνδρα που αποκάλεσε (επιτέλους) όλους τους ποιητές λαπάδες! Τον πανμέγιστο Σωτήριο Κούβελα! Μα επιτέλους τι περιμένει ο Δήμος για να στήσει το άγαλμα του στην Αριστοτέλους (δίπλα από τον Αριστοτέλη και παραδίπλα να μπουν του Παπαθεμελή, του Ψωμιάδη, του ατσαλάκωτου, του Κοτζαμάνη, του mr πολιτιστική πρωτεύουσα 1997 και όλων των άλλων ηρώων της πόλης).Και μία πινακίδα στην Β. είσοδο της έκθεσης που να λέει "Here lies the Kouvela's holy metro hole" για τους τουρίστες.
Καλά αυτός ο Κούβελας ποιος είναι; Δεν τον θυμάμαι...Κανένα βιογραφικό τριγύρω παίζει;
Εκτός από το να βγάλει βλαστάρι αθληταρά, που κάνει τρίμπλες και τσαλίμια στη Μπαοκάρα, έχει κάνει και κάτι άλλο μέχρι τώρα;
Πάντως, απ' ότι κατάλαβα κατεβαίνει στις εκλογές το παλικάρι, ε;
Άμα είναι να τον ψηφίσω, να έχει η ομάδα κονέ στα υπουργεία μήπως πάρει και κανένα πρωτάθλημα!
I döda vinkeln said...
Να κάνω μια ερώτηση:
Τώρα, εάν εγώ σας πω πως στα 22 αισθάνομαι ότι έχω αρχίσει να ψιλο-γερνάω, ύστερα θα με κυνηγάτε μετά ζαρζαβατικών ή υπάρχει καμιά περίπτωση να τη γλυτώσω;
---
Μετά ζαρζαβατικών ίσως όχι, με τίποτα άλλο δεν αποκλείεται...
Οι της φαντασιακής θέσμισης δείτε το banner στο πάνω μέρος του μπλογκ μου και κάντε ότι σας φωτίσει!
ΛοΛ
υ.γ.: Μπερλινάλε όμως g δεν έχετε!!!!
Για να το καλαμπουρίσουμε και λίγο... μην ξεχνάς πως απ' τη Σαλονίκη λείπει και μια ποδοσφαιρική ομάδα της προκοπής...
Το έχω ξαναγράψει και σε άλλο μπλογκ: Όταν είμαι στη Θεσ/νίκη, δεν μπορώ να ξεφύγω από την αίσθηση ότι τα κτίριά της μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσουν πάνω στα κεφάλια μας!
Καλημέρα!
Χμ...Εγώ πάντως πήγα για δυο μέρες μετά από καιρό και πέρασα υπέροχα! Αν και έμεινα να ζηλεύω όλους αυτούς τους φοιτητές που περιδιάβαιναν ανέμελα τους τους δρόμους της πόλης, ή κάθονταν και έπιναν νωχελικά τον καφέ τους στις γύρω καφετερίες...
Πέρσι ήμουν κι εγώ ανάμεσά τους, τώρα...
Τώρα οι φίλοι μου μπαίνουν σε λίγες μέρες στρατό και 'γω φεύγω και πάλι εξωτερικό! Συζητούσαμε με κάτι παιδιά από το πανεπιστήμιο, και λέγαμε πως δύκολα θα περάσουμε ξανά τέτοιες μέρες, τόσο ανέμελος και όμορφες, όλοι μαζί στην ίδια πόλη...
Μόνο γι' αυτές τις αναμνήσεις η Θεσσαλονίκη αξίζει να της συγχωρήσεις τα πάντα! :)
Αυτές οι μέρες σαν φοιτητής στην πόλη είναι ίσως το μόνο πράγμα που μου λείπει από την Ελλάδα αυτούς τους λίγους μήνες που είμαι μακριά...
chris δε βαριέσαι...ένας σαραντάρης (έστω 30φεύγας) = δύο εικοσάρηδες.
Ασκαρδαμυκτί αυτό είναι αλήθεια πιστεύω (αν και άσχετος με ποδόσφαιρο).
3 parties a day καλώς μας ήρθες. Η αλήθεια είναι ότι κι εμένα κάποιες φορές τα κτίρια μου αφήνουν μια αίσθηση ρευστότητας.
I döda vinkeln είμαι σίγουρος ότι στο μεταπτυχιακό σου θα ανακαλύψεις καινούργια πράγματα που θα νοσταλγήσεις αργότερα. (Στα 30φεύγα.) ΥΓ: Τα deleted comments σε παρακαλω να τα πετάς στο πλησιέστερο καλαθάκι. :P
Καλησπέρα. Ισοφαρίζοντας το ρεκόρ σχολίων του blog (την επιταγή τώρα ή πρέπει να κάνω πρώτα ρεκόρ;) ενημερώνω:
Μόλις τελειώσα την ανάγνωση του πονήματός σου! ;)
Παρεμπιπτώντος, πρέπει να σου δηλώσω ότι είμαι απόλυτα πρόθυμος να γράψω μία εγκωμιαστηκότατη κριτική στο ιστολόγιό μου...
Αρκεί η αμοιβή να είναι -όπως πάντα- η αρμόζουσα! :P
I döda vinkeln μ' έχεις ξαφρίσει με τις επιταγές. Άτιμο παιδί, με βρήκες 30φεύγα και ψώνιο και το εκμεταλλεύεσαι. (Εκείνο το οικοπεδάκι που λέγαμε θα σε ενδιέφερε;)
Ο Γιώργος Γραμματικάκης (φυσικός, πρώην πρύτανης στο Παν/μιο Κρήτης και φίλος του Καστοριάδη) διαβάζοντας το βιβλίο, μου έγραψε τα εξής: 'Έλεγα ότι δεν υπάρχει κάποια σύντομη αλλά επαρκής εισαγωγή, για το δυσπρόσιτο έργο και την σκέψη του Κορνήλιου, και η δουλειά σας εξυπηρετεί αυτήν την ανάγκη. Με τρόπο, κρίνω, έντιμο και σαφή, ενώ δεν αποφεύγει - με την απαιτούμενη διακριτικότητα - και την προσωπική άποψη'.
ΥΓ: Αν σε ενδιαφέρει ο 'επιστημονικός' Καστοριάδης πολύ ενδιαφέρον το: 'Φιλοσοφία και Επιστήμη: Ένας διάλογος με τον Γεώργιο Λ. Ευαγγελόπουλο' Εκδόσεις Ευρασία, Αθήνα 2003 (προλογίζει ο Γραμματικάκης).
Προσωρινά έχω στόχο να διαβάσω το "από την οικολογία στην αυτονομία", το "Η γαλλική κοινωνία" και τον "Πολιτικό του Πλάτωνα", ώστε να έχω κλείσει πλέον με τα δικά του, έχοντάς τα διαβάσει όλα...
Αλλά προς το παρόν, από χθες το έχω ρίξει στα "τούβλα" του Braudel ("Υλικός Πολιτισμός,Οικονομία&Καπιταλισμός 15ος-18ος αιώνας"), και την "Επινόηση της παράδοσης", και αν δε βαρεθώ -που μάλλον αυτό θα γίνει- με βλέπω να ασχολούμαι μ' αυτά μέχρι το φθινόπωρο!
Άντε, επειδή είμαι και καλό παιδί (αν δεν το προσέξατε είναι με καθαρά δική σας ευθύνη) θα σου τη κάνω δώρο αυτή την επιταγή:
Έχει δίκιο ο Γραμματικάκης, είναι μια καλή αφορμή και ένα καλό ξεκίνημα για να εισέλθει κάποιος όχι απλά στο έργο, αλλά συνολικά στο διανοητικό κόσμο του Καστοριάδη.
Τώρα θα το προωθήσω στον πατέρα μου να το διαβάσει, που γκρίνιαζε ότι συχνά δεν τον πολυκαταλαβαίνει τον Καστοριάδη. Είμαι σίγουρος ότι ξεκινώντας από 'δω θα τα καταφέρει καλύτερα! :)
*το οικόπεδο που βλέπει;*
Νομίζω ότι έχω μια μικρή ένσταση ως προς το 'όλα'. Μιλάς ΚΑΙ για τα 30 βιβλία που προσωπικά έχω υπόψη μου (χωρίς να υπολογίζω όσα βγήκαν μετά θάνατον);
Χαίρομαι για τις εντυπώσεις που άφησε το βιβλίο. (Ελπίζω και στον πατέρα.)
Το οικόπεδο βλέπει θάλασσα εννοείται!
Χμ...Τί να σου πω Γεράσιμε!
Τη λίστα με τα βιβλία στα ελληνικά, που έχεις στη βιβλιογραφία σου είχα ως κριτήριο.
Συν κάνα δυο που ξέρω ότι εκδόθηκαν από τότε.
Τώρα που το λες δεν έχω διαβάσει και το "περιεχόμενο του σοσιαλισμού", κατά τα άλλα δε νομίζω να μου μένει τίποτα εκτός από αυτά τα τέσσερα!
I döda vinkeln άσε, μόλις έκανα κοσμοϊστορική ανακάλυψη του πώς μπορούμε οι ντόπιοι bloggers να προασπίσουμε καλύτερα τα έννομα συμφέροντά μας έναντι των...εισαγόμενων (δες στο blog σου).
"Τα κτίρια μου αφήνουν μια αίσθηση ρευστότητας". Καταπληκτικό! :)
Δημοσίευση σχολίου