Όλα για το χρήμα;

Μόλις κυκλοφόρησε η ‘πολυαναμενόμενη’ αυτοβιογραφία της Νατάσα Κάμπους, του κοριτσιού - 22 ετών σήμερα - που σε ηλικία μόλις 10 ετών απήχθη από έναν ψυχικά διαταραγμένο άνδρα που την κράτησε για οκτώ ολόκληρα χρόνια φυλακισμένη σε ένα υπόγειο στη Βιέννη. Έχοντας ήδη περάσει από την τηλεόραση ως παρουσιάστρια, η Νατάσα κάνει τώρα το ντεμπούτο της ως συγγραφέας, με την κυκλοφορία του ιστορικού των όσων υπέστη υπό τον τίτλο «3.096 ημέρες». Και με κάνει να αναρωτιέμαι για ποιο λόγο, πραγματικά για ποιο λόγο, κάποιος που τράβηξε όσα αυτή η πολύπαθη κοπέλα, θα προχωρούσε σε κάτι τέτοιο. Ως γνωστόν, ζούμε σε μια εποχή που η διασημότητα, το να γίνει κανείς ‘αναγνωρίσιμος’, έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχη, απόλυτη αξία, ελλείψει βαθύτερων, συμπαγέστερων αξιών. Γι’ αυτό ίσως και δεν φαίνεται περίεργο το ότι η δεσποινίδα Κάμπους ‘εκμεταλλεύτηκε’ τη μεγάλη δημοσιότητα που πήρε η τραγική προσωπική της ιστορία για να πάρει μια εκπομπή στην τηλεόραση, πραγματοποιώντας το όνειρό της να γίνει δημοσιογράφος. Δεν φαίνεται περίεργο, αν και θα έπρεπε. Το ότι το ‘μικρόβιο’ αυτό της αναγνωρισιμότητας, πιθανώς και της απόκτησης εύκολου και ‘γρήγορου’ χρήματος έγινε τόσο ισχυρό ώστε να ‘μολύνει’ ακόμα και αυτή την πολύπαθη Νατάσα Κάμπους, μου προκαλεί προσωπικά προβληματισμό. Και λέει νομίζω πολλά για το τι είδους αξίες έχουν σήμερα αφεθεί να κυριαρχούν και να ποδηγετούν τους νέους κυρίως ανθρώπους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξιστόρηση των όσων πέρασε η δεσποινίδα Κάμπους στα χέρια του ανθρώπου που την κρατούσε στο υπόγειό του για οκτώ βασανισμένα χρόνια, θα γίνει μπεστ σέλερ. Άλλωστε, πάντα προκαλεί ένα ιδιαίτερο, σαδιστικό ενδιαφέρον η εξιστόρηση του ανθρώπινου πόνου, ιδίως αν συνδυάζεται με ‘γαργαλιστικά’ σεξουαλικά υπονοούμενα, όπως σε αυτή την περίπτωση. Αναρωτιέμαι, εν τέλει, τι σκοπό εξυπηρετεί αυτή η έκδοση, πέραν της αύξησης της προσωπικής περιουσίας της δεσποινίδας Κάμπους και της αναγνωρισιμότητάς της. Ίσως η ίδια να ξέρει καλύτερα. Ίσως πάλι και όχι.