28 Ιαν 2011

Επιλεκτικές ευαισθησίες

Βλέπω, εντός και εκτός internet, με αφορμή ό, τι έγινε αυτή την εβδομάδα στη Νομική, να έχουν ανοίξει οι κρουνοί της ευαισθησίας για τους μετανάστες, να γίνονται παραπομπές στην ιερότητα του ασύλου με την αρχαιοελληνική του έννοια, στους κατατρεγμένους μετανάστες ως εξίσου ιερούς, που στην κοιτίδα του πολιτισμού και της φιλοξενίας Ελλάδα θα έπρεπε να βρουν μια πιο ανθρώπινη αντιμετώπιση, και ούτω καθ’ εξής. Όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι ανθρωπιστές με ένα σάλτο μορτάλε προσπερνούν, παρακάμπτουν την πραγματικότητα που βλέπουν και βιώνουν γύρω τους, θεωρώντας αναπόφευκτη την κατηφόρα που έχει πάρει η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια: την επικράτηση της ευκολίας, της ατιμωρησίας, της αρπαχτής, του τσιφτετελιού, της αισθητικής του ‘σέξι’, ως γκρίζες γραμμές των οριζόντων μας. Οι ανθρωπιστές μας θεωρούν δεδομένο το ότι θα νιώθουμε πλέον μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα, μέσα σε όλη αυτή τη σουρεαλιστική φαρσοκωμωδία του ασύλου, των ευθυνόφοβων πολιτικών, των 'στρατευμένων' φοιτητών, των Άνθιμων, των ατελείωτων συμβολισμών. Οι νεόκοποι ‘ανθρωπιστές’ κοιτάνε πάνω και πέρα από τα όσα ζούμε οι ίδιοι οι πολίτες αυτής της σε ελεύθερη πτώση χώρας, στρέφοντας αλλού το βλέμμα: στους μετανάστες. Δεν υπάρχει όμως πιο απάνθρωπος ανθρωπισμός από το να εθελοτυφλείς μπροστά σε μια κατάντια την οποία έχεις πλέον τόσο εσωτερικεύσει, τόσο αποδεχτεί, που έχεις φτάσει να τη θεωρείς δεδομένη: και μάλιστα τόσο δεδομένη, που να βαφτίζεις απλώς και ανέξοδα ‘Δεξιό’ ή ‘ρατσιστή’ όποιον τολμά να υποστηρίξει ότι μπορεί ακόμα να γυρίσουν τα πράγματα παρά τα φαινόμενα, ότι δεν θα ισοπεδωθούν όλα αν δεν τα αφήσουμε να ισοπεδωθούν, ότι η Ελλάδα δεν υπάρχει στο χάρτη απλώς και μόνο συμβολικά. Παρότι βρίσκεται για δεκαετίες καταπλακωμένη από λογιών αναχρονιστικούς συμβολισμούς: τον συμβολισμό του ασύλου, τις συμβολικές καταλήψεις σχολών, σχολείων, δρόμων, δημοσίων κτιρίων, τις συμβολικές στάσεις εργασίας βολεμένων δημοσίων υπαλλήλων, το συμβολικό κουρέλιασμα της αξιοπρέπειας όποιου δεν θέλει να μπει στον σουρεαλιστικό χορό των συμβολισμών. Αν θέλουμε να βγούμε από τους συμβολισμούς και να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, κοιτώντας τη κατάματα, θα έπρεπε να κοιτάξουμε πριν από τους μετανάστες το τι κάνουμε και τι γίνεται σε αυτή την χρεοκοπημένη όχι οικονομικά αλλά κυρίως πολιτισμικά, χώρα. Αλλιώς, καλύτερα να γίνουμε οι ίδιοι μετανάστες.

Και στα αγγλικά (μεταφρασμένο εντελώς στο πόδι), εδώ. Σκέφτομαι να το στείλω κάπου έξω, ίδωμεν.:)

6 σχόλια:

Locus Publicus είπε...

Ολοι αυτοί οι ευαίσθητοι ανθρωπιστές (κορυφαίο το "όποιος επιθυμεί την κατάργηση του ασύλου δεν είναι Έλληνας"- που αναφέρεις σε προηγούμενο πόστ), σου αφαιρούν το δικαίωμα να διεκδικήσει και εσύ μια κάποια ευαισθησία. Ο ανθρωπισμός είναι μονοπώλιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης και ιδεοληψίας. Αδύνατον ο κάθε Γεράσιμος αυτού του κόσμου να διαθέτει και ο ίδιος κάποια συμπόνοια για τον κατατρεγμένο. Μάλλον θα είναι κάποιο ακροδεξιό σκουλήκι που ονειρεύεται πακιστανικά σαπούνια. Φίλε Γεράσιμε, πέραν της "αριστερής-δεξιάς" ιδεολογικής διαμάχης, όλες οι άλλες θεωρήσεις απλά δεν υπάρχουν.

gerasimos είπε...

Ακριβώς. Θα έλεγα ότι στην Ελλάδα ζούμε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς μονοπωλιακού ανθρωπισμού. (Πώς λέμε μονοπωλιακός καπιταλισμός; Κάτι παρόμοιο.)

Meropi είπε...

Τσ τσ τσ, μου φαίνεται δεν είσαι Έλληνας, Γεράσιμε.
«Το άσυλο είναι οργανικό στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού. Όποιος ζητά την κατάργηση του δεν είναι Έλληνας».Τάδε έφη Αλαβάνος!!!!!!

Panos είπε...

Γεράσιμε, τον άκουσα κι εγώ τον Αλαβάνο να μιλάει για το άσυλο στην Αρχαία Ελλάδα σαν θεσμό. Ξέχασε να πει ότι η έννοια της φιλοξενίας ακολουθούσε κάποιο τελετουργικό και κανόνες. Δεν ήταν 'πάντε σκύλοι αλέστε'.
Όσο για τις ευκολία με την οποία βάζουν ταμπέλες, απηύθυνα σε κάποιους μια ερώτηση σχετικά με την ταινία του Clint Eastwood 'Grand Torino'(δεν ξέρω αν την έχεις δει) ρωτώντας του αν ο χαρακτήρας της ταινίας είναι ρατσιστής. Κατάπιαν τη γλώσσα τους.

gerasimos είπε...

Μερόπη φοβάμαι ότι ο Αλαβάνος απλώς το 'χει χάσει. Κρίμα, γιατί κάποτε ήταν κάπως συμπαθητικά γραφικός. Πλέον, μόνο γραφικός.

Πάνο 'αριστεροί' τύπου μπάρμπα Τσίπρα ή κυρ Αλέκου (Αλαβάνου) νομίζω ότι υπάρχουν απλώς για να σπρώχνουν κάποιους ελαφρόμυαλους ψηφοφόρους στις ανοιχτές αγκάλες τύπων σαν τον Καρατζαφέρη. Αυτό και μόνο αυτό, δυστυχώς.

Odysseas είπε...

Μας έχουν φάει οι συμβολισμοί... Αλλά από ουσία τίποτα.

Μία μειοψηφία μικρότερη του 10% επιβάλλει με το "έτσι θέλω" το πως (δε) θα λειτουργεί το πανεπιστήμιο, ακόμα και το αν θα μένουν ανοιχτοί οι δρόμοι της Αθήνας.

Τη δήλωση του Αλαβάνου δεν την άκουσα (δεν είδα, ευτυχώς, καθόλου τηλεόραση αυτές τις μέρες...), αλλά αποδεικνύει τη γελοιότητα του ανθρώπου.