28 Οκτ 2012

Για τη σύλληψη Βαξεβάνη. Ψύχραιμα.

Τη στιγμή που όλοι χάνουν την ψυχραιμία τους είναι μεγάλη η πρόκληση να προσπαθήσεις να κρατήσεις τη δική σου. Και να μην παρασυρθείς με το ρεύμα. Σήμερα ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης συνελήφθη βάσει του νόμου περί προσωπικών δεδομένων για τη δημοσιοποίηση της «λίστας Λαγκάρντ». Φρόντισε ο ίδιος να ανακοινώσει τη σύλληψή του μέσω του Twitter, λέγοντας: «Μπαίνουν στο σπίτι με εισαγγελέα τώρα. Με συλλαμβάνουν. Διαδώστε.» Ταυτόχρονα δήλωνε σε ραδιοφωνικό σταθμό: «την 28η Οκτωβρίου μπούκαραν σαν ταγματασφαλίτες, το 2012, για να με συλλάβουν, το δημοσιογράφο που αποκαλύπτει την αλήθεια.»

Να πω καταρχάς ότι βρίσκω τουλάχιστον επιπόλαιη και λαϊκιστική όλη αυτή την κατοχική φρασεολογία που υιοθέτησε ο δημοσιογράφος και που έχει επικρατήσει τελευταία, με «δοσίλογους», «γερμανοτσολιάδες», «ταγματασφαλίτες» και άλλες σκοτεινές μορφές της νεοελληνικής ιστορίας να παρελαύνουν και να χρησιμοποιούνται απερίσκεπτα και ανέξοδα, με την παραμικρή σχεδόν αφορμή. Προκαλώντας ένα κλίμα πώρωσης και φανατισμού που δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί κανέναν και τίποτα, πέραν όσων θα ήθελαν να συντηρείται ένα τέτοιο κλίμα για τους δικούς τους λόγους και σκοπούς.
 
Εν συνεχεία: αυτή η λίστα δόθηκε στον τότε υπουργό Οικονομικών για να βοηθήσει στο έργο της φορολόγησης αυτών ή άλλων προσώπων, από τη στιγμή που μπορεί να θεωρήθηκε ότι έστελναν μεγάλα χρηματικά ποσά στην Ελβετία ή αλλού προκειμένου να μη φορολογηθούν επί των πραγματικών τους εισοδημάτων. Αν τώρα ο υπουργός, το ΣΔΟΕ, ή όποιοι αρμόδιοι έπεσε στα χέρια τους αυτή τη λίστα δεν την εκμεταλλεύτηκαν όπως έπρεπε, είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί την ελληνική Βουλή ή την ελληνική Δικαιοσύνη, εφόσον κάτι τέτοιο χρειαστεί. Ενδεχομένως και τα ΜΜΕ όσον αφορά στην αμέλεια εκ μέρους των υπευθύνων αν υπήρξε, αλλά όχι για να φέρουν στο επίκεντρο της προσοχής και να δακτυλοδείξουν τους «κλέφτες» ή «προδότες του έθνους» που θεωρείται ότι κρύβονται στη λίστα - γιατί κάπως έτσι παρουσιάστηκε - και την υπονοούμενη διαπλοκή τους με τους πολιτικούς που την είχαν στα χέρια τους.
 
Δεν είναι, νομίζω, παράνομο να μετακινεί κανείς τα χρήματά του όπου και όπως νομίζει, από μια χώρα σε άλλη. Ομολογώ ανερυθρίαστα ότι και εγώ, αν είχα κάποια χρήματα στην τράπεζα, θα τα είχα στείλει στο εξωτερικό υπό τις παρούσες συνθήκες. Ούτε τον καθιστά αυτό κλέφτη ή προδότη. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος θόρυβος και προς τι οι δραματικοί τόνοι. Μπορούν βεβαίως όλα αυτά να εξηγηθούν στα πλαίσια της κορύφωσης ενός ιδιόμορφου «επαναστατικού» πυρετού και φανατισμού που κυριαρχεί εδώ και κάποιο καιρό, στα πλαίσια του οποίου αναζητούνται αγωνιωδώς ένοχοι, προδότες, κλέφτες για να σταλούν στην γκιλοτίνα. Λες και αυτό θα έλυνε τίποτα. Ή αντί να κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε οι ίδιοι οι πολίτες για να γυρίσουμε σελίδα στη χώρα μας. Η κατάσταση θυμίζει λίγο Γαλλική Επανάσταση μόνο που πήγαμε, οι Έλληνες, απευθείας στη φάση της «Τρομοκρατίας» και του διψασμένου για αίμα αγράμματου όχλου που την ακολούθησε, χωρίς να έχει γίνει προηγουμένως επανάσταση.
 
Εν τέλει: μπράβο στον Κώστα Βαξεβάνη που έβγαλε στη δημοσιότητα μια λίστα με νοικοκυρές, κοσμηματοπώλες, εφοπλιστές που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι τα είχαμε επίσης βγάλει από τις τράπεζες αλλά τα κρύβαμε σπίτια μας, υπό το φόβο της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος. Μπράβο του, εφόσον θεώρησε ότι αυτή του η πράξη χαστουκίζει ένα διεφθαρμένο κράτος και φορολογικό σύστημα κατάμουτρα, πράγμα που προσωπικά δεν συμμερίζομαι σαν άποψη. Ή ότι αποκαλύπτει ότι η Δικαιοσύνη λειτουργεί μεροληπτικά, συλλαμβάνοντας τον ίδιο για παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων ενώ αφήνει ελεύθερους κάποιους άλλους που ο ίδιος «αποκαλύπτει». Συμπέρασμα που ούτε αυτό συμμερίζομαι, μια και πιστεύω ότι με το να παραβαίνεις τον νόμο και να συλλαμβάνεσαι, δεν κάνεις τίποτα παραπάνω από αυτό, ακόμα και σε μια εποχή κοινωνικοπολιτικής κρίσης. Γι’ αυτό και δεν τον θεωρώ ήρωα, όπως φαίνεται να κάνουν πολλοί άλλοι, ούτε με συγκινεί το είδος «αποκαλυπτικής» δημοσιογραφίας που υπηρετεί, απέναντι στην οποία, από εποχής Τριανταφυλλόπουλου, παραμένω εξαιρετικά καχύποπτος. Μιας δημοσιογραφίας, η οποία παίζει το παιχνίδι της στο γήπεδο του λαϊκισμού, των υψηλών, «επαναστατικών» τόνων, των «ταγματασφαλιτών» και των «διαδώστε». Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω.

7 σχόλια:

Astero είπε...

Δεν εκφέρω άποψη για τη σύλληψη του Βαξεβάνη, για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ιδέα (αν δεν ανοίξω λάπτοπ εδώ που είμαι δεν έχω επαφή με τον κόσμο) και εξεπλάγην τώρα που το διάβασα από σένα.

Θα σταθώ στους λαϊκισμούς και τους παραλληλισμούς των τελευταίων ετών, απόρροια προφανώς της έλλειψης καλλιέργειας και γνώσεων μιας μεγάλης μερίδας Ελλήνων.

Όροι όπως "δικτατορία" και "γερμανοτσολιάδες" είναι το λιγότερο αστείοι, αν όχι ασεβείς προς μια μαύρη περίοδο της ιστορίας -κατ' εμέ ίσως και χειρότερης από μια άποψη από τα χρόνια της κατοχής. Το πνεύμα του λαϊκισμού και της "οργισμένης μάζας που ξεσπά αδιάκριτα" καλά κρατεί -οτιδήποτε αρκεί να μην κοιτάξουμε τον καθρέφτη. Δεν έχουμε επαρκείς γνώσεις της ιστορίας, των γεγονότων, όμως έχουμε άποψη, την οποία μάλιστα υποστηρίζουμε με φανατισμό. Αν μας έχει διδάξει κάτι η ιστορία αυτής της χώρας είναι ότι τα άκρα οδηγούν σε εγκλήματα -είτε αυτά είναι δεξιά, είτε αριστερά. Αλλα αυτός ο λαός έχει αποδεδειγμένα πολύ κακή και επιλεκτική μνήμη, εξ' ου και πήξαμε στους εθνοσωτήρες, Καραμανλήδες, Αβέρωφ, Ράλληδες και τα εγγόνια και τριτανήψια των γερμανοτσολιάδων -που είναι και επίκαιροι- και των χουντικών.

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Εξαιρετική τοποθέτηση Γεράσιμε. Η δημοσιοποίηση λιστών και η στοχοποίηση πολιτών (που στο κάτω κάτω της γραφής μπορεί και να έβγαλαν νόμιμα δεδουλευμένα χρήματά τους στο εξωτερικό), αποτελεί κίτρινη δημοσιογραφία και ρίχνει απλώς στην αρένα του αιμοδιψούς πλήθους μερικά ονόματα.

Ο κύριος Βαξεβάνης και οι όσοι έσπευσαν να τον αναδείξουν σε Πασιονάρια της διαφάνειας, καλό θα ήταν να είναι πιο προσεκτικοί και πιο νηφάλιοι στο τι λένε και τι κάνουν. Γιατί η κοινωνική ανάφλεξη είναι στο παρά τσακ της.

gerasimos είπε...

Αστέρω τα λέγαμε και στο προηγούμενο ποστ, δυο λαλούν και τρεις χορεύουν...

Πιγκουίνε πάνω απ' όλα φταίει που είμαι άθεος και δεν πιστεύω σε Βαξεβάνηδες.

Astero είπε...

Λοιπόν διαβάζω δυο μέρες τώρα για το Βαξεβάνη και τη λίστα κι ακόμα δεν έχω καταλήξει.

Από τη μία, συμφωνώ ότι το να δημοσιεύεις ονόματα πολιτών που απλά έχουν λεφτά, αποτελεί στοχοποίηση και είναι άνευ ουσίας.
Από την άλλη, αν η λίστα αυτή γυρόφερνε όντως επί δύο χρόνια σε συρτάρια -και γνωρίζοντας την ακαιρεότητα της ελληνικής δικαιοσύνης- δνε υπήρχε άλλος τρόπος να κινηθούν διαδικασίες ώστε να ερευνηθεί ποιος τελικά είναι κλέφτης (επί τούτου επιλέγω τη λέξη) και ποιος όχι -χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι αυτό θα γίνει τώρα, αλλά τέλος πάντων.

Τώρα για το Βαξεβάνη, ως πρώην δημοσιογράφος έχω κάκιστη εικόνα για τους συναδέλφους γενικώς (το μέγεθος της διαφθοράς δεν μπορεί να το συλλάβει κανείς αν δεν το βιώσει από κοντά), αλλά ειδικώς δεν γνωρίζω κάτι μεμπτό για αυτόν. Όσο για τα κίνητρά του... πραγματικά δεν ξέρω. Υποθέτω ότι η ιστορία θα δείξει.

(καλά, ασχέτως με όλα τα παραπάνω, η επιλεκτική λειτουργία της ελληνικής δικαιοσύνης είναι μνημειώδης, δεν θα σχολιάσω καν)

gerasimos είπε...

Εγώ δεν ασχολούμαι άλλο, έχω πάει παρακάτω και χθες βραδάκι έπαιζα για κανα δυο ώρες τραγούδια στο αρμόνιό μου... την προτείνω τη μουσικοθεραπεία, κόντρα στη μιζέρια των ημερών. ;)

Unknown είπε...

Αυτό που με εξέπληξε εμένα, αγαπητέ Γεράσιμε, είναι όταν είδα στην τηλεόραση ότι ο Βαξεβάνης προσέλαβε, μεταξύ άλλων πολλών δικηγόρων, και τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ Νίκο Κωνσταντόπουλο, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι ο Βαξεβάνης δεν έκανε κανένα απολύτως αδίκημα και διώκεται παράνομα. Μα, αυτός δεν είναι που, πριν μερικές μέρες, απειλούσε με μηνύσεις και αγωγές δημοσιογράφους που δημοσίευσαν άλλη λίστα και συγκεκριμένα τη λίστα του ΣΔΟΕ με τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ που ελέγχονται για φορολογικές παραβάσεις? Έχω μπερδευτεί. Τελικά είναι ποινικά κολάσιμο να δημοσιεύεις λίστα με πολιτικούς, ενώ δεν είναι να δημοσιεύεις λίστα με απλούς πολίτες, τους οποίους με αυτό τον τρόπο εκθέτεις σε πλείστους κινδύνους?

gerasimos είπε...

Τους βαρέθηκα, και τους Βαξεβάνηδες και τους Κωνσταντόπουλους. Νομίζω η Ελλάδα δε χρειάζεται άλλους ήρωες, δεν έχουν μείνει πάρκα και πλατείες για άλλους ανδριάντες. Χρειάζεται απλές, καθημερινές πράξεις από απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που θα την πάνε σε μιαν άλλη εποχή.