Η σειρά είναι, εννοείται, τυχαία:
1) Ο Θησαυρός της Βαγίας (all time classic:-), Ζωρζ Σαρρή
2) Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, Άλκη Ζέη
3) Τα γενέθλια, Ζωρζ Σαρρή
4) Τα στενά παπούτσια, Ζωρζ Σαρρή
5) Τα ξύλινα σπαθιά (άλλο all time classic), Παντελής Καλιότσος
6) Το γαλάζιο κύπελλο, Τομίκο Ινούι
7) Όμορφη πορτοκαλιά μου, Μ. Ντε Βασκονσέλος
8) Ο θείος Πλάτων (το πρώτο που θυμάμαι να διάβασα), Άλκη Ζέη
9) Όλα θα πάνε καλά (με συγκίνησε βαθιά αλλά δε θυμάμαι συγγραφέα, νομίζω Γερμανός)
10) Το ψέμα (ίσως μου πέρασε ασυνείδητα την εικόνα της Θεσσαλονίκης ως χαμένης Γης της Επαγγελίας), Ζωρζ Σαρρή
11) Κοντά στις ράγες (συναισθήματα αξέχαστα), Άλκη Ζέη
12) Το καπλάνι της Βιτρίνας (αυτό κι αν είναι αξέχαστο), Άλκη Ζέη
13) Ο Σεριόζα, Βέρα Πάνοβα
ΟΚ, σταματώ εδώ!
23 σχόλια:
Καλησπέρα σας.
Ακούστε λοιπον το παράδοξο με τα παιδικά διαβάσματα.
Θυμάμαι τα βιβλία που διάβαζα να αρχίχουν να μαζεύονται στα 10 μου χρόνια. Βέρν και Λουντέμης, λίγος Τσβάιχ, Π.Δέλτα.
Ενα όμως καλοκαίρι εκεί στα 12, ένας κοντινός θειος αποφασίζει να κάνει ξεκαθάρισμα της βιβιλιοθήκης του. και προσγειώνονται στην κατοχή μου όλα τα βίπερ της εποχής από τις αρχές του 70 εώς το τέλος του που έχουν σχέση με αστυνομικές ιστορίες.
Εκείνο το καλοκαίρι διάβασ για τόσους φόνους που δεν μπορώ να περιγράψω. 12 χρονών κοριτσάκι χώθηκα για τα καλά στην αμερικάνικη ψύχωση.
Μαρω_Κ καλησπέρα σας. Και περαστικά σας: ομολογώ ότι τα αστυνομικά βιβλία τσέπης είναι από τα είδη που με απωθούν. Μα δεν είναι ΤΟΣΟ τυποποιημένα και προβλέψιμα;
Για ένα παιδί 12 ετών το 1979;
Που δεν ξέρει τίποτα από βία και σεξ;
Οχι, αγαπητέ μου!
Τώρα που είμαι 40, σαφέστατα.
Τότε ήταν ένας κόσμος γεμάτος εκπλήξεις.
Βία και σεξ; Χμ...ίσως τότε να τα άνοιγα αν θα έπεφταν στα χέρια μου, προς άγραν ερωτικών σκηνών. (Εφηβική συνήθεια.)
Καλησπέρα κι απο εμένα. Βρήκες το αγαπημένο μου θέμα. Λόγω πληθώρας βιβλίων μερικά είναι κάτω απο τον τίτλο του συγγραφέως...
Ιούλιο Βερν- με ιδιαίτερη προτίμηση στο Μιχαήλ Στρογκώφ
Θησαυρός της Βαγίας- ήταν ο λόγος που ήθελα να επισκεπτώ τον ναό της Αφαίας
Λουίζα και Λότη- Εριχ Κεστνερ
Ο μυστικός κήπος- Burnet
Χωρίς οικογένεια- το διάβαζα 8 χρονών στην κατασκήνωση και με έπιασε κατάθλιψη... (γιατί άραγε...)
Ντίκενς- ¨Ολιβερ Τουίστ, Δαυίδ Κόπερφιλντ
Τζέιν Ευρ-Μπροντε
Χόμπιτ- εκείνη την εποχή κανένα παιδί της ηλικίας μου (εντάξει μην υπερβάλλω... απο την τάξη μου) δεν είχε διαβάσει Τόλκιν, και θεωρούσα ότι είχα κάνει μια μεγάλη ανακάλυψη! Αγνοούσα τότε την ύπαρξη του άρχοντα.
Π.Δέλτα - τον καιρό του Βουλγαροκτόνου
και οτι άλλο παιδικό κυκλοφορούσε (Αντερσεν, Γκρίμμ, Παπαδιαμάντης)κλπ.
Μετά το γύρισα στα "σκληρά":Κίτρινος φάκελος κλπ, που δεν θεωρούνται "παιδικά".
Καλύτερα να έκανα πόστ παρά τόσο τεράστιο comment... Συγνώμη για την έκταση...
Viola καλώς μας ήρθες και μη σε απασχολεί η έκταση. Εμένα από τον Ιούλιο Βερν το αγαπημένο μου πρέπει να ήταν ο 'Δεκαπενταετής Πλοίαρχος'. Για τον 'Θησαυρό της Βαγίας': εννοείται ότι και για εμένα είχαν αποκτήσει πια μυθικές διαστάσεις η Αίγινα, το ομώνυμο χωριουδάκι και βέβαια ο ναός της Αφαίας!
"20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα"
20.000 λεύγες μέσα στη μαγεία
(Το έχω διαβάσει 7 φορές, μήπως το 'χω παρακάνει;)
Giasafox όχι δε νομίζω...:-))
Καταγγέλω:
Το ποστ έχει συγγράψει η καινούργια γραμματέας του Γεράσιμου, η οποία εκτός από εκπαγλου καλλονής, είναι και ιδιαίτερα καλλιεργημένη κοπέλα!
Ο Γεράσιμος στην πραγματικότητα, μικρός μόνο Λούκι-λουκ και Σπάιντερμαν διάβαζε! :P
Τώρα...Χμ, τα ίδια ακριβώς βιβλία διαβάζαμε μικροί; Εκτός από το "Όμορφη πορτοκαλιά μου", όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν κι εδώ...
Όχι τίποτα, είσαι και κάποιας ηλικίας... :P
ΛΟΛ!
I döda vinkeln μερικά βιβλία δεν έχουν ηλικία...το ίδιο και οι αναγνώστες τους...;-)
Έτσι θέλω να πιστεύω κι εγώ...
Αλλά βλέπω μετά τα μαλλιά που έχουν αρχίσει ήδη να αραιώνουν σιγά-σιγά στους κροτάφους, και αρχίζω να αμφιβάλλω - τουλάχιστον για τους αναγνώστες!
Με βλέπω στα 45, καραφλό, να διαβάζω τον "Λήσταρχο Καραμπαμπούμ" και την "Χώρα των Νάνων"! :P
Χμμμμ... Εκπάγλου καλλονής, αλλά και πιπίνι, ως φαίνεται! Υποψιάζομαι ότι σε πιπίνικα αναγνώσματα έχει μείνει - θα το επιβεβαιώσω, αν σε επόμενα posts συνεχίσει με βιβλία Βερν, Δουμά κ.λπ. Οπότε; Οπότε επικροτώ τα κριτήρια προσλήψεων του εργοδότη... Εισηγούμαι να γενικευθούν!
Πιο σοβαρά τώρα : Μπορεί να μη το πιστέψεις, Γεράσιμε, αλλά δεν έχω διαβάσει ούτε ένα απ' αυτά τα βιβλία. Τα παιδικά μου διαβάσματα ήταν Βερν, Δουμάς, Τουαίν, οι απαραίτητοι "Μικρός Ήρως" και "Μικρός Σερίφης" και, κατόπιν, άλμα κατ' ευθείαν στην λογοτεχνία των ενηλίκων. Δεν ξέρω τι έφταιγε. Μάλλον ότι κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας στην περίοδο της δικτατορίας ήταν απαγορευμένοι ή περιορισμένης κυκλοφορίας, ίσως το ότι ήμουν "μικρομέγαλο"... δεν ξέρω. Πάντως, Έλληνες συγγραφείς όπως αυτοί, που αναφέρεις, δεν έπεσαν στα χέρια μου τότε κι είμαι βέβαιος τώρα πια ότι ήταν αρνητικό αυτό. Σαν την Μάρω, πέρασα κι εγώ απότομα στον κόσμο των ενηλίκων!..
Ψηφίζω το κοντά στις ράγιες.
Αλλά κ ο Σεριόζα μου άφησε πολύ όμορφες αναμνήσεις, άλλος κόσμος
Ωραία που μας τα θύμισες
asteroid ΟΚ, Βερν, Δουμάς, Ουγκό και εν γένει οι 'κλασικοί' αμερικανοί, άγγλοι και γάλλοι συγγραφείς πέρασαν κι απ' τα δικά μου χέρια. Αλλά τα βιβλία που αναφέρω άφησαν μια ιδιαίτερη ευαισθησία στην παιδική ψυχή μου ως κληρονομιά. Μπορεί να μην πέρασαν απ' τα χέρια σας...αλλά απ' των παιδιών σας;
zoi20 εγώ ευχαριστώ που με το τελευταίο 'παιδικό' post σου μου έδωσες έμπνευση.
Ο Θησαυρός της Βαγίας (all time classic:-), Ζωρζ Σαρρή!!!
"Όταν ο Ήλιος" της ιδίας.
"Οι Άθλιοι", "Χωρίς οικογένεια", "Τζέιν Έϋρ", "Quo vadis", "Μικρές κυρίες", "Η καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά", "Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα", "Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλυν", "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" (ω ναι, ήταν και το σήριαλ τότε!) και τα άπαντα της Πίπης της Φακιδομύτης!!
κ.α., κ.α., κ.α...
Πωωω Γεράσιμε με πήγες βόλτα μια εικοσαετία πίσω τουλάχιστον...
Το καπλάνι της βιτρίνας, Κοντά στις ράγες... η Ζέη αγαπημένη μου.
Ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα (το άσχετο). Στο "κοντά στις ράγες" είχα διαβάσει μια άγνωστη λέξη για μένα στην ηλικία που ήμουν, που με είχε εντυπωσιάσει, μου άρεσε χωρίς να ξέρω τι σημαίνει. Τη λέξη "σαμοβάρι". Άκου! Σαμοβάρι.
Την επομένη είχα πάει στη δασκάλα μου και τη ρώτησα για να μάθω τι είναι.
Επίσης αγαπημένη μου συγγραφέας (στα παιδικάτα μου) η Αγγελική Βαρελά!
synas...λέω να οργανώσουμε αποστολή με τη viola στο ναό της Αφαίας προς ανακάλυψη του θησαυρού...:-)
Desposini Savio ναι, με είχε εντυπωσιάσει κι εμένα το σαμοβάρι - λέξη εξωτική το λιγότερο!
Χτύπησες φλέβα τώρα, Γεράσιμε! Φλέβα με αίμα κακό...
Ξέρεις τι είναι να έχεις ένα σπίτι γεμάτο βιβλία, να είσαι μονίμως μ' ένα βιβλίο στο χέρι, ένα έντυπο, μια εφημερίδα, να εισπνέεις και να εκπνέεις τέχνη σχεδόν συνέχεια, να παίζουν μουσικές του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη ή τζαζ από το πρωί ώς το βράδυ και τα παιδιά σουν να ζουν με το MAD και το MTV;
Να περιμένεις να επηρεασθούν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, να ζορίζεις, να... να... και με ταξίματα να καταφέρνεις να διαβάσουν 1-2 βιβλία τον χρόνο;
Ντρέπομαι, Γεράσιμε, αλλά έτσι είναι...
Συμφωνώ με τα περισσότερα βιβλία ότι είναι καλά - τα υπόλοιπα δεν έτυχε να πέσουν στα αδηφάγα μάτια μου(!)και γι αυτό δεν έχω άποψη!
Καλά, κανείς δε διάβαζε Άστριντ Λίντγκρεν, μόνο ο/η Σύνας; Τρεις τόμοι Πίπη Φακιδομύτη, τρεις τόμοι Μικές, και τα καλύτερα (με μια μικρή επιφύλαξη μήπως ήταν άλλου συγγραφέως), τα Μούμιν Τρολ! Επίσης, μου φαίνεται παράξενη η παντελής απουσία αναφορών στο Μικρό Νικόλα (Σαμπέ, Γκοσινύ). Να αναφέρουμε και τα κόμιξ του Γκοσινύ, Αστερίξ και Λούκυ Λουκ;΄Οχι πως διατηρώ οποιονδήποτε ενδοιασμό σχετικά με τη λογοτεχνική τους αξία -και τώρα τα ξαναδιαβάζω, για χιλιοστή φορά, σε κάθε ευκαιρία και με την ίδια πάντα απόλαυση-, απλώς δεν είμαι σίγουρος αν εμπίπτουν στην ερώτηση.
Τη Νήσο των Θησαυρών (Ρ.Λ. Στήβενσον) την είχα διαβάσει πάνω από δέκα φορές. Ο Ιούλιος Βερν επίσης έπαιζε πολύ, τον εκτιμούσα, αναγνώριζα την αξία του, αλλά ο χρόνος έδειξε ότι μάλλον δεν ήταν ο αγαπημένος μου, αφού δε θυμάμαι πια πολλά. Το ίδιο περίπου και με τη Δέλτα. Τέλος, πολλά παραμύθια. Κυρίως η δίτομη συλλογή του Μέγα με ελληνικά λαϊκά παραμύθια, το ανυπέρβλητο "Μαγικά Παραμύθια της Ρωσίας" (εκδ. Ερμής, αν σας είχε ξεφύγει τότε, πηγαίνετε ΣΗΜΕΡΑ να το βρείτε), 1000+1 Νύχτες (μια φτηνιάρικη έκδοση, διασκευασμένη όσο το δυνατόν για μικρές ηλικίες, γιατί κανονικά η Χαλιμά είναι Κ18), και άλλα. Άντερσεν όχι. Γκριμ ναι. Περό όχι. Τέλος, εγώ διάβαζα και Ξενόπουλο, γιατί στο σπίτι είχαμε πολλές παλιές Διαπλάσεις. Και άρα, και όσα άλλα αναγνώσματα δημοσίευε η Διάπλαση.
Αστεροειδή, μην το παίρνεις κατάκαρδα: μπορεί να μη διαβάζουν, αλλά άμα εισπνέεις τέχνη, αυτό δε χάνεται.
Όμορφη πορτοκαλιά μου...απλά αξεπέραστο! Με συγκινεί ακόμα και τώρα στα 28 μου χρόνια όποτε το ξαναδιαβάζω, να μην πω περισσότερο κι από τότε που ήμουν μικρή. Ένα αριστούργημα της παιδικής λογοτεχνίας.
Ιούνιος 1981, 6η Δημοτικού, δώρο του συλλόγου γονέων στους απόφοιτους ένα βιβλίο, σε μένα έτυχε το "ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ" και έγινε το αγαπημένο μου, το έχω διαβάσει πάνω από 300 φορές, το ξέρω σχεδόν απ΄ έξω και τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν είναι πάντα έντονα, το λατρέυω όπως λατρεύω και την Αλκη Ζέη!
Δημοσίευση σχολίου