Πάντα ήθελα να κάνω ένα post για την Εντίθ Πιάφ. Και το συνειδητοποίησα μόλις σήμερα. Μεγάλο ενδιαφέρον, εκτός βέβαια από τη φωνή της, έχει και η ζωή της.
Ίσως, το πιο ταλαιπωρημένο σπουργιτάκι του περασμένου αιώνα. Καλή ακρόαση!
Ακούτε:
1)Non, je ne regrette rien
2)La vie en rose
57 σχόλια:
Ερχμ...Καλημέρα!
Έχουν πρόβλημα τα links ή μόνον εγώ δε μπορώ να τα ανοίξω;
Υπέροχα τα τραγούδια...Νοιώθω λες και βρίσκομαι στο Παρίσι!
Τέλος πάντων, επιστρέφω στο διάβασμα...
Τα επεξεργάζομαι τώρα...όπως και όλο το ποστ.
Επιτέλους, ένα post (στα blogs που περιφέρομαι) με θέμα περί μουσικής.
Υπέροχη φωνή.
Απερίγραπτα αισθήματα προκαλεί.
Γεράσιμε, έχετε ακούσει το Les amants de Teruel (μουσική: Μίκης Θεοδωράκης) ερμηνευμένο από την Piaf;
Giasafox όχι, θα το ψάξω όμως. :-)
Εκτελούνται παραγγελίες!
Οχιιιιι;
Αν δεν έχει ακούσει κάποιος το τραγούδι αυτό, έχει χάσει κάτι
Δυστυχώς δεν κυκλοφορεί
Το στέλνω αμέσως.
Ωραιο το μουσικό κομμάτι του ποστ σου, αλλα ολίγον τι φειδωλό! Βρε τεμπέλη γράψε κι εσύ κάτι! Α ναι...τα links την κοπάνησαν γι' άλλη γη κι άλλα μέρη
Giasafox ευχαριστώ, το πήρα. Και το άκουσα. :-)
doratsirka με παίδεψαν τα λινκς σε αυτό το ποστ. Τώρα ελπίζω καλύτερα.
Τελευταία νομίζω παιζόταν στις κιν. αίθουσες μιά ταινία (δε θυμάμαι όνομα) με θέμα τη ζωή της Piaf.
Αν την είδε κανείς ας γράψει εντυπώσεις.
Υ.Γ.
Γεράσιμε η συγκεκριμένη ερμηνεία του κομμάτιου ("όμορφη πόλη" στην Ελληνική του εκδοχή) είναι φοβερή.
Τι Μαρινέλα και μαλ...
Συμφωνώ με τη Δώρα: όλο με πέντε-έξι γραμμές και στον αφρό μας τη βγάζεις! ;)
Εμείς δηλαδή πως φλυαρούμε ακατάσχετα μια ζωή;
I döda vinkeln σε κάποιες περιπτώσεις προτιμώ να τα πω μέσα από ένα ωραίο link. (ΟΚ είμαι τεμπέλης!)
Ναι Γεράσιμε, αλλά αν όλοι κάνουν έτσι, δε θα υπάρχουν ωραία λινκς για να χρησιμοποιείς μετά! ;)
Εξυπνάδες. :P
Αστεία τώρα (όπως άλλοι λένε 'σοβαρά τώρα'): ποτέ δεν μου ήταν εύκολο να γράψω. Με 'σφιχτές' προθεσμίες πάντως (όπως για τη βιβλιοκρισία που βρήκες)...ροδάνι πήγαινε το χέρι μου. (Το ίδιο και με μεταπτυχιακά essays, πάντα τελείωνα πολύ πριν την προθεσμία.) Αλλά και χωρίς τέτοιες προθεσμίες, αν είμαι σε φάση διαβασμάτων και απλά θέλω να ξεσπάσω. Πχ: Το διδακτορικό σε δύο χρόνια το είχα ουσιαστικά ολοκληρώσει...και μετά απλά την πέρασα παίζοντάς το έξυπνος στους άλλους διδακτορικούς.
Τώρα εδώ, ούτε προθεσμία έχω, ούτε και πολυδιαβάζω εκτός νετ, με τόσα μπλογκς. (Ίσως αυτό το τελευταίο πρέπει να το ξαναδώ.)
(Ορίστε, άμα θέλω φλυαρώ κι εγώ! Αμ πώς!)
Εγώ είμαι αστείρευτα δημιουργικός σε όλα, εκτός από αυτά που...πρέπει να κάνω! :P
Τις εργασίες μοα ζωή στο τέλος τις αφήνω και τρέχω μετά (καλή ώρα...)
Με εντυπωσιάζεις! Παίζει το προηγούμενο να ήταν το πιο μακρύ σχόλιο που έχεις κάνει! ;)
Πάντως, εν μέρει ζηλεύω! Εγώ μια ζωή, ότι κι αν κάνω, κατεβατά γράφω!
Να σκεφτείς ότι συνήθως τα comments είναι διπλάσια και μετά τα πετσοκόβω πριν τα στείλω! :P
Ναι, πρέπει να είναι το μακρύτερο. (Ελπίζω σε αυτό το σημείο να παρακολουθεί κάποιος από την αρχή τη συζήτησή μας.) Κάποια άλλα μακρύτερα ήταν προϊόντα copy paste.
Ας το καλό! Αυτό είναι χάρισμα. Προτείνω το κομμένα να τα δημοσιεύεις τις μονές μέρες και τα καλά τις ζυγές.
ΛΟΛ!!! Ναι, το ίδιο ελπίζω κι εγώ!
Ειδικά εκείνο το "άλλα μακρύτερα ήταν προϊόντα copy paste", ακούγεται πολύ ύποπτο! :P
Χάρισμα η...φλυαρία; Since when?
Χμ...Γεράσιμε, blogs είναι εδώ, όχι ο Δακτύλιος!
Γενικά όταν κάνω ένα μακρύ σχόλιο, το φυλάω ως κόρη οφθαλμού για τις δύσκολες ώρες. Το κάνω copy paste και όταν λάχει το ρίχνω ακόμα και σε εντελώς άσχετες συζητήσεις για εντυπωσιασμό. Όσο να'ναι, άλλη χάρη έχει ένα μακρύ από ένα μικρότερο. (Αν είσαι γυναίκα αναγνώστρια, σε αυτό το σημείο πες ελεύθερα την άποψή σου ΧΩΡΙΣ να δεις την αρχή της συζήτησης.) :p
Χεχε! Εγώ εκτός από σχόλια, έχω και μακρύτερο...username! :P
Τι copy & paste μου λες, εγώ αν αφήσω τα γκέμια, θα το κάνω μεγέθους "αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" (στο εντελώς άτεχνό του όμως) το κάθε σχόλιο...
Χμ...Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν επιλογή η λακωνικότητα!
Αν και δεν ξέρω, για τα blogs τουλάχιστον είναι αρετή, γιατί έτσι όπως γράφω κατεβατά, είμαι σίγουρος πως οι μισοί με παίρνουν για ψωνάρα! :P
(όχι πως δεν είμαι, αλλά αυτό είναι έναν άλλο θέμα....)
Και όταν αρχίζω να γράφω τα κείμενα από το blog συνήθως τα αφήνω στη μέση, γιατί αν καθόμουν και έγραφα ότι μου κατέβαινε στο κεφάλι δε θα τελιώναμε ποτέ!
Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι των οποίων τα παραληρήματα είναι πραγματικά τέχνη, ενλω εμένα είναι απλώς φλυαρία, αλλά τί να κάνουμε;
Nobody's perfect! And if there was somebody, it just woulnd't be me!
Πολύ αυτοαναφορικότητα έπεσε...Αλλά είπαμε, είμαστε ψώνια, τί να κάνουμε;
Btw, σκοπεύεις να τη δεις την ταινία για την Piaf;
Η αλήθεια είναι ότι η λακωνικότητα ΕΙΝΑΙ επιλογή. Πρώτον, γιατί πιστεύω ότι θα κουράσω τους άλλους με σχόλια και ποστς μεγαλύτερα από 1-2 παραγράφους (όπως με κουράζουν εμένα αντίστοιχα - εκτός από τα δικά σου, εννοείται!)
Δεύτερον, γιατί θεωρώ υπερβολικό να κάτσω να γράψω αράδες σε άγνωστους τις οποίες, επιπλέον, τις διαβάζουν με άλλο μάτι απ'ό,τι ίσως σκόπευα (οι περιορισμοί του μέσου όπως έχεις πει).
Τρίτον, τρελαίνομαι να αποδομώ μακροσκελή σχόλια με μια σειρά. Όταν πιστεύω ότι τα κατάφερα, είναι η καλύτερή μου! Πιστεύω δηλαδή ότι η μια-δυο σειρές είναι πιο 'δυνατές' από μια σεντονιάδα.
Για την ταινία: μπα, προτιμώ το πρωτότυπο.
Βρε συ μη σβήνεις τα σχόλιά σου, και φαίνομαι σα να μονολογώ. Θα με αναγκάσεις να σβήσω και τα δικά μου - και σκέφτηκες τι επιπτώσεις θα έχει αυτό για την παγκόσμια ειρήνη, την τρύπα του όζοντος και το κυκλοφοριακό;
ΛΟΛ!
Εντάξει, μωρέ, ένα μικρό σκουπιδάκι ήταν...Δεν χαλάει έτσι κι αλλιώς τη ροή της συζήτησης!
Άσε, κάποιοι άλλοι, όταν αποχώρησαν είναι που άφησαν πίσω τους συντρίμμια! ;)
Διαβάζω παλιά μου ποστ και με βρίσκω να απαντάω στον αέρα! :P
Btw, για να καταλάβεις οικολογική συνείδηση: ξοδεύουμε τόσο ρεύμα, για να κάνουμε χαβαλέ εδώ μέσα... Όνειδος κι αισχύνη θα έλεγα!
Επειδή είμαι way past my bedtime (τό'χω ξαναπεί αυτό; δε θυμάμαι γιατρέ) ποιούς άλλους εννοείς και μάλιστα πλαγίως;
Ααα τώρα κατάλαβα για τους άλλους: εννοείς τους version1 και 2...γυναίκες: ασταθή όντα, που κατηγορούν μονίμως τους άντρες για άστατες συμπεριφορές!
Καλημέρα.
Πρώτον την πρόσκληση την πήρα και την επεξεργάζομαι.
Σας ευχαριστώ.
Πιαφ: Είδα την ταινία. Ηταν κακή. Την έσωζε μόνο το γεγονός ότι τα τραγούδια ήταν με την φωνή της.
Προτιμώ να κρατάω τους μύθους μακριά από την πραγματικότητα.
Ταξιδεύω στα τραγούδια της κι εκεί ανακαλύπτω την τραγικότητα της ζωής της.
Αντιπαρέχομαι τα Σόδομα και τα Γόμορα εδώ μέσα, για να πω ότι το link ήταν καταπληκτικό και χαίρομαι που το ανακάλυψες και μας το πρόσφερες.
Καλημέρα!
Δεν είδα την ταινία, δεν συμπαθώ τις βιογραφίες (με ελάχιστες εξαιρέσεις, μάλλον μου χαλάνε την εικόνα που έχω από το έργο του βιογραφουμένου).
Για την Πιαφ και την βασανισμένη ζωή της, πάντα μου άρεσε η φαινομενική αντίφαση της βασανισμένης ζωής με το La Vie en Rose, όπως και η ωραία φράση Je ne Regrette Rien.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται βιογραφία ή λεπτομέρειες της ζωής για να καταλάβει κανείς τί υπάρχει πίσω από τον τρόπο που τραγουδά αυτά τα δύο τραγούδια (ενδεικτικά και μόνον, γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα).
Υ.Γ. Μεταξύ Gerasimoς (1-2 παράγραφοι) και I doda vinkeln (περισσότερες παράγραφοι), μάλλον βρίσκομαι στη μέση...
:))))
Αχ, τι ωραία, γέμισε το γραφείο με αυτή την υπέροχη μουσική. Να εκπολιτιστούν λίγο και αυτοί οι βάρβαροι οι συνάδελφοί μου ;)))
Την Εντίθ Πιάφ τη λατρεύω, θεωρώ τη φωνή της μαγική.
Όσο για την ταινία, δεν την έχω δει, όμως κάποιος που την είχε ζήσει από κοντά για δύο χρόνια είπε ότι ο τρόπος που την παρουσίασε δεν ήταν και τόσο κοντά στην πραγματικότητα, ότι έδειξε τα πράγματα πολύ πιο τραγικά και μίζερα από ότι ήταν.
Η ταινία ήταν αρκετά καλή,αλλά με σοβαρές παραλήψεις και υπερβολές.
Το"Les amants de Teruel" όταν το ακούς, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στους Ουρανούς-συννεφιασμένους βέβαια,αλλά Ουρανούς.
υγ.Αστέρω είσαι η θυλική έκδοση του steroid???
;-))
Μαρω_Κ παρακαλώ. Και συμφωνώ για τους μύθους.
asteroid χαιρομαι κι εγώ που σας άρεσε.
athanasia συμφωνώ για τη λεπτή και πλήρη νοημάτων ειρωνεία που κρύβει το να τραγουδά η Πιάφ ένα τραγούδι με τίτλο 'La vie en rose'.
Astero χαίρομαι που ανέλαβα να 'ντύσω' μουσικά το πρωινό των συναδέλφων σου. :-)
Το τραγούδι "Les Amants De Teruel" είναι από το soundtrack της ομώνυμης ταινίας του 1962 σε σκηνοθεσία Jacques Plante και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Μια από τις τελευταίες ηχογραφήσεις της Edith Piaf.
Δυστυχώς δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα (ούτε ο Μίκης το έχει απ' ότι μου είπε).
Οποιος το βρει (το soundtrack) κάπου, κάπως, κάποτε, ας ενημερώσει.
Xμμμ...
Δεν βρίσκω ότι υπάρχει ειρωνία, υπάρχει απλώς η πραγματική ευτυχία που μπορεί να αισθανθεί με απλά πράγματα ("quand tu me prends dans tes bras") κάποιος που έχει ζήσει δύσκολα.
athanasia για την ίδια δεν γνωρίζω. Για εμένα υπάρχει αλλά είναι λεπτή, όπως είπα, τόσο λεπτή που δεν μεταδίδεται (ως άποψη) μέσω ενός σχολίου σε μπλογκ. Συγνώμη αν σου απέδωσα άποψη που δεν σε αντιπροσωπεύει.
;-)
Όχι, και συγγνώμη Gerasimos... :)))
Μάλλον η Piaf στο La Vie en Rose μου θυμίζει μια ωραία ατάκα του Βέλτσου (ίσως η μόνη που μου αρέσει, γιατί κατά τα άλλα...): "Δεν υπάρχει τίποτα πιό κόκκινο από το βαθύ μπλε".
Μ'άλλα λόγια, για μένα, αναφορικά με την Piaf, κανείς δεν μπορεί να πει πραγματικά ωραία ένα τραγούδι που εκφράζει ευτυχία από κάποιον που έχει ζήσει μεγάλες δυστυχίες....
Χμ...Πολύ "σεμνό και ταπεινό" είναι το blog απόψε, λείπει το shocking element που δώσαμε χθες!
Και θα μας παρεξηγήσει και ο asteroid, όχι τίποτε άλλο.
To "Les Amants de Teruel" είναι εξαιρετικά ερμηνευμένο από την Piaf, αλλά δεν είναι παρά η "Όμορφη πόλη" σε γαλλική διασκευή.
Μου κάνει εντύπωση να μαθαίνω ότι κάποιος δεν τόχει ακούσει ή δεν το βρίσκει. Το έχω στην έκδοση των Απάντων της Piaf, φυσικά, όπως το έχω και σε μονό CD με Best της Piaf. Υπάρχει ακόμη στο CD "Μίκης Θεοδωράκης : 10 κινηματογραφικές εικόνες" της Alpha Records / Μουσική Ακτή με κωδικό αριθμό 7002.
Το e-mail μου, πάντως, είναι στην διάθεση όσων ενδιαφέρονται.
Καλό βράδυ σε όλους!
asteroid μιλάω για ολόκληρο το soundtrack της ταινίας.
Οχι για το συγκεκριμένο κομμάτι.
Τώρα συνεννοηθήκαμε, giasafox... Γιατί πραγματικά μου έκανε εντύπωση πώς είναι δυνατόν να το έχω εγώ σε τόσα δισκάκια και να μη τόχουν άλλοι, πολύ πιο ειδικοί...
:-))
Άντε, σου έκανα και τα Σαράντα! :P :P :P
Τζιτζίκια ε? Εδώ όπως έχω πει η μαγεία είναι με τα αηδόνια το βράδυ...Κάθομαι με τις ώρες στο μπαλκόνι και τα ακούω! :)
Φτου φτου φτου! Επιτέλους! ΝΑ βγάλω και τη moderation να αρχίσουν να ρέουν τα σχόλια.
Για τα αηδόνια: ως άλλος Σεφέρης, ε;
E, ναι, όλες αυτές τις ώρα όλο το κοινό σου θα ανυπομονεί...Δεν είναι σωστό!
Για το Σεφέρη ομολογώ πως δεν ήξερα...Ήταν αηδονο-ωτακουστής κι αυτός;
Ναι, κάπου γράφει - δε θυμάμαι τώρα και τεμπελιάζω να ψάξω, αν και η βιβλιοθήκη είναι ακριβώς πίσω μου - ότι άκουγε τα αηδόνια να κελαηδούν το βράδυ.
Είναι υπέροχο...Δυστυχώς όμως, αντίθετα με το Σεφέρη, εμένα επ' ευκαιρία δε με επισκέπτεται η Μούσα τα βράδια...
Αντί για ποίηση, γράφω για τον εθνικισμό! :P
Χμ...Λες, με το φύλλο που κότσαρα στο blog, να μου το κλείσουν στο τέλος από το πολύ flagging? :P
Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα ότι με το φύλλο μπορεί να χάσεις ανυποψίαστους επισκέπτες.
Κι εγώ το σκέφτηκα...
Αλλά μετά σκέφτηκα ότι κάποιος ο οποίος φεύγει γιατί το blog έχει φύλλο μαριχουάνας, δε με ενδιαφέρει και πολύ σαν άτομο! Είναι κολλημένος...
Anyway, υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης της κάνναβης: κάθε βδομάδα σχεδόν στις τοπικές εφημερίδες έχει και μία ανακοίνωση του τύπου "19χρονος συνελήφθει να έχει στην κατοχή του 0,5γρ. κάνναβης. Προσάχθει στο αυτόφωρο και σχηματίστηκε η σχετική δικογραφία".
Καταστρέφουνε νέα παιδιά με τη βλακεία τους...
Και την ίδια στιγμή στη Δράμα όλοι οι νταβατζήδες-έμποροι πίνουν καφέδες με την ασφάλεια στα μπαρ τους...
Για τον Σεφέρη η σύζυξ: 'Τ'αηδόνια δε σ'αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες' στο ποίημα 'Ελένη' από την "Κυπριακή του εμπειρία".
Τώρα που το λέει η σύζηγος, το ποιήμα το θυμάμαι...Πρέπει να υπάρχει στη βιβλιοθήκη, αν και η αλήθεια είναι ότι στον Σεφέρη δε γυρνάω και τόσο συχνά όσο σε άλλους. Δεν ξέρω γιατί, όχι γιατί δε μ'αρέσει...Απλά δεν τυχαίνει!
Τί γίνεται, που χάθηκες; Άρχισες μήπως να γράφεις το νέο σου επιστημονικό πόνημα, κλέβοντας τη χθεσινή μου ιδέα?!? :P
Καλά, τί γίνεται; Με εγκαταλείψετε όλοι πια;
Και όχι τίποτα, μέσα η Φινλανδέζα βλέπει Eurovision, και έχω αμπαρωθεί στο δωμάτιο για να γλιτώσω την μουσική και εικαστική καρακιτσαρία! :P
μολις σημερα ειδα την ταινια και μπορω να πω οτι εντυπωσιαστηκα απο τη ζωη και τη δυναμη αυτης της γυναικας..
Μάκη, άλλαξε το ρεπορτόριο γιατί αυτά τα εμπεδώσαμε :Ρ
Κάτι για ολική επαναφορά έλεγες, αλλά πάλι εξαφανίστηκες! Τι γίνεται, ξαναβλέπεις τη γιουροβίζιον στο video?!? :P
Η σύζυξ ξεπόρτισε πάλι. Και όταν δεν φαγώνομαι μαζί της για το ποιος θα πρωτοκαθίσει εμπρός στο pc δεν έχει γούστο. (Ομολογώ ότι καμιά φορά καθόμουν μόνο και μόνο για να της τη σπάσω.) Πάντως μόλις έριξα ένα σχολιάκι στου ΝΔ.
Εγώ πάλι κάθομαι και διαβάζω...Ά, και αντί να γράφω την εργασία μου, γράφω κείμενα για το blog!
Τα φινλανδικά τραγούδια πως σου φάνηκαν?
*περιτό νομίζω να πω πως συμφωνώ με το σχόλιό σου...*
Δημοσίευση σχολίου