19 Φεβ 2010

Δυο ιστοριούλες περί αποδείξεων

Ιστοριούλα πρώτη: στο ταξί. Ο οδηγός μεσήλικας, απ’ αυτούς τους ‘μπαρμπάδες’ που χτυπημένοι ανελέητα στο μίξερ της ζωής φέρονται, σαν να θέλουν στο πρόσωπο του πελάτη να τιμωρήσουν την ίδια τη ζωή για το φέρσιμό της, με τον πλέον αντιεπαγγελματικό τρόπο. Καπνίζοντας, σταματώντας όπου λάχει για να πάρουν δεύτερο ή τρίτο πελάτη, χρεώνοντας όσο θέλουν για τη διαδρομή. Το ταξί τους συνήθως βρωμοκοπά, μετανιώνεις για την επιλογή σου με το που μπαίνεις και ανασαίνεις με το που βγαίνεις. Όμως ο αποψινός άνθρωπος – ο χθεσινοβραδινός για να ακριβολογώ – φαίνεται διαφορετικός. Πέραν του πεντακάθαρου ταξί, σε ό, τι του λέω απαντά ‘μάλιστα κύριε’. Μεγάλη η έκπληξή μου, μια και πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο σε ταξί και μάλιστα με οδηγό όπως τον περιέγραψα. Οδηγεί προσεκτικά, ακολουθώντας τις οδηγίες μου. Κάποια στιγμή φτάνουμε στον προορισμό μου. Πληρώνω, παίρνω τα ρέστα κι εκεί που πάω να βγω μου λέει ‘πάρτε κι αυτό’. Και μου δίνει μια μακρόστενη απόδειξη. Την παίρνω έκπληκτος στο χέρι και βγαίνω.

Ιστοριούλα δεύτερη: στην ιδιωτική κλινική. Ο γιατρός που μόλις έκανε μια μικροεπέμβαση στη γυναίκα μου πραγματικός κύριος, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, ευγενέστατος, καλλιεργημένος, με λεπτό χιούμορ. Έρχεται στο δωμάτιο που αναρρώνει η σύζυξ για να δει πώς τα πάει και μας δίνει κι ένα dvd με την επέμβαση βιντεοσκοπημένη για να καμαρώνουμε στην αιωνιότητα τη δουλειά του. Συνεννοούμαστε να πάω στο γραφείο του λίγο πιο πέρα για να τον πληρώσω. Σε μετρητά. Αρκετά μετρητά. Μετράω και ξαναμετράω τα χρήματα, πηγαίνω και του χτυπάω την πόρτα. Μου ανοίγει, βρίσκεται μέσα με μια άλλη γιατρό, βοηθό του. Του δίνω τα χρήματα, τα παίρνει, τα μετράει, χαζολογούμε λίγο για τα της επέμβασης και όλη αυτή την ώρα σκέφτομαι ένα πράγμα: ‘θα μου δώσει άραγε απόδειξη;’. Βλέποντας ότι ο ίδιος, παρότι η χαζοκουβέντα βρίσκεται πια στα τελευταία της, δεν κάνει κάποια τέτοια κίνηση το λέω μόνος μου: ‘απόδειξη θα μπορούσατε να μου δώσετε;’. Με κοιτάει με ύφος σα να του είπα να βγάλει τα ρούχα του. Όχι, λέει κουνώντας και το κεφάλι εμφανώς σοκαρισμένος. Πετάγεται η βοηθός και λέει όταν η σύζυγος έρθει για να βγάλουμε τα ράμματα θα της δώσω και απόδειξη. Τα ράμματα βγήκαν, αλλά απόδειξη δεν πήραμε ποτέ.

Ηθικό δίδαγμα: Δεν κρίνουμε τους ανθρώπους για το πόσο επαγγελματίες και ευσυνείδητοι πολίτες είναι από την εμφάνιση ή τη μόρφωσή τους. Διότι καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν.

8 σχόλια:

Prokopis Doukas είπε...

Ομολογώ αγαπητέ οτι (παρά το οτι πιστεύω απολύτως την ιστορία σου), δεν μπορώ να καταλάβω τι πάει να πεί "όχι, δεν σου δίνω απόδειξη"... Να προσπαθεί να τη γλυτώσει, το καταλαβαίνω. Να του τη ζητάς και να μην τη δίνει, όχι. Δεν μου έχει αρνηθεί ποτέ απόδειξη γιατρός - μου έχουν κάνει μόνο τον δύσκολο. Αλλά κρατάω τα λεφτά στο χέρι - και τη ζητάω πριν. Αν δεν δώσει, είναι σαφές οτι δεν θα του δώσω τα χρήματα...

gerasimos είπε...

Εγώ πάλι Προκόπη δεν έχω πάρει ποτέ απόδειξη από γιατρό. Διότι είτε δεν έδιναν όπως ο συγκεκριμένος (πηγαίνοντας από αναβολή σε αναβολή) είτε ζητούσαν παραπάνω χρήματα για να δώσουν απόδειξη τα οποία δεν διέθετα.

celsius33 είπε...

δεν μπορεί να σου αρνηθεί απόδειξη, να επιμείνεις και θα την έχεις! Σου είναι απαραίτητη για την εφορία πες.

gerasimos είπε...

celsius33 πόσο απλά φαίνονται τα πράγματα όταν τα κουβεντιάζουμε εδώ... και πόσο διαφορετικά αποδεικνύονται εκεί έξω...

Ανώνυμος είπε...

Απόδειξη από γιατρό στην Ελλάδα... νέο σύντομο ανέκδοτο.

ΥΓ. Σε δημοσιογράφους (Π.Δούκας) ίσως κάποιοι να δίνουν φοβούμενοι τη δημοσιότητα. Σε κοινούς θνητούς πάλι, όχι.

gerasimos είπε...

Απόγονε η παιδίατρος μας χρεώνει 60 ευρώ την επίσκεψη χωρίς απόδειξη και 80 με απόδειξη. Διαλέγετε και παίρνετε. (Ποιος είπε δηλαδή ότι δεν δίνουν απόδειξη οι Έλληνες γιατροί; Απλώς... κοστίζει.)

Prokopis Doukas είπε...

Λοιπόν δοκιμάστε το εξής: Με πολύ σοβαρό ύφος λέτε "τι σας χρωστάω;" - κάνοντας να βγάλετε τα λεφτά. Μόλις σας πει το ποσό, το κρατάτε στο χέρι (ακριβώς ει δυνατόν ή αλλιώς περιμένετε να βγάλει τα ρέστα). ΔΕΝ αφήνετε τα λεφτά από το χέρι σας. Του λέτε με σταθερή φωνή του αυτονόητου "Θα μου δώσετε και την απόδειξη, παρακαλώ;"

Αν στραβομουτσουνιάσει, τραβάτε το χέρι πίσω. Η γλώσσα του σώματος λέει πολλά. Αυτό που υπονοείτε (ή αν χρειάζεται θα το πείτε κιόλας) είναι οτι όταν σας λένε μια τιμή είναι αυτονόητο οτι ειναι η τελική τιμή, με το ΦΠΑ και όλα. ΔΕΝ είστε σε συναλλαγή χονδρικής, όπου οι τιμές αναφέρονται χωρίς ΦΠΑ. Αν είστε σταθερός, θα αναγκαστεί έστω και βαρυγκομώντας να σας τη δώσει...

Αν βέβαια είστε τακτικός πελάτης και έχει εγκαθιδρυθεί αυτή η ένοχη σχέση, αναγνωρίζω τι είναι δύσκολο. Εκεί συνιστώ να πείτε πολύ γλυκά και ευγενικά "Ξέρετε, θα πρέπει να μας δίνετε απόδειξη από εδώ και πέρα, χωρίς φυσικά άλλη τιμή, αλλιώς δυστυχώς θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε γιατρό. Δεν μας παίρνει με το αφορολόγητο μας". Θα δείτε οτι και πάλι θα αναγκαστούν να σας δώσουν....

Η φοροδιαφυγή στους γιατρούς είναι απύθμενη (πλην εντίμων, που δίνουν πάντα απόδειξη). Έχω δε γιατρό να "τσεπώνει" γύρω στα 30-40 75άρια κάθε απόγευμα, για βελονισμό. Χωρίς απόδειξη. Να μην έχετε καμία τύψη ή αμηχανία, λοιπόν.. :-)

Υ.Γ. Δεν είναι θέμα δημοσιογράφου. Το ίδιο κάνουν και συγγενείς μου - και οι γιατροί αναγκάζονται να υποκύψουν. Είναι θέμα να μην το δέχεσαι και να είσαι έτοιμος να τον εγκαταλείψεις, αν χρειαστεί. Ουδείς αναντικατάστατος, άλλωστε (τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από τέτοιους)...

gerasimos είπε...

H φοροδιαφυγή στους γιατρούς Προκόπη πράγματι πρέπει να είναι απύθμενη (απ' όσα έχω δει προσωπικά). Και μιλάμε για φοροδιαφυγή πρώτης... τάξεως (δηλαδή για πολλά λεφτά). Αυτό δε που μου κάνει εντύπωση στην περίπτωσή τους είναι ότι πολλές φορές μιλάμε για μορφωμένους, καλλιεργημένους, συμπαθητικούς ανθρώπους που όμως, για κάποιον περίεργο λόγο, έχουν κάνει τη φοροδιαφυγή αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς τους...