Αναταραχή στην blogόσφαιρα για τη δολοφονία Γκιόλια και άλλα παραμύθια

Έτσι τιτλοφορείται άρθρο των Νέων - χωρίς τη δική μου... προσθήκη - που με έκανε να βγω για λίγο από τη θερινή ραστώνη για να διευκρινίσω κάποια πράγματα. Καταρχάς, αγαπητοί συντάκτες των Νέων, ο Σωκράτης Γκιόλιας ΔΕΝ ήταν blogger. Ήταν, όπως λέγεται, η 'ψυχή' ενός blog που όμως ΔΕΝ ήταν blog αλλά ιντερνετικό κουτσομπολάδικο, κάτι σαν τηλεοπτικό μεσημεριανάδικο αλλά με ευρύτερη θεματική γκάμα και μεγαλύτερες φιλοδοξίες (φιλοξενεί βλέπετε και 'καταγγελίες' πολιτών του τύπου 'πήγα να φάω στην τάδε ταβέρνα και οι πατάτες ήταν προτηγανισμένες'). Εν συνεχεία, η blogόσφαιρα των Νέων ΔΕΝ είναι η blogόσφαιρα. Όλα τα blogs του άρθρου είναι 'ειδησεογραφικά', που εκμεταλλεύονται τη δυνατότητα συνεχούς ροής 'ειδήσεων' που παρέχει η Google για να κρατάνε το ενδιαφέρον του κάθε βαριεστημένου που θα μπει για να δει τα τελευταία κουτσομπολιά επί παντός επιστητού. Ούτε το neolaia.gr του συμπαθέστατου Νικόλα Μπαρδάκη είναι blog, όπως και ο Νικόλας δεν είναι blogger. Δεν είναι blogger ούτε ο δημοσιογράφος Αλέκος Μάρκελλος. Εν ολίγοις, αγαπητοί συντάκτες των Νέων: ξέρω, ξέρετε, ότι στην Ελλάδα έχουμε μια τάση να μπερδεύουμε τα πράγματα. Το ποδόσφαιρο μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης το αποκαλούμε πολιτική, τα κλαψουριάρικα μπουζουκοτράγουδα τα αποκαλούμε 'λαϊκό' τραγούδι, τους διαπλεκόμενους εργατοπατέρες τους αποκαλούμε 'εκπροσώπους των εργαζομένων' και ούτω καθ' εξής. Όμως, τουλάχιστον σε ό, τι αφορά στα blogs, θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Και αυτό γιατί όσο κι αν έχει εκφυλιστεί - δείτε όλα αυτά τα 'blogs' του άρθρου -, όσο κι αν έχει 'ξεφουσκώσει' σε σχέση με τα πρώτα της πετάγματα, η blogόσφαιρα, όχι αυτή των Νέων αλλά η πραγματική, αποτελεί ένα τελευταίο καταφύγιο ανόθευτης, αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, διαμόρφωσης απόψεων και άσκησης κριτικής στα όσα μας κρατάνε στάσιμους. Μπορείτε να μην τη γουστάρετε, να την αγνοείτε, να την κριτικάρετε, να την κατηγορήσετε για μύρια όσα. Αλλά τουλάχιστον δείτε την όπως είναι, αυτή που είναι. ;-)