26 Ιαν 2011

Μια κατάληψη με ερωτηματικά

Η όλη ιστορία με την ‘κατάληψη’ της Νομικής από παράνομους μετανάστες φέρνει στην επιφάνεια ορισμένα ερωτήματα, θα έλεγα αμείλικτα: καταρχάς αν θα έπρεπε να υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια (εφόσον μια απ’ αυτές φέρεται να έμπασε τους κακόμοιρους αυτούς στο κτίριο της Σχολής). Τι ακριβώς εξυπηρετεί η ύπαρξή τους; Τι ανάγκες καλύπτει; Τι προσφέρει όχι μόνο στους φοιτητές αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία; Αν υποθέσουμε καλοπροαίρετα ότι οι φοιτητικές παρατάξεις αποτελούν απαραίτητο όχημα έκφρασης των πολιτικοκοινωνικών ανησυχιών και προβληματισμών κάποιων σκεπτόμενων φοιτητών, που σε μια δημοκρατική χώρα έχουν κάθε δικαίωμα να προβληματίζονται και να ‘ψάχνονται’, προκύπτει ένα ακόμα, ενοχλητικό, ερώτημα: αν τελικά αυτό είναι οι φοιτητικές παρατάξεις, τι έχουν παράγει τα τελευταία 35 χρόνια σε ιδέες ή προτάσεις; Υποτίθεται ότι τόσο οι ίδιες όσο και οι φοιτητές εν γένει προστατεύονται και από το πανεπιστημιακό Άσυλο για να διασφαλίζεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών: που είναι αυτές οι ιδέες που τόσο ελεύθερα διακινούνται όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πουθενά δεν φαίνονται; Θα ήμουν έτοιμος προσωπικά να υπερασπιστώ, ιδίως σε μια απελπιστικά αποστεγνωμένη από νέες ιδέες και φρέσκες απόψεις κοινωνία όπως η νεοελληνική, το δικαίωμα κάθε νέου, κάθε φοιτητή, να οργανώνεται πολιτικά ακόμα και μέσα στη Σχολή του, παρότι αυτή υποτίθεται αποτελεί χώρο παραγωγής και μετάδοσης γνώσης, όχι πολιτικών ζυμώσεων. Θα συμφωνούσα να προστατεύεται σ’ αυτή του την επιλογή ο σκεπτόμενος φοιτητής με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και με το χωρίς πολύ νόημα σε μια δημοκρατία Άσυλο, θα χαιρόμουν να τον έβλεπα όχι μόνο να σκέφτεται αλλά και να δρα δυναμικά, ακολουθώντας τις ιδέες του, σπάζοντας την κατεστημένη τάξη πραγμάτων, σοκάροντάς μας, τους μεγαλύτερους. Θα χαιρόμουν πολύ να τα έβλεπα όλα αυτά αν στη βάση τους διαφαινόταν μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση ζωής, μια αληθινά φρέσκια αντίληψη των πραγμάτων, αποκαθαρμένη και απαλλαγμένη από τα παλιά γνωστά καλούπια, μια πραγματικά ρηξικέλευθη σκέψη που θα συνεπικουρούνταν από καινοτόμες, δημιουργικές, ευφάνταστες δράσεις που θα μας άνοιγαν τα μάτια σε μια άλλη γενιά και τις ανησυχίες της, στα δικά της προβλήματα, τις δικές της προκλήσεις, τα δικά της οράματα. Αν όλα αυτά συμπυκνώνονται και εκφράζονται στο καινοτόμο όραμα της νομιμοποίησης των εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και στην ως εκ τούτου δια μαγείας ή δια… κατάληψης ‘επίλυση’ του παγκόσμιου προβλήματος που λέγεται μεταναστευτικό, νομίζω ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας.

5 σχόλια:

Locus Publicus είπε...

Το μεταναστευτικό πρόβλημα και το πανεπιστημιακό άσυλο είναι δύο διαφορετικά θέματα.

Το πανεπιστημιακό άσυλο ειναι μια χρόνια ελληνική παθογένεια (ιδιομορφία αν προτιμάς), που όχι μονον δεν είναι παραγωγική, αλλά χρησιμοποιείται (όπως και οι λαθρομετανάστες σε αυτή την περίπτωση), για λόγους που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τις ανάγκες των φοιτητών οι οποίοι ενεγράφησαν στο ίδρυμα για να σπουδάσουν (νομικά, στην συγκεκριμένη περίπτωση)και που έχουν το δικαίωμα προστασίας.

Γνωρίζουμε καλά τον ρόλο των φοιτητικών παρατάξεων στην Ελλάδα. Ειναι προπύργια του αριστερού κομματισμού που δικτατορικά έχει καταλάβει τα πανεπιστήμια, με δικαιώματα που είναι απαράδεκτα. Συμμετέχουν στην στελέχωση των πανεπιστημίων, και "χτίζουν" όλους τους διαφωνούντες. Για να διατηρηθεί αυτό το το αίσχος, δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε το Ασυλο. Εάν αυτό δεν είναι ορατό απο όλους μας, εγώ προσωπικά παραιτούμαι της συζήτησης.

takis είπε...

Αναρωτιέμαι γιατί μπαίνει το ερώτημα αν θα έπρεπε να υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις?
Οι φοιτητές, όσο και να είναι δύσκολο να το δεχτούμε, είναι (ή θα έπρεπε)το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας...εξ ορισμού.
Απο την άλλη δεν παύει να αποτελούν έκφραση της κοινωνίας., άρα μη περιμένουμε πολλά απο αυτούς.
Διαφορετικά ήταν τα πράγματα πριν 20,30, 40 χρόνια.
Οι ιδέες εκφράζονται διαφορετικά σήμερα, ίσως πολλές φορές με δυσνόητο τρόπο για μας τους μεγαλύτερους.
Αυτό που μετράει όμως είναι η αγωνία των νέων για ενα καλύτερο αύριο.
Ευτυχώς αυτό ακόμα υπάρχει και ας μη το καταλαβαίνουμε μερικές φορές εμείς οι μεγαλύτεροι.
Το προτιμώ απο την απάθεια.
Προτιμώ να κάνουν "λάθη" απο την απραξία.
Δεν συμφωνώ με την κατάληψη (γιατί μάλλον θα έχει αντίθετα αποτελέσματα απο αυτό που θέλουν)
αλλά δεν καταδικάζω.
Σιγά τα ωά,
και σιγά το μεγάλο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου...
αυτό μας μάρανε τώρα?

Για το μεταναστευτικό τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση.

ΥΓ Ο γιός με αποκαλεί ΜΠΟΜΠΟ(απο το γαλλιστί bobo) δηλ. μποεμ μπουρζουά......
μήπως έχουμε γίνει πολύ ετσι?
το ξανασκέφτομαι τελευταία.

vasiliki είπε...

Μας έχουν ζαλίσει με το πανεπιστιμιακό άσυλο. Είπαμε διακίνηση ιδεών και οχι καπετανάτο κάποιων που το καπηλεύονται.Στο κάτω -κάτω τι φταίει ο κάθε φοιτητής, και μαζί με αυτον και η οικογένειά του, που μπαίνει με πολύ ιδρώτα να σπουδάσει και χάνει μαθήματα λόγω διάφορων καταλήψεων απο τους λίγους;;
Τους φοιτητές ποιός θα τους προστατέψει απο την κομματικοποιήση του ετσι θέλω;; Αν αυτό είναι δημοκρατία τότε τύφλα να έχει η χούντα.
Αντε γιατί πολλά μας φόρτωσε η γενιά του πολυτεχνείου και να δω πως θα ξεφύγουμε απο αυτήν.
Τους είδαμε και αυτούς πόσο καλά βολευτήκανε
Καλή σου νύχτα

Θωμάς είπε...

Όλα αυτά τα ερωτήματα που θέτεις, έρχονται και στο δικό μου το μυαλό κάθε φορά που βλέπω τους φοιτητές των δύο μεγάλων παρατάξεων να χειροκροτάνε με ρυθμικά παλαμάκια και να κραυγάζουν με πάθος και μίσος εναντίον των "εχθρών" τους, κάθε φορά που έρχεται να μιλήσει στο πανεπιστήμιο κάποιος γαλαζοπράσινος πολιτικάντης.
Όχι ότι οι άλλες παρατάξεις είναι καλύτερες. Κι εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω το "χτίσιμο" σε μια σχολή στο παρελθόν. Όμως στο συγκεκριμένο περιστατικό δε σκέφτηκα το ίδιο. Σκέφτηκα πως ίσως είναι ένας τρόπος να ευαισθητοποιηθεί η παγκόσμια κοινωνία πάνω στο τεράστιο αυτό πρόβλημα. Τώρα βέβαια αλλιώς εννοεί την ευαισθητοποίηση ο Άδωνις κι αλλιώς την εννοεί ο Τσίπρας. Δεν ξέρω. Το πρόβλημα είναι όπως είπα τεράστιο και το άσυλο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το δέντρο μπροστά στο δάσος.

gerasimos είπε...

Λόκους απ' ό, τι φαίνεται στην Ελλάδα αυτά τα δυο φαινομενικά διαφορετικά πράγματα συνδέονται...

Τάκη στην ανάρτηση αυτή προσπάθησα να 'βγω' από την ηλικία μου και να δω τα πράγματα με μια πιο φρέσκια ματιά, αλλά και πάλι δεν έβγαλα άκρη...

Βασιλική πράγματι η 'γενιά του Πολυτεχνείου' μας κληροδότησε διάφορα και διαφόρων ειδών βαρίδια...

Θωμά το Άσυλο στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι μόνο περαιτέρω μπερδέματα και συγχύσεις δημιουργεί.