29 Ιαν 2011

Μικρός προβληματισμός για ένα μεγάλο ζήτημα

‘Μπορεί η ελληνική κοινωνία να αποφεύγει ες αεί τη συγκρότηση ενός πλέγματος δικαιωμάτων όσων επί μακρόν διαβιούν εδώ; Πόση τύφλωση απαιτείται για να μη βλέπουμε τους ανθρώπους-σκιές; Πόση υποκρισία για να παραγνωρίζουμε ότι η έως δουλείας εργασιακή εκμετάλλευση σχετίζεται άμεσα με το καθεστώς διαμονής τους; Πόση μανία αυτοκαταστροφής για να παραβλέπουμε πως η θεσμική αφάνεια χιλιάδων μεταναστών τροφοδοτεί παραβατικότητα και προβλήματα κοινωνικής συνοχής; Πόση ανοχή για να επιτρέπουμε στους ψηφοσυλλέκτες υποστηρικτές αυτής της αφάνειας ανερυθρίαστα να καμώνονται πως κόπτονται για τη δημόσια ασφάλεια;’: αυτά αναρωτιέται ο δημοσιογράφος Κωστής Παπαϊωάννου στο blog του, τα οποία μου φαίνονται αυτονόητα σαν ερωτήματα. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών στην Ελλάδα μας ήρθαν από θεοκρατικά καθεστώτα όπως του Αφγανιστάν ή του Ιράν. Και ότι αυτό που κυρίως τους έφερε στην Ελλάδα ήταν η φτώχεια, όχι οι λογιών ανελευθερίες στις οποίες γεννήθηκαν και με τις οποίες έχουν ποτιστεί. Οι φωνές που καλούν για τη νομιμοποίησή τους ή την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους εν ονόματι του ανθρωπισμού ή, έστω, εν ονόματι της αποκατάστασης της τάξης στην ανομική Αθήνα, δεν νομίζω ότι λαμβάνουν υπόψη την προέλευση αυτών των ανθρώπων. Και το πόσο διαφορετικό από το δυτικό είναι το πρότυπο πολίτη και ανθρώπου που ακολουθούν, όπως φάνηκε ανάγλυφα με κάποιους μετανάστες που πριν λίγο καιρό δημοτικοί αστυνομικοί τους έσχισαν ή νόμιζαν ότι τους έσχισαν σελίδες από το Κοράνι.

Κάτι που επίσης προβληματίζει στην Ελλάδα είναι ότι, αν τολμήσεις να εκφράσεις ανοιχτά και ‘ασύστολα’ τέτοιους προβληματισμούς, κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι ‘αριστεροί’ θα βγουν να υπερασπιστούν τους μετανάστες ενάντια στον ‘ρατσισμό’ ή δεν ξέρω τι άλλο. Ξεχνώντας ότι αυτή η ανεκτικότητα αποτελεί δυστυχώς γνώρισμα του δυτικού πολιτισμού και μόνο. Μπορεί στην Ελλάδα να μιλάμε (και ορθώς) για ‘Ελληναράδες’, αλλά δεν νομίζω ότι θα βλέπαμε κανένα σε κάποιο ισλαμικό καθεστώς να μιλά για Ισλαμιστάδες. Έχει μάλιστα ενδιαφέρον, ότι ανάμεσα στις φωνές των ανθρωπιστών που ζητάνε τη νομιμοποίηση των ‘παράνομων’ μεταναστών, κάποιοι σπεύδουν να μας υπενθυμίσουν ότι και οι Έλληνες είμαστε λαός μεταναστών. Ναι, είμαστε οι Έλληνες λαός μεταναστών. Και μεταναστεύουμε για δεκαετίες στην Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία. Μετακινούμαστε δηλαδή από μια φτωχή αλλά παρόλα αυτά ευρωπαϊκή χώρα σε άλλες παρόμοιες με τη δική μας χώρες, από την άποψη ότι και αυτές ανήκουν σε αυτό που λέμε Δύση. Και μοιράζονται μ’ εμάς θεμελιώδεις κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού, όπως η ανεκτικότητα, η δημοκρατία, η εκκοσμίκευση (η κατάργηση της θρησκείας ως κεντρικής εξουσίας και αυθεντίας στη ζωή των ανθρώπων), ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Υπάρχει μια αβυσσαλέα και δυστυχώς αγεφύρωτη διαφορά μεταξύ αυτής της μετανάστευσης και του κατατρεγμένου από την ένδεια Ιρανού που θα βρεθεί αξημέρωτα στον Έβρο, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Ανθρώπινα, τον συμπονούμε. Όμως, ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε ποτέ πραγματικά να αφομοιώσει, να αποδεχτεί ως κομμάτι του όσα επί αιώνες και μέσα από επαναστάσεις, επιστημονικές ανακαλύψεις, μέσα από στοχαστές όπως ο Καντ, ο Μαρξ ή ο Νίτσε, μέσα από συναρπαστικά κύματα ανεμπόδιστης καλλιτεχνικής δημιουργίας, κατόρθωσε να καθιερώσει ως κοινές αισθητικές, ηθικές, πολιτικές αξίες η Δύση; Ήδη βλέπουμε πόσο προβληματικά εξελίχθηκε μια δυτική χώρα όπως η Ελλάδα, που είχε την ατυχία να μη ζήσει, μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, μια Αναγέννηση και έναν Διαφωτισμό. Άραγε, πόσο πιο προβληματικά θα εξελισσόταν αυτή η χώρα αφομοιώνοντας ανθρώπους που δεν προέρχονται καν από τον δυτικό πολιτισμό;

7 σχόλια:

Rodia είπε...

Εντυπωσιακό πάντως το γεγονός της υποβάθμισης των διαφορετικών "πολιτισμών". Ο δυτικος πεφωτισμενος "πολιτισμος" Ευρωπης και ΗΠΑ, δεν ειναι μονος του στον πλανητη ουτε καν αποτελει παραδειγμα προς μιμηση. Υπαρχουν και αλλοι "πολιτισμοι".

Η λέξη "πολιτισμος" σε εισαγωγικά, επειδη ένας είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός, μία είναι η πορεία του ανθρώπου πάνω στη γη, όλοι μαζι θα προχωρήσουμε και όλοι μαζι θα χαθουμε -αν.

Η παγιδα του "διαφορετικου" (ναι, αλλα εμεις ειμαστε διαφορετικοι, κλπ) ειναι δυσκολο να αποφευγεται, την εχω πατησει μερικες φορες πριν καταλαβω και'γω αυτα που σου γραφω και χρειαζεται προσπαθεια να μη ξαναπεφτω. :)

Ενα ωραιο τσιτατο: Είμαστε διαφορετικοι, αλλα αυτο δεν μας εμποδιζει να αγαπιομαστε!

gerasimos είπε...

Άραγε Ροδιά θα μπορούσες να τα σκεφτείς και να τα υποστηρίξεις αυτά όπως ακριβώς τα σκέφτεσαι και τα υποστηρίζεις αν είχες γεννηθεί και μεγαλώσει στο Ιράν ή το Αφγανιστάν; Στην Ευρώπη συχνά μιλάμε για 'Ευρωκεντρισμό' και μπορούμε όπως εσύ να προβληματιστούμε αν υποβαθμίζουμε άλλους πολιτισμούς. Έχεις δει ή ακούσει κανέναν στην Τεχεράνη να μιλάει για 'Ιρανοκεντρισμό' ή 'Ισλαμοκεντρισμό'; Εγώ όχι.

Rodia είπε...

Αν το πρόσεξες, δεν γραφω για κανενος ειδους "κεντρισμο". Η θεώρησή μου είναι ευρύτερη και οι "κεντρισμοί" (και γενικοτερα οι "-ισμοί") δεν με γοητεύουν καθόλου. Πάλεψα γι αυτό, η αληθεια να λεγεται, και η ζωη αποδεικνύει κάθε μέρα ότι μαλλον σωστα επραξα.

Οι χωρες που αναφερεις, έχουν προσφερει στην ανθρωπότητα σημαντικο πολιτισμο στην Ιστορία τους, που χανεται σε απύθμενα βαθη -πολύ πιο βαθεια απο τη δικη μας Ευρωπη. Πρόσθεσε και το Ιρακ, καθως και αλλες χωρες, μη ξεχνιομαστε.

Το αν ήρθε ενα κλικ! στο αρρωστο μυαλο μερικων πολιτικάντηδων "δυτικης κουλτουρας" (το να ειχαν υποβολείς οικονομικους παραγοντες, το βρισκω πιθανοτατο!) να πανε με τα στρατά τους να ξεθεμελιωσουν αυτες τις χωρες, δεν ειναι δυνατο να το χρεωνουμε στις ιδιες τις χωρες αυτες και τους πολιτες τους.

Ωραια δεν ηταν πριν μερικες 100αδες χρονια, που ηρθαν οι αραβες στη Δυση και της ανοιξαν τα ματια (δεν γραφω "την ξεστραβωσαν" μη ριξω το επιπεδο!) με τη σοφια τους; Ωραια δεν ηταν πριν ριξουν οι ΗΠΑ το Σανταμ, που εκανε επενδυσεις φιφτυ φιφτυ σε ευρα και δολαρια; Ηταν δικτατορας, ναι, αλλα και πόσοι αλλοι ειναι επισης;

Σταματω εδω προς το παρον και, αν θελεις, συνεχιζουμε...

gerasimos είπε...

Δυστυχώς δεν απάντησες σε τίποτα από ό,τι σε ρώτησα. Ίσως διότι (φοβάμαι) δεν κατάλαβες τι σε ρώτησα.

Rodia είπε...

Σχολίασα το μεταναστοφοβικό ποστ. Τι άλλο; Να καλουπώσω τη σκεψη μου ωστε να σου ειναι αρεστη; Λυπαμαι που σε στενοχωρώ, αλλά δεν ειμαι ο άνθρωπος που σε όλα απαντά, ούτε εχω στιλιζαριμενες απαντησεις.

Locus Publicus είπε...

H σημαντική συνεισφορά του Ισλαμικού κόσμου στις επιστήμες έχει αναγνωρισθεί απο τη Δύση και τους διανοούμενούς της, με κάθε τιμιότητα και μεγαλοπρέπεια. Η δύση είναι άλλωστε εκείνη που χρηματοδοτεί και διατηρεί τεράστιες μελέτες και ιδρύματα Ισλαμικών σπουδών, και δεν εχει κατα τη γνώμη μου κανένα πρόβλημα με τους άλλους πολιτισμούς.

Οι θεμελιώδεις όμως ανθρώπινες κατακτήσεις που αναφέρεις, η ανεκτικότητα, η δημοκρατία, η εκκοσμίκευση, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ελευθερία σκέψης και έκφρασης, απλά δεν υπάρχουν στον μουσουλμανικό κόσμο, ο οποίος δεν απέκτησε ποτε τη δική του Magna Carta.

Και δεν καταννοώ γιατί αυτό δεν είναι μια αποδεκτή ιστορική παρατήρηση, αλλα αποτελεί και αυτό πολιτική γνώμη. Το αν ο δυτικός πολιτισμός είνα παράδειγμα προς μίμηση και το αν οι δυτικοί έκαναν επενδύσεις "φιφτυ φιφτυ σε ευρα και δολαρια",είναι επίσης οφθαλμοφανές πως είναι άλλο θέμα συζήτησης.

To κυρίως επιχείρημα του πόστ είναι πως οι ανθρωπιστικές θεωρήσεις που οι δυτικές κοινωνίες έχουν στο θέμα των μεταναστών, οφείλονται στην ιστορική ιδεολογική πορεία και ανθρωπισμό της Δύσης, και απουσιάζουν στον Αραβικό κόσμο.

Ο αραβικός κόσμος έχει το δικό του "μεταναστευτικό πρόβλημα", εκείνο των Παλαιστινίων. Το οποίο δεν έλυσε ακόμα για δεκαετίες, και για το οποίο δεν διατηρεί κάν ανθρωπιστικές ανησυχίες. Να υπενθυμίσω πως οι Παλαιστίνιοι είναι στην ουσία αδελφοί Άραβες, τους οποίου οι ίδιοι οι Αραβες τους χαρακτήρισαν "Παλαιστινίους", και τους μοίρασαν στα τριγύρω αραβικά κράτη. Ετσι η άραβες αδελφοί έγιναν "Παλαιστίνιοι", λές και πρόκειται για διαφορετική εθνική οντότητα. Οι Παλαιστίνιοι λοιπόν της διασποράς, στην Ιορδανία και τη Συρία, παρότι είναι και αυτοί άραβες, είναι ακόμα πρόσφυγες, με ελάχιστα κοινωνικά, δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα.

gerasimos είπε...

Φίλες Λόκους δυστυχώς και η περί του μεταναστευτικού συζήτηση διεξάγεται, όπως και τόσες άλλες στην Ελλάδα, με ποδοσφαιρικούς όρους: είσαι ή μαζί μας ή εναντίον μας. Αυτή είναι η κυρίαρχη βάση, όπως και το δίπολο 'αριστεράς'-'δεξιάς' όπως εύστοχα είπες. Η όποια άλλη προσέγγιση δεν μπορεί να στριμωχτεί στο καλούπι αυτό κάποιο πρόβλημα θα έχει, κάπου θα κρύβονται οι 'αριστερές' ή 'δεξιές' της σκοπιμότητες. Οπότε, σε αυτά τα πλαίσια και μάλιστα για ένα τέτοιο ζήτημα όπως το μεταναστευτικό που παρότι απαιτεί απόλυτη νηφαλιότητα έχει μετατραπεί σε πεδίο της απόλυτης αντιπαράθεσης, όσοι προσπαθούν να εκφράσουν μη 'στρατευμένες' απόψεις μάλλον ματαιοπονούν (ματαιοπονούμε): είσαι ή μεταναστόφιλος ή μεταναστόφοβος. Αυτό φαίνεται να είναι το κυρίαρχο, ισοπεδωτικό πρίσμα μέσα από το οποίο οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να εκφραζόμαστε, να τοποθετούμαστε.