Τι με ενοχλεί με τον κύριο Μπαμπινιώτη

Δεν με ενοχλεί με τον κύριο Μπαμπινιώτη που έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, περνώντας εν ριπή οφθαλμού από τη μια βαθμίδα στην άλλη, επί δικτατορίας. Στο κάτω κάτω αυτή η περίοδος του έλαχε του ανθρώπου όταν εξελισσόταν ακαδημαϊκά, σε αυτή αναγκάστηκε να προσαρμοστεί και να δουλέψει. Για να καταξιωθεί εν συνεχεία ως 'κύριος καθηγητής' από την μετέπειτα κομμουνίστρια Λιάνα Κανέλλη, στην εκπομπή της 'Ομιλείτε Ελληνικά;' (ναι, τα έχει αυτά η ελληνική πραγματικότης, μια κομμουνίστρια να καθιερώνει έναν άνθρωπο που έγινε 'κύριος καθηγητής' επί επταετίας - δε βγάζεις άκρη).

Δεν με ενοχλεί με τον κύριο Μπαμπινιώτη η βιομηχανία λεξικών του, τα προϊόντα της οποίας διαφημίζει όπου και όπως μπορεί, εκμεταλλευόμενος την τηλεοπτική δημοσιότητα που κέρδισε από την προαναφερθείσα κομμουνίστρια. Άλλωστε η Ελλάδα χρειάζεται την επιχειρηματικότητα, ιδίως όταν πρόκειται να μάθουμε να μιλάμε και καλύτερα ελληνικά (παρότι ο ίδιος ο κύριος καθηγητής προτιμά να μιλά στην καταργημένη καθαρεύουσα, καθότι ακόμα δεν έχει περάσει ολόκληρος στη δημοτική).

Δεν με ενοχλεί που ο κύριος Μπαμπινιώτης εμμέσως πλην σαφώς πρότεινε τις προάλλες, ως υπουργός Παιδείας πλέον, τη μονιμοποίησή του ως υπουργού, μια και 'γνωρίζει τα θέματα', όπως είπε. Έτσι ώστε να μην επηρεάζεται από τις αλλαγές κυβερνήσεων αλλά να μας φωτίζει με τη σοφία των 73 του χρόνων για πολλά, πολλά ακόμη χρόνια. Δεν είναι κακό να είναι κανείς φιλόδοξος, να έχει στόχους. Και να θέλει να τους πετυχαίνει.

Δεν με ενοχλεί που το πρώτο που έκανε ως υπουργός Παιδείας ο κύριος Μπαμπινιώτης ήταν να επισκεφτεί τον αρχιεπίσκοπο, για να δηλώσει 'τη βαθιά του πίστη αλλά και την προσήλωσή του στην Ορθοδοξία και την παράδοσή της'. Και ότι 'η επίσκεψη δεν είναι εθιμοτυπική, αλλά ουσιαστική', καθώς 'η Παιδεία δεν μπορεί να αφίσταται από την Ορθοδοξία'. Η πίστις σώζει, λέγανε και οι παλιοί.

Με ενοχλεί όμως που βγήκε σήμερα να κουνήσει το δάχτυλο για τις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου (θεσμό, ειρήσθω εν παρόδω, ξεπερασμένο και εντελώς χαρακτηριστικό στρατοκρατικών καθεστώτων και κοινωνιών) με ανακοίνωση, στην οποία τονίζεται ότι 'το ιστορικό γεγονός πρέπει να εορτάζεται στα σχολεία με καθολική συμμετοχή μαθητών και εκπαιδευτικών ενώ προέκταση των ενδοσχολικών εκδηλώσεων είναι οι μαθητικές παρελάσεις'. Και ότι 'οτιδήποτε αμαυρώνει «χωρίς περίσκεψιν» αυτή την ιστορική μνήμη και την οφειλόμενη από όλους μας τιμή δεν προσβάλλει μόνο τη μνήμη των ηρώων, αλλά απαξιώνει πρωτίστως εμάς που αποδεικνυόμαστε ανάξιοι της θυσίας τους'. Ε, ναι, εδώ ενοχλήθηκα. Γιατί κανένας δεν θα μου υποδείξει πώς θα αποδειχτώ άξιος της θυσίας κάποιων ανθρώπων, που έχυσαν το αίμα τους για να δημιουργηθεί αυτό που λέγεται Ελλάδα, όπως το βλέπουμε να έχει καταντήσει σήμερα. Και λιγότερο από όλους αυτός ο παλαιών, αραχνιασμένων αρχών κύριος με τις παρελάσεις του.