Προβοκάτσια αγάπη μου

«Προβοκάτσια: η σκόπιμη πρόκληση, η ενέργεια του προβοκάτορα και το αποτέλεσμά της», λέει το λεξικό. Όταν ακούω αυτή τη λέξη, κάτι παθαίνω. Για μένα αντιπροσωπεύει, συμπυκνώνει ολόκληρη την τραγικά, παθολογικά ανεξέλικτη πολιτική ζωή αυτής της χώρας στις βαθύτερές της αγκυλώσεις. Και χρησιμοποιείται ως πρόχειρο αλλά αποτελεσματικό ανάχωμα όποτε απειλείται η καθεστηκυία τάξη όπως την ξέρουμε και την αγαπάμε, δημιουργώντας την οικεία φιγούρα του «προβοκάτορα» που για να εξυπηρετήσει τα σκοτεινά του σχέδια σε βάρος των υγιών πολιτικοκοινωνικών δυνάμεων αυτού του τόπου (εδώ γελάμε), κάνει τα δικά του.

Μικρός, ακούγοντάς την, νόμιζα ότι είχε να κάνει με προβοσκίδες ή πρόβατα (βλέπε φωτογραφία). Αλλά μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι είχε ένα πολύ βαθύτερο και, θα έλεγα, πολύ πιο αρρωστημένο νόημα. Αποφάσισα, στο εξής, να καταγράφω τις εμφανίσεις της στο δημόσιο λόγο, για τους ιστορικούς του μέλλοντος που από επαγγελματική διαστροφή θα ενδιαφερθούν για κάποιες μικρές, αλλά αποκαλυπτικές λεπτομέρειες στο ψηφιδωτό της κατάρρευσης αυτής της χώρας.

Χθες, είχαμε δυο εμφανίσεις της λέξης-κλειδί για την αποκωδικοποίηση της πολιτικοκοινωνικής μας κατάντιας. Πρώτος, ο υπουργός Παιδείας χαρακτήρισε «προβοκατόρικα» όσα του καταλογίζονται από διάφορες πλευρές, ότι προσπαθεί με διάφορα κόλπα να «παγώσει» την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Η δεύτερη εμφάνισή της, ήταν με τις άγριες χθεσινές συμπλοκές στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, όπου (άκουσον άκουσον) η Χρυσή Αυγή έκανε λόγο για «προεκλογικές προβοκάτσιες» καθώς μέλη της κατηγορήθηκαν ότι πρωταγωνίστησαν στις βιαιότητες. Και έπεται συνέχεια...