Στη χώρα του Αγίου Φωτός

Βγήκε ο Νίκος Δήμου που δεν είναι και μεγάλη μου συμπάθεια αλλά εν προκειμένω έχει ένα point, και μίλησε για όλη αυτή την (κατ' εμέ) μεγαλομανή, θρησκόληπτη φαιδρότητα που λέγεται άφιξη Αγίου Φωτός αεροπορικώς και απευθείας από την "πηγή" (τα Ιεροσόλυμα ή όπου αλλού) στη χώρα, με τιμές αρχηγού κράτους. Και αντί να ανοίξει μια συζήτηση αν εν καιρώ μιας τέτοιας τρομερής κρίσης στο βιοτικό επίπεδο αυτού του ταλαίπωρου λαού χρειάζονται όλα αυτά, αν αυτό που πραγματικά μας λείπει σαν λαού αυτή τη στιγμή είναι το original Άγιο Φως να ανάβουμε τις λαμπάδες μας το οποίο θα εισάγουμε με το αζημίωτο, άρχισαν διάφορες, ατελείωτες συζητήσεις γύρω από ένα και μοναδικό μέγα ζήτημα: αν ο Νίκος Δήμου είναι στέλεχος ή απλός υποστηρικτής του ανερχόμενου, δημοσκοπικά, Ποταμιού.

Εμφανίστηκε και ο κατά τα άλλα "προοδευτικός" και "κεντροαριστερός" ιδρυτής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης για να "πάρει αποστάσεις" και να πει ότι δεν είναι σωστό, να παίζουμε με το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού. Και άλλοι συνάδελφοί του, τηλεδημοσιογράφοι, να πουν ότι πασχαλιάτικα ο Δήμου προκαλεί κ.α. αυτού του είδους. Κανένας, ο παραμικρός προβληματισμός γύρω από τη θρησκομανή αμετροέπεια του νεοελληνικού κράτους (ένα κράτος που τα δικαστήριά του δικάζουν κάτω από εικόνες της Παναγίας και οι κυβερνήσεις του ορκίζονται χαμηλοβλεπούσες μπροστά σε δεσπότες) που εξακολουθεί και βασιλεύει, ακόμα και σε μια τέτοια συγκυρία χρεοκοπίας της χώρας. Ή γύρω από το αδιαίρετο κράτους-εκκλησίας και τις προβληματικές του παραφυάδες, όπως η εν λόγω φιέστα. Τι θλιβερή χώρα ρε παιδιά.