Περί εξόδου στις αγορές και άλλων ασπιρινών

Η Ελλάδα λέει επιστρέφει στις αγορές. Πριν πανηγυρίσουμε για το μέγα αυτό γεγονός - που απλώς σημαίνει δανεισμό από τους παλιούς καλούς μας δανειστές και όχι την Τρόικα - καλό θα ήταν να ρίξουμε μια ματιά να δούμε αν αυτά τα τέσσερα βασανισμένα χρόνια άλλαξε κάτι. Αν άλλαξε κάτι στα πρόσωπα που μας κυβερνούν - στον τρόπο σκέψης ή τις νοοτροπίες τους -, στην πραγματικότητά μας (προς το καλύτερο), στον δικό μας τρόπο σκέψης και φέρεσθαι. Μια τέτοια ματιά, ακόμη και η πιο πρόχειρη, θα δείξει μια χώρα ακριβώς όπως ήταν το 2009 από την άποψη του οικονομικού μοντέλου που ακολουθείται, το οποίο μπορεί να συνοψιστεί στο τρίπτυχο κομμωτήριο-καφέ-σουβλάκι. Με έναν ισχυρό τέταρτο παίκτη που γέννησε η κρίση, τους φούρνους και ίσως έναν ακόμη: τα... μαγαζιά περιποίησης νυχιού. Με τα ίδια κυβερνώντα πρόσωπα και κόμματα, εμπλουτισμένα με καινούργιους φανατικούς και κατακερματισμένα σε ακόμη περισσότερα κινήματα, κόμματα και αποκόμματα τα οποία επιδίδονται μετά τεράστιας ορέξεως στο πατροπαράδοτο νεοελληνικό σπορ του αλληλοφαγώματος, των ύβρεων και των αλληλοκατηγοριών. Με guest star ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που λέγεται Χρυσή Αυγή, το οποίο αντανακλά επαξίως αυτήν ακριβώς την κατάρρευση του κληρονομημένου κομματικού συστήματος. 

Και επειδή κάποιοι βρίσκουν διέξοδο από αυτές τις ομολογουμένως δυσάρεστες διαπιστώσεις ανοίγοντας το πλάνο και μιλώντας για μια πανευρωπαϊκή κρίση που έπληξε κυρίως τον ευρωπαϊκό νότο, ας δούμε αυτή την ειδησούλα: "Έρχεται αύξηση στους λογαριασμούς της ΔΕΗ λόγω φωτοβολταϊκών". Όπου "στόχος είναι να εξαλειφθεί το συσσωρευμένο έλλειμμα του ειδικού λογαριασμού ΑΠΕ, που σήμερα, μαζί με το τρέχον, ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια ευρώ". Σαν να λέμε μια χώρα, η Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια της Ευρώπης που θα μπορούσε να πρωτοπορεί στις ΑΠΕ, ιδίως τον ήλιο και χάρις στα αμέτρητα νησιά της τον άνεμο, αντιμετώπισε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - το μεγαλύτερο ενεργειακό στοίχημα του 21ου αιώνα - με τη συνήθη της τσαπατσουλιά. Παραμένοντας πεισματωδώς ενεργειακά προσκολλημένη στον άνθρακα και το λιγνίτη ή σερβίροντας το φυσικό αέριο ως... ΑΠΕ για τους γνωστούς, πανάρχαιους λόγους προστασίας συντεχνιών και συμφερόντων. Με τα εξίσου συνήθη αποτελέσματα: να καλούνται οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος να πληρώσουν το λογαριασμό της εγκληματικής προχειρότητας. Την ίδια στιγμή που μια άλλη χώρα του ευρωπαϊκού νότου με την οποία μας αρέσει να συγκρινόμαστε, η Πορτογαλία, έφτασε να παράγει πάνω από το 70% του ηλεκτρικού της ρεύματος από ΑΠΕ. 

Φοβάμαι εν κατακλείδι ότι η επιστροφή στις αγορές ούτε θα τη σώσει τη χώρα από όλα αυτά (αντιθέτως μπορεί να οδηγήσει, λαμβανόμενη και προβαλλόμενη ως τεράστια κατάκτηση της κυβέρνησης και της οικονομίας, σε μεγαλύτερο πισωγύρισμα) ούτε θα σταθεί ικανή να την ταρακουνήσει ώστε κάποια στιγμή να επιστρέψει όχι στους παλιούς της δανειστές, αλλά σε μια οικονομία παραγωγική, υγιή, χειραφετημένη από την καθ' έξιν εξυπηρέτηση ολιγαρχιών, συμφερόντων, συντεχνιών. Με το βλέμμα και τη σκέψη στο μέλλον και όχι σε ένα άθλιο, χρεοκοπημένο παρελθόν και τους πρωταγωνιστές του που εξακολουθούν και σήμερα να μεσουρανούν.