Lost in symbolism

Πριν λίγες μέρες η γερασμένη ‘Αριστερά’ μας ψεκάστηκε ενώ προσπαθούσε να δείξει ότι τίποτα, τίποτα δεν τη σταματά και στον περιβάλλοντα χώρο της Βουλής θα μπει με τον τσαμπουκά. Ή αν θέλετε ονοματεπώνυμα ο Μανώλης Γλέζος, ένας άνθρωπος που έχει γράψει τη δική του ιστορία σε μια παράταξη με ένδοξο παρελθόν, εντελώς άδοξο παρόν και αδιευκρίνιστο μέλλον, ψεκάστηκε από κάποιον αστυνομικό. Και άρχισαν οι γνωστοί κλαυθμοί και οδυρμοί, για την αποτρόπαια αυτή βιαιότητα εναντίον ενός ανθρώπου-συμβόλου. Ή μάλλον ενός ΑΚΟΜΗ ανθρώπου-συμβόλου. Διότι σε αυτή τη χώρα ήρθαν και μας πλάκωσαν οι συμβολισμοί. Μας πλάκωσε, μας κατάπιε ολοκληρωτικά ο συμβολισμός του πανεπιστημιακού ασύλου, μας συγκλονίζει ο συμβολισμός του Μανώλη Γλέζου ως υπέργηρης ενσάρκωσης των ‘αριστερών’ μας φρονημάτων, μας έθιξε η συμβολική του αρχαιοελληνικού μεγαλείου Αφροδίτη της Μήλου με το σηκωμένο δάχτυλο σε γερμανικό περιοδικό. Παρότι πριν το περιοδικό προλάβαμε, οι θιγόμενοι σήμερα από το δάχτυλο, να την κάνουμε αλυσίδα σούπερ μάρκετ με σύμβολο το κεφάλι του αγάλματος. Εμείς, οι ίδιοι οι ‘απόγονοι’ και ιστορικά νόμιμοι κληρονόμοι της. Και δε βρέθηκε κάποιος, ακόμα και στην ‘εναλλακτικά’ σκεπτόμενη διαδικτυακή κοινότητα ιδεών, να πει: αρκετά πια με τους συμβολισμούς. Φτάνει πια με το συμβολικό άσυλο που έχει μετατραπεί σε άσυλο ανίατων ψευτοεπαναστατικών συνδρόμων και των καταστρεπτικών τους συμπτωμάτων. Αρκετά πια με τους ανθρώπους-σύμβολα μιας Αριστεράς που έχει χάσει την επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα, μιας ‘Αριστεράς’ χωρίς φρέσκιες ιδέες, προτάσεις, οραματική σκέψη, μιας ‘Αριστεράς’ που μηρυκάζει τα χιλιοειπωμένα συνθήματα περασμένων δεκαετιών παραμένοντας προσκολλημένη στο ένδοξο παρελθόν της. Αρκετά πια και με το συμβολισμό του αρχαιοελληνικού πνεύματος, που όσο κι αν μας κακοφαίνεται ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και όχι σε μια χούφτα ξιπασμένους, κακομαθημένους ‘κληρονόμους’ που τους έλαχε να πατούν με τα SUV τους και τις πλαστικές τους σαγιονάρες στα ίδια χώματα με τους Αρχαίους Έλληνες. Μόνο αν κάποια στιγμή καταφέρουμε να βγούμε από τον λαβύρινθο των συμβολισμών, μόνο αν κατορθώσουμε να αφήσουμε πίσω μας την κληρονομική ασθένεια που λέγεται μεγαλοϊδεατισμός - είτε του ‘αριστερού’ είτε του αρχαιοελληνικού-προγονικού είδους -, θα δούμε καλύτερες μέρες. Αλλά αυτό κανείς και τίποτα δεν μπορεί να το εγγυηθεί.