12 Αυγ 2007

Ημερολόγιο διακοπών μέρος Ι: Ιταλία

Άρτι αφιχθής από τρεις εβδομάδες οδικής περιήγησης μετά της συζύγου στην Ευρώπη, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μερικές εντυπώσεις και φωτογραφίες από τη μοναδική αυτή εμπειρία. Η περιήγηση ξεκίνησε από την Ιταλία, συνεχίστηκε στην Ισπανία και κατέληξε στη Γαλλία. Μέσο μεταφοράς: το τζιπάκι μας, και μέσο εύρεσης (αγροτουριστικών) καταλυμάτων το internet. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε απλή: από την Ηγουμενίτσα με πλοίο στην Ανκόνα και από εκεί στην Τοσκάνη για μια εβδομάδα. Μετά, μέσω νότιας Γαλλίας φθάσαμε στην Ισπανία για παραμονή μιας εβδομάδας στην Καταλονία - μιλάμε για είκοσι ώρες συνεχούς οδήγησης από την Τοσκάνη με τελικό προορισμό τη Βαρκελώνη: ναι, αγαπητοί μου, εδώ τα είδα όλα - και συγκεκριμένα στο Penedès, μια οινοπαραγωγική περιοχή κοντά στη Βαρκελώνη. Στη συνέχεια, η τρίτη και τελευταία εβδομάδα στη Νότια Γαλλία στη Γαλλική Ριβιέρα.

Και λίγα λόγια για το οδοιπορικό, μετά από παράκληση της niemandsrose: 6 ώρες χρειάζεται περίπου κανείς με το αυτοκίνητο από Θεσσαλονίκη για Ηγουμενίτσα (του χρόνου που θα ολοκληρωθεί η Εγνατία θα μειωθεί στο μισό ο χρόνος αυτός), 16 ώρες στο πλοίο από Ηγουμενίτσα για Ανκόνα, τρεις περίπου ώρες από Ανκόνα για Τοσκάνη. Απαραίτητοι 2 τουλάχιστον χάρτες ελλείψει GPS: Ευρώπης και Ιταλίας (εννοείται υπάρχει και χάρτης Ελλάδας). Στην Ιταλία όπως και στη Γαλλία και την Ισπανία έχει κανείς βασικά δύο επιλογές: να επιλέξει τον γρήγορο δρόμο (autostrada στην Ιταλία) από τον οποίο όμως δε βλέπει τίποτα, χάνει το τοπίο και τα γραφικά χωριά, ή να επιλέξει επαρχιακούς δρόμους όπου ούτε πληρώνει και απολαμβάνει και τη θέα, αλλά αν η απόσταση που έχει να καλύψει είναι μεγάλη (πχ από τη μία χώρα στην άλλη) του κοστίζουν πολύ σε χρόνο. Εμείς επιλέξαμε περισσότερο επαρχιακούς δρόμους στις σχετικά μικρές καθημερινές διαδρομές και τους ταχείας κυκλοφορίας για τη μετάβαση από τη μία χώρα στην άλλη και την κάλυψη μεγάλων διαδρομών (άνω των 60 χλμ ας πούμε). Ο γενικός κανόνας είναι ότι όσο περνά ο καιρός 'πονηρεύει' κανείς και μαθαίνει να συνδυάζει ταχείας και βραδείας κυκλοφορίας δρόμους ανάλογα την περίπτωση, τα μποτιλιαρίσματα της ημέρας και άλλους τέτοιους παράγοντες. Γενικά καλό είναι να αποφεύγει τα μποτιλιαρίσματα στους ταχείας κυκλοφορίας (πέσαμε σε τέτοιες ουρές δέκα χιλιομέτρων στη Γαλλία, στη μεγάλη έξοδο των Γάλλων, ουρές από τον ένα σταθμό διοδίων στον άλλο) γιατί μπορεί να μη βρεί εύκολα δρόμους διαφυγής.

Μέρος πρώτο λοιπόν: Ιταλία - Τοσκάνη.

Ας αρχίσω από τα θετικά, όπερ σημαίνει το φαγητό - ευχαριστήθηκα πίτσες - και το καλό κρασί, ιδίως στην περιοχή Chianti στο κέντρο της Τοσκάνης. Επίσης, πλούσιες υποδομές σε αγροτουρισμό. Το συγκεκριμένο κατάλυμα που μείναμε ήταν ένα παλιό σπίτι ευρύχωρο, με δύο υπνοδωμάτια και δική του πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, στην ΠΟΛΥ λογική τιμή των 70 ευρώ το βράδυ. Από τις τρεις χώρες, η Ιταλία μακράν καλύτερη σε πλήθος και ποικιλία αγροτουριστικών καταλυμάτων. Και βέβαια, το θετικότερο απ' όλα, η πανέμορφη Τοσκάνη με τις απέραντες εκτάσεις με τα ηλιοτρόπια και τα αμπέλια, τα γραφικά χωριουδάκια και τις παλιές καστρόχτιστες πόλεις, που βλέπετε στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Στα αρνητικά πρέπει να συμπεριλάβω το γεγονός ότι οι Ιταλοί οδηγούν τα αυτοκίνητά τους στα όριά τους σαν τρελοί και μάλιστα με ανοιχτά τα φώτα μέρα μεσημέρι - που να τολμήσω να πιάσω με το τζιπάκι αριστερή λωρίδα στην autostrada. Επίσης, πολύ ακριβή η βενζίνη - γύρω στο 1.30 το λίτρο η αμόλυβδη - και τα διόδια, τα οποία μαζί με της Γαλλίας ήταν τα ακριβότερα, σε σημείο που αρχίζει να ψάχνει κανείς επαρχιακούς δρόμους για να γλιτώσει.

Ο τόπος διαμονής μας: Castiglion Fiorentino κοντά στο Arezzo.


San Gimignano. Να προσθέσω ότι στο παραμικρό ιταλικό χωριό και κωμόπολη υπήρχε απόλυτα ελεγχόμενη στάθμευση, πράγμα που πιστεύω ενισχύει οικονομικά το μέρος και το σώζει από την αναρχία που συναντά κανείς στην Ελλάδα.























Τυπικό Τοσκανικό τοπίο: στην καρδιά του Chianti.


Δοκιμάζοντας και αγοράζοντας κρασί στο Castellina in Chianti.


Palazzo del Campo στη Σιένα.


















Από τα πιο όμορφα σπίτια της Τοσκανικής υπαίθρου.





Και τα πανταχού παρόντα ηλιοτρόπια.


















Montepulciano, με το καλό κόκκινο κρασί.



Η άλλη Φλωρεντία.


















Pienza, η πατρίδα του καλύτερου Πεκορίνο.



Στα ψηλά της Cortona, λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα.


















Arezzo.



Μετά από τόσες ώρες οδήγησης στην Ιταλία έγερνα λιγάκι, σαν το γνωστό κτίριο.

15 σχόλια:

Jimmy Bloody Rose είπε...

Διάβασα τις 4-5 πρώτες αράδες!
Δεν μπορώ άλλο!
Οι υπόλοιπες μετά τις 9/9!
Έπηξα!
Έλιωσα!
Σε συχαίνομαι!
:P
11 είναι πολλές;
LOL

gerasimos είπε...

Φίλε jimmy blοody rose κι εγώ έπηξα κι έλιωσα με την επιστροφή. Για τέτοια ταξίδια καλύτερα να μη φεύγει κανείς γιατί μια μέρα πρέπει και να επιστρέψει. ;-)

Niemandsrose είπε...

έχω πάει δύο φορές Ιταλία, αλλά και πάλι με έκανες να νιώσω απύθμενη ζήλεια! Που θα πει dr gerasimos πως οι φωτό και το ταξιδιωτικό σου ήταν μπουκιά και συγχώριο! ;)

Wrong Guy είπε...

Τέλειο ποστ.
Τι ωραίο που είναι να ταξιδεύεις και μάλιστα σε όμορφα μέρη.

Πολύ με άρεσαν και οι φωτό σου!

gerasimos είπε...

niemandsrose χαίρομαι που σου άρεσαν, προσεχώς το 2ο (Καταλονία) και 3ο (Γαλλία) μέρος.

the wrong guy ευχαριστώ, να πω κι εδώ ότι οι δικές σου της Βαρκελώνης όπως και η όλη παρουσίαση ήταν απόλαυση. Ωραίο όντως να ταξιδεύεις την Ευρώπη με το αυτοκίνητό σου, παίρνεις μια εικόνα των ανθρώπων και των τόπων που μένει αξέχαστη. Διαπίστωσα κάτι που είχα αντιληφθεί και παλιότερα, ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ταξιδεύουν πολύ περισσότερο από εμάς. Γνωρίσαμε πχ ένα ζευγάρι, αυτός Γερμανός αυτή Ιρλανδή, που γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν κάνοντας εθελοντική εργασία στην Ολλανδία, και έναν Ολλανδό που ως κλόουν σε τσίρκα γύριζε την Ευρώπη για είκοσι χρόνια, μάλιστα σε τσίρκο γνώρισε και την Ιταλίδα γυναίκα του - ο άνθρωπος αυτός μας έκανε την ξενάγηση σε μια bodega (δηλαδή οινοποιείο) στο οινοπαραγωγικό Πενεδές στην Καταλονία ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όλα με εντυπωσίασαν μα πιο πολύ εκείνη η υπέροχη κάβα με την εικόνα της Παναγίας να δεσπόζει στον τοίχο!

gerasimos είπε...

ασκαρδαμυκτί και που να 'σουν εκεί να είχες να δοκιμάσεις όλα τα κρασιά που φαίνονται πάνω στο βαρέλι. Ακόμα κι όταν τόλμησα να πω ότι έχω να οδηγήσω μετά και ίσως δε θα'πρεπε να πιω άλλο, ο άνθρωπος απάντησε: 'μην ανησυχείς, το αυτοκίνητο ξέρει το δρόμο και σε πάει μόνο του'.

IdentityCafe είπε...

Thelw xronia (apo to 98, pou hmoun akoma sto Pecs) na kanw to taxidi auto sta paralia ths mesogeiou... Fysika, filoi pou lene kai xelene, "ypoxrewseis", klp klp...

Sou dinw AAA :):)

Se xairetw agapite!

gerasimos είπε...

identitycafe it's never too late...ένα καλό ταξίδι πάντα μας περιμένει στη γωνία κλείνοντας το μάτι συνωμοτικά. ;-)

Niemandsrose είπε...

Μήπως να έλεγες και για το οδοιπορικό, μια που ταξίδεψες με το όχημα, που είναι και πιο χρήσιμο;
Φωτό με τοπία και λεζάντες έχω ξαναδεί.

gerasimos είπε...

niemandsrose το οδοιπορικό: 6 ώρες χρειάζεται περίπου κανείς με το αυτοκίνητο από Θεσσαλονίκη για Ηγουμενίτσα (του χρόνου που θα ολοκληρωθεί η Εγνατία θα μειωθεί στο μισό ο χρόνος αυτός)...16 ώρες στο πλοίο από Ηγουμενίτσα για Ανκόνα, τρεις περίπου ώρες από Ανκόνα για Τοσκάνη. Απαραίτητοι 2 τουλάχιστον χάρτες ελλείψει GPS: Ευρώπης και Ιταλίας (εννοείται υπάρχει και χάρτης Ελλάδας). Στην Ιταλία όπως και στη Γαλλία και την Ισπανία έχει κανείς βασικά δύο επιλογές: να επιλέξει τον γρήγορο δρόμο (autostrada στην Ιταλία) από τον οποίο όμως δε βλέπει τίποτα, χάνει το τοπίο και τα γραφικά χωριά, ή να επιλέξει επαρχιακούς δρόμους όπου ούτε πληρώνει και απολαμβάνει και τη θέα, αλλά αν η απόσταση που έχει να καλύψει είναι μεγάλη (πχ από τη μία χώρα στην άλλη) του κοστίζουν πολύ σε χρόνο. Εμείς επιλέξαμε περισσότερο επαρχιακούς δρόμους στις σχετικά μικρές καθημερινές διαδρομές και τους ταχείας κυκλοφορίας για τη μετάβαση από τη μία χώρα στην άλλη και την κάλυψη μεγάλων διαδρομών (άνω των 60 χλμ ας πούμε). Ο γενικός κανόνας είναι ότι όσο περνά ο καιρός 'πονηρεύει' κανείς και μαθαίνει να συνδυάζει ταχείας και βραδείας κυκλοφορίας δρόμους ανάλογα την περίπτωση, τα μποτιλιαρίσματα της ημέρας και άλλους τέτοιους παράγοντες. Γενικά καλό είναι να αποφεύγει τα μποτιλιαρίσματα στους ταχείας κυκλοφορίας (πέσαμε σε τέτοιες ουρές δέκα χιλιομέτρων στη Γαλλία, στη μεγάλη έξοδο των Γάλλων, από τον ένα σταθμό διοδίων στον άλλο) γιατί μπορεί να μη βρεί δρόμους διαφυγής.

August 17, 2007 11:09 AM

Desposini Savio είπε...

απίθανα αγαπητέ, απίθανα.
έχω να βρεθώ από το '95 εκεί και με τις περιγραφές και τις εικόνες σου με συγκίνησες.

έχε τις βαλίστες σου ανοιχτές και ετοίμασε το επόμενο, σου εύχομαι σύντομα.

gerasimos είπε...

δεσποσύνη οι βαλίτσες δεν κλείνουν ποτέ, η επιστροφή από ένα ταξίδι οδηγεί στην προετοιμασία για ένα επόμενο.

Niemandsrose είπε...

gerasimos, αντέγραψα ήδη το οδοιπορικό και το έστειλα στο σύντροφό μου με τίτλο στο email "βενζίνη έχουμε;"
Είσαι σούπερ!!! Ευχαριστώ!!

gerasimos είπε...

Παρακαλώ, ευχαρίστησή μου.