Ημερολόγιο διακοπών μέρος ΙΙ: Ισπανία-Καταλονία

Ας αρχίσω και πάλι με τα θετικά, δηλαδή τους ανθρώπους που γνωρίσαμε στον ξενώνα μας: δύο συμπαθέστατοι Βέλγοι, οι Γερμανοί ιδιοκτήτες, ένα νιόπαντρο ζευγάρι, η κοπέλα Ιρλανδή το αγόρι Γερμανός, μια αξιοπρεπέστατη οικογένεια Άγγλων, αλλά και εκτός ξενώνα ο Ολλανδός πρώην κλόουν που μας ξενάγησε σ' ένα μικρό οινοποιείο ως εκεί υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων. Μας άρεσαν πολύ και τα κρασιά που δοκιμάσαμε στην περιοχή, στο οινοπαραγωγικό Penedès, ακόμα και τα λευκά που προσωπικά δεν τα είχα σε τεράστια υπόληψη. Στα θετικά πρέπει να συμπεριλάβω και την πόλη του Gaudi, τη Βαρκελώνη, στα αρνητικά όμως το πλήθος τουριστών που την κατακλύζει. Αρνητικό επίσης το φαγητό, το χειρότερο - και από άποψης τιμής - των τριών χωρών ή ίσως απλά πήγαμε στα λάθος μέρη. Δε μας άρεσε και το κατεστραμμένο από τους οικοδομικούς γερανούς τοπίο: ολόκληρη η Καταλονία έμοιαζε να χτίζεται, παντού γερανοί και φορτηγά που μετέφεραν οικοδομικά υλικά. Επίσης, σε σύγκριση με την Ιταλία αλλά και τη Γαλλία, η Καταλονία αποδείχτηκε πιο αφιλόξενη, τουλάχιστον από άποψη έλλειψης υποδομών σε καταλύματα: παιδευτήκαμε απίστευτα μέχρι να βρούμε πρόσβαση στο internet και στη συνέχεια κατάλυμα, και μάλιστα ύστερα από τις είκοσι ώρες συνεχούς οδήγησης που ανέφερα στο προηγούμενο post - αφήστε που οι Καταλανοί δε μιλούσαν λέξη αγγλικά.

Sant Martí Sarroca, ένα χωριό κοντά στον ξενώνα μας.



Και μια εκκλησία σ' ένα λόφο πάνω από το χωριό.



Λεπτομέρειες από τη Sagrada Família, τον καθεδρικό ναό που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο Gaudi στη Βαρκελώνη. Διαισθάνομαι ότι δεν θα του πολυάρεσαν τα αυτόματα μηχανήματα πώλησης γκοφρετών και αναψυκτικών που έστησαν εντός του οι Ισπανοί, που για να τα δεις πρέπει να πληρώσεις και 8 ευρώ είσοδο. Κατά τα άλλα το εσωτερικό είναι ένα απέραντο εργοτάξιο.

Στο περίφημο μοναστήρι του Montserrat, λίγο έξω από τη Βαρκελώνη.

Μικρό οινοποιείο στο Penedès. Ο Ολλανδός που μας ξενάγησε μιλούσε έξι γλώσσες, γύριζε την Ευρώπη για είκοσι χρόνια ως κλόουν, σε τσίρκο μάλιστα γνώρισε και την Ιταλίδα γυναίκα του. Στην Ισπανία βρέθηκε αρχικά για να γνωρίσει ένα διάσημο κλόουν και ξεκινώντας να εργάζεται στα αμπέλια της περιοχής κατέληξε υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του οινοποιείου της φωτογραφίας.

Περπατώντας στη Βαρκελώνη.

Στο Μουσείο Νταλί στη Figueras κοντά στα Γαλλικά σύνορα.

Εξώπορτα σπιτιού που θυμίζει πολύ Gaudi, σε ένα χωριό πραγματικό έργο τέχνης κοντά στη Figueras.



Παραθεριστικά σπιτάκια στην παραλία του Garraf κοντά στη Βαρκελώνη: απερίγραπτη η αίσθηση να κάνεις μπάνιο απευθείας στη Μεσόγειο.