Βρισκόμαστε εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Αλλά κυρίως βρισκόμαστε εν μέσω μιας πολύ κρίσιμης, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, φάσης επενδύσεων και οικονομικών συναλλαγών. Πρόκειται για επενδύσεις και συναλλαγές - ας τις βαφτίσουμε επαφές, μια που η δημοκρατία μας βασίζεται στην ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, και αυτό το διάστημα έχει την τιμητική της - που δεν διαδραματίζονται στα προεκλογικά τηλεπαράθυρα. Αυτές οι επαφές δεν είδαν ποτέ το φώς της δημοσιότητας: ποτέ δεν διαβάσαμε γι' αυτές στις οικονομικές στήλες του ημερήσιου τύπου, ούτε ακούσαμε στα δελτία ειδήσεων.Για τι επαφές πρόκειται; Σήμερα, η προεκλογική εκστρατεία ενός υποψήφιου βουλευτή θα κοστίσει περίπου 300.000 ευρώ (δε νομίζω ότι το ποσό που υποθέτω είναι υπερβολικό) προκειμένου να έχει ρεαλιστικές ελπίδες να εκλεγεί. Είναι λοιπόν αναγκασμένος στην πορεία να ζητήσει χρήματα από κάποιους ευκατάστατους ανθρώπους, εταιρίες και επιχειρήσεις, εφόσον ο ίδιος δεν τα διαθέτει- εκτός αν είναι ας πούμε εφοπλιστής, δε γνωρίζω όμως κανέναν τέτοιο υποψήφιο, δεν θα τον ψήφιζε και πολύς κόσμος άλλωστε. Όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι μια εκ των ημερών μπορεί να ήρθαν αντιμέτωποι με το δίλημμα: 'τι να αγοράσω σήμερα, Cayenne ή δημοκρατία;'. Στη δεύτερη περίπτωση τίμησαν τον υποψήφιο ίσως όχι με την ψήφο τους αλλά σίγουρα με τα χιλιάδες ευρώ τους - άλλωστε ο υποψήφιος πρωτίστως έχει ανάγκη τα ευρώ, προκειμένου αργότερα να διεκδικήσει ΚΑΙ ψήφους -, και περιμένουν με τη σειρά τους μετά την εκλογή του την απόδοση της επένδυσής τους, με τη μορφή εξυπηρετήσεων, ευνοϊκών νομοθετικών ρυθμίσεων, κατευθυνόμενων ερωτήσεων στο κοινοβούλιο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι μόνοι πολιτικοί σε αυτό τον τόπο που απόλαυσαν μια κάποια ελευθερία κινήσεων και πρωτοβουλιών ήταν, δυστυχώς, οι ελάχιστοι που διέθεταν την τεράστια οικονομική δυνατότητα - όπως ο βιομήχανος Στέφανος Μάνος. Για ποια πολιτική και ποιες ιδεολογίες, ποια προγράμματα και ποια διαφάνεια μπορεί να συζητήσει κανείς σε αυτή τη βάση; Μπορεί απλά να διαπιστώσει ότι η δημοκρατία μας υπόκειται στους νόμους της ελεύθερης αγοράς, και ότι όπως κάθε προϊόν που διακινείται στην ελεύθερη αγορά, έχει κι αυτή το κόστος της.
4 σχόλια:
Θα θυμάσαι βέβαια πως κάποτε επιλέγει το σύστημα της "λίστας" προκειμένου, υποτίθεται, να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο που περιγράφεις!
Και το αποτέλεσμα που προέκυψε δεν ήταν και τόσο δημοκρατικό...
Δύο λύσεις υπάρχουν: είτε οι πολίτες να συνειδητοποιηθούν και ενεργοποιηθούν σε τέτοιο βαθμό που οι υποψήφιοι δεν θα χρειάζονται τις πολυδάπανες προεκλογικές εκστρατείες
είτε οι χρηματοδοτήσεις να γίνονται μόνο φανερά και κάθε πολίτης να γνωρίζει ποιος υποψήφιος χρηματοδοτείται από ποιον! Αυτό βέβαια προϋποθέτει αυστηρό έλεγχο των προεκλογικών δαπανών ώστε να αποφεύγονται συναλλαγές κάτω απ το τραπέζι! Πρακτικά, είναι εφικτό!
ασκαρδαμυτκτί για τη λίστα, όπως σωστά είπες, δεν το συζητάω, εφόσον συνιστά καθαρά αντιδημοκρατικό μέτρο.
Για τις λύσεις που προτείνεις: το πρώτο δεν το βλέπω να συμβαίνει υπό τις παρούσες συνθήκες για λόγους που φαίνονται και στο προηγούμενο post. Η δεύτερη λύση σίγουρα είναι βραχυπρόθεσμα πιο εφικτή. Αλλά οι χρηματοδότες δεν είναι πάντα τόσο εμφανίσιμοι και ακόμα κι αν είναι - και αν επιθυμούν να γίνουν γνωστοί, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει διότι δεν τους συμφέρει επιχειρηματικά να φανεί ότι υποστηρίζουν το τάδε ή το δείνα κόμμα-, και δημοσιοποιηθούν όλες οι προεκλογικές συναλλαγές, αυτό σε τίποτα δεν εμποδίζει την απόδοση των επενδύσεών τους με τους τρόπους που περιέγραψα μετεκλογικά και κάτω από το τραπέζι.
πω πω!!!
που να αρχίζες να μιλάς και για την πυρκαγιά!
τσαπερδόνα βλέπω συνέχεια ειδήσεις από την Παρασκευή το βράδυ και όσα περισσότερα ακούω τόσο περισσότερο έχω χάσει τη μιλιά μου...τι να πει κανείς. Αυτή η χώρα ερημοποιείται...είμαστε ακόμα δυστυχώς νέοι άνθρωποι και απ'ό,τι φαίνετα η Ελλάδα που ξέραμε δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά.
Δημοσίευση σχολίου