Anti-social networks

Πριν λίγες μέρες έλαβα ένα e-mail από έναν παλιό μου συμμαθητή από το δημοτικό σχολείο, που με βρήκε μέσω τoυ blog και ήθελε να με ενημερώσει για μια προσεχή συνάντηση των παλιών συμμαθητών, αλλά και για ένα γκρουπ που έφτιαξαν οι παλιοί μας συμμαθητές στο facebook, προκειμένου να επικοινωνούν μεταξύ τους. Αμέσως μου δημιουργήθηκε η περιέργεια να δω αυτό το γκρουπ στο οποίο, απ’ ό, τι μου έλεγε, θα έβρισκα και φωτογραφίες των παλιών μας συμμαθητών. Βεβαίως, για να μπορέσω να μπω στο facebook και να δω το γκρουπ ήμουν υποχρεωμένος να κάνω κάτι που απέφευγα να κάνω από καιρό: να φτιάξω το δικό μου facebook profile, να δημιουργήσω δηλαδή μια διεύθυνση, ένα πρόχειρο δελτίο ταυτότητας θα έλεγα, όπου στο εξής θα με έβρισκε όποιος με έψαχνε μέσω facebook. Όπερ και έκανα, κοτσάροντας και μια φωτογραφία μου, που μου φάνηκε αν όχι κολακευτική, τουλάχιστον όχι δυσφημιστική. Μπήκα λοιπόν στο facebook, είδα και το γκρουπ που είχαν φτιάξει οι παλιοί συμμαθητές και... όλα μια χαρά. Αμ ελάτε που δεν ήταν όλα μια χαρά. Διότι απ’ ό, τι αντελήφθην εδώ και λίγες ώρες που μπήκα στο facebook, το πράγμα μπορεί, όπως και γενικότερα με το internet, να ξεφύγει κατά πολύ από την αρχική μας πρόθεση. Στο facebook μπορεί πολύ συχνά κάποιος – ας πούμε, ένας παλιός μας συμμαθητής ή συμφοιτητής ή ο οποιοσδήποτε που μπορεί να μας ξέρει ή και να μην μας ξέρει – να μας προτείνει να γίνουμε φίλοι. Μας στέλνει δηλαδή μια πρόσκληση να γίνουμε φίλοι του, την οποία μπορούμε να αποδεχτούμε αν τον θυμηθούμε – αν πρόκειται για παλιό συμμαθητή, συμφοιτητή ή φίλο –, ή αν απλώς θέλουμε να κάνουμε έναν καινούργιο φίλο, σε περίπτωση που πρόκειται για κάποιον που δεν ξέρουμε. Αν την αποδεχτούμε, μπορούμε να μπούμε στο προφίλ του και να δούμε διάφορους άλλους φίλους του, οι οποίοι μπορεί κάτι να μας θυμίζουν ή να νομίζουμε ότι ίσως κάποτε τους ξέραμε. Έτσι, μπορεί να αρχίσουμε να ψάχνουμε ανάμεσά τους για να δούμε ποιους απ’ αυτούς όντως ξέρουμε. Εν συνεχεία, μπαίνοντας στα δικά τους προφίλ ίσως αρχίσουμε να ψάχνουμε ΚΑΙ στους δικούς τους φίλους, για να βρούμε πλέον ποιους ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ θα μπορούσαμε ίσως να ξέρουμε ή ποιοι απ’ αυτούς θα μπορούσαν να μας ξέρουν και πάει... ψάχνοντας. Κι εν τω μεταξύ, μπορεί και να έχουμε μείνει χωρίς... φίλους, σπαταλώντας τόσες ώρες μονάχοι μας, εμπρός στον υπολογιστή με το ποντίκι στο χέρι.

Οπότε, όσον αφορά στο facebook λέω να παραμείνω πιστός στην αρχική αφορμή εξαιτίας της οποίας μπήκα σ’ αυτό, δηλαδή στο γκρουπ των παλιών μου συμμαθητών, τους οποίους και θα ήθελα να ξαναδώ κι ας πέρασαν τόσα χρόνια. Θα αποδεχόμουν βεβαίως και προτάσεις φιλίας από ανθρώπους που τους ξέρω και κάνουμε παρέα κι εκτός internet, κατά προτίμηση όμως για να τα πούμε από κοντά κι όχι μέσω internet και των πληκτρολογίων μας. Γιατί από κοντά; Διότι καλό το facebook, αλλά έχει τόσους παλιούς και νέους φίλους, που θα μείνουμε χωρίς φίλους!