11 Ιουν 2008

Anti-social networks



Πριν λίγες μέρες έλαβα ένα e-mail από έναν παλιό μου συμμαθητή από το δημοτικό σχολείο, που με βρήκε μέσω τoυ blog και ήθελε να με ενημερώσει για μια προσεχή συνάντηση των παλιών συμμαθητών, αλλά και για ένα γκρουπ που έφτιαξαν οι παλιοί μας συμμαθητές στο facebook, προκειμένου να επικοινωνούν μεταξύ τους. Αμέσως μου δημιουργήθηκε η περιέργεια να δω αυτό το γκρουπ στο οποίο, απ’ ό, τι μου έλεγε, θα έβρισκα και φωτογραφίες των παλιών μας συμμαθητών. Βεβαίως, για να μπορέσω να μπω στο facebook και να δω το γκρουπ ήμουν υποχρεωμένος να κάνω κάτι που απέφευγα να κάνω από καιρό: να φτιάξω το δικό μου facebook profile, να δημιουργήσω δηλαδή μια διεύθυνση, ένα πρόχειρο δελτίο ταυτότητας θα έλεγα, όπου στο εξής θα με έβρισκε όποιος με έψαχνε μέσω facebook. Όπερ και έκανα, κοτσάροντας και μια φωτογραφία μου, που μου φάνηκε αν όχι κολακευτική, τουλάχιστον όχι δυσφημιστική. Μπήκα λοιπόν στο facebook, είδα και το γκρουπ που είχαν φτιάξει οι παλιοί συμμαθητές και... όλα μια χαρά. Αμ ελάτε που δεν ήταν όλα μια χαρά. Διότι απ’ ό, τι αντελήφθην εδώ και λίγες ώρες που μπήκα στο facebook, το πράγμα μπορεί, όπως και γενικότερα με το internet, να ξεφύγει κατά πολύ από την αρχική μας πρόθεση. Στο facebook μπορεί πολύ συχνά κάποιος – ας πούμε, ένας παλιός μας συμμαθητής ή συμφοιτητής ή ο οποιοσδήποτε που μπορεί να μας ξέρει ή και να μην μας ξέρει – να μας προτείνει να γίνουμε φίλοι. Μας στέλνει δηλαδή μια πρόσκληση να γίνουμε φίλοι του, την οποία μπορούμε να αποδεχτούμε αν τον θυμηθούμε – αν πρόκειται για παλιό συμμαθητή, συμφοιτητή ή φίλο –, ή αν απλώς θέλουμε να κάνουμε έναν καινούργιο φίλο, σε περίπτωση που πρόκειται για κάποιον που δεν ξέρουμε. Αν την αποδεχτούμε, μπορούμε να μπούμε στο προφίλ του και να δούμε διάφορους άλλους φίλους του, οι οποίοι μπορεί κάτι να μας θυμίζουν ή να νομίζουμε ότι ίσως κάποτε τους ξέραμε. Έτσι, μπορεί να αρχίσουμε να ψάχνουμε ανάμεσά τους για να δούμε ποιους απ’ αυτούς όντως ξέρουμε. Εν συνεχεία, μπαίνοντας στα δικά τους προφίλ ίσως αρχίσουμε να ψάχνουμε ΚΑΙ στους δικούς τους φίλους, για να βρούμε πλέον ποιους ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ θα μπορούσαμε ίσως να ξέρουμε ή ποιοι απ’ αυτούς θα μπορούσαν να μας ξέρουν και πάει... ψάχνοντας. Κι εν τω μεταξύ, μπορεί και να έχουμε μείνει χωρίς... φίλους, σπαταλώντας τόσες ώρες μονάχοι μας, εμπρός στον υπολογιστή με το ποντίκι στο χέρι.

Οπότε, όσον αφορά στο facebook λέω να παραμείνω πιστός στην αρχική αφορμή εξαιτίας της οποίας μπήκα σ’ αυτό, δηλαδή στο γκρουπ των παλιών μου συμμαθητών, τους οποίους και θα ήθελα να ξαναδώ κι ας πέρασαν τόσα χρόνια. Θα αποδεχόμουν βεβαίως και προτάσεις φιλίας από ανθρώπους που τους ξέρω και κάνουμε παρέα κι εκτός internet, κατά προτίμηση όμως για να τα πούμε από κοντά κι όχι μέσω internet και των πληκτρολογίων μας. Γιατί από κοντά; Διότι καλό το facebook, αλλά έχει τόσους παλιούς και νέους φίλους, που θα μείνουμε χωρίς φίλους!

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σου προτείνω το μπανεράκι που έφτιαξα και για μένα...

http://malvumaldit.files.wordpress.com/2008/06/allergy.jpg

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και επαυξάνω. Να και κάποιος που δεν είναι κολλημένος με το facebook. Έλεος πια. Μόδα - μόδα αλλά μερικά πράγματα καταντάνε αηδία.

Dr_MAD είπε...

Αν το χρησιμοποιείς για τη διkτύωσή σου είναι ΟΚ. Προσωπικά το χρησιμοποιώ μόνο για φίλους που βρίσκονται μακριά. Τους άλλους τους παίρνω και πάμε θάλασσα τα ΠΣΚ :-P

Meropi είπε...

Γεράσιμε μου,
έχω κολλήσει όσο έχω κολλήσει στο blogging (που μου αρέσει), αν μπω και στο facebook πάνε οι νομικές μου υποθέσεις, θα με κυνηγάνε Θεοί και Δαίμονες. Αν δείτε μια κυνηγημένη εγώ θα είμαι. Χα χα χα

gerasimos είπε...

stazybo horn ευχαριστώ για το λινκ. Κρίμα που δεν ανοίγει.

zanzibar πλέον, με το... βεβαρημένο ιντερνετικό μου μητρώο και τόσες ώρες που ήδη ξοδεύω με τα blogs δεν με παίρνει να κολλήσω και με το facebook. Άλλωστε όπως είπες περί μόδας πρόκειται που νομίζω κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει. Άσε που έχω πλέον την εντύπωση ότι γενικά το ίντερνετ μας τρώει τα καλύτερά μας χρόνια! Χα χα.

mad κι εγώ το ίδιο, για παιδιά που βρίσκονται στην Αθήνα ας πούμε.

meropi όπως τα λες. Πάντως ένας χαμός γίνεται εκεί. Είδα ανθρώπους με εκατοντάδες φίλους, απορώ πότε προλαβαίνουν να βλέπουν όλους αυτούς τους ανθρώπους αν όντως πρόκειται για φίλους τους.

Unknown είπε...

Το facebook είναι της πλάκας Γεράσιμε και ωρισμένες φορές ήταν επικύνδινο στο παρελθόν. Ας μη σου χαλάσω τη διάθεση, τώρα. Η ένοια του φίλου εκεί μέσα είναι για γέλια. Γενικώς αποφεύγω το facebook.

gerasimos είπε...

mariana εμένα, στο μέτρο που με βοήθησε να βρεθώ και να τα πω με κάποιους παλιούς μου συμμαθητές, με εξυπηρέτησε. Κατά τα άλλα, διατηρώ τις μεγάλες επιφυλάξεις της ανάρτησης αλλά και γενικότερα το facebook μου φάνηκε λίγο του φαίνεσθαι...

Ανώνυμος είπε...

Ναι, η γνωστή «αντιπαλότης» γούγλη και wp... :-)

http://i31.tinypic.com/kaines.jpg

gerasimos είπε...

stazybo horn με το banner δηλώνεις αλλεργία στο facebook. Χα χα, ακόμη δεν έφτασα να γίνω κι εγώ αλλεργικός, αλλά σαν να έχω αρχίσει να νιώθω τα πρώτα... συμπτώματα.

fpboy είπε...

Συμφωνώ 100%! Η πραγματική ζωή είναι εκεί έξω.

gerasimos είπε...

fpboy όμως, η μοναξιά έχει πολλά ποδάρια...

phlou...flis είπε...

Είχα κι εγώ μια παρόμοια "περιπέτεια" μ' αυτό. Βρήκα φυσικά ΚΑΙ γνωστούς χαμένους στο διαδίκτυο. Αλλά σαν να 'χεις δίκιο. Τελικά το facebook ενώνει ή χωρίζει;

gerasimos είπε...

pflou...flis μάλλον μας δίνει την ψευδαίσθηση κάποιες φορές ότι περιτριγυριζόμαστε από φίλους, παλιούς και νέους. Ενώ στην πραγματικότητα ο καλύτερος φίλος μας παραμένει ο υπολογιστής μας... άσε που έχω αντιληφθεί ότι πολλοί άνθρωποι ψάχνουν μανιωδώς θα έλεγα για κάθε λογής παλιούς γνωστούς, όσους ανθρώπους πέρασαν από τη ζωή τους εν πάση περιπτώσει ακόμα κι αν δεν υπήρξαν ποτέ φίλοι τους, προκειμένου να τους προσθέσουν στο σωρό των facebookικών φίλων τους και να δουν το σκορ να ανεβαίνει... κάτι το οποίο μου φαίνεται ολίγον τι ψυχαναγκαστικό.

oblivion είπε...

μιας και πιάσατε θέμα στο οποίο έχω αδυναμία αποφάσισα παρ΄ ότι άγνωστος να μοιραστώ την εμπειριά μου μαζί σας: είχα λογαριασμό στο facebook, αφοσίωνα όντως ώρες επί ωρών ψάχνοντας φίλους φίλων όπως περιγράφεις Gerasime, ώσπου συνειδητοποίησα αφενός τον μεγάλο βαθμό της προσωπικής έκθεσης κι αφετέρου την εσωστρέφεια και τη μοναξιά του να έχεις τόσους φίλους διαδικτυακά που τον απενεργοποίησα. Την επόμενη μέρα ένιωθα περιέργως ανακουφισμένος. Και πιο ελαφρύς! Τις καλησπέρες μου σε όλους!