Ήμουν κι εγώ κακός μαθητής

Τις τελευταίες μέρες, το απολογητικό υπόμνημα του κατηγορούμενου για το φόνο του 16χρονου Αλέξη αστυνομικού με έκανε και εξακολουθεί να με κάνει να νιώθω εξαιρετικά τυχερός, με όσα καταλογίζει στον 16χρονο. Βλέπετε, κι εγώ στην ηλικία του Αλέξη δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός μαθητής, ούτε πολυγούσταρα το σχολείο. Μάλιστα, είχα κι εγώ αλλάξει σχολεία και επιδείκνυα σε καραμπινάτη θα έλεγα έκταση αυτό που ο κατηγορούμενος αποκάλεσε νομίζω 'αποκλίνουσα συμπεριφορά'. Πολλές φορές κλεινόμουν στον εαυτό μου και εν γένει δε γούσταρα το σύμπαν στο οποίο αναγκαζόμουν να μεγαλώνω, αναζητώντας διαρκώς καινούργιους τρόπους να το δείξω αυτό. Όπως δηλαδή αντιληφθήκατε δεν καθόμουν καθόλου φρόνιμος. Έκανα κι εγώ μεγαλύτερες ή μικρότερες αταξίες και με τίποτα δεν επιδείκνυα την 'αναμενόμενη προσωπικότητα και συμπεριφορά ενός 16χρονου', στην οποία αναφέρεται στο απολογητικό του υπόμνημα ο κατηγορούμενος αστυνομικός. Ή μάλλον επιδείκνυα την πλέον αναμενόμενη από έναν έφηβο συμπεριφορά: συμπεριφορά τσαντίλας, αμφισβήτησης και σύγκρουσης με όσα και όσους καθημερινά του τη σπάνε. Διότι αν με ρωτήσετε, αυτή ακριβώς η συμπεριφορά ανέμενεται νομίζω από έναν έφηβο. Νιώθω λοιπόν τυχερός που σήμερα ζω, μια και απ' ό,τι φαίνεται την σήμερον ημέρα αν ένας έφηβος συμπεριφέρεται σαν έφηβος, κινδυνεύει. Αν δηλαδή δε συμπεριφέρεται σαν λοβοτομημένος έφηβος, όπως ο εν λόγω αστυνομικός στο απολογητικό του υπόμνημα φαίνεται να επιθυμεί, μπορεί και να χάσει τη ζωή του ένα Σάββατο βράδυ στα Εξάρχεια. Από μια ηλίθια σφαίρα ενός συνομήλικού μου ανθρώπου που απορώ αν υπήρξε ποτέ έφηβος.