Η ΕΡΤ επί προεδρίας Αϊζενχάουερ

Πριν λίγο καιρό ο Πρόεδρος της ΕΡΤ κύριος Παναγόπουλος γινόταν έξω φρενών με τη συμβολική κατάληψη ενός στούντιο για ένα λεπτό, την ώρα της προβολής ομιλίας του πρωθυπουργού: μια 'κατάληψη' η οποία αν μη τι άλλο, καλώντας με το πανό της τους τηλεθεατές να σταματήσουν να βλέπουν τηλεόραση, νομίζω πρωτοτύπησε. Αντιθέτως, ο κύριος Πρόεδρος δε φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα με μια άλλη κατάληψη: τη διόλου πρωτότυπη κατάληψη διαρκείας της κρατικής τηλεόρασης από τις αδελφές Μαγγίρα. Τις είδα χθες το βράδυ να παρουσιάζουν το σόου τους, τραγουδώντας αμερικάνικα χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια. Και μου φάνηκε σα να γύρισαν τα χρόνια πίσω, σα να βρισκόμουν κάπου στις Ηνωμένες Πολιτείες της δεκαετίας του '50 επί Προέδρου Αϊζενχάουερ και όχι στην Ελλάδα του 2008. Βεβαίως, μπορεί στον Πρόεδρο της ΕΡΤ να αρέσουν οι αδελφές Μπρόγιερ, οι αδελφές Καλουτά, οι αδελφές Τατά ή οι αδελφές Μαγγίρα. Και μπορούμε ακόμη να τις υφιστάμεθα αδιαμαρτύρητα και όλοι οι υπόλοιποι, αφού τις κάνει κέφι. Αποδεχόμενοι το ότι και η ΝΕΤ, αν και ξεκίνησε αλλιώς, μετατρέπεται κι αυτή σιγά-σιγά σε 'ψυχαγωγικό' κανάλι και μας σερβίρει ανήμερα Χριστούγεννα τις αδελφές Μαγγίρα με τα καλά τους για να ξεφαντώσουμε α λα αμερικέν. Όταν όμως ο κύριος Πρόεδρος της ΕΡΤ απ' τη μια καταδικάζει απροκάλυπτα τη συμβολική κατάληψη ενός στούντιο διότι οι 'καταληψίες' στερούνταν 'κοινωνικής εκπροσώπησης' - αντιπροσώπευαν δηλαδή τους εαυτούς τους και όχι κάποιο κόμμα ή κάποια οργάνωση - και απ' την άλλη δεν καταδικάζει την κατάληψη διαρκείας της κρατικής τηλεόρασης από την ευκολία, την ασημαντότητα και τη σόου μπιζ προκαλεί. Προκαλεί απορία, ερωτηματικά και εσωτερική αγανάκτηση. Και υποτιμά για μια ακόμη φορά τη νοημοσύνη όλων μας.