Όνειρο ήταν και πέρασε

Οι ραγδαίες εξελίξεις στην υπόθεση Siemens και πολλά περισσότερα γύρω απ’ αυτή που υποψιάζομαι θα επισκεφθούν απρόσκλητα τις συνειδήσεις μας μέχρι να τελειώσει ο μήνας αυτός ως συνήθως λαμβάνουν χώρα τις ώρες, τις μέρες που ο ‘λαός’ κάνει τα μπάνια του, μακριά από εφημερίδες, τηλεοράσεις, δελτία ειδήσεων. Όταν με το καλό επιστρέψουν οι εκδρομείς του Αυγούστου στις ρουτίνες τους, μαυρισμένοι, με την άμμο να παραμένει πεισματικά σε τσάντες και παπούτσια, ξεκούραστοι και ξέγνοιαστοι, όλα θα έχουν τελειώσει χωρίς κανείς να έχει πολυπάρει χαμπάρι. Ο κύριος Χριστοφοράκος θα αποτελεί ένα - ακόμη - όνομα άνευ περιεχομένου. Θα τον έχει σκεπάσει η ταφόπλακα της επιβεβλημένης λήθης, η ίδια που καλύπτει όλα τα επικίνδυνα για την επιβίωση ενός ετοιμόρροπου πολιτικού συστήματος σκάνδαλα ή ονόματα. Η ίδια επιβεβλημένη λήθη στην οποία βυθίστηκε από τα ΜΜΕ ο κάποτε περιβόητος Κοσκωτάς που πριν είκοσι χρόνια άνοιξε, ως μεγάλος πρωταγωνιστής, πανηγυρικά την αυλαία της κοινωνικοπολιτικής παρακμής του συστήματος εξουσίας μιας χώρας που έχει αναδειχθεί σε βασίλειο ενός λούμπεν, παρακμιακού καπιταλισμού. Με ένα κομμάτι μισοφαγωμένου κέικ γράφτηκε τότε η τελευταία πράξη στο έργο που παιζόταν, η αυλαία τραβήχτηκε κάπως βιαστικά, θεατές και συντελεστές του έργου διαλύθηκαν ησύχως, χωρίς πολλά-πολλά. Ποιος θυμάται σήμερα τον Κοσκωτά; Από τους νεότερους, ποιος ξέρει καν τι σημαίνει το όνομα αυτό, τι αντιπροσωπεύει ή τι είδους συνειρμούς εξακολουθεί να προκαλεί; Ελάχιστοι. Όσοι ελάχιστοι θα θυμούνται, με το που θα μπει ο Σεπτέμβρης μαζί με τη νέα γρίπη που θα σαρώσει στο πέρασμά της όλες τις άλλες ειδήσεις, τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, persona non grata ενός άρρωστου πολιτικοκομματικού κατεστημένου στους εκπροσώπους του οποίου δεν αρέσει να μπλέκονται στα πόδια τους απρόσκλητοι επισκέπτες, έστω κι αν κουβαλάνε τσάντες με εκατομμύρια. Η σοβαρότητα της κατάστασης του γερασμένου αυτού κατεστημένου δε ‘σηκώνει’ Χριστοφοράκους, ο ασθενής δεν αντέχει άλλες συγκινήσεις. Ας συμμορφωθούμε λοιπόν όσοι ανυπότακτοι και ας αρκεστούμε στις προκάτ ειδήσεις, στην ετοιμοπαράδοτη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας επικαιρότητα που μας σερβίρεται από τα ΜΜΕ. Ας πανικοβληθούμε με τη νέα γρίπη, ας ανησυχήσουμε για τις συνεχιζόμενες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, ας κουτσομπολέψουμε την πώληση του ‘Σκορπιού’ από την Αθηνά, τελευταία της μεγάλης δυναστείας των Ωνάσηδων - ω, τι ιστορία κι αυτή! -, ας φοβηθούμε με τις καθημερινές ληστείες σε σπίτια, τράπεζες, καταστήματα. Και κυρίως ας ξεχάσουμε τον κύριο Χριστοφοράκο. Ας τον αφήσουμε να πάρει τη θέση του δίπλα στον Κοσκωτά και άλλους πρωταγωνιστές ή δευτεραγωνιστές μιας άγραφης μεταπολιτευτικής ιστορίας παρακμής, ηθικής σήψης, διολίσθησης στη μετριότητα και την ημετεροκρατία. Και όταν έρθουν οι επόμενες εκλογές, ας ξαναπάμε για μπάνιο.

Αυτά έλεγα στις δεκατρείς του περασμένου Αυγούστου. Και δυστυχώς επιβεβαιώθηκα. Ο κύριος Χριστοφοράκος αφήνεται ελεύθερος από τις γερμανικές αρχές και δεν εκδίδεται στην Ελλάδα. Έπεσα βεβαίως λίγο έξω όσον αφορά στην είδηση που θα σάρωνε με το πέρασμά της όλες τις υπόλοιπες. Τελικά δεν θα ήταν η νέα γρίπη αυτή αλλά οι εκλογές, με τις οποίες έκλεινε και το αυγουστιάτικο ποστ. Εκλογές, στις οποίες έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δυο μεγάλων κομμάτων που δεν φάνηκαν ούτε φαίνονται να πτοούνται στις ρητορικές τους από την υπόθεση Siemens, που δεν ίδρωσε ούτε ιδρώνει τ’ αυτί τους από όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας γύρω από χρηματισμούς πρώην υπουργών, βουλευτών, κομματικών στελεχών τους. Και μας καλούν, καλώντας μας ταυτόχρονα να κάνουμε ένα ακόμη restart στη συλλογική μας μνήμη, διαγράφοντας Χριστοφοράκους, Βατοπέδια, Παυλίδηδες, πάσης φύσεως μεγαλοσκάνδαλα ή μικροσκάνδαλα, ξεχνώντας ότι έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δυο μεγάλων δυναστειών - των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου - και όχι δυο μεγάλων κομμάτων, να τα ξαναψηφίσουμε τον Οκτώβρη.