Στο χωριό της αρπαχτής

Σήμερα πήγαμε με τη γυναίκα μου και τη δεκαεφτά μηνών κόρη στο περίφημο Χωριό του Άη Βασίλη που άνοιξε αυτές τις γιορτινές μέρες στον γνωστό για τις αξιόλογες εκδηλώσεις που φιλοξενεί, Μύλο (της Θεσσαλονίκης). Το χωριό στήθηκε υπό την αιγίδα του Γραφείου Νεολαίας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης και με τη συμμετοχή του ραδιοσταθμού 'Πανόραμα', των νερών Αύρα, της Αμίτα και του 'Αρκτούρου', την Μη Κυβερνητική Οργάνωση για την προστασία της καφέ αρκούδας, του Γιάννη Μπουτάρη. Ο οποίος 'Αρκτούρος' μπορεί να προστατεύει μια χαρά την καφέ αρκούδα, αλλά ο δήμαρχος-ιδρυτής του δεν προστατεύει καθόλου τον καταναλωτή από την εορταστική αισχροκέρδεια. Φτάνοντας, και παρότι η είσοδος ήταν 3 ευρώ ανά άτομο, μας ζητήθηκε να πληρώσουμε 10 ευρώ οικογενειακή είσοδο για τέσσερα άτομα, παρότι παιδιά κάτω των δυο ετών συνήθως δεν πληρώνουν εισόδους και είμασταν μόνο τρεις. Ας είναι όμως. Πληρώνεις και σκέφτεσαι ότι, δε μπορεί, κάποιο αντίκρισμα θα έχουν τα χρήματα που έδωσες. Μπαίνοντας είδαμε έναν σχετικά μικρό χώρο με διάφορα παιχνίδια - καρουζέλ, τρενάκι, βαρκούλες - τα οποία λειτουργούσαν με μάρκες, δυο ευρώ έκαστη. Υπήρχε και ένας Άη Βασίλης με τη σύζυγό του, με τους οποίους μπορούσες να βγεις φωτογραφία, έναντι μόλις 5 ευρώ έκαστη (για να πάρεις κάθε φωτογραφία που έβγαζες). Α, είδαμε κι ένα μικρό παγοδρόμιο, όπου μόλις με 10 ευρώ το άτομο μπορούσες για μιάμιση ώρα να φορέσεις τα παγοπέδιλά σου και να κάνεις 'βόλτες' μπρος-πίσω (δεν είχες και πολλές εναλλακτικές, λόγω μεγέθους της παγοπίστας). Αλήθεια, τα 10 ευρώ της εισόδου τι πλήρωναν; Απολύτως τίποτα! Απλώς σου επέτρεπαν να... μπεις για να συνεχίσεις να πληρώνεις για οτιδήποτε ήθελες να κάνεις σε αυτό το μικρό χριστουγεννιάτικο λούνα παρκ. Α, και να πάρεις φεύγοντας ένα δωράκι για το παιδί σου, ένα 'Junior Pack' σε χάρτινη συσκευασία που απ' έξω έλεγε ότι περιελάμβανε ένα νερό, δυο χυμούς και ένα snack, αλλά ανοίγοντάς το έβρισκες μέσα μόνο δυο μικρούς χυμούς (σε ωραία 'Junior Pack' συσκευασία όμως, μην ξεχνάμε...). Για να μην τα πολυλογώ, νομίζω ότι όλα αυτά απλώς αποτελούν μια αναμενόμενη συνέπεια της παντελούς απουσίας καταναλωτικής συνείδησης στην Ελλάδα, όπως και ενός στοιχειώδους καταναλωτικού κινήματος. Αυτό που οι Άγγλοι λένε value for money και το οποίο όχι μόνο στην Αγγλία αλλά και αλλού, τηρείται σαν αυτονόητο εδώ και δεκαετίες (δηλαδή να παίρνουν αξία τα χρήματά σου), στην Ελλάδα απλώς δεν υπήρξε ποτέ. Ο Έλληνας, εκ κατασκευής 'large' και διακατεχόμενος, θα έλεγα, από μια κρυφοεπαρχιώτικη νοοτροπία, θα ντραπεί να δείξει ότι πέφτει θύμα αισχροκέρδειας, μην τυχόν και κακοχαρακτηριστεί, ή θεωρηθεί 'μίζερος'. Έτσι, αποτελεί το ιδανικό θύμα για όλους αυτούς - ακόμη και δημόσιους φορείς, όπως η Νομαρχία Θεσσαλονίκης ή ΜΚΟ όπως ο 'Αρκτούρος' - που, μέρες που είναι και μέσα σε όλη αυτή την κρίση που έχει γονατίσει πολλές οικογένειες, αντί να προσφέρουν δωρεάν ή με ένα λογικό αντίτιμο τέτοιου είδους ανάσες που εν πάση περιπτώσει δεν κοστίζουν και τόσο, κοιτάνε να στα πάρουν από δέκα μεριές, με τον πιο επιθετικό τρόπο. Και θα τα παίρνουν, όσο σαν καταναλωτές δεν αντιστεκόμαστε, όσο δεν αποκτούμε συνείδηση της δύναμής μας και των επιλογών που μπορούμε και δικαιούμαστε να κάνουμε, αν νιώσουμε ότι μας κοροϊδεύουν - χωρίς να ντρεπόμαστε!