![]()
Πριν λίγες μέρες 'ξέθαψα' από την αποθήκη ένα ποδήλατο που είχα αγοράσει πριν χρόνια. Του φούσκωσα τα λάστιχα και τα πρωινά, πριν προλάβει να ανέψει ψηλά ο ήλιος, κάνω καμιά βόλτα. Αγόρασα και ένα καθισματάκι για να πηγαίνω βόλτα και την κόρη μου. Κάνοντας κάποιες βόλτες, διαπίστωσα ότι από το ποδήλατο οι οδηγοί των αυτοκινήτων φαίνονται ακόμα πιο ανόητοι. Άνθρωποι που έχουν εθιστεί ακόμα και για κοντινές αποστάσεις να μετακινούνται καθιστοί. Άνθρωποι χωρίς πρόσωπα, μόνο χέρια που κρατάνε τιμόνια, τσιγάρα και κινητά και περιμένουν σε φανάρια. Με κοιλιές οι περισσότεροι, μοιάζουν, ακόμα και οι πιο νέοι, μεγαλύτεροι, έτσι όπως τους βλέπεις καθιστούς, πανομοιότυπους μεταξύ τους, αγέλαστους, ανέκφραστους. Νομίζω αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι άλλαζαν λίγο αυτή την κακή συνήθεια θα άλλαζαν πολύ περισσότερο απ' όσο φαντάζονταν τη ζωή τους. Γιατί η μετακίνηση με το ποδήλατο φέρνει μαζί της μια άλλη ματιά. Σε ξαναβάζει να μιλήσεις με τους γύρω, σε ξαναφέρνει σε επαφή με σένα τον ίδιο. Χωρίς διαχωριστικά ηλεκτρικά τζάμια, απεγκλωβισμένος, απελευθερωμένος από το γυαλιστερό λαμαρινένιο σου καβούκι. Ένα καβούκι - το αυτοκίνητό του - που ο Έλληνας, άνθρωπος βαθιά ανασφαλής, αδυνατεί να αποχωριστεί. Το ποδήλατο σε φέρνει πιο κοντά με τη ζωή, με το παιδί μέσα σου, με τους άλλους. Για να το πω αλλιώς, σε γειώνει. Και αυτή τη γείωση τη χρειαζόμαστε στην εποχή που έρχεται όσο ποτέ πριν.
3 σχόλια:
Ξέχασες κάτι πολύ σημαντικό: είναι η καλύτερη γυμναστική αλλά πρόσεχε τους δοηγούς μιας και πολλοί δεν έχουν μάθει να σέβονται τα ποδήλατα και αν σου κάτσει η στραβή ζήτω που κάηκες.
Πολλά συγχαρητήρια που δίνεις το καλό παράδειγμα στη κόρη σου.
Katarxin syggnwmi gia ta greeklish, alla den exw ellinika se auton ton ypoligisti...
Edw kai 3 mines, apo tote diladi pou liwsane ta xionia sti Norbigia, pigainw 2-3 fores ti bdomada sti douleia me to podilato. Einai entypwsiako to poso polys kosmos kanei to idio, polloi apo autous akoma kai me broxi kai xioni. Fysika yparxoun oi katalliles ypodomes, alla kai i aparaititi koultoura.
ΙωάννηΚ και Οδυσσέα αυτές τις μέρες βρέθηκα για ολιγοήμερες διακοπές σε ένα παραλιακό χωριό της Χαλκιδικής και πρόσεξα ότι με το ποδήλατο και μάλιστα με το παιδικό καθισματάκι από πίσω τραβούσα περίεργα βλέμματα, σε αντίθεση με όταν επέλεγα το αυτοκίνητο (παρότι οι δρόμοι του χωριού στενοί και όχι για αυτοκίνητα). Η κουλτούρα του Έλληνα έχει τόσο στο κέντρο της το αυτοκίνητο σαν ένα είδος τοτέμ, που οποιοδήποτε άλλο μέσο μετακίνησης το στραβοβλέπουμε.
Δημοσίευση σχολίου