6,92%

Έβλεπα πριν λίγο αυτό το παλιότερο post, τρία χρόνια πίσω, με προβληματισμούς γύρω από το 7,15% που είχε πάρει το ΛΑΟΣ σε εκείνες τις ευρωεκλογές. Βλέπω, τώρα, το 6,92% που πήρε η Χρυσή Αυγή στις τελευταίες εθνικές εκλογές (μια Χρυσή Αυγή μπροστά στην οποία το ΛΑΟΣ μοιάζει παιδική χαρά κάποιων γραφικών και εν συγκρίσει όχι τόσο φανατισμένων υπερπατριωτών), η οποία, σε προχθεσινή δημοσκόπηση, εμφανίζεται πλέον τρίτο κόμμα. Και αναρωτιέμαι. Τι μεσολάβησε; Τι έγινε μέσα σε τρία μόλις χρόνια για να συμβεί κάτι τέτοιο, να επαναπροσδιοριστεί τόσο τραγικά, προς το χειρότερο, προς το φανατικότερο, το ακροδεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος; Μεσολάβησε μια τεράστια κρίση, με μεγάλη ανεργία, δυσφήμιση της χώρας, ομφαλοσκοπήσεις ατελείωτες. Ποια η κύρια συνέπειά της; Η μεγαλύτερη, πιο απτή πολιτική και κοινωνική αλλαγή που έφερε; Η απίστευτη άνοδος αυτού του ακροδεξιού κόμματος, διότι κάποιοι ψηφοφόροι, αδυνατώντας να αναστοχαστούν σε κάποιο βάθος γύρω από τα δεινά τους, ενεργοποίησαν, σε μια άτυπη επιστράτευση κάθε πικραμένου απέναντι σε μια εισβολή αόρατων αλλά παντοδύναμων κατακτητών, τα εθνικοπατριωτικά αμυντικά αντανακλαστικά τους ενάντια σε κάθε είδους εσωτερικές (βλέπε μετανάστες) και εξωτερικές (σχεδόν ολόκληρη η βορειοδυτική Ευρώπη) απειλές προκειμένου να αντιμετωπίσουν, να διαχειριστούν, όσα συνέβαιναν. Να τα αφομοιώσουν, να τα εκλογικεύσουν, να τα "εξηγήσουν" στους ίδιους, τα παιδιά τους, τους φίλους τους. Βάσει ενός εγωκεντρικού, κλειστού δόγματος "για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι" που έπεσαν πάνω μας – στους Έλληνες – για να μας αφανίσουν, να μας καταστρέψουν, να μας αρπάξουν τις δουλειές, να μας οτιδήποτε. Και το κόμμα το οποίο περισσότερο απ’ όλα τα άλλα κινήθηκε πάνω στον άξονα της αντεπίθεσης κατά των εχθρών μας, ως Ελλήνων, πάνω στην αφήγηση του έθνους που κινδυνεύει από όλους όσους όταν εμείς χτίζαμε ακροπόλεις έτρωγαν βελανίδια ή όσους μαυριδερούς κακορίζικους ήρθαν απρόσκλητοι για να φάνε τις δουλειές των παιδιών μας, ήταν, μακράν, η Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή ήταν το κόμμα που πάτησε πάνω σε αυτή τη σωρευμένη ανικανότητα, αδυναμία αυτοκριτικής, ρηξικέλευθης ενδοσκόπησης, ανάληψης πραγματικής, στοχευμένης, μελετημένης, συλλογικής δράσης για να βγει η χώρα από αυτό το τούνελ, μετουσιώνοντας, αυτή την αδυναμία, σε καθαρό, γάργαρο μίσος, μισαλλοδοξία, τυφλή επιθετικότητα. Βρίσκοντας πολλούς έτοιμους να ασπαστούν αυτή την ιδεολογία της εν κινδύνω ελληνικής φυλής που οφείλει, καλείται, να πολεμήσει όσους παλεύουν να την εξαφανίσουν. Και θα βρει πολλούς περισσότερους στο δρόμο, όσο τα άλλα κόμματα χρονοτριβούν επιρρίπτοντας ευθύνες και σφάλματα το ένα στο άλλο – αναιρώντας, ακυρώνοντας κατ’ ουσίαν την ίδια τους την υπόσταση ως αυθύπαρκτα πολιτικά κόμματα –, όσο οι ίδιοι οι πολίτες κάνουν ουρές σε καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών για αποκωδικοποιητές που θα τους επιτρέψουν να περάσουν σε μια «νέα εποχή τηλεόρασης», όσο το ποτάμι του φυλετικού, εθνικιστικού πυρετού φουσκώνει. Έτοιμο να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του.