Επιστρέφοντας από ένα σαββατοκύριακo στη Χαλκιδική, είπα να κάνω ένα πέρασμα από την τελευταία εποχή των παγετώνων. Μιλάω βεβαίως για το περίφημο σπήλαιο των Πετραλώνων, όπου βρέθηκε και το ομώνυμο απολιθωμένο κρανίο του παλαιότερου (μετά τον Κων. Μητσοτάκη) ανθρώπου του ελλαδικού χώρου - πιθανώς μέχρι και εφτακοσίων χιλιάδων ετών. Φτάσαμε πάνω ακριβώς που θα αναχωρούσε για εκεί ένα ωραιότατο τρενάκι, που σε γλίτωνε απ' τον ποδαρόδρομο (μια και αυτοκίνητα δεν πάνε). Αφού μας γκρίνιαξαν οι υπόλοιποι που τους καθυστερούσαμε μέσα στο λιοπύρι, μπήκαμε στο ολόδικό μας, πριβέ βαγόνι, μιας και δεν χωρούσαμε σε αυτό που είχαν στριμωχτεί όλοι οι άλλοι. Μεγαλεία, σας λέω!
Και να που φτάσαμε στην είσοδο του σπηλαίου.
Μια επιγραφή μας ενημερώνει πότε ανακαλύφθηκε.
Τώρα θα περιμένατε να δείτε το εσωτερικό και πράγματι θα ήταν ωραιότατα αν θα μπορούσατε να βλέπατε τους μαγευτικούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες εντός αλλά, όπως λέει και η παρακάτω επιγραφή την οποία σεβάστηκα...
Άραγε τι έβλεπε ο αρχάνθρωπος καμιά εξακοσαριά χιλιάδες χρόνια πριν σαν ξεμύτιζε από τη σπηλιά του να πάρει λίγο φρέσκο αέρα, που θα του 'χε φάει τα κοκκαλάκια η υγρασία;
Καθοδόν για το μουσείο με τα ευρήματα από τη σπηλιά, μερικά συμπαθή ζωάκια (αρκούδες, ρινόκεροι, λιοντάρια κ.α.) που ζούσαν εκεί γύρω και κρατούσαν συντροφιά των μακρινών προγόνων μας.
Μπαίνοντας στο μουσείο, ορίστε δυο χελώνες (με χελωνάκι) της τελευταίας εποχής των παγετώνων.
Όχι, δεν πρόκειται για κομμάτια από σουσαμένια κουλούρια (μα έμοιαζαν!) αλλά, όπως λέει και η ταμπελίτσα, βραχιόνιο και δεξιά κερκίδα λιονταριού.
Και το περίφημο κρανίο, σε εκμαγείο.
Αλλά και αναπαράσταση του σημείου στο σπήλαιο όπου βρέθηκε, σαν απολίθωμα (το βλέπετε κάτω αριστερά).
Αν ποτέ σας φέρει ο δρόμος σας από τα Πετράλωνα (το χωριό της Χαλκιδικής, όχι αυτά που κάνει στάση ο ηλεκτρικός), θα σας πρότεινα ένα πέρασμα από το σπήλαιο. Θα δείτε ότι τελικά υπήρχε ζωή στη Χαλκιδική πολύ πριν αυτή γίνει τουριστικό θέρετρο, ασχέτως αν πολλοί την προσπερνούν μάλλον αδιάφορα. Και αν, πάλι, δεν σας εντυπωσίασαν όλα αυτά, καθοδόν θα δείτε και το... Κρεμλίνο (σε κέντρο διασκέδασης). Όχι παίζομε!
6 σχόλια:
Πριν αρκετά χρόνια, όταν δεν υπήρχε το τραινάκι το είχα επισκευτεί και επιτρεπόταν η φωτογράφηση.
Η απαγόρευση δε της βιντεοσκόπησης προφανώς γίνεται για να πουλάνε δικό τους βίντεο.
Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για την εκμετάλλευση του σπηλαίου από τον Πουλιανό.
Νομίζω το σπάνιο αυτό σπήλαιο με τα πλούσια ευρήματα θα μπορούσε με την κατάλληλη, οραματική αξιοποίηση και εκμετάλλευση να είχε γίνει παγκόσμιος πόλος έλξης, αλλά κατέληξε ένα ακόμα μνημείο νεοελληνικής επαρχιακής (αν)αισθητικής: φεύγοντας μπορούσες μόνο να αγοράσεις κάτι κακόγουστα αγαλματίδια, παίρνοντας μαζί και μερικές πολύτιμες αλλά πολύ πολύ στοιχειώδεις πληροφορίες (αν εξαιρέσουμε αυτές στο συμπαθητικό μουσείο) από έναν σπηλαιοξεναγό απ' αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου που κάνανε το μεράκι τους "επάγγελμα"... όλα στο έλεος του ελληνικού θεού της προχειρότητας.
Καλό το σπήλαιο, αλλά το Κρεμλίνο όλα τα λεφτά!!!
Κρίμα που δεν επέτρεπαν φωτογραφίες, δυστυχώς δεν το έχω επισκεφθεί και ήμουν έτοιμη να δω το φωτορεπορτάζ (εεε... εννοείται αναφέρομαι στο σπήλαιο και όχι στο Κρεμλίνο ;)
Δυστυχώς ένα διερχόμενο τρακτέρ δε μου επέτρεψε να εισέλθω στα ενδότερα του Κρεμλίνου. Όσο για το σπήλαιο, ήταν εντυπωσιακότατο αλλά (ας το πούμε κι αυτό) όχι για χοντρούς! Είχε κάτι στενά περάσματα που αν το είχες παρακάνει με την πρωινή μπουγάτσα έπαιρνες αναγκαστικά το δρόμο της επιστροφής στην αφετηρία.:)
Σε ένα τέτοιο σπήλαιο να πάμε να κλειστούμε, να γλιτώσουμε! Να καταψυχθούμε και να μας αποψύξουνε σε καμιά 300αριά χρόνια, μπας και έχει αλλάξει τίποτα σε ετούτη εδώ τη χώρα!
(Ετούτο το Κρεμλίνο το έχει υπόψη της η Αλέκα;)
H αλήθεια, σε ένα στενό πέρασμα που επειδή κρατούσα και το παιδί κόντεψα να φρακάρω, μου πέρασε η σκέψη...
Δημοσίευση σχολίου