For your eyes only

Διαβάζω σήμερα στο blog του Ευάγγελου Βενιζέλου:
"Μια σκέψη μου είναι... να καλέσω τους bloggers σε μία ανοιχτή συζήτηση εφ’ όλης της ύλης σε φυσικό χώρο στην Αθήνα, πιθανώς μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου. Στη συζήτηση αυτή θα μπορούν να συμμετάσχουν αποκλειστικά bloggers. Το ίδιο θα μπορούσαμε να κάνουμε ίσως και στην Θεσσαλονίκη λίγες μέρες αργότερα."

Λοιπόν...μια φορά θυμάμαι πριν μερικά χρόνια έψαχνα για δουλειά και πήγα και σε μια συνέντευξη στο Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου. Τη δουλειά δεν την πήρα, έκτοτε όμως μου στέλνουν τακτικά προσκλήσεις για συνέδρια που διοργανώνουν, συνήθως με έναν κοινό παρανομαστή: τον Ε. Βενιζέλο ως εισηγητή. Δεν πήγα ποτέ στα συνέδριά τους, όπως δε θα πήγαινα ποτέ σε μια αφύσικη συνάντηση αλλά σε 'φυσικό χώρο' οργανωμένη από τον Ε.Βενιζέλο, for bloggers only (πως λέμε 'for your eyes only';). Μου φαίνεται ότι εκμεταλλεύεται τη δημοσιότητά του και τον τεράστιο καημό πολλών να νιώσουν έστω και για λίγο κοντά του την απατηλή λάμψη της διασημότητας και, στα πρόσωπά τους, την καυτή ανάσα της επικαιρότητας - ή απλά ότι κι αυτοί έχουν επιτέλους μια κάποια οντότητα. Kαι αυτό προκειμένου να οικειοποιηθεί πολιτικά το φαινόμενο blogs και να κερδίσει ψήφους από τις νέες γενιές, λέγοντας: 'είμαι κι εγώ ένας από σας!' Ειλικρινά εύχομαι να βγω λάθος γιατί σε σχέση με άλλους τον συμπαθώ, αλλά κάτι βαθιά μέσα μου λέει ότι όχι, δεν έπεσα και πολύ έξω.

Άλλωστε - και συγχωρέστε με - δε νομίζω ότι η λέξη blogger εκφράζει τίποτα. Είναι άδεια. Όσοι γράφουμε στα blogs όπως και όσοι κάνουν chat και τόσος άλλος κοσμάκης που κάνει διάφορα πράγματα - από ματαιοδοξία, αυτοαναφορικότητα, εγωισμό, διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο ίσως - είμαστε όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, απλά με ένα pc μπροστά μας. Δε συνιστούμε κανενός είδους ελίτ, είμαστε απλά χομπίστες.Ούτε όλα μαζί τα blogs αν τα βάλει κανείς συνιστούν κάποιου είδους 'κοινότητα' όπως τα θέλει ο Ε.Βενιζέλος αλλά, απλά, κομμάτι της κοινωνίας των lobbies και των hobbies που θα’ λεγε κι ο Καστοριάδης: νησίδες έκφρασης ιδιωτικοποιημένων ανθρώπων, εγκλωβισμένων στα γραφεία τους και τους καναπέδες τους. Στην καλύτερη (δηλαδή στη χειρότερη) των περιπτώσεων μπορούν να συγκροτήσουν το lobby των ανθρώπων που έχουν ως hobby τους τα blogs: δύο σε ένα δηλαδή ή ιδιωτικοποίηση στο τετράγωνο.

Tι συμβαίνει στη Βιρμανία;

Από το site του BBC, εύστοχες ερωτήσεις και ενδιαφέρουσες, πιστεύω, απαντήσεις για τα γεγονότα στη Βιρμανία:

Q&A: Protests in Burma
As demonstrations in Burma continue to gather pace, the BBC looks at what triggered the protests, who is involved and what they could mean for the country's military leaders.
What sparked the protests?

On 15 August the government decided to increase the price of fuel. Both petrol and diesel doubled in price, while the cost of compressed gas - used to power buses - increased five-fold.
The hikes hit Burma's people hard, forcing up the price of public transport and triggering a knock-on effect for staples such as rice and cooking oil.
Burmese people are angry about the sudden fuel price increase
Pro-democracy activists led the initial demonstrations in Burma's main city, Rangoon. When about 400 people marched on 19 August, it was the largest demonstration in the military-ruled nation for several years.
The authorities moved swiftly to quell the protests, rapidly arresting dozens of activists. Nonetheless, protests continued around the country. Numbers were small, but demonstrations were held in Rangoon, Sittwe and other towns.

Why are monks involved?

The monks started participating in large numbers after troops used force to break up a peaceful rally in the central town of Pakokku on 5 September.
At least three monks were hurt. The next day, monks in Pakokku briefly took government officials hostage. They gave the government until 17 September to apologise, but no apology was forthcoming.
When the deadline expired, the monks began to protest in much greater numbers and also withdrew their religious services from the military and their families.
There have been protests every day since the deadline, both in Rangoon and elsewhere, and they are getting bigger by the day. Tens of thousands of monks are now involved.
More and more Buddhist monks have been joining the marches
The participation of the monks is significant because there are hundreds of thousands of them and they are highly revered. The clergy has historically been prominent in political protests in Burma.
Because of the clergy's influence, the government has tried hard to woo many senior abbots. The fact that these abbots have chosen to remain silent is a sign for many people that they condone the protests.
Analysts believe that any violence against the monks could trigger a national uprising.

What has the government done about it?

At first, the country's military leaders held back, letting the protests continue.
But on Monday they said they were ready to "take action".
By late Tuesday, troops and riot police began to arrive in Rangoon, and a dawn-to-dusk curfew was introduced.
On Wednesday violence broke out at the Shwedagon Pagoda, Rangoon's holiest shrine, as police used baton charges and tear gas to try to stop monks embarking on a ninth day of protests.
Further clases are being reported on Thursday.

Are the protests still about an apology?

For some of the monks, yes. But for others, it has now gone far beyond that.
A group called the Alliance of All Burmese Buddhist Monks has emerged to co-ordinate the protests, and on 21 September it issued a statement describing the military government as "the enemy of the people".
They pledged to continue their protests until they had "wiped the military dictatorship from the land of Burma", and they have called on people across Burma to join them.
One rally marched past the house of detained pro-democracy leader Aung San Suu Kyi, clearly linking the monks' movement with a desire for a change of government.

Are others joining in?

In the initial days of the protests, the public did not appear to be involved - commentators suggested that they were too scared of retaliation.
But this has gradually changed as the demonstrations have grown in size.
Footage of one protest showed people lining the route as the monks marched, forming a chain to protect them from any retaliation from soldiers.
Aung San Suu Kyi was able to greet the monks over the weekend
And on 24 September, thousands of people responded to a call from the monks and joined a massive protest in Rangoon.
Key members of the opposition party, the National League for Democracy (NLD) are now said to be joining the protests, after initially distancing themselves from the action.

When did Burma last see protests like these?

The last time Burma saw anything on this scale was during the popular uprising of August 1988.
These protests were triggered by the government's decision in 1987 to devalue the currency, wiping out many people's savings.
Demonstrations began among students and then gradually spread to monks and the public. These culminated in a national uprising on 8 August 1988, when hundreds of thousands of people marched to demand a change of government.
The government sent troops to brutally suppress the protests. At least 3,000 people are believed to have died.

Ξένος σε δυο πόλεις

Άρτι αφιχθείς από ένα τριήμερο στην Αθήνα, έμεινα με την εντύπωση ότι αν και δεν πάνε ούτε τέσσερα χρόνια από τότε που την άφησα, αυτή η πόλη ήδη τρέχει με ρυθμούς που με ξεπερνούν και με αφήνουν να τρέχω λαχανιασμένος ξοπίσω της. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: στεκόμουν μπροστά στο αυτόματο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων στο μετρό, και ώσπου να σκεφτώ αν ήταν το εισιτήριο των 80 λεπτών που ήθελα και αν μπορούσα να πάρω και ρέστα, είχαν ήδη χρησιμοποιήσει το ίδιο μηχάνημα - ενοχλημένοι από τη στατική παρουσία μου εμπρός του - ένας-δυο βιαστικοί Αθηναίοι πρώην συμπολίτες μου. Να βγάλω το συμπέρασμα ότι από το 2004 η Θεσσαλονίκη επιβράδυνε τους ρυθμούς μου; Ή ότι απλά με το που πατάει κανείς το πόδι του στα πεζοδρόμια της Αθήνας αυτόματα πατάει και γκάζι - είτε πεζός είτε οδηγός - έτσι, απλά για να μη μένει πίσω και θεωρηθεί καθυστερημένος; Η Αθήνα - στα 34 χρόνια που την έζησα - πάντα μου άφηνε την εντύπωση ότι κατοικούνταν από ανθρώπους που βιάζονταν χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουν γιατί, απλά από κεκτημένη ταχύτητα. Από αυτή την άποψη ίσως προτιμώ τη Θεσσαλονίκη, μια που οι Θεσσαλονικείς φαίνονται λιγάκι πιο υπομονετικοί όταν, επί παραδείγματι, οδηγώντας σε μια διασταύρωση και ήδη χαμένος, δε μπορώ να αποφασίσω αν θα ήταν λάθος να στρίψω αριστερά ή ακόμη πιο λάθος αν έστριβα δεξιά.

Νέα τεχνολογία ταιριάσματος

Γνωριμίες με ηλεκτρονικό σύστημα ταιριάσματος

Όσοι και όσες ψάχνετε το ταίρι σας - ένα σύντροφο βρε αδερφέ - και πιστεύετε ότι μέχρι τώρα σταθήκατε άτυχοι, ότι έχετε τον ανθρωποδιώκτη ή το βλακομαγνήτη (για να το πω κομψά), μη στεναχωριέστε άλλο: το ότι αυτή τη στιγμή βλέπετε αυτό το post σημαίνει, αν μη τι άλλο, ότι η νέα τεχνολογία είναι φίλη σας και ότι και οι ίδιοι είστε φιλικοί και πρόσχαροι απέναντί της. Μπορείτε λοιπόν άφοβα να εμπιτευθείτε τη νέα, σύγχρονη αμερικανική τεχνολογία ΚΑΙ στο ζήτημα "σύντροφος". Πείτε " έχε γειά" στα μοναχικά βράδια εμπρός στην τηλεόραση, στο άδειο, κρύο κρεβάτι πριν κοιμηθείτε, στις μοναχικές βόλτες - και επιτέλους, θα έχετε και κάποιον να πάτε μαζί σινεμά!

Τα μπιλιάρδα

Από τα 18 μέχρι περίπου τα 22 μου - δε θυμάμαι ακριβώς πια, πάνε και αρκετά χρόνια - σερνόμασταν με τους 2-3 κολλητούς μου αρκετά βράδια στα μπιλιάρδα. Γαλλικό, ρώσικο ή αμερικάνικο, ανάλογα τη διάθεση της παρέας και τη διαθεσιμότητα τραπεζιών. Από τότε έμεινα με την εντύπωση ότι τα μπιλιάρδα είναι ένας χαρακτηριστικός ανδρικός χώρος: κάτι σαν ανδρικές τουαλέτες αλλά, επιπλέον, με τραπέζια με τσόχες στο ντεκόρ. Ποτέ δε βλέπαμε γυναίκες, θα ήταν άλλωστε κάτι σαν παραφωνία. Όποτε τύχαινε, μια στο τόσο, να εμφανιστεί καμιά κοπέλα, που ποιος ξέρει πώς ξεβράστηκε στο περίεργο αυτό νησί με τις στέκες, τα τεμπεσίρια, τις καραμπόλες, τα "κορδόνια", το ημίφως, τα μεγάλα φώτα με τα χαρακτηριστικά κρόσια πάνω από τα τραπέζια και τους καπνούς από τα τσιγάρα, σίγουρα θα ένιωθε λαιμούς να γυρίζουν και μάτια να τη σκανάρουν ανελέητα μέσ' από όλη την αίθουσα. Μιλάω βέβαια για τέλη της δεκαετίας του '80 και αρχές αυτής του '90, δε μπορώ να γνωρίζω πώς έχουν σήμερα τα πράγματα. Συνήθως βάζαμε στοίχημα για το ποιος θα κερδίσει και ο πιο χαμένος όλο και κάπως θα την πλήρωνε. Οι βραδιές αυτές μου άφηναν ένα αίσθημα ευγενούς μπιλιαρδικής άμιλλας, ας πούμε, αλλά και μια αίσθηση χαμένου χρόνου, ιδίως όταν κατέληγα και χαμένος της αναμέτρησης. Τελευταία φορά έπαιξα μπιλιάρδο πριν πολύ λίγα χρόνια με τη γυναίκα μου, στο "play room" ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στα Γρεβενά. Και θυμάμαι ότι η αίσθηση που μου άφησε εκείνο το "play room" ήταν φτηνής - αν και σε τόσο ακριβό ξενοδοχείο - απομίμησης των χαμένων μπιλιαρδικών βραδιών της νεότητάς μου.

Άρτος και θεάματα

Η ιστορική φράση, αλλά και σημερινή διεθνής έκφραση «άρτον και θεάματα» ανάγεται στη Ρωμαϊκή περίοδο και προέρχεται από τη λατινική φράση Panem et circenses. Κατά τον Iουβενάλιο (Satires X. 81), (διάσημο Ρωμαίο σατυρικό ποιητή), στην πρώιμη βυζαντινή εποχή όπως επίσης και στην δυτική αυτοκρατορία που βρίσκονταν σε παρακμή, ο αυτοκράτορας προσέφερε στον λαό σιτάρι (ψωμί) και θεάματα στον ιππόδρομο με σκοπό να τους κάνει να αποσπαστούν από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κοινωνίας.

(Από τη Βικιπαίδεια)

Στην Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα ο άρτος φαίνεται να λιγοστεύει, με το 25% των Ελλήνων να ζει στα όρια της φτώχειας, με τους συνταξιούχους των 500 ευρώ, τους άνεργους και τη νέα γενιά των 700 ευρώ. Πρέπει λοιπόν να αυξηθούν επειγόντως τα θεάματα: άρχισαν τα ποδόσφαιρα και οι οθόνες των τηλεοράσεων σε μπαράκια, σπίτια και καφετέριες πρασίνισαν ήδη. Ο σύγχρονος ιππόδρομος έχει χλοοτάπητα και τα άλογα αντικαταστάθηκαν από ανθρώπους που τρέχουν κλοτσώντας μια μπάλα. Αν μη τι άλλο, η φιλόζωη κοινωνία μας δε θα ανεχόταν ποτέ το θέαμα ταλαίπωρων ζώων να σκοτώνονται στο τρέξιμο.

Υπάρχει γενική βούληση;

Η εκλογή της νέας κυβέρνησης εκφράζει τη βούληση όλων των Ελλήνων (που τους ψήφισαν, εννοείται). Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: δεν εκφράζει τη γενική βούληση.

Αναφέρομαι βέβαια στην περίφημη διάκριση του Ρουσσώ μεταξύ «γενικής βούλησης» και της «βούλησης όλων»:

«Υπάρχει συχνά μεγάλη διαφορά μεταξύ της βούλησης όλων και της γενικής βούλησης· η γενική βούληση φροντίζει μόνο για το κοινό συμφέρον ενώ η βούληση όλων φροντίζει για το ατομικό συμφέρον, και δε συνιστά παρά άθροισμα ατομικών επιθυμιών». Αυτή η φράση από το Κοινωνικό Συμβόλαιο φωτίζει πιστεύω τον τρόπο με τον οποίο ψήφιζαν και εξακολουθούν να ψηφίζουν πολλοί συμπατριώτες μας: με γνώμονα όχι το γενικό καλό αλλά τα μικροσυμφέροντά του και τις μικροεπιδιώξεις του ο καθένας. Στη βάση αυτού του αθροίσματος ατομικών επιδιώξεων και μικροσυμφερόντων, μετουσιωμένων σε ψήφους, φοβάμαι ότι εκλέγονται οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

Αλλά θα μου πείτε, ποιος καταπιάνεται σήμερα με τέτοιου είδους ερωτήματα και λεπτομέρειες; Τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναμφίβολα σημαντικότερα ζητήματα να ασχοληθούν:

Πέταξαν καφέ στον Ευ. Βενιζέλο

ΚΑΤΑ την προσέλευσή του στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, άγνωστος του έριξε υγρό στο πίσω μέρος του σακακιού του. Μετά το επεισόδιο ο κ. Βενιζέλος προσπάθησε να ανοίξει διάλογο με τον άγνωστο άνδρα και κατόπιν έκανε την εξής δήλωση: «Καταλαβαίνω ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή... Ορισμένοι καταστρέφουν το πολιτικό κεφάλαιο της δημοκρατικής παράταξης. Εγώ ως μελλοντικός ηγέτης όλης της παράταξης συγχωρώ τους ταλαίπωρους ανθρώπους, συγχωρώ τους επαγγελματίες που γίνονται καθοδηγούμενα όργανα σε μία αθλιότητα... υπονομεύουν την παράταξη, έχουν ευθύνες αυτές που καθοδηγούν και υποθάλπουν αυτή την αντιαισθητική κατάσταση».

(Από τη σημερινή Καθημερινή)

Αυτοί είμαστε

Τελευταίοι στο διαδίκτυο πρώτοι στα πορνό

«Η δύναμη της μηχανής ανέκαθεν μας εμπόδιζε να αποδεχτούμε τη μόνη δικαιοσύνη που είναι μία ακριβής στιγμή, ή τη μόνη ηθική που είναι η συνεχής αναγωγή στο πιο απλουστευτικό είναι μας» Οδ. Ελύτης.
Παρ' ότι στην Ελλάδα ο αριθμός των χρηστών του διαδικτύου είναι μικρός συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη, οι σεξουαλικές διαδικτυακές σελίδες έχουν σημαντική επισκεψιμότητα. Μόνο δύο στους δέκα Ελληνες (16-22%) σερφάρουν στο διαδίκτυο σε σύγκριση με τους εννέα στους δέκα πολίτες των άλλων 24 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από τους Ευρωπαίους το 60% βλέπει πορνογραφικό υλικό, σε αντίθεση με τους Ελληνες που το 90% επισκέπτεται τέτοιες σελίδες. Επιπλέον ένας στους δύο εφήβους στη χώρα μας έχουν επισκεφθεί τουλάχιστον μία φορά ιστοσελίδες με πορνογραφικό υλικό είτε από το σπίτι (67%) είτε από το σχολείο (79%)! Ακόμη μία διαφορά των άλλων κατοίκων της Ευρώπης αλλά και εκείνων των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και του Καναδά με τους Ελληνες είναι ότι εκείνοι επιλέγουν να κάνουν και άλλα πράγματα στο διαδίκτυο, όπως να αναζητούν και να συλλέγουν πληροφορίες, να επικοινωνούν με φίλους τους, να αλληλογραφούν με γνωστούς, να διεκπεραιώνουν επιχειρηματικές εργασίες κ.ο.κ. ενώ εμείς στη συντριπτική μας πλειονότητα προτιμούμε απλά να βλέπουμε πορνογραφικό υλικό, είπε στην «Ε» ο πρόεδρος των Ελλήνων Χρηστών, Νίκος Βασιλάκος.

Από ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας.

Αυτά, για να μη διατηρούμε την ψευδαίσθηση οι Έλληνες χρήστες του internet, και οι bloggers ανάμεσά τους, ότι συνιστούμε κάποιου είδους ελίτ ή πεφωτισμένη μειοψηφία. Και ότι ως πεφωτισμένοι είμαστε ταγμένοι να ξεστραβώσουμε και την πλειοψηφία. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ή χειρότερα, το pc μας. Θλιβερές στατιστικές, ιδίως για ένα τόσο ελεύθερο και ανοιχτό μέσο όπως το internet. Aν μπορούμε να κάνουμε κάτι, είναι ν' ανάψουμε ένα κερί κατά της παιδικής πορνογραφίας στο internet.

H πολυκατοικία

Ζω σε μια μεγαλούτσικη παλιά πολυκατοικία, κατασκευή του 1974. Έχει αρκετούς ενοίκους, οι περισσότεροι μεγάλης ηλικίας αλλά και αρκετές οικογένειες, ακόμη και νέους. Ένας από τους πιο ηλικιωμένους ήταν και διαχειριστής για χρόνια πολλά. Κανείς όμως δεν ήταν ευχαριστημένος. Το πετρέλαιο θέρμανσης όλο και γινόταν ακριβότερο κάθε χειμώνα, γέμιζε και η πολυκατοικία με διαφημιστικά φυλλάδια κάθε μέρα. Αφήστε που δεν είχαμε και συνεργείο καθαρισμού για τους κοινόχρηστους χώρους και το ασανσέρ μια λειτουργούσε, μια όχι. Πριν 3-4 χρόνια σε μια συνέλευση εμφανίστηκε ένας άλλος διαχειριστής, από μια οικογένεια από τις πιο παλιές στην πολυκατοικία. Τον ψηφίσαμε διαχειριστή γιατί είχαμε βαρεθεί τον παλιό με τη γκρίνια του και τις τσιγκουνιές του. Αλλά και γιατί όλοι οι άλλοι ένοικοι βαριόμασταν να ασχοληθούμε με τα της διαχείρισης. Κανείς δεν είχε ούτε έχει το χρόνο και την όρεξη να μπλέξει με τέτοια, να κυνηγάει τον καθένα για τα κοινόχρηστα και να ακούει και παράπονα όταν συμβεί κάτι. Έτσι αναθέσαμε εν λευκώ τη διαχείριση στον καινούργιο. Όχι ότι άλλαξε κάτι. Το πετρέλαιο θέρμανσης συνέχισε να γίνεται ακριβότερο και τα διαφημιστικά φυλλάδια έφταναν μέχρι κάτω από τις πόρτες των διαμερισμάτων. Όσο για τους κοινόχρηστους χώρους, τα ίδια και χειρότερα - χάλασε και το ασανσέρ κι ακόμα να φωνάξει κάποιον. Την Κυριακή είχαμε πάλι συνέλευση για εκλογή νέου διαχειριστή. Όσοι δεν έχουν βαρεθεί την ασυνεννοησία και τους καβγάδες μεταξύ μας πήγαν να ψηφίσουν κάποιον από τους δύο να τελειώνουμε. Αρκετοί βαριόντουσαν να πάνε γιατί δε γνώριζαν κανέναν, οπότε δεν τους έκανε ούτε κρύο ούτε ζέστη - άλλωστε ακόμη και όσοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας δε λέμε ούτε καλημέρα. Υποψήφιοι ήταν πάλι μόνο ο 'καινούργιος' και ο παλιός ηλικιωμένος ένοικος, που δεν το βάζει κάτω.

ΜΑΚΙΣΤ-ΣΟΣ

Μερικά νέα παιδιά από το πυρόπληκτο χωριό Μάκιστος της Ηλείας ξεκίνησαν blog για χάρη του πληγωμένου χωριού τους, αλλά και της ευρύτερης περιοχής όπως λένε.

Γράφουν ότι o 'λόγος ύπαρξης αυτού του ιστολογίου είναι για να μην ξεχάσουμε τι έγινε και να προσπαθούμε να μην επαναληφθεί!'.

Μας δείχνουν ότι μέσα στη χειρότερη γι' αυτούς συγκυρία κατάφεραν να σηκωθούν και να πετάξουν ανοίγοντας τα δικά τους φτερά, που γλίτωσαν από τις φλόγες. Μας παραδειγματίζουν. Μακάρι όλοι μας να αφήναμε καθημερινά, στις μικρές και δύσβατες στιγμές μας, στις στιγμές της εύκολης αλλοτρίωσης, τα φτερά που κρύβουμε καμιά φορά κι απ' τους ίδιους μας τους εαυτούς να μας σηκώσουν ψηλότερα, στο ύψος της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας που ποτέ δεν μας ξεχνά. Χωρίς να περιμένουμε πρώτα να δούμε τις φλόγες γύρω μας.

Απόσπασμα από το blog των παιδιών: 'Καλώς ορίσατε στη Μάκιστο,γράφει η ταμπέλα μας. Τώρα πια δεν είναι στη θέση της, στην είσοδο του χωριού, έπεσε κι αυτή όπως έπεσαν και τα υπεραιωνόβια πλατάνια που δέσποζαν στο έμπα του χωριού πάνω απο 200 χρόνια. Την τοποθετήσαμε λίγο πιο πέρα όπως οι φαντάροι που κρατάνε ψηλά την σημαία τους στον πολέμο, διότι κι εδώ πόλεμο είχαμε, δεν ήταν φωτιά αυτο, βόμβα νετρονίου ήταν! Την βάλαμε εκεί για να δείχνει πως εμείς δεν λυγίσαμε και δεν έσβησε η ελπίδα απο μέσα μας, θα πολεμήσουμε, θα αγωνιστούμε, θα τρέξουμε τον μαραθώνιο μας (όπως σωστά είπε πρώτα ο Διονύσης) για να καταφέρουμε να αναστηλώσουμε σπίτια και ψυχές, δάση και καλλιέργειες, μα και τους ίδιους μας τους εαυτούς και όλη την περιοχή στην οποία ανήκουμε.Μπορεί να έσπασε η αλυσίδα, αλλά εμείς θα ξανακολλήσουμε τους κρίκους έναν έναν, σιγά σιγά.Εις μνήμην των νεκρών που χάθηκαν άδικα και που είναι οι οδηγοί της ελπίδας!Δεν θα τους ξεχάσουμε για να μην ξεχαστούμε και εμείς οι ίδιοι!'

Εδώ μπαίνετε στο blog (απ' όπου και η φωτογραφία του post).

Antony Gormley Block Works (2003-2007), Time Horizon (2006), Broken Column (2003), Domain Field (2003), Feeling Material (2003-2007)

Εκπληκτικός, κατά την άποψή μου, βρετανός γλύπτης γεννημένος το 1950 και με ανεξάντλητη αφετηρία το ανθρώπινο σώμα για όλα σχεδόν τα έργα του. Ο ίδιος περιγράφει τη δουλειά του ως εξής: "an attempt to materialise the place at the other side of appearance where we all live".

Εδώ μιλά για τη σειρά έργων τμήμα της οποίας βλέπετε στο post.

Time Horizon. Eδώ ολόκληρη η σειρά και λίγα λόγια από τον ίδιο.





Broken Column. Εδώ ολόκληρη η σειρά και λίγα λόγια του ίδιου.



Domain Field. Εδώ ολόκληρη η σειρά με λίγα λόγια από τον ίδιο.



Feeling Material. Εδώ κι αυτή η σειρά με λίγα λόγια του.

Το μοντέλο της Χαλκιδικής

Πρόκειται για το πολυδιαφημισμένο από την κυβέρνηση σχέδιο προστασίας και ανασύστασης των εκτάσεων που καταστράφηκαν από τις περυσινές φωτιές στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής.

Ιδού πως έχουν τα πράγματα σήμερα, ένα χρόνο μετά:



"Απαντλήσεις υδάτων από περίπου 20 υπόγεια και ημιυπόγεια σπιτιών και καταστημάτων στην παραθαλάσσια περιοχή της Σίβηρης Χαλκιδικής πραγματοποιούν άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του νομού Θεσσαλονίκης.
Στην περιοχή προκλήθηκαν πλημμύρες, όταν «φούσκωσε» ο χείμαρρος, που κατεβαίνει από την καμένη βουνοπλαγιά της Κασσάνδρας, μετά τις ισχυρές βροχοπτώσεις και τη χαλαζόπτωση που σημειώθηκαν τις πρωινές ώρες, οι οποίες έπληξαν τις νότιες περιοχές του πρώτου ποδιού της χερσονήσου.
Μέσα στο χείμαρρο έπεσαν δύο εν κινήσει ΙΧ αυτοκίνητα, οι οδηγοί και οι επιβάτες των οποίων απεγκλωβίστηκαν με ασφάλεια.
Τα έντονα καιρικά φαινόμενα είχαν ως αποτέλεσμα να πλημμυρίσει και το παρακείμενο ρέμα της Σκιώνης, τα ορμητικά νερά του οποίου παρέσυραν τέσσερα επιβατηγά οχήματα. "

Πηγή: http://www.cosmo.gr/News/166138.html

Μήπως κάπου έχω λάθος;

Βαρέθηκα τους νέους υποψήφιους: για την ακρίβεια, βαρέθηκα όλους τους υποψήφιους, και τις ίδιες τις εκλογές στις οποίες το επίσημο κράτος μου αρνήθηκε τη συμμετοχή ως ετεροδημότη δηλώνοντάς μου ότι έπρεπε να είχα δηλώσει την πρόθεσή μου να ψηφίσω στον τόπο διαμονής μου έως τις 30 Ιουνίου, σχεδόν δύο μήνες πριν προκηρυχθούν αυτές οι εκλογές!

Επίσης, το ότι ένας ακροδεξιός σχηματισμός, ο ΛΑ.Ο.Σ, με αύξηση των ποσοστών του της τάξης του 2% σε σύγκριση με το 2004 φαίνεται να μπαίνει στη Βουλή ως τέταρτο κόμμα, χτυπάει ένα καμπανάκι: κάτι πρέπει να άλλαξε ίσως ανεπανόρθωτα στον χαρακτήρα του Έλληνα για να εισάγει στη Βουλή ένα κόμμα ξενοφοβικό, εθνικιστικό και εν ολίγοις τρομακτικό.

Με αφορμή το θάνατο της Μαρίας Κάλλας ακριβώς 30 χρόνια πριν την ημερομηνία των φετινών εκλογών έψαξα, από περιέργεια, και βρήκα ότι και τότε γίνονταν εκλογές: έγιναν στις 21 Νοεμβρίου του 1977 με πρωθυπουργό της προεκλογικής κυβέρνησης τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (θείο του τωρινού) και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Ανδρέα Παπανδρέου (πατέρα του τωρινού). Αν λέγαμε σε κάποιον ψηφοφόρο των εκλογών της 21 Νοεμβρίου 1977 ότι τριάντα χρόνια μετά πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν πάλι ένας Καραμανλής και ένας Παπανδρέου, πως θα ένιωθε άραγε; Πιστεύω θα αναρωτιόταν και με το δίκιο του ο άνθρωπος: καλά από σήμερα μέχρι το 2007 δεν βρέθηκε κανένας άλλος να διεκδικήσει το δικαίωμα να διαχειριστεί αυτή τη χώρα; ΤΟΣΗ έλλειψη ικανών ανθρώπων πια;

Βλέπω τις τελευταίες μέρες τις συζητήσεις για τις πυρκαγιές στις τηλεοράσεις μεταξύ ανθρώπων που καλούμαστε να ψηφίσουμε για να διαχειριστούν, μετεκλογικά, μείζονα εθνικά ζητήματα. Ζητήματα όπως η επόμενη μέρα του καταστροφικού καλοκαιριού που ζήσαμε και οι ενδεχόμενες πλημμύρες το χειμώνα ως συνέπεια αυτών των καταστροφών. Τους βλέπω να αναλώνονται σε ανταλλαγές ύβρεων και μομφών πάνω σε επουσιώδεις λεπτομέρειες αντί να στοχεύουν στα απλά, βασικά ζητούμενα της αποζημίωσης των θυμάτων στο μέτρο του εφικτού (γιατί ΠΩΣ αποζημιώνεσαι για το χαμό του ανθρώπου σου;) και της αναδάσωσης του καμένου πρασίνου.

Βλέπω, τέλος, τους γείτονες καμιά φορά στην είσοδο της πολυκατοικίας ή στο δρόμο ακριβώς απ' έξω: κοιταζόμαστε στην καλύτερη περίπτωση αλλά δεν ανταλλάσσουμε ούτε καλημέρα, όπως όλοι σ' αυτή την κατ' επίφαση γειτονία με τις ευπρόσωπες πολυκατοικίες και τους απρόσωπους ανθρώπους. Και σκέφτομαι ότι έχουμε τους ηγέτες και υποψήφιους που μας αξίζουν, όταν πλέον φτάσαμε να αρνούμαστε στους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας στοιχειώδη ανθρώπινη υπόσταση.

Οι νέοι υποψήφιοι: Γιώργος Λιάγκας

Σήμερα παρουσιάζω το Γιώργο Λιάγκα, υποψήφιο βουλευτή με το ΠΑΣΟΚ στη Λάρισα. Ακολουθεί απόσπασμα από σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ (26/8) και συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία (12/8):

Μάγκας...δεν είναι μόνο ο Καρατζαφέρης αλλά και ο υποψήφιος βουλευτής του ΠαΣοΚ, γνωστός άνκορμαν του Star, κ. Γιώργος Λιάγκας, ο οποίος συνδύασε την ενημέρωση με την ψυχαγωγία ή μάλλον μετέτρεψε την ενημέρωση σε ψυχαγωγία, προβάλλοντας ως πρώτα θέματα τους γάμους, τα πάρτι, τα βαφτίσια και τα διαζύγια των επωνύμων στο λεγόμενο «εναλλακτικό δελτίο» του καναλιού. Οταν μάλιστα ρωτήθηκε, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία», γιατί το κανάλι δεν αφήνει τους ανθρώπους να παντρεύονται με την ησυχία τους, ο γνωστός δημοσιογράφος δήλωσε ευθαρσώς - και ορθώς - ότι «οι επώνυμοι κλείνουν εκκλησία (σ.σ.: για να παντρευτούν) 8-8.30 μ.μ. που είμαστε (σ.σ.: το δελτίο του Star) στον αέρα!».
Στην ίδια συνέντευξη, η οποία δημοσιεύθηκε στις αρχές Αυγούστου, ο κ. Λιάγκας δήλωσε ανοιχτά ότι θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική, οπότε η κάθοδός του στις εκλογές δεν εξέπληξε κανέναν, αν εξαιρέσει βεβαίως κανείς το γεγονός ότι όλοι... τσιμπιόντουσαν όταν έμαθαν πως δεν κατεβαίνει με τη ΝΔ αλλά με το ΠαΣοΚ.
«Φοράω τάνγκα, ψηφίζω Λιάγκα» δήλωσε πρόσφατα λαρισαία δεσποινίς σε τηλεοπτικό σταθμό της περιοχής, αλλά το κυρίαρχο σύνθημα των οπαδών του τηλεπαρουσιαστή του Star - ο οποίος πρόσφατα περιόδευσε στον θεσσαλικό κάμπο με την Πόρσε του - είναι το «Αν θέλεις βουλευτή μάγκα, ψήφισε Γιώργο Λιάγκα».

Η συνέντευξη:

-Περίμενες ότι το δελτίο σας θα περνούσε ακόμη και πρώτο σε τηλεθέαση με τους γάμους και τις βαφτίσεις που καλύπτετε;

«Ναι, διότι έχει φανεί μετά το Πάσχα η αλματώδης άνοδος στην τηλεθέαση του δελτίου του Star. Παλιότερα, απλώς καταγράφαμε τα συμβαίνοντα στον καλλιτεχνικό χώρο. Τώρα πια τα σχολιάζουμε. Δηλαδή, ο Σταμάτης Μαλέλης πήγε το δελτίο ειδήσεων ένα βήμα μπροστά, με αποτέλεσμα αυτό να γίνει αποδεκτό από τον κόσμο. Το δελτίο ειδήσεων του Star χρήζει κοινωνιολογικής ανάλυσης. Δηλαδή, το γεγονός ότι στο μεγαλύτερο μέρος του είναι λάιφ στάιλ και είναι πλέον πρώτο ή δεύτερο σε τηλεθέαση, δείχνει ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί και έχει γυρίσει την πλάτη σε όλα τα άλλα που καταγράφουν τα πολιτικά και τα κοινωνικά θέματα. Αυτό σημαίνει είτε ότι ο κόσμος δεν γοητεύεται πια από τις πολιτικές εξαγγελίες, είτε ότι τα υπόλοιπα δελτία ειδήσεων κι αυτοί που τα φτιάχνουν δεν ξέρουν πώς να γοητεύσουν τον κόσμο. Το πρόβλημα δεν είναι το δελτίο ειδήσεων του Star, αλλά των δελτίων των άλλων καναλιών».

-Δεν είναι απλώς σχολιαστικό το δελτίο σας. Εχετε περάσει στο ψιλοκράξιμο.

«Οταν κρίνουμε έναν άνθρωπο για τα κακώς κείμενα, δεν σημαίνει ότι παύει να είναι λαμπερός. Γι' αυτό τώρα έχει μεγάλη αποδοχή το δελτίο του Star, γιατί αυτά που λέει ο κόσμος για τον οποιονδήποτε σταρ, του τα λέμε κι εμείς από την τηλεόραση. Δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και θεωρώ ότι το δελτίο του Star έχει ανοίξει ένα δρόμο για το πώς πρέπει να είναι τα δελτία ύστερα από κάποιο διάστημα. Τα πολιτικά δελτία το κάνουν αυτό με τους σχολιαστές και πολλοί από αυτούς έχουν καταντήσει γραφικοί».

-Επιμένετε να το λέτε δελτίο ειδήσεων;

«Είναι δελτίο όπως και τα άλλα. Δελτίο ειδήσεων με τη στενή έννοια του όρου, δηλαδή ότι σε 15-20 λεπτά λέμε όλες τις ειδήσεις της ημέρας, δεν υπάρχει. Θεωρώ ότι το πρώτο τέταρτο του δελτίου ειδήσεων του Star είναι ίσως το καλύτερο δελτίο της ελληνικής τηλεόρασης, διότι μέσα σε 15 λεπτά βλέπεις τι συμβαίνει στην Ελλάδα και στον κόσμο».

-Εσύ το ευχαριστιέσαι περισσότερο αυτό το τέταρτο από το υπόλοιπο δελτίο;

«Εγώ είμαι δημοσιογράφος. Και παρουσιαστής. Οπως παλαιότερα έκανα πολιτικά δελτία, τώρα στηρίζω το δελτίο που έχει επιλέξει το κανάλι να κάνει, δηλαδή ένα λάιφ στάιλ δελτίο. Τώρα ποιο με χαροποιεί περισσότερο; Κι εγώ ως δημοσιογράφος θα ήθελα να κόψουμε το πρόγραμμά μας για μία έκτακτη είδηση για 2-3 ώρες και να μεταδίδω εγώ το γεγονός. Αλλά, ως παρουσιαστής, όπως χαλαρώνει και ο κόσμος βλέποντας το εναλλακτικό δελτίο του Star, κι εγώ χαλαρώνω».

-Σου λείπει να πεις κανονικό δελτίο;

«Το λέω στο πρώτο τέταρτο των ειδήσεων του Star. Μου έχουν λείψει τα "παράθυρα". Δεν τον θεωρώ μοντέρνο τρόπο γραφής, αλλά μου έχει λείψει».

-Τι πρέπει να κάνει ένας σελέμπριτι για να μην τον σχολιάσετε;

«Κατ' αρχήν πρέπει να δούμε τι σημαίνει η έννοια σελέμπριτι. Είναι κάποιοι άνθρωποι που μέσα απ' τη δουλειά τους είναι πραγματικά σταρ και κάποιοι άλλοι που δεν έχουν κάνει κάτι φοβερό, αλλά προσπαθούν μέσω των δημοσίων σχέσεων να περάσουν ότι έχουν κάνει κάτι. Ε, αυτοί έχουν θέση για κράξιμο μέσα από το δελτίο ειδήσεων του Star και όχι μόνο».

-Αν, όμως, όλοι αυτοί κοιτούσαν μόνο τη δουλειά τους, το δελτίο θα έμενε στο τέταρτο με τους πολιτικούς.

«Ευτυχώς, υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που τους έχουν πει ότι εκτός από το να τραγουδάνε πρέπει να λένε και την άποψή τους για την πολιτική κατάσταση της χώρας. Από τη στιγμή που θα πουν κάποιες κουταμάρες, έρχεται το δελτίο του Star για να τους σχολιάσει, να τους βάλει τα κινούμενα σχέδια για να κάνει ο κόσμος χάζι και να γελάσει μ' αυτούς».

-Μα εσείς τους ρωτάτε για θέματα που δεν τους αφορούν.«Δεν κρατάει ο ρεπόρτερ πιστόλι και τους υποχρεώνει να απαντήσουν!»-Εχεις καταλάβει ότι φοβούνται πια να μη μιλάνε στο Star;

«Οπως ο πολιτικός συντάκτης πιέζει τον πολιτικό για μια είδηση, έτσι και ο καλλιτεχνικός συντάκτης πρέπει να πιέσει τον καλλιτέχνη παραπάνω. Οταν, λοιπόν, του κάνει μια ερώτηση πέραν των δραστηριότητών του κι αυτός απαντάει, ε, ποιος φταίει; Ο ρεπόρτερ που κάνει καλά τη δουλειά του ή ο αυτός που τα θέλει ο πισινός του;»

-Ποιος σελέμπριτι μπορεί να βγάλει ένα ολόκληρο δελτίο από μόνος του;

«Ο Ψινάκης. Είναι μια χαρισματική προσωπικότητα, δεν διστάζει να τσαλακώσει τον εαυτό του, είναι πρόσφορος για κράξιμο και δεν τον νοιάζει κιόλας. Και το "Ελλάδα έχεις ταλέντο" οφείλει την επιτυχία του στον Ψινάκη και όχι στην Αλιμπέρτη».

-Γιατί προβάλλετε ανθρώπους όπως η Λουκά, η Θώδη και η Αντζελα;

«Κατ' αρχάς είναι καλλιτέχνες. Οχι η Λουκά. Λάιφ στάιλ δεν είναι μόνο το πραγματικά λαμπερό, αλλά και το επίπλαστα λαμπερό. Στο πλαίσιο αυτό ένα δελτίο λάιφ στάιλ θα προβάλλει και τα πραγματικά λαμπερά πρόσωπα, αλλά και αυτά τα τρία πρόσωπα».

-Αυτούς που κράζετε στο δελτίο, το αξίζουν το κράξιμό σας;

«Δεν κράζουμε, κάνουμε κριτική, πολλές φορές πιο σκληρή απ' ό,τι θα περιμένατε. Νομίζω ότι όλοι αξίζουν το κράξιμό τους».

-Εχετε όρια στο τι θα βγει στον αέρα;

«Τι όρια; Αν θα πληγώσουμε κάποιον; Δεν νομίζω ότι κάποιος από όλους αυτούς με τους οποίους ασχολούμαστε μαζί τους, πληγώνεται, γιατί το επιδιώκει να ασχοληθούμε μαζί τους. Ολα τα πρόσωπα της σόου μπιζ επιδιώκουν τη δημοσιότητα».

-Οταν συναντάς έξω κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους, αισθάνεσαι ποτέ άσχημα απέναντί τους;

«Οχι, γιατί ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι εγώ κάνω μια δουλειά και δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί τους».

-Θα παντρευόσουν σε απευθείας σύνδεση με το Star;

«Οχι, γι' αυτή τη μέρα της ζωής μου έχω ονειρευτεί άλλα πράγματα. Εναλλακτικά. Κάτι πολύ πιο απλό, με λίγους ανθρώπους που πραγματικά σε αγαπάνε, σε ένα νησί που δεν θα πιάνουν τα links».

-Αρα καταλαβαίνεις αυτούς που θέλουν να παντρεύονται με την ησυχία τους.

«Δηλαδή, είναι τυχαίο που όλοι οι άνθρωποι της σόου μπιζ παντρεύονται 8 μ.μ. επειδή ξέρουν ότι αυτή την ώρα ξεκινάει το δελτίο ειδήσεων του Star; Γιατί δεν γίνονται στις 9 μ.μ., που έχει τελειώσει το δελτίο; Πιστεύω ότι οι επώνυμοι κλείνουν εκκλησία 8 με 8.30 που είμαστε στον αέρα».

-Σκέφτεσαι ποτέ τη ματαιότητα όλων αυτών των πραγμάτων;

«Οσο μάταιο είναι να τα καταγράφουμε, άλλο τόσο μάταιο είναι και ο κόσμος να κάθεται να ασχολείται με αυτά».

-Είχες εκδηλώσει επιθυμία να κατεβείς ως υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές. Θα έβαζες υποψηφιότητα και για τη Βουλή;

«Η πολιτική δεν με αφήνει αδιάφορο. Από πολύ μικρός ήμουν πολιτικό ον. Απλώς νομίζω ότι οι περισσότεροι πολιτικοί μιλούν για την ευδαιμονία και όχι για την ευτυχία. Δεν λένε σε έναν άνθρωπο πώς να γίνει ευτυχισμένος. Υπό αυτή λοιπόν την έννοια, αν είχα κάποια στιγμή τη δυνατότητα να το κάνω, θα ασχολιόμουν με την πολιτική».

-Αυτή η συνέντευξη θα παίξει στο δελτίο ειδήσεων του Star;

«Τι περίεργο έχουμε πει για να γίνει θέμα; Εχω την αίσθηση ότι παίζουν συνεντεύξεις που οι απαντήσεις των καλεσμένων σας τους δίνουν τροφή για αρνητικό σχολιασμό. Τι από αυτά που έχω πει εγώ σου έκανε αρνητική εντύπωση για να φανταστώ ότι μπορεί να παίξω στο δελτίο ειδήσεων του Star;»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΓΚΑΣ
WHO IS WHO
* Μένει στη Βουλιαγμένη, παίζει τένις και είναι χειμερινός κολυμβητής.* Εχει ένα κουτάβι γκόλντεν ριτρίβερ, 4 μηνών, τον Μάρκο.* Κάνει εκπομπή στο ραδιόφωνο του Alpha κάθε μέρα 1.30 μ.μ. - 3 μ.μ.* Γύρισε το Ιόνιο με φουσκωτό.
ON OFF - 12/08/2007