Βαρέθηκα τους νέους υποψήφιους: για την ακρίβεια, βαρέθηκα όλους τους υποψήφιους, και τις ίδιες τις εκλογές στις οποίες το επίσημο κράτος μου αρνήθηκε τη συμμετοχή ως ετεροδημότη δηλώνοντάς μου ότι έπρεπε να είχα δηλώσει την πρόθεσή μου να ψηφίσω στον τόπο διαμονής μου έως τις 30 Ιουνίου, σχεδόν δύο μήνες πριν προκηρυχθούν αυτές οι εκλογές!
Επίσης, το ότι ένας ακροδεξιός σχηματισμός, ο ΛΑ.Ο.Σ, με αύξηση των ποσοστών του της τάξης του 2% σε σύγκριση με το 2004 φαίνεται να μπαίνει στη Βουλή ως τέταρτο κόμμα, χτυπάει ένα καμπανάκι: κάτι πρέπει να άλλαξε ίσως ανεπανόρθωτα στον χαρακτήρα του Έλληνα για να εισάγει στη Βουλή ένα κόμμα ξενοφοβικό, εθνικιστικό και εν ολίγοις τρομακτικό.
Με αφορμή το θάνατο της Μαρίας Κάλλας ακριβώς 30 χρόνια πριν την ημερομηνία των φετινών εκλογών έψαξα, από περιέργεια, και βρήκα ότι και τότε γίνονταν εκλογές: έγιναν στις 21 Νοεμβρίου του 1977 με πρωθυπουργό της προεκλογικής κυβέρνησης τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (θείο του τωρινού) και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Ανδρέα Παπανδρέου (πατέρα του τωρινού). Αν λέγαμε σε κάποιον ψηφοφόρο των εκλογών της 21 Νοεμβρίου 1977 ότι τριάντα χρόνια μετά πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν πάλι ένας Καραμανλής και ένας Παπανδρέου, πως θα ένιωθε άραγε; Πιστεύω θα αναρωτιόταν και με το δίκιο του ο άνθρωπος: καλά από σήμερα μέχρι το 2007 δεν βρέθηκε κανένας άλλος να διεκδικήσει το δικαίωμα να διαχειριστεί αυτή τη χώρα; ΤΟΣΗ έλλειψη ικανών ανθρώπων πια;
Βλέπω τις τελευταίες μέρες τις συζητήσεις για τις πυρκαγιές στις τηλεοράσεις μεταξύ ανθρώπων που καλούμαστε να ψηφίσουμε για να διαχειριστούν, μετεκλογικά, μείζονα εθνικά ζητήματα. Ζητήματα όπως η επόμενη μέρα του καταστροφικού καλοκαιριού που ζήσαμε και οι ενδεχόμενες πλημμύρες το χειμώνα ως συνέπεια αυτών των καταστροφών. Τους βλέπω να αναλώνονται σε ανταλλαγές ύβρεων και μομφών πάνω σε επουσιώδεις λεπτομέρειες αντί να στοχεύουν στα απλά, βασικά ζητούμενα της αποζημίωσης των θυμάτων στο μέτρο του εφικτού (γιατί ΠΩΣ αποζημιώνεσαι για το χαμό του ανθρώπου σου;) και της αναδάσωσης του καμένου πρασίνου.
Βλέπω, τέλος, τους γείτονες καμιά φορά στην είσοδο της πολυκατοικίας ή στο δρόμο ακριβώς απ' έξω: κοιταζόμαστε στην καλύτερη περίπτωση αλλά δεν ανταλλάσσουμε ούτε καλημέρα, όπως όλοι σ' αυτή την κατ' επίφαση γειτονία με τις ευπρόσωπες πολυκατοικίες και τους απρόσωπους ανθρώπους. Και σκέφτομαι ότι έχουμε τους ηγέτες και υποψήφιους που μας αξίζουν, όταν πλέον φτάσαμε να αρνούμαστε στους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας στοιχειώδη ανθρώπινη υπόσταση.
17 σχόλια:
Σκεφτείτε όμως και τον στίχο του καβάφη:
"και τώρα τί θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους; "
Καλημέρα. Η φωτογραφία του post τα λέει όλα ¨κουβάρι χιλιομπερδεμένο η αιτία.....¨
so_far σκέφτομαι και τον άλλο που λέει: 'Αποχαιρέτα τη την Αλεξάνδρεια...'.
ηλιογράφος καλώς μας ήρθες. Ακριβώς: ο αποπροσανατολισμός, τα μπερδέματα και τα αδιέξοδα που μας κατατρώνε ήθελα να αναδυθούν στη φωτογραφία.
Φίλε Γεράσιμε, εσύ σωστά έπραξες και δεν έσπευσες να γραφτείς στους καταλόγους ετεροδημοτών, εμπιστεύομενος τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους...
Θεωρώ θετική την είσοδο του ΛΑΟΣ στη Βουλή! Οι απόψεις που εκφάζει το στγκεκριμένο κόμμα υπάρχουν στην κοινωνία, συνεπώς πρέπει και να εκφραστούν και να εκπροσωπευτούν πολιτικά! Δεν θεωρώ σωστό να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας!
ασκαρδαμυκτί απλά δεν καταλαβαίνω γιατί η προθεσμία για τους ετεροδημότες δεν θα μπορούσε πχ να έληγε στις 10 Σεπτεμβρίου. Τόσο δύσκολο οργανωτικά και τεχνικά είναι για το κράτος; Το βρίσκω παράλογο χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση να έχει λήξει τρεις σχεδόν μήνες πριν τις εκλογές.
Δυστυχώς για τον ΛΑ.Ο.Σ όπως τα λες είναι: δεν μας το επέβαλε κανείς, αποτελεί γέννημα-θρέμμα της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.
τώρα μεταξύ μας και στην Αμερική το ίδιο δεν γίνεται με Kennedy και Bush?
αλλά εκεί είχαν και μια Jackie αγαπητέ μου
υγ γιατί όλα είναι θέμα στυλ!
tsaperdona κι εδώ έχουμε μια Νταϊάνα εξ Επανωμής: αυτό που το πας.
Καλη ειναι μωρε η wannabe Νταιανα,εμφανισιακα εννοω.
Για ανατρεξε σε παλιες first ladies:
Μargaret Παπανδρεου
Δημητρα Λιαννη Παπανδρεου
Μαρικα Μητσοτακη
κα Σημιτη(Δαφνη τη λεγανε;)
guerrero 7,62 σε σύγκριση με όσες αναφέρεις βγαίνει κερδισμένη εμφανισιακά. Πάντως η Μαρίκα μάλλον της έριχνε σε μαγειρική, η Margaret μιλούσε καλύτερα αγγλικά, η Δήμητρα είχε διαβάσει και Κούντερα, η Δάφνη διατηρούσε τόσο χαμηλό προφίλ που δε βρήκα κάτι.
Πολύ σωστές σκέψεις αν και από σένα περιμένω ακόμα περισσότερη ανάλυση και ερμηνεία των φαινομένων. ;)
niemandsrose στο blog προτιμώ να σέβομαι τα όρια του μέσου. Πιστεύω ότι δε 'σηκώνει' περισσότερη ανάλυση και ερμηνεία, ιδίως όταν κανείς έχει τη δυνατότητα να το κάνει αλλού.
Η Δαφνη ειναι τελευταια και βλαχαρα.......οπα συγγνωμη αυτη ειναι η Μποκοτα.....
Παντως θυμαμε ενα φωτομονταζ εξωφυλο στο ποντικι με τον Σημιτη και τη Δαφνη καθισμενους σε ταβερνα,με τιτλο 'Στο τσακιρ κεφι ο πρωθυπουργος'
Ο τοτε πρωθυπουργος με σηκωμενο το χερι σαν να θελει να παραγγειλει και να 'λεει' "Μαστορα πιασε δυο πορτοκαλαδες με μεζε,περιποιημενες"......μπορει να μην φαινετε αστειο αμα το λες αλλα βλεπωντας την εικονα ειχα λυθει στα γελια.
guerrero 7,62 χαχα είναι αλήθεια ότι ο Σημίτης δεν είναι αυτό που θα λέγαμε η ψυχή της παρέας.
Όταν δεν μιλάς κι εντέλει δεν σκέπτεσαι περίπλοκα (και ουχί πολύπλοκα), σε λένε naive...
synas προτιμότερο απ' το να μιλήσεις και να σε λένε φλύαρο ή κατευθυνόμενο.
Τα όρια των μέσων είναι θολά κι εμείς επιλέγουμε μέχρι πού θα πάμε. Δεν είναι έτσι; Το αυτοκίνητό μου πιάνει τα 240 χλμ αλλά δε το έχω πατήσει πάνω από 130χλμ. Θα μπορούσα όμως. Από μένα εξαρτάται.
niemandsrose τα όρια των μέσων είναι θολά γιατί εμείς τα καθορίζουμε, ανάλογα με την αισθητική και τις επιλογές μας. Συμφωνούμε νομίζω. Απλά όπως προείπα άλλοι έχουν στη διάθεσή τους ένα μέσο, άλλοι περισσότερα, άλλοι πάλι κανένα.
Δημοσίευση σχολίου