Βλέπω τελευταία διάφορους τηλεδημοσιογράφους σε πρωινές ή βραδινές ενημερωτικές εκπομπές, δελτία ειδήσεων, στρογγυλά τραπέζια γύρω από την απαγόρευση του καπνίσματος να δηλώνουν εκτός από πάνσοφοι και καπνιστές. Και άλλοτε με ‘χιούμορ’ - ‘έλα μωρέ, οι περισσότεροι Έλληνες καπνίζουν, ποιος θα υπακούσει σε τέτοια μέτρα…’ -, άλλοτε με εσκεμμένα υποτιμητικές εκφράσεις και αναφορές στο ‘χαφιεδονούμερο που καλεί όποιος επιθυμεί να "καρφώσει"…’, να ξεσπαθώνουν, με τη χαρακτηριστική τους έπαρση, εναντίον των αντικαπνιστικών μέτρων. Βλέπετε, στην τηλεδημοσιογραφική πιάτσα που έχει πάρει σχήμα και μορφή τα τελευταία είκοσι χρόνια με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης, οι ημιμαθείς παντογνώστες, οι τηλεταγοί που με τη λαϊκίζουσα ρητορική τους διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης εκατομμυρίων νεοελλήνων έμαθαν από νωρίς ένα πράγμα: ότι δίχως τσιγάρο - ή τσιμπούκι για τους πιο ιντελεκτουέλ -, στυλάκι πολυάσχολου και πολυπράγμωνα, φωνές δήθεν απόγνωσης επί καθημερινής βάσεως επί παντός επιστητού και αδιαπραγμάτευτα πολύξερο ύφος δεν πας μπροστά. Σε άρθρο του στην τελευταία Athens Voice o Πάσχος Μανδραβέλης, ο καλύτερος ίσως επιφυλλιδογράφος των ημερών μας, που ξεχωρίζει όχι τόσο για οτιδήποτε άλλο αλλά, νομίζω, για μια καλλιέργεια που δυστυχώς δεν χαρακτηρίζει πολλούς άλλους συναδέλφους του, μας θυμίζει έναν παλιό κανόνα της δημοσιογραφίας: Φυσιολογικά, κάθε δημοσιογράφος πρέπει να ξέρει περισσότερα από τους αναγνώστες του, να διαβάζει και να ενημερώνεται περισσότερο απ’ όσο γράφει ή ενημερώνει. Αυτή είναι η προστιθέμενη αξία που προσφέρει μια επιχείρηση ενημέρωσης και ζητά από τους πελάτες της 1-4 ευρώ την ημέρα. Κι όμως: στις εφημερίδες δεν χαριτολογούμε απλώς ότι «οι δημοσιογράφοι πληρώνονται για να γράφουν, όχι για να διαβάζουν», το εφαρμόζουμε κιόλας. Η αγραμματοσύνη και η προχειρότητα είναι κανόνας στα εγχώρια ΜΜΕ. Βολεύει έναν τεράστιο αριθμό δημοσιογράφων (οι οποίοι δεν διαβάζουν ούτε εφημερίδες), αλλά και τις επιχειρήσεις που μειώνουν το κόστος εργασίας, επιτρέποντας στους δημοσιογράφους να έχουν δύο και τρεις επιπλέον δουλειές· όλες κακοπληρωμένες, και όλες σε βάρος της ποιότητας του προϊόντος. Αυτό θα έλεγα ότι έχει πάρει άνευ προηγουμένου διαστάσεις στην τηλεόραση, το κατ’ εξοχήν μέσο όπου με έλλειψη παιδείας, φτηνό λαϊκισμό, κραυγές αντί επιχειρημάτων, δημιουργία εύκολων εντυπώσεων αντί σκεπτόμενων τηλεθεατών μπορεί κανείς να πάει μπροστά. Πολύ μπροστά. Οι τηλεδημοσιογράφοι δεν πληρώνονται καν για να γράφουν όπως οι των εφημερίδων του κυρίου Μανδραβέλη. Πληρώνονται για να φωνάζουν, να χειρονομούν, να ωρύονται, να διαμορφώνουν δηλαδή ήσυχες συνειδήσεις με τον ελάχιστο κοινό παρανομαστή προβληματισμού, να λειτουργούν ως ντελιβεράδες απόψεων για διανοητικά (καθυ)στερημένους τηλεθεατές. Με γνώμονα τι θα συγκινήσει τις ευεπηρέαστες, χειραγωγούμενες μάζες. Έτσι και με την απαγόρευση του καπνίσματος. Οι τηλεγκουρού ανέλαβαν, για μια ακόμη φορά, να οδηγήσουν το καραβάνι της οπισθοδρόμησης, της αντίδρασης, της γκρίνιας, στον γνώριμο προορισμό του: στην τηλεκατευθυνόμενη - κατευθυνόμενη από την τηλεόραση δηλαδή - χαύνωση.
Στη φωτογραφία οικογένεια τηλεθεατών ενημερώνεται για τα νέα αντικαπνιστικά μέτρα.
3 σχόλια:
Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την τοποθέτησή σας και συμφωνώ απόλυτα! Εκείνο το "χαφιεδονούμερο" το ξαναπήρατε τελικά γιατί εγώ ακόμα παλεύω αφού από το σταθερό μου που κάλεσα η φωνή λέει ότι αυτός ο αριθμός δεν υποστηρίζεται από το δίκτυό τους. Τέλος πάντων γιατί είναι τόσο δύσκολο να το καλέσουμε αυτό το νούμερο, επίτηδες το κάνουν;
Δεν είναι εντυπωσιακό που ολοφύρονται νυχθημερόν είτε πρόκειται για τα αντικαπνιστικά μέτρα, είτε για το Βατοπαίδι, είτε για το Σάκη και τη Γιουροβίζιον;..
Είναι μονίμως ζοχαδιασμένοι και εξανίστανται, φωνάζοντας ο ένας πάνω στα λόγια του άλλου.
Οπότε τους πετυχαίνω σε κανα ζάπινγκ ή σε κανα Λαζόπουλο, μένω με την απορία: γιατί τους βλέπουν????
Mάξιμους μπα. Άλλωστε λύπηση προκαλούν οι διάφοροι καπνιστές, ιδίως μεγαλύτερων ηλικιών. Σε ένα ζαχαροπλαστείο τις προάλλες κανείς από τους καθήμενους πελάτες δεν κάπνιζε αλλά ένας πενηντάρης ή εξηντάρης υπάλληλος είχε ανάψει ένα έρημο τσιγάρο το οποίο όποτε τον κοιτούσαμε έκρυβε πίσω από την πλάτη του, σταυρώνοντας τα χέρια του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ξεπεράσει νομίζω τις συμπεριφορές και τη νοοτροπία μαθητή που καπνίζει κρυφά από τους καθηγητές στις τουαλέτες του σχολείου...
wintersea όπως λέει ο Φώτης Γεωργελές στο ίδιο πολύ καλό τεύχος της Athens Voice, σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει, ο γνωστός θίασος που συγκροτεί την ελληνική Λέσχη της Απάτης βγαίνει επί σκηνής και μιλάει, κάνει θόρυβο, αποπροσανατολίζει, ώστε τίποτα να μην είναι καθαρό, κανείς να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει και η λεηλασία να συνεχίζεται απρόσκοπτα με τη συμμετοχή όλων των παιχτών. Συζητάνε για την κρίση του Τύπου, το ίντερνετ, τα blogs, τον κόσμο που δεν διαβάζει, για οτιδήποτε εκτός από την πραγματικότητα.
Δημοσίευση σχολίου