Michael Jackson live

Οι μεσημεριανές και όχι μόνον εκπομπές διαφόρων ιδιωτικών καναλιών στήνονται σήμερα στην ουρά για να μεταδώσουν ζωντανά την κηδεία του Μάικλ Τζάκσον, του Μπέντζαμιν Μπάτον της μουσικής βιομηχανίας. Στο Λος Άντζελες, τα εισιτήρια για το σόου του στερνού αντίο στον άνθρωπο που γεννήθηκε ώριμος σόουμαν και πέθανε σαν παιδί σαστισμένο από το σύμπαν μεγάλων στο οποίο του έλαχε να 'μεγαλώσει', εξαντλήθηκαν προ πολλού. Δεν εξαντλούνται όμως οι ρεπόρτερ των καναλιών μας, που μέσα στο κατακαλόκαιρο αναμεταδίδουν με ταχύτητα που ξεπερνά και αυτή των χορευτικών του μεγάλου εκλιπόντος κάθε τελευταία εξέλιξη του επικήδειου σόου: ποιοι θα παρακολουθήσουν την 'τελετή', τι δήλωσαν άλλοι σταρ, πόσο δύσκολο ήταν να εξασφαλιστεί ένα 'μαγικό χαρτάκι' για την κηδεία του 'βασιλιά' και άλλα τέτοια, εξίσου ανεξάντλητα ως 'ζητήματα' με τους ίδιους τους ανθρώπινους αναμεταδότες τους. Τι κι αν ο Τζάκσον ήταν από καιρό στη 'ναφθαλίνη' ως σόουμαν ή οι δίσκοι του δεν πολυπούλαγαν; Τι κι αν είχε βυθιστεί στα διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα που έκαναν λίγο πιο υποφερτή την ανάποδη, δίχως παιδικά χρόνια ζωή που το αμερικανικό σταρ σύστεμ του επέβαλε να ζήσει; Αν το συγκεκριμένο σταρ σύστεμ ανάγκασε τον Μάικλ Τζάκσον να ζήσει τα παιδικά του χρόνια σαν ενήλικας επαγγελματίας του θεάματος και την υπόλοιπή του ζωή αναπολώντας, αναζητώντας τη χαμένη παιδική του ηλικία, η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση μας θέλει κι εμάς, τους κοινούς θνητούς να ζούμε μια παρατεταμένη παιδική ηλικία. Μας ζητά, απαλλαγμένοι από άλλες έγνοιες, να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα για μέρες, εβδομάδες, μήνες, τα trivia της ταφής του 'βασιλιά της ποπ', να τα κουβεντιάζουμε με τις παρέες μας, να τα σκεφτόμαστε πριν μας πάρει ο ύπνος τα βράδια, να τα ξαναθυμόμαστε κάθε πρωί. Και κατ' αυτόν τον τρόπο, μέχρι το επόμενο σελέμπριτι που θα απασχολήσει την τηλεοπτική επικαιρότητα, να διάγουμε βίο παιδικό, ανέφελο, ξέγνοιαστο, απονήρευτο. Τελικά ο Τζάκσον ήταν μόνο το πιο προβεβλημένο σφάγιο των επαγγελματιών του θεάματος. Υπάρχουν εκατομμύρια άλλα πρόβατα επί σφαγή στο βωμό της ασημαντότητας. Και όλα με τηλεκοντρόλ στα χέρια.