26 Ιουν 2009

H απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον

Η ταινία αυτή διηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που γεννιέται γέρος και γίνεται νεότερος καθώς 'μεγαλώνει'. Θα μπορούσε να διηγείται την ιστορία και ενός άλλου ανθρώπου, που γεννήθηκε ενήλικας, έτοιμος σόουμαν για να αφήσει την τελευταία του πνοή σαν μπερδεμένο, σαστισμένο από την πολυπλοκότητα όσων έβλεπε γύρω του παιδί. Ενός ανθρώπου που έχασε, ξόδεψε την παιδική του ηλικία παίζοντας καθ' υπαγόρευση το ρόλο του σόουμαν και πέρασε την υπόλοιπή του ζωή ψάχνοντας επί ματαίω να την ξαναβρεί, να ξανακερδίσει τη χαμένη παιδική του αθωότητα. Όμως, τα χαμένα παιδικά χρόνια, σκληρά σαν τα ίδια τα παιδιά, δε συγχωρούν, δεν αφήνουν περιθώρια μεταμέλειας. Γι' αυτό και το παράδοξο ενός ανθρώπου που γεννήθηκε ολοκληρωμένος σόουμαν και πέθανε παιδί, ξαφνιασμένο από την ίδια του τη ζωή διαρκώς περισσότερο καθώς περνούσαν τα χρόνια, δεν άφηνε περιθώρια διαφυγής. Κάθε απώλεια ενός παιδιού αποτελεί τραγωδία, ιδίως όταν το παιδί αυτό χάνεται στα πενήντα χρόνια του ενώ ετοίμαζε μια 'μεγάλη επιστροφή' ύστερα από μια ακόμη περίοδο απομόνωσης. Το θρίλερ μιας ζωής που ξεκίνησε ανάποδα για να μην ξαναβρεί ποτέ την ορθή της φορά, ενός ανθρώπου που θυσίασε ολοκληρωτικά τον εαυτό του στο βωμό των κυνηγών ταλέντων και μιας σόου μπιζ που τον έχρισε αδίστακτα βασιλιά της πριν ακόμη πάρει ο ίδιος χαμπάρι τι συνέβαινε, έφτασε στο μεγάλο φινάλε του. Λυτρωτικό, αναπάντεχο και συνάμα αναμενόμενο, ανεξήγητο αλλά και φυσική συνέχεια όλων όσων προηγήθηκαν, όπως σε κάθε καλογυρισμένο θρίλερ. Η απίστευτη ιστορία του Μάικλ Τζάκσον, κυρίες και κύριοι, μόλις ολοκληρώθηκε.

11 σχόλια:

Prokopis Doukas είπε...

Έξοχος παραλληλισμός!

ΒΑΣΩ είπε...

ΥΠΕΡΟΧΟ.ΜΠΡΑΒΟ!

FrapDigo είπε...

Γεράσιμε, φανταστικό κείμενο!

gerasimos είπε...

Έκανα μια προσπάθεια να εξανθρωπίσω, να φέρω στα μέτρα του ανθρώπινου, έστω και μετά θάνατον, έναν άνθρωπο που μου φάνηκε ότι έζησε απάνθρωπα. Νομίζω ότι θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει και καλύτερα, αλλά όπως και να 'χει ευχαριστώ για τα (πολύ) καλά σας λόγια.

Chris Z. είπε...

:)

Τσαλαπετεινός είπε...

Ηταν η καλύτερη ανάρτηση που έγινε σε μπλογκ για το Μαικλ!
(Το αφιέρωμα στις ειδήσεις των 9 της ΝΕΤ έλεγε κι εκείνο για Μπενζαμιν Μπάτον...ή τους ενέπνευσες ή τα μεγάλα πνεύματα συναντήθηκαν.)

maximus είπε...

Όταν μεσουρανούσε βρισκόμουν συχνά σε πάρτυ για χορό. Τα τελευταία χρόνια όλοι περιμέναμε μια τέτοια κατάληξη με αυτά που διέρρεαν. Αυτό που με σόκαρε όμως δεν ήταν τόσο το δυσάρεστο γεγονός αλλά η αμηχανία που ένιωσα διαπιστώνοντας ότι αποκολλήθηκε ένα μικρό κομματάκι από το δικό μου παρελθόν, κάτι σβήστηκε από τα νεανικά μου χρόνια. Το ίδιο και με τη Φάρα Φόσετ. Είχα δει τη σειρά τόσες φορές...

Αξιοπρεπής η αναφορά σας και συγκινητική θα έλεγα. Καληνύχτα

gerasimos είπε...

ChrisZ ευχαριστώ κι ανταποδίδω.:-)

Τσαλαπετεινέ είδες κάτι ομοιότητες με τη ΝΕΤ; Να αρχίσω να αισθάνομαι σαν κρατικός τηλεοπτικός σταθμός; Απαπα...:-)

Μάξιμους στόχος μου ήταν αυτός, μια αξιοπρεπής αναφορά σε έναν άνθρωπο που έδωσε δικαιώματα, εν αγνοία του θα έλεγα, μια και είχε καταδικαστεί από τη σόου μπιζ στην ανάποδη αυτή ζωή...

still-elate είπε...

Πανέμορφο και το κειμενο και ο τρόπος που είδατε το Μ.Τζ....

Meropi είπε...

Καλησπέρα Γεράσιμε.
Θλιβερή η ζωή του Μ. Τζάκσον...Εκτός από το ότι φόρτωσαν στους μικρούς ώμους του το ρόλο του showman, έζησε, απ' ότι διάβασα, και μια άσχημη σεξουαλική κακοποίηση, όταν ήταν παιδί. Την οποία βέβαια (κακοποίηση) ανταπέδωσε σε άλλα παιδιά αργότερα.
Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου Γεράσιμε μπράβο!!

ΞΕΝΗ είπε...

Ενα κείμενο που εξετάζει τον Τζακσον απο μια αλλη οπτική... πιο ανθρώπινη. Μπράβο