Στην τροπική ζώνη

Διάφορα λέγονται αυτές τις μέρες για τις ταραχές στο Ιράν, μια χώρα της Μέσης Ανατολής που βρίσκεται αρκετά μακριά μας τόσο γεωγραφικά όσο και, υποτίθεται, πολιτισμικά ώστε να μας επιτρέπεται να χαζέψουμε, να σχολιάσουμε όσα διαδραματίζονται με πόζα φιλοπερίεργου Δυτικού που, όταν δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει, αγωνιά για την τύχη ‘αυτών εκεί κάτω’ που ζουν υπό ένα θεοκρατικό καθεστώς δίχως στοιχειώδεις ελευθερίες. Μέσα σ’ όλα αυτά όμως μας διαφεύγουν τα συμβαίνοντα σε μια άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής, στην οποία δολοφονούνται εν ψυχρώ αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της, σε καθημερινή σχεδόν βάση εξαπολύονται εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια ή σημειώνονται βανδαλισμοί δημοσίων κτιρίων στο όνομα ενός ‘αντιεξουσιαστικού αγώνα’ κατά πάντων, πυρκαγιές κατακαίνε όσα δάση της έχουν απομείνει, ακροδεξιές και ‘ακροαριστερές’ οργανώσεις συμπλέκονται, διαπλέκονται, εμπλέκονται σε πράξεις βίας στο όνομα της προστασίας της χώρας από απρόσκλητους μετανάστες ή της προστασίας των μεταναστών από τις αυθαιρεσίες κρατικών αρχών. Και εν μέσω όλων αυτών νεαροί Ευρωπαίοι τουρίστες συρρέουν για να μεθοκοπήσουν, να ξεβρακωθούν, να γλεντήσουν ανενόχλητοι, ερχόμενοι στον τουριστικό αυτό προορισμό όπου καταφανώς όλα επιτρέπονται, για να βάλουν κι αυτοί το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι που λέγεται ασυδοσία και ατιμωρησία. Όσο για τους κατοίκους του τροπικού αυτού παραδείσου, τους ιθαγενείς δηλαδή, αυτοί, ασυγκίνητοι από όσα τραγελαφικά βλέπουν γύρω τους, σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τις μειώσεις τιμών για να αγοράσουν ακριβά τζιπ ή πολυτελή αυτοκίνητα, προκειμένου να περιπλανηθούν στους ξεχαρβαλωμένους δρόμους της χώρας τους με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς και τις περισσότερες δυνατές ψευδαισθήσεις. Η ζωή τους έχει γίνει ακριβή, οι δουλειές σπανίζουν, τα χρέη τους κυνηγάνε αλλά κανείς δε διαμαρτύρεται. Άλλωστε πώς και γιατί να διαμαρτυρηθούν από τη στιγμή που έχουν την τύχη να ζουν σε έναν τουριστικό παράδεισο όλη τους τη ζωή και όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, όπως οι τουρίστες; Ας μην ξεχνάμε ότι η πολυπρόσωπη, πολυπλόκαμη αθλιότητα, το διεφθαρμένο κράτος, οι ανεπαρκείς, λαϊκιστές πολιτικοί, η ανενόχλητη, παντός είδους και πανταχού παρούσα τρομοκρατία, οι ρημαγμένοι, γεμάτοι σκουπίδια που πέταξαν διερχόμενοι οδηγοί δρόμοι και τα αδιάβατα πεζοδρόμια, η ανοιγμένη διάπλατα ψαλίδα μεταξύ κάποιων που μυστηριωδώς πλουτίζουν και το δείχνουν κυκλοφορώντας με ακριβά SUV ή ζώντας σε βίλες εφοδιασμένες με τελειοποιημένα συστήματα συναγερμού και των πολλών που εξαθλιώνονται καθημερινά περισσότερο, αποτελούν αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε τροπικού παραδείσου.