17 Ιουν 2009

Στην τροπική ζώνη

Διάφορα λέγονται αυτές τις μέρες για τις ταραχές στο Ιράν, μια χώρα της Μέσης Ανατολής που βρίσκεται αρκετά μακριά μας τόσο γεωγραφικά όσο και, υποτίθεται, πολιτισμικά ώστε να μας επιτρέπεται να χαζέψουμε, να σχολιάσουμε όσα διαδραματίζονται με πόζα φιλοπερίεργου Δυτικού που, όταν δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει, αγωνιά για την τύχη ‘αυτών εκεί κάτω’ που ζουν υπό ένα θεοκρατικό καθεστώς δίχως στοιχειώδεις ελευθερίες. Μέσα σ’ όλα αυτά όμως μας διαφεύγουν τα συμβαίνοντα σε μια άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής, στην οποία δολοφονούνται εν ψυχρώ αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της, σε καθημερινή σχεδόν βάση εξαπολύονται εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια ή σημειώνονται βανδαλισμοί δημοσίων κτιρίων στο όνομα ενός ‘αντιεξουσιαστικού αγώνα’ κατά πάντων, πυρκαγιές κατακαίνε όσα δάση της έχουν απομείνει, ακροδεξιές και ‘ακροαριστερές’ οργανώσεις συμπλέκονται, διαπλέκονται, εμπλέκονται σε πράξεις βίας στο όνομα της προστασίας της χώρας από απρόσκλητους μετανάστες ή της προστασίας των μεταναστών από τις αυθαιρεσίες κρατικών αρχών. Και εν μέσω όλων αυτών νεαροί Ευρωπαίοι τουρίστες συρρέουν για να μεθοκοπήσουν, να ξεβρακωθούν, να γλεντήσουν ανενόχλητοι, ερχόμενοι στον τουριστικό αυτό προορισμό όπου καταφανώς όλα επιτρέπονται, για να βάλουν κι αυτοί το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι που λέγεται ασυδοσία και ατιμωρησία. Όσο για τους κατοίκους του τροπικού αυτού παραδείσου, τους ιθαγενείς δηλαδή, αυτοί, ασυγκίνητοι από όσα τραγελαφικά βλέπουν γύρω τους, σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τις μειώσεις τιμών για να αγοράσουν ακριβά τζιπ ή πολυτελή αυτοκίνητα, προκειμένου να περιπλανηθούν στους ξεχαρβαλωμένους δρόμους της χώρας τους με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς και τις περισσότερες δυνατές ψευδαισθήσεις. Η ζωή τους έχει γίνει ακριβή, οι δουλειές σπανίζουν, τα χρέη τους κυνηγάνε αλλά κανείς δε διαμαρτύρεται. Άλλωστε πώς και γιατί να διαμαρτυρηθούν από τη στιγμή που έχουν την τύχη να ζουν σε έναν τουριστικό παράδεισο όλη τους τη ζωή και όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, όπως οι τουρίστες; Ας μην ξεχνάμε ότι η πολυπρόσωπη, πολυπλόκαμη αθλιότητα, το διεφθαρμένο κράτος, οι ανεπαρκείς, λαϊκιστές πολιτικοί, η ανενόχλητη, παντός είδους και πανταχού παρούσα τρομοκρατία, οι ρημαγμένοι, γεμάτοι σκουπίδια που πέταξαν διερχόμενοι οδηγοί δρόμοι και τα αδιάβατα πεζοδρόμια, η ανοιγμένη διάπλατα ψαλίδα μεταξύ κάποιων που μυστηριωδώς πλουτίζουν και το δείχνουν κυκλοφορώντας με ακριβά SUV ή ζώντας σε βίλες εφοδιασμένες με τελειοποιημένα συστήματα συναγερμού και των πολλών που εξαθλιώνονται καθημερινά περισσότερο, αποτελούν αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε τροπικού παραδείσου.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εμ όχι που δεν θα σχολίαζες...Τι καλό καλοκαίρι και αηδίες. Έχει η επικαιρότητα μπόλικο υλικό για "γκρίνια" :)

Μια φανατική αναγνώστρια

gerasimos είπε...

Ομολογώ δεν άντεξα... τι τους ήθελα τους αποχαιρετισμούς;

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Τα λες πολύ καλά για το μπάχαλο που είναι η χώρα μας αλλά διαφωνώ για τους τουρίστες. Για ποιο λόγο να έρθει στην Ελλάδα ένας "ποιοτικός" τουρίστας όταν οι συμπατριώτες μας που απασχολούνται σε αυτό τον κλάδο "ζητάνε" αυτού του ειδους τους τουρίστες με την χειριστη ποιότητα υποδομών που προσφέρουν;

gerasimos είπε...

ΙωάννηΚ δεν είπα ότι φταίνε οι ίδιοι οι τουρίστες, αν αυτό εννοείς. Βρίσκουν και κάνουν. Εκτονώνονται σε μια χώρα η οποία προσφέρεται για κάθε είδους εκτόνωση συμπληρώνοντας ένα μεγάλο παζλ αναρχίας, ασυδοσίας, αλητείας που περιλαμβάνει από νεαρούς με μηχανάκια με βγαλμένες εξατμίσεις που μαρσάρουν τις ώρες που άλλοι κοιμούνται ή επικίνδυνους οδηγούς με 'φτιαγμένα' αυτοκίνητα που προσπερνάνε από δεξιά, μέχρι προκλητικά αγενείς δημοσίους υπαλλήλους.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Τελικά συμφνούμε σε πολλά πράγματα :)
Για τα Κορναρίσματα έχω γράψει εκεί ενώ για τους Κάγκουρες εδώ:
Κάγκουρες

gerasimos είπε...

Τα ξέρω τα ποστ αυτά. Μπαίνω βλέπεις συχνά στο μπλογκ σου, αλλά συνήθως δε σχολιάζω. ;-)

Vassilis είπε...

ναι αλλά σε αυτή τη χώρα της τροπικής ζώνης σε λίγες ώρες θα έχουμε τα εγκαίνια του μουσείου και η λάμψη τους θα τα σκεπάσει λίγο όλα αυτά ... τόσο όσο να αρχίσουν οι άδειες και μετά έχουμε καιρό από το φθινόπωρο ...

gerasimos είπε...

Bασίλη ελπίζω ειλικρινά το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης να αποδειχτεί δημοφιλές και να μην έχει την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση από άποψης επισκεπτών - σε αντίθεση βεβαίως με μπουζουκλερί, μπαράκια, clubs, καφετέριες με πλάσμα τηλεοράσεις και ταβέρνες.

wintersea είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
wintersea είπε...

Αυτό με τα SUV ομολογώ δεν το καταλαβαίνω... Μόλις χθες συζητούσαμε με φίλη μου και μου έλεγε περιστατικό (από τα δεκάδες φαντάζομαι) για συγγενή τους που ζει σε μεγάλη οικονομική ένδεια, αλλά μόλις πούλησε ο πατέρας του ένα σπίτι δύο δωματίων που είχε και πήρε Πόρσε Καγιέν για τον εαυτό του, ενώ έδωσε στο γιο του 30.000 για να πάρει μηχανή μεγάλου κυβισμού!!!...
Μπερδεύομαι δεν καταλαβαίνω!
Εννοείται ότι έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί σύμβολο status το εν λόγω αυτοκίνητο, ε;.. Άμα τις βλέπεις παρκαρισμένες σωρηδόν πάνω στα πεζοδρόμια από τη Φιλαδέλφεια μέχρι το Κεφαλάρι και την παραλιακή, δεν καταλαβαίνω γιατί αν έχεις πααααρα πολλά χρήματα να θέλεις να την αγοράσεις..... Ο καθένας μπορεί (και δικαιούται προφανώς, αλίμονο!)..
Τέλος πάντων, καλημέρα σου :)

gerasimos είπε...

wintersea όταν οι άνθρωποι στερούνται παιδείας και βαθύτερων, ποιοτικότερων ενδιαφερόντων, μένει η χρηματοθηρία και η επιδεικτική κατανάλωση ως κινητήριος δύναμη στη ζωή τους. Tην καλημέρα μου.

Fandis Bastounis είπε...

@ wintersea

καθένας έχει δικαίωμα να ορίζει τις επιθυμίες του. Καθένας μπορεί να επιλέγει ποιά πράγματα τον ευχαριστούν. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει ο συγγενής σου να έχει τα ίδια όνειρα με τα δικά σου.

gerasimos είπε...

Φάντη Μπαστούνι ορίζοντας ελεύθερα και εκπληρώνοντας τις επιθυμίες τους, οι ιδιοκτήτες τεράστιων τζιποειδών (περι)ορίζουν τον χώρο που έχω για να περπατήσω σε πεζόδρομους και πεζοδρόμια, παρκάροντας τα καμάρια τους όπου και όπως γουστάρουν. Ποιος τους δίνει άραγε αυτό το δικαίωμα; Μήπως οι επιθυμίες κάποιων ορίζονται και εκπληρώνονται εγωκεντρικά και εν τέλει αντικοινωνικά;