Περί της επιστροφής των Ελγινείων

Παρότι μέχρι σήμερα θα έλεγα ότι ήμουν από αδιάφορος έως αντίθετος στην επιστροφή των Ελγινείων Μαρμάρων στην Ελλάδα, τελευταία άλλαξα γνώμη. Σκέφτηκα ότι τα εκατομμύρια επισκεπτών από όλη την υφήλιο που τα θαυμάζουν κάθε χρόνο στο Βρετανικό Μουσείο δεν πιάνουν χαρτωσιά μπροστά στους πρώτους τη τάξει κληρονόμους τους, τις χιλιάδες δηλαδή νεοελλήνων που απαιτούν, αδημονούν, παρακαλούν, ξυπνούν και κοιμούνται με το όνειρο να επιστρέψουν μια μέρα τα Μάρμαρα στην Ελλάδα για να σπεύσουν να τα καμαρώσουν. Τάσσομαι λοιπόν κι εγώ υπέρ της επιστροφής τους. Με μια προϋπόθεση όμως. Μια και όπως επισημαίνεται σε δημοσιεύματα διαφόρων εφημερίδων η επισκεψιμότητα μουσείων και αρχαιολογικών χώρων στη χώρα μας έχει από χρόνια πάρει μια χαρακτηριστική κατηφόρα, σε αντίθεση βεβαίως με 'νυχτερινά μαγαζιά', παραλιακά clubs και άλλους τέτοιους σύγχρονους ναούς του νεοελληνικού πολιτισμού που κάθε βράδυ γεμίζουν γλεντζέδες συμπολίτες μας, θα πρότεινα τα Μάρμαρα να στεγαστούν όχι στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα μετά από μια αρχική έκρηξη ενδιαφέροντος λόγω της προβολής των εγκαινίων του από τα ΜΜΕ θα ακολουθήσει τη μοναχική τύχη των άλλων μουσείων της χώρας, μετρώντας διαρκώς λιγότερους επισκέπτες με τα χρόνια και απεργίες απλήρωτου προσωπικού του όπως συμβαίνει με τον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, αλλά αλλού. Πιστεύω ότι ο ιδανικός χώρος για να φιλοξενήσει τα Μάρμαρα, αν ποτέ επιστρέψουν στην Ελλάδα, θα ήταν - δεδομένου του πολύ μεγαλύτερου αριθμού επισκεπτών του σε σχέση με μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους - η Αθηνών Αρένα, 'το μεγαλύτερο νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας' σύμφωνα με περιγραφές του στο internet. Εκεί θα έχουν την ευκαιρία χιλιάδες συμπατριώτες μας - πολλοί περισσότεροι από όσους επισκέπτονται μουσεία - να θαυμάσουν τα Μάρμαρα ως ντεκόρ-έκπληξη στις εμφανίσεις των δημοφιλών τραγουδιστών που κάθε βράδυ συγκλονίζουν τους συρρέοντες στον σύγχρονο αυτό ναό διασκέδασης. Βέβαια στην Αθηνών Αρένα δεν θα μπορούν να τα θαυμάσουν οι διάφοροι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα, αλλά τι μας νοιάζει; Αυτοί τα έβλεπαν τόσα χρόνια στο Βρετανικό Μουσείο, ήρθε πια η ώρα οι νόμιμοι κληρονόμοι τους να αποκτήσουν το προνομιακό δικαίωμα να τα καμαρώνουν σε ένα δημιουργικό πάντρεμα Αρχαίου και Νέου Ελληνικού πολιτισμού, σε μια μοναδική συνεύρεση του Αρχαιοελληνικού πνεύματος με τη νεοελληνική νυχτερινή ζωή σε όλο το γκλαμουράτο μεγαλείο της. Διότι δεν αρκεί μόνο να διεκδικούμε την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Οφείλουμε και να διασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή προβολή τους, την όσο γίνεται βαθύτερη και δημιουργικότερη αφομοίωσή τους στη σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα. Διαφωνείτε;