Προεκλογικές συγκεντρώσεις: ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά

Αυτές τις μέρες γίνονται οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις των μεγάλων κομμάτων. Χτες στη Θεσσαλονίκη του Γιώργου Παπανδρέου, σήμερα η μεγάλη συγκέντρωση στη συμπρωτεύουσα του πρωθυπουργού και αύριο και μεθαύριο οι αντίστοιχες συγκεντρώσεις στην Αθήνα, για να κλείσει με αυτές η προεκλογική περίοδος. Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις μας έρχονται από παλιά. Ιδίως, μεταπολιτευτικά, από τη δεκαετία του ’80, στην οποία γνώρισαν τις μεγάλες δόξες τους με τον άφθαστο σε μεσσιανικές εμφανίσεις Ανδρέα Παπανδρέου να δονεί τα πλήθη με τη φωνή του, υπό τη συνοδεία της υποβλητικής μουσικής που δανείστηκα για την ανάρτηση αυτή. Από τότε όμως κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Πλέον ζούμε στην εποχή του internet, σε μια εποχή νέων μορφών και τεχνολογιών ενημέρωσης και επικοινωνίας, διαφορετικών τρόπων να έρχονται σε επαφή πολίτες και πολιτικοί. Θεωρώ τις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις κατάλοιπο του παρελθόντος, που έχει ξεπεραστεί από τις σημερινές συνθήκες. Γι’ αυτό και στήνονται όλο και πιο προσεκτικά, μια και διαρκώς λιγότεροι πολίτες προτίθενται να σπεύσουν σε αυτές με τη θέλησή τους, με οργανωμένους οπαδούς που μεταφέρονται έτοιμοι, με πανό και σημαίες στο μέρος που θα γίνει η συγκέντρωση για να φωνάξουν συνθήματα, να χειροκροτήσουν, να ζητωκραυγάσουν. Αποτελούν έναν παλαιάς κοπής τρόπο επικοινωνίας, σύμφωνα με τον οποίο ο πολιτικός μιλά και το ανώνυμο πλήθος από κάτω αλαλάζει. Σήμερα, στην εποχή των μεγάλων προβλημάτων αλλά και της αυξανόμενης απόστασης που νιώθουν οι πολίτες να τους χωρίζει από τα κόμματα και τα επιτελεία τους, θα έβρισκα πιο αρμόζουσες για να έρθουν σε επαφή οι πολίτες με τα κόμματα όχι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις αλλά ανοιχτές συζητήσεις, στις οποίες οι πολίτες θα είχαν μια πιο ισότιμη συμμετοχή: συζητήσεις όχι μόνο προεκλογικά αλλά και μεταξύ εκλογών, πάνω στα σημαντικά προβλήματα - περιβάλλον, παγκοσμιοποίηση, κοινωνικά ζητήματα, υγεία, παιδεία, πολιτισμός - που όλους μας απασχολούν, με εκπροσώπους των κομμάτων που ζητάνε την ψήφο μας. Οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις που σαν από κεκτημένη ταχύτητα από το μακρινό παρελθόν εξακολουθούν να διοργανώνουν τα κόμματα δε νομίζω ότι προσφέρουν πλέον τίποτα και από αυτή την άποψη, της ανταλλαγής απόψεων πάνω σε μείζονα ζητήματα. Αντιθέτως, ταλαιπωρούν τα κέντρα των μεγάλων πόλεων και τους κατοίκους τους με την αναστάτωση που προκαλούν, οι συγκεντρωμένοι αφήνουν συνήθως πίσω τους πολλά κιλά σκουπιδιών και το κυριότερο: κανένας πλην των οργανωμένων οπαδών δε συγκινείται, δεν επηρεάζεται και δε θα συμμετείχε σε αυτές ως υπεύθυνος πολίτης. Όσοι συμμετέχουν σ’ αυτές λειτουργούν περισσότερο όχι ως πολίτες αλλά σαν χειροκροτητές, οπαδοί, ενθουσιώδες, απρόσωπο πλήθος. Καλό θα ήταν νομίζω να τα αντιληφθούν όλα αυτά και τα κόμματα και να αναρωτηθούν αν θέλουν να ζητούν την ψήφο κοπαδιών χειροκροτητών ή σκεπτόμενων πολιτών, αναδιοργανώνοντας τις προεκλογικές τους καμπάνιες αναλόγως.