15 Ιουλ 2009

Όνειρα θερινής νυκτός

Για τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη έχω ξαναμιλήσει. Πρόκειται για τον νεαρό επιστήμονα που άνθισε, φεύγοντας από την Ελλάδα, στο εξωτερικό και παρότι μόλις 28 διδάσκει ήδη στο ΜΙΤ των ΗΠΑ. Χθες συνάντησε, στο προεδρικό μέγαρο, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο συμπαθέστατος κύριος Παπούλιας εξέφρασε, πιθανότατα εμπνευσμένος από τη συνάντηση αυτή, αισιοδοξία ότι κάποτε ‘τα παιδιά μας απ’ έξω θα τα φέρουμε προς τα μέσα’, εννοώντας τις δεκάδες χιλιάδες παιδιά που φεύγουν από την Ελλάδα για να σπουδάσουν ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό, φέρνοντας τη χώρα μας στην πρώτη θέση πανευρωπαϊκά σε… εξαγωγή φοιτητών. Μεγάλη κουβέντα είπε ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η επιστροφή των παιδιών αυτών και η ενσωμάτωσή τους στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα εργασιακά, ερευνητικά, επιστημονικά, κοινωνικά, παιδιών πολλά εκ των οποίων έχουν ήδη εξελιχθεί σε ολοκληρωμένους επιστήμονες που εργάζονται, διδάσκουν σε πανεπιστήμια ανά την υφήλιο, αποτελεί πολυσύνθετο πρόβλημα. Για τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη τέτοιο ζήτημα επιστροφής στην Ελλάδα δεν τίθεται, τουλάχιστον προς το παρόν. Λέει, ο Κωνσταντίνος, ότι το πέρασμα από το ΕΜΠ στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ (από το οποίο βρέθηκε στο ΜΙΤ) ‘ήταν κάτι σαν άλμα, για δύο λόγους: την ποιότητα των καθηγητών στην Αμερική και τις γνώσεις που είχα λάβει στην Ελλάδα, οι οποίες είναι ξεπερασμένες. Διδάσκουν τα ίδια και τα ίδια εδώ και τριάντα χρόνια, λες και δεν έχουν καμιά επαφή με όσα γίνονται στο εξωτερικό. Από την άλλη, επειδή στο ελληνικό πανεπιστήμιο όλα εξαρτώνται από το δικό σου μεράκι, αυτό με βοήθησε πολύ στην Αμερική’. Ουδέν κακόν αμιγές καλού σα να λέμε. Απαρχαιωμένες γνώσεις απ’ τη μια, δυνατότητες προσωπικής εξέλιξης αν το λέει η καρδιά σου, απ’ την άλλη. Και του Κωνσταντίνου, απ’ ό, τι φαίνεται, το έλεγε. Μακάρι να το έλεγε και η καρδιά όσων πολιτικών, υψηλά ιστάμενων δημόσιων λειτουργών, αρμοδίων και υπευθύνων κινούν τα νήματα της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να αλλάξουν το σημερινό γκρίζο τοπίο.

5 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Μπράβο Γεράσιμε που το ανέβασες!

Αυτό το χθεσινό ρεπορτάζ της ΝΕΤ είναι από τα καλά νέα που ωστόσο μας αφήνουν μια πικρή γεύση τελικά.

Odysseas είπε...

Καλησπέρα Γεράσιμε μετά από μακρά απουσία λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας και όχι μόνο...

Σε διάβαζα στα γρήγορα τους τελευταίους μήνες και πολλές φορές έμπαινα στον πειρασμό να σχολιάσω, αλλά αυτή τη φορά δεν άντεξα... Πραγματικά ξύνεις πληγές!

Δυστυχώς δε βρίσκω κανένα λόγο να πιστέψω τον κύριο Παπούλια... Έκανε κανείς τίποτα τα τελευταία 30 χρόνια για να κάνει τη χώρα μας ελκυστική για τα ίδια τα παιδιά της? Υπάρχουν χιλιάδες (και δεν υπερβάλλω) άνθρωποι σαν τον Κωνσταντίνο στην Αμερική και στην Ευρώπη. Οι οποίοι φοβούνται να γυρίσουν πίσω. Πολλοί από αυτούς που το επιχειρούν συνήθως συναντάνε κλειστές πόρτες. Και όσοι το τολμάνε (είμαι ένας από αυτούς, αν και σίγουρα όχι τόσο καλός όπως ο Κωνσταντίνος) βρίσκουν μπροστά τους εμπόδια και τρικλοποδιές που δεν είχαν δει ποτέ όσο δούλευαν έξω. Και κάθε λίγο και λιγάκι αναρωτιούνται αν αξίζει να προσπαθούν και πόσο ακόμα θα αντέξουν.

Χαιρετώ... Πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά μου... Τι δουλειά έχω να κάνω? Προσπαθώ πυρετωδώς εδώ και μήνες να βρω χρηματοδότηση (από Ευρωπαϊκές πηγές φυσικά...) για να καταφέρω να παρατείνω την παραμονή μου στην όμορφη κατά τα άλλα χώρα μας... Αν βρω χρόνο και διάθεση, ίσως προς το τέλος του μήνα να γράψω τις εμπειρίες κάποιου που προσπαθεί να στεριώσει στην Ελλάδα και τι συναντάει μπροστά του...

patsiouri είπε...

Συμφωνώ με τον Οδυσσέα.
Κανένα λόγο δε βρίσκω να πιστέψω τον Παπούλια, ο οποίος κιόλας μου είναι απίστευτα αντιπαθής αντίθετα με τους περισσότερους φαντάζομαι.

Και φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιστρέψουν τόσο ταλαντούχοι άνθρωποι σ'αυτή τη χώρα.
Ο σώζων εαυτώ σωθήτω.
Πλέον η ίδια η Ελληνίδα Μάνα που παλιά αν της έλεγες να ξενιτευτεί το παιδί της θα αντιδρούσε σα να της ξερίζωνες το αυτί, παροτρύνει το παιδί της να ζήσει έξω.
Και τα παιδιά που μένουν εδώ, αποτελούν την πρώτη γενιά που η προηγούμενη τη λυπάται...

Meropi είπε...

Πιστεύω κι εγώ αυτό που αναφέρεις Γεράσιμε. Ότι στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο σχεδόν τα πάντα τα καταφέρνεις χωρίς βοήθεια. Μόνο με το μεράκι σου. Αν λοιπόν επιτύχεις στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, έχεις πάρα πολλές πιθανότητες να επιτύχεις στα ξένα Πανεπιστήμια, όπου έχεις και σημαντική βοήθεια και ώθηση.
Καλό σου βράδυ

gerasimos είπε...

Τσαλαπετεινέ γλυκόπικρο πράγματι...

Οδυσσέα χαίρομαι που ξαναβρεθήκαμε. Έστω και με τέτοια αφορμή...

Πατσιούρι αυτό με το ξεριζωμένο αυτί με έκανε και γέλασα.:-)

Μερόπη δεν το είπα εγώ, ο Κωνσταντίνος το είπε. Προσωπικά, μια και δεν έχω περάσει ποτέ από ελληνικό ΑΕΙ, δε θα μπορούσα να ξέρω.