Δείκτες

Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια ισχύει στην Ελλάδα κάτι που πάντα ίσχυε: όσο πιο ακαταλαβίστικα μας τα λένε οι οικονομολόγοι, όσο περισσότερο μιλάνε εμφατικά για δείκτες και καμπύλες, σταθερές και μεταβλητές, αραδιάζοντας νούμερα, ποσοστά και θεωρητικά μοντέλα, τόσο πιο άσχημα πάνε τα πράγματα. Παρακολουθούσα σήμερα στην τηλεόραση τον πρώην υπουργό Οικονομικών Χριστοδουλάκη να βεβαιώνει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο χάλια όσο παρουσιάζονται, ότι πρέπει να βγούμε από την αυτολύπηση, ότι η ελληνική οικονομία μια χαρά τα πάει. Αυτό ακριβώς όμως είναι το πρόβλημα: ότι διαρκώς μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ της ελληνικής οικονομίας του κύριου Χριστοδουλάκη και άλλων επιφανών οικονομολόγων και του πώς ζει ο κοσμάκης. Και ότι όσο καλύτερα τα πάει η οικονομία τόσο μεγαλώνει η ανεργία, τόσο εντείνεται η φτώχεια, τόσο 'δεν βγαίνουμε'. Οι ελληνικές τράπεζες, όπως σωστά είπε ο πρώην υπουργός, άντεξαν στην κρίση και θα έχουν μέλλον λαμπρό με τους τρόπους και τις μεθόδους που όλοι ξέρουμε, έχοντας και την ανάλογη κρατική κεφαλαιακή υποστήριξη, όπως αρμόζει σε έναν κρατικοδίαιτο αναρχοκαπιταλισμό ελληνικού τύπου. Το ίδιο ισχύει και για τις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, που οι δείκτες κερδοφορίας τους παρέμειναν άθικτοι από τη φοβερή κρίση και ήδη παίρνουν τα πάνω τους, καθώς είχαν από χρόνια φροντίσει να μεταφέρουν την παραγωγή τους στα Σκόπια, στη Βουλγαρία και σε άλλες φτηνές από άποψης εργατικού δυναμικού χώρες. Περιττό να τονιστεί, βεβαίως, ότι η κατανάλωση των προϊόντων που παράγονται με αυτό τον τόσο 'έξυπνο' τρόπο από ελληνικές και μη επιχειρήσεις παραμένει ύψιστο πατριωτικό καθήκον του διαρκώς φτωχότερου Έλληνα. Ο οποίος σύντομα θα μάθει από τα δελτία ειδήσεων που ανελλιπώς παρακολουθεί ότι η ελληνική οικονομία ξανάρχισε να παρουσιάζει θετικούς δείκτες, ότι οι ελληνικές τράπεζες ανέκτησαν το κύρος τους, ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις πνίγονται στα κέρδη, ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο. Και θα αναρωτιέται γιατί παρόλα αυτά κάθε μέρα γίνεται φτωχότερος, γιατί οι δουλειές εξακολουθούν να λιγοστεύουν και οι μισθοί να φτάνουν όλο και λιγότερο ακόμα και για τα βασικά, παρότι πολιτικοί αρχηγοί, παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων, οικονομολόγοι και αναλυτές, όλοι όσοι δηλαδή εμπιστεύεται και ακούει, τον διαβεβαιώνουν ότι πάει, όλα πέρασαν. ΑΝ θα μπορεί ακόμη να αναρωτηθεί.