6 Δεκ 2010

Όχι άλλο Αλέξη

Δεν ξέρω αν αυτό θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα: να κλείσει ολόκληρο το κέντρο της (χώρια οι συνδεόμενες με την επέτειο στάσεις εργασίας και άλλα παράλληλα παρατράγουδα) για την επέτειο δυο χρόνων από τον πυροβολισμό ενός 15χρονου από αστυνομικό που του κόστισε τη ζωή. Γιατί όλη αυτή η αναστάτωση σε μια ήδη αναστατωμένη πόλη, σε μια ήδη εξαντλημένη χώρα; Τι νόημα μπορεί να έχει, να ταλαιπωρούνται ήδη κουρασμένοι – όπως ο γράφων – εργαζόμενοι του κέντρου της Αθήνας και άλλων πόλεων για μια ακόμη φορά; Η απάντηση απλή: αυτές οι ρυθμίσεις έγιναν για να κατέβουν ανεμπόδιστα, με αφορμή τον ‘Αλέξη’, νέοι και νέες στους δρόμους της Αθήνας. Και ας πάνε δυο χρόνια από το Δεκέμβριο του 2008: σε αυτή τη χώρα σημασία δεν έχουν οι αφορμές και το πόσο πραγματικές είναι, όσο το να παραμένει ασυγκράτητη και ζωντανή η μαζική ψύχωση της αριστεροφροσύνης και αντισυμβατικότητας που μας διακατέχει ως λαό. Στον βωμό αυτής της μαζικής φαντασίωσης θυσιάζονται εργαζόμενοι, πόλεις, όλες οι άλλες προτεραιότητες που θα μπορούσαμε να βάλουμε ως χώρα. Και παραμένουμε όμηροι των ίδιων μας των συνδρόμων, αιχμάλωτοι των ίδιων των κακών, ανεξέλικτων εαυτών μας. Ο ‘Αλέξης’ έγινε σύμβολο, σύμβολο προσκόλλησης στην πεπατημένη του ‘μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι’, σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς που κληρονόμησε ατόφια τα στεγανά, τα ψευτοδιλήμματα, τα αδιέξοδα όλων των προηγούμενων. Είθε κάποια στιγμή αυτή η γενιά να βρει τον δρόμο της, απαλλαγμένη από τα φαντάσματα που καθήλωσαν τις προηγούμενες. Έναν δρόμο χωρίς οσιομάρτυρες, καταλήψεις και σπασίματα, έναν δρόμο διόλου ‘επαναστατικό’ αλλά απρόσμενα, αιφνιδιαστικά δημιουργικό.

6 σχόλια:

the elf at bay είπε...

Χμμμ, θα διαφωνήσω. Στο πρόσωπο του Αλέξη αποτυπώνεται η αστυνομική βία την οποία ίσως εμείς ΔΕΝ την έχουμε αισθανθεί στο πετσί μας ως 'καλοί και σώφρονες' πολίτες. Καλό είναι να την θυμόμαστε κάθε 6.

gerasimos είπε...

Κατ' εμέ στο πρόσωπο του Αλέξη αποτυπώνεται μια ρηχή και στάσιμη, εγκλωβισμένη σε ευκολίες και άγονα, 'αντιστασιακά' στεγανά του παρελθόντος, νεολαία.

squarelogic είπε...

Πάνε με το ζόρι να κάνουν ένα πολύ θλιβερό περιστατικό(που εμένα προσωπικά με είχε συγκλονίσει αλλά... δεν βγήκα να κάψω την Αθήνα!)
νέο "Πολυτεχνείο".
Ρώτησα την κόρη μου,φρεσκο "γυμνασιάκι',τι νόημα είχε η αποχή που περίπου τους επεβαλλε σήμερα το 15μελές?
Θα φέρει πίσω τον Αλέξη?
Ο δολοφόνος έχει ήδη καταδικαστεί,οπότε κι αυτή αμφιβολία περί απονομής της δικαιοσύνης,δεν υφίσταται πλέον.
Προς τι το κλείσιμο του Κέντρου,αντί κάποιων λουλουδιών στο μοιραίο σημείο?
Ο καλύτερος φόρος στη μνήμη του θα ήταν η ηγεσία της Αστυνομίας να κρατά το γεγονός και τα αίτια του και να φροντίζει να μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο ποτέ,δια της σωστής εκπαίδευσης των στελεχών της,της ψυχολογικής τους αξιολόγησης και στήριξης κλπ.

gerasimos είπε...

squarelogic στα πλαίσια της μαζικής ψύχωσης που περιγράφω στο ποστ υποτίθεται ότι ζούμε σε ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς και η αστυνομική βία πρέπει να είναι το πρώτο μας μέλημα. Επιπλέον, επειδή το Πολυτεχνείο μπαγιάτεψε κάπως σαν επέτειος-αφορμή για 'αντιστασιακό' χαβαλέ και σπασίματα, χρειαζόμαστε μια πιο φρέσκια. Και ιδού ο 'Αλέξης'...

takis είπε...

Κάθε γενιά εχει ανάγκη τους οσιομάρτυρες της.
Υπάρχει δρόμος μέχρι να απαλλαγεί η κοινωνία απο αυτή την ανάγκη.

Απο την άλλη το θέμα δεν είναι απλό.
Η σημερινή γενιά ψάχνει αιτίες και αφορμές να εκφράσει την αντίθεση-αγανάκτηση της στην υπάρχουσα κατάσταση.
Ποιός μπορεί να την κατηγορήσει για αυτό?

gerasimos είπε...

Τάκη να εκφράσει ό, τι θέλει αλλά - θα έλεγα - με τρόπους δημιουργικούς και ευφάνταστους, όχι ακολουθώντας την πεπατημένη του 'αντίσταση και πάλη', αποχή κατάληψη και τάβλι...