Η ρετσινιά

Στους χαώδεις αυτούς καιρούς που ζει η Ελλάδα, καιρούς μιας τυφλής ‘αποδόμησης’, έπεσα, πριν λίγες μέρες, πάνω σε μια παλιά, δοκιμασμένη πρακτική της δημοσιογραφίας και όχι μόνο: κατηγορώ κάποιον για κάτι, αυτός βγαίνει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τον υπερασπίζεται, αλλά μετά από όλα αυτά όλο και κάποια ρετσινιά θα έχει μείνει. Αυτό ακριβώς ήταν η ‘κριτική’ από τον Γιώργο Σιακαντάρη της ‘Καθημερινής’ του Κορνήλιου Καστοριάδη (ο οποίος δεν μπορεί καν να βγει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, μια και μας άφησε από το 1997). Η κριτική εδώ. Μια κριτική, σύμφωνα με την οποία, λόγω της ‘τραγικής της πλευράς’ η καστοριαδική σκέψη έχει μετατραπεί σε ‘ιδεολογία διάφορων ακραίων δήθεν ριζοσπαστικών, αλλά στην ουσία ολοκληρωτικών αντιλήψεων’. Η επιστολή διαμαρτυρίας μου στην εφημερίδα (την οποία έστειλα εννοείται επώνυμα μπας και της ρίξουν καμιά ματιά) παρακάτω. Τα συμπεράσματα όλα δικά σας:

          Κύριε Διευθυντά,

Η βιβλιοκρισία από τον κο Γιώργο Σιακαντάρη στο φύλλο της 6/3 του Ακυβέρνητη Κοινωνία, τόμου με συνεντεύξεις του Κορνήλιου Καστοριάδη, αντιπροσωπεύει την μέχρι στιγμής εξωφρενικότερη – και θα έλεγα εξωπραγματικότερη – αποτίμηση της καστοριαδικής σκέψης την οποία τουλάχιστον ο ίδιος έχω δει. Με τερατώδη λογικά άλματα και παντελώς ατεκμηρίωτα συμπεράσματα, ο κος Σιακαντάρης φαίνεται να ανακαλύπτει την ‘τραγική πλευρά της κοφτερής καστοριαδικής σκέψης’. Περιχαρής από την ανακάλυψή του αυτή, ο κος Σιακαντάρης δε σταματά εκεί αλλά σπεύδει να συμπεράνει ότι έχει μετατραπεί, η σκέψη αυτή, σε ‘ιδεολογία διάφορων ακραίων δήθεν ριζοσπαστικών, αλλά στην ουσία ολοκληρωτικών αντιλήψεων’. Τώρα ποιες είναι αυτές, που, πότε και πώς αναδύθηκαν, πώς αποτέλεσε πηγή έμπνευσής τους ο καστοριαδικός στοχασμός, παραμένει από εντελώς αδιευκρίνιστο έως σκανδαλωδώς θολό. Παραμένει κάτι που μόνο ο ίδιος ο κος Σιακαντάρης φαίνεται να γνωρίζει, σε παγκόσμια δημοσιογραφική αποκλειστικότητα. Και με αυτή την ‘αποκλειστικότητα’ ως κυρίως ‘όπλο’, επιλέγει να ασκήσει την ‘κριτική’ του στον μεγάλο διανοητή. Το δικό μου συμπέρασμα; Τέτοιου είδους ‘κριτικές’, με τέτοιου είδους ‘οπλοστάσια’, από μια έγκυρη μάλιστα εφημερίδα όπως η ‘Καθημερινή’, μόνο απογοητεύουν. Ιδίως όταν αφορούν διανοητές-φάρους στη σημερινή αποστεγνωμένη από ρηξικέλευθη διανόηση εποχή, όπως ήταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης.