12 Ιουλ 2009

Ένα ταξίδι διαφορετικό από τ' άλλα



Επιστρέφω στην Αθήνα από Θεσσαλονίκη με το τρένο. Στη Λάρισα ή στον Παλαιοφάρσαλο ανεβαίνουν και κάθονται στο διπλανό μου και στα γύρω καθίσματα δυο μαντηλοφορεμένες γυναίκες με
τρία παιδάκια, χωρίς εισιτήρια. Βολεύονται όπως όπως στο διπλανό μου κάθισμα πότε ένα από τα παιδάκια, πότε η μια γυναίκα με ένα άλλο παιδάκι αγκαλιά, πότε ένα άλλο παιδάκι μόνο του. Όσο περνά η ώρα ανεβαίνουν περισσότεροι όρθιοι. Μαζί τους κι ένας άνθρωπος που πουλάει, κρατώντας τα στα χέρια του για να τα βλέπουμε όλοι, τρία στυλό 'δημοσιογραφικά' μόνο ένα ευρώ. Ένας παππούς και μια γιαγιά με το εγγονάκι τους, ένα αγοράκι που παίζει μ' ένα αυτοκινητάκι ξαπλωμένο στο διάδρομο, αποφασίζουν να σταθούν κι αυτοί δίπλα μας. Κάποια στιγμή το διάδρομο διασχίζει ένας κύριος μιας κάποιας ηλικίας με καβουράκι και ακορντεόν στα χέρια, παίζοντας μουσική. Στην άκρη του ακορντεόν στερεωμένο ένα ξέσκεπο τενεκεδάκι, για να ρίξουν τον οβολό τους όσοι φιλόμουσοι, καθήμενοι ή όρθιοι. Ξέχασα να πω ότι ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη αγόρασα μια Καθημερινή, στην οποία πασχίζω να συγκεντρωθώ. Ενημερώνομαι για τη συνάντηση Ομπάμα-Μεντβέντεφ υπό τους ήχους του ακορντεόν που πηγαινοέρχεται, βυθίζομαι σε ένα ενδιαφέρον κομμάτι περί λαϊκισμού με το αγοράκι στ' αυτιά μου να προσπαθεί εμφανώς να σπάσει τα νεύρα του παππού και της γιαγιάς φωνάζοντας αδικαιολόγητα και αδιάκοπα. Αγνοώντας τις φωνές του αγοριού με το αυτοκινητάκι, το ακορντεόν, το αδιάκοπο κουβεντολόι παππού και γιαγιάς περί ανέμων και υδάτων με έναν άλλο ηλικιωμένο, τις δυο νεαρές από πίσω μου που απλώνουν τα πόδια στην πλάτη του καθίσματός μου τραντάζοντάς με, το κινητό μιας κοπέλας παραδίπλα που δε σταμάτησε να χτυπάει από την ώρα που ξεκινήσαμε, σηκώνομαι να πάω στην τουαλέτα. Όταν φτάνω, βλέπω διάφορους νεαρούς όρθιους γύρω της ή ακουμπισμένους στην πόρτα της. Κάνω να μπω αλλά κάποιος άλλος ήταν μέσα, που δεν είχε κλειδώσει. Πάω στην άλλη τουαλέτα εκεί κοντά, αλλά αποδεικνύεται ακόμη πιο δύσκολο να πλησιάσω στην πόρτα. Επιστρέφω στο κάθισμά μου αποφασίζοντας στο υπόλοιπο του ταξιδιού να μην έχω υπερβολικές απαιτήσεις, να μη ζητάω τουαλέτες και άλλα τέτοια αλλόκοσμα πράγματα. Εν τέλει, ύστερα από έξι περίπου ώρες από την ώρα που ξεκινήσαμε, φτάνουμε στο Σταθμό Λαρίσης. Η ώρα, έξι και είκοσι το απόγευμα. Η ημέρα, 12 Ιουλίου. Αλλά ακόμα αναρωτιέμαι αν βρισκόμαστε στο 2009.

9 σχόλια:

maximus είπε...

Αν θέλετε και άλλες τέτοιες εμπειρίες πάρτε και το τρένο για Πελοπόννησο. Εγγύηση!

gerasimos είπε...

Να μου λείπουν τέτοιες εγγυήσεις!

wintersea είπε...

Ή αν βρισκόμαστε σε μια άλλη χώρα... Ινδία ίσως;.. Κάτι εξωτικό πάντως - ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι αυτό που περιγράφεις..

gerasimos είπε...

H φωτογραφία τραβήχτηκε καθώς πλησιάζαμε στο Σταθμό Λαρίσης... :-P

αθεόφοβος είπε...

Επιστρέφοντας με το αεροπλάνο από το Τορόντο, 14 ώρες συνέχεια μέσα σ΄αυτό ,μια ηλικιωμενη κυρία ζήτησε από δύο λεβέντες να μιλάνε πιο σιγά γιατί ο κόσμος θέλει να ησυχάσει για λίγο και να κοιμηθεί.
Εδώ είναι αεροπλάνο κυρά μου της απάντησε δεν είναι κρεβατοκάμαρα !
Όπότε σηκώθηκε η γυναίκα μου και του είπε ότι δεν ντρέπεσαι την ηλικία της γυναίκας και της μιλάς έτσι;
Εγώ είμαι τρελοκεφαλονίτης κυρά μου της απάντησε για να λάβει την απάντηση -και εγώ είμαι τρελοκρητικιά και αν δεν σκάσεις θα φτάσω μέχρι τον κυβερνήτη !
Και έσκασε!
Βλέπεις ότι και εκτός Ελλάδος μεγαλουργούμε!

gerasimos είπε...

Αθεόφοβε δεν ήξερα ότι κάνουμε και... εξαγωγές. Να λοιπόν που αντιθέτως με όσα ακούμε για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εξάγουμε... τρελολεβέντηδες. :-P

xasodikis είπε...

Ααααχ, πόσο σε νιώθω... Πρόσφατα ταξίδεψα με το τραίνο μετά από πολύ καιρό, σε ένα πήγαιν-έλα αστραπή Αθήνα-Όλυμπος-Αθήνα. Με ορθίους, με διπλά εισιτήρια για την ίδια θέση, και με όλα τα καλά του κόσμου... Του τρίτου κόσμου.

Κι επειδή αναφέρθηκε η Ινδία, να ενημερώσω ότι μέσω του site των Ινδικών σιδηροδρόμων μπορεί κανείς να σχεδιάσει το ταξίδι του πλήρως, να αγοράσει εισιτήρια on-line και να πάει εκεί κύριος, με το διαβατήριο κι ένα τυπωμένο χαρτάκι, να ταξιδέψει. Όσο για τις συνθήκες στα τραίνα, θα σας ενημερώσω λεπτομερέστερα από Σεπτέμβριο :)
Εδώ στην Ευρώπη (;), πρέπει ακόμα να πας να στηθείς στο γκισέ...

gerasimos είπε...

Η βρετανική αποικιοκρατία άφησε πίσω της, στην Ινδία, ένα αξιοσημείωτο σιδηροδρομικό δίκτυο. Περιμένω εντυπώσεις από το εκεί ταξίδι με το τρένο... :-)

xasodikis είπε...

Το δίκτυο ναι, αλλά οι λοιπές υποδομές είναι ντόπιο δημιούργημα. Αλλά ας κρατήσω και μια πισινή, μέχρι την επιτόπια διερεύνηση της κατάστασης, και τα ξαναλέμε ;)